Του Αναστασίου Μαρίνη, θεολόγου
Με τη δέουσα εκκλησιαστική λαμπρότητα εορτάσθηκε η εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και η επέτειος της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 στη Μητρόπολη Βεροίας.
Το πρωί της κυριώνυμης ημέρας, σήμερα, στον Όρθρο και στη Θεία Λειτουργία χοροστάτησε και ιερούργησε ο Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων, ο οποίος, αναφερόμενος στην Εθνική Εορτή, μεταξύ άλλων, είπε: «Ἐκεῖνοι ἔδωσαν τή ζωή τους γιά νά ζοῦμε ἐμεῖς ἐλεύθεροι, καί δικό μας χρέος εἶναι νά διατηροῦμε αὐτή τήν ἐλευθερία μέ σεβασμό στίς ἀρχές καί τίς ἀξίες ἀπό τίς ὁποῖες διαπνεόταν καί ἐκεῖνοι, χωρίς νά ἀπεμπολοῦμε τά δικαιώματά μας καί κυρίως χωρίς νά ἀπαρνούμεθα τήν ἀγάπη μας πρός τήν πατρίδα, ἔτσι ὥστε νά ἔχουμε πάντοτε τήν Παναγία μας προστάτιδα καί βοηθό μας στούς δύσκολους καιρούς πού διέρχεται ἡ πατρίδα μας καί ὁ κόσμος».
Ακολουθεί η Ανακοίνωση της Ι. Μητροπόλεως:
Με λαμπρότητα εορτάστηκε στον ιστορικό Παλαιό Ιερό Μητροπολιτικό Ναό των Αγίων Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Παύλου και Πέτρου Βεροίας η Θεομητορική Εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου και η Εθνική επέτειος της 25ης Μαρτίου.
Την Παρασκευή 25 Μαρτίου το πρωί τελέστηκε ο Εόρτιος Όρθρος και η Αρχιερατική Θεία Λειτουργία προεξάρχοντος του Ποιμενάρχου μας, Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμονος, ο οποίος κήρυξε και τον θείο λόγο.
Στη συνέχεια τελέστηκε επίσημη Δοξολογία παρουσία του Υφυπουργού Οικονομικών και Βουλευτού Ημαθίας κ. Απόστολου Βεσυρόπουλου και των λοιπών τοπικών πολιτικών και στρατιωτικών αρχών και ακολούθησε η εκφώνηση του πανηγυρικού της ημέρας από τον πρώην Νομάρχη κ. Κωνσταντίνο Καραπαναγιωτίδη.
Τέλος, τελέστηκε τρισάγιο και κατάθεση στεφάνων στο ηρώο της πόλεως, ενώ ο εορτασμός ολοκληρώθηκε με τη μαθητική και τη στρατιωτική παρέλαση στην οδό Μητροπόλεως.
Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Τῆς Εὔας νῦν δι᾽ ἐμοῦ καταργείσθω κατάκριμα». Μέ αὐτούς τούς λόγους παρουσιάζει ὁ ἱερός ὑμνογράφος τήν Παναγία Παρθένο νά ἀνταποκρίνεται στό οὐράνιο μήνυμα τοῦ ἀρχαγγέλου Γαβριήλ πού τήν ἐπισκέπτεται στή Ναζαρέτ.
Ἡ Παναγία Παρθένος γνωρίζει τόν ρόλο τῆς Εὔας, τῆς πρώτης γυναίκας, στήν ἔξωση τῶν ἀνθρώπων ἀπό τόν παράδεισο τῆς τρυφῆς, ἐξαιτίας τῆς παρακοῆς στήν ἐντολή τοῦ Θεοῦ καί τῆς συνεργασίας της μέ τόν πονηρό. Γι᾽ αὐτό καί δέχεται νά ἀναλάβει μέ τήν ὑπακοή της στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ὅπως τῆς τό μεταφέρει ὁ ἀρχάγγελος Γαβριήλ, τόν ρόλο τῆς νέας Εὔας. Ἀναλαμβάνει νά γίνει συνεργός τοῦ Θεοῦ στό σχέδιο τῆς θείας οἰκονομίας γιά τή σωτηρία τῶν ἀνθρώπων καί τήν ἐπιστροφή τους στόν παράδεισο.
Μέ τήν ὑπακοή της ἡ Παναγία Παρθένος θέτει τέρμα στήν ἀνυπακοή τῶν ἀνθρώπων πρός τόν Θεό καί ἐκπληρώνει τό χρέος τους ἔναντί του. Ἡ δική της ὑπακοή γίνεται ἡ προϋπόθεση γιά νά λειτουργήσει εὐεργετικά γιά τό ἀνθρώπινο γένος ἡ ὑπακοή τοῦ Υἱοῦ καί Λόγου τοῦ Θεοῦ, ὁ ὁποῖος γιά χάρη τῶν ἀνθρώπων θά κενώσει διά τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου τόν ἑαυτόν του «μορφήν δούλου λαβών» καί θά γίνει γιά τή σωτηρία τους «ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δέ σταυροῦ».
Μέ τήν ὑπακοή της ἡ Παναγία Παρθένος δέν ἀνοίγει μόνο «τήν θύραν τήν κεκλεισμένην» τῆς Ἐδέμ, ἀλλά γίνεται ἡ ἴδια ἡ θύρα καί ἡ γέφυρα «ἡ μετάγουσα τούς ἐκ γῆς πρός οὐρανόν».
Ἔτσι ἡ ὑπακοή τῆς ταπεινῆς Κόρης τῆς Ναζαρέτ δέν ἀνυψώνει μόνο τήν ἴδια καί τήν καθιστᾶ «ὑψηλοτέραν τῶν οὐρανῶν καί καθαρωτέραν λαμπηδόνων ἡλιακῶν», ἀλλά ἀνυψώνει καί τόν ἄνθρωπο καί τόν καθιστᾶ τέκνο Θεοῦ καί κληρονόμο τῆς βασιλείας του.
Νά, γιατί ἡ ὑπακοή τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου ἔχει τόσο μεγάλη σημασία. Νά, γιατί ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει σήμερα πανηγυρικά τό γεγονός τοῦ Εὐαγγελισμοῦ ὡς «τῆς σωτηρίας ἡμῶν τό κεφάλαιον». Διότι ὑπῆρξε ὄντως ἡ ἀρχή ἑνός κύκλου στή ζωή τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, ἑνός κύκλου ἐλευθερίας ἀπό τά δεσμά τῆς ἁμαρτίας καί υἱοθεσίας τοῦ ἀνθρώπου ἀπό τόν Θεό πού τόν ὁδηγεῖ στή σωτηρία.
Γιά ἐμᾶς ὅμως τούς Ἕλληνες ἀρχίζει αὐτή τήν ἡμέρα καί ἕνας ἄλλος κύκλος ἐλευθερίας καί ἀνεξαρτησίας. Αὐτός γιά τόν ὁποῖο ἀγωνίσθηκαν καί θυσιάσθηκαν οἱ πατέρες μας πολεμώντας μέ τή χάρη καί τήν εὐλογία τῆς Παναγίας μας πού εἶχαν ζητήσει ἀνήμερα τῆς ἑορτῆς τοῦ Εὐαγγελισμοῦ της ἐνώπιον τῆς ἱερῆς της εἰκόνος.
Γι᾽ αὐτό καί γιά ἐμᾶς εἶναι διπλῆ ἡ ἑορτή, εἶναι διπλῆ ἡ χαρά, εἶναι διπλός ὁ εὐαγγελισμός, εἶναι διπλῆ ἡ εὐγνωμοσύνη μας πρός τήν Παναγία Μητέρα μας, ἡ ὁποία δέν ἐξόφλησε μόνο τό χρέος μας πρός τόν Θεό ἀπαλλάσοντάς μας διά τοῦ Υἱοῦ της ἀπό τά δεσμά τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ διαβόλου, ἀλλά ἔγινε γιά μία ἀκόμη φορά στήν ἱστορία τοῦ Γένους μας ἡ ὑπέρμαχος Στρατηγός πού ἐνίσχυσε τούς πατέρες μας στόν τιτάνιο ἀγώνα τους γιά νά ἐλευθερώσουν τήν ἐπί τετρακόσια καί πλέον χρόνια πατρίδα μας ἀπό τόν ἀλλόθρησκο κατακτητή.
Καί ἐάν ἡ Παναγία μας ἐκπληρώνει σήμερα τό ἀρχαῖο χρέος τῶν ἀνθρώπων, τό ἐρώτημα πού τίθεται, ἀδελφοί μου, εἶναι πῶς ἐκπληρώνουμε ἐμεῖς τό χρέος μας πρός τήν Παναγία μας ἀλλά καί πρός τούς προγόνους μας πού θυσιάσθηκαν γιά τήν ἐλευθερία μας. Καί ὑπάρχει ἕνας μόνο τρόπος γιά νά τό ἐπιτύχουμε: νά φανοῦμε ἀντάξιοι τῆς διπλῆς δωρεᾶς τῆς Παναγίας μας ἀλλά καί τῶν ἀγώνων τῶν πατέρων μας.
Γιατί μπορεῖ ὁ Θεός νά μᾶς χάρισε διά τῆς Παναγίας τήν ἐλευθερία μας, ὅμως δέν τήν ἐπιβάλλει σέ κανένα. Εἶναι χρέος δικό μας νά τή διατηρήσουμε, ἀποδεχόμενοι τή δωρεά του. Εἶναι χρέος μας νά τή διατηρήσουμε, ἀποφεύγοντας νά γίνουμε καί πάλι μέ τίς πράξεις μας καί τίς ἐπιλογές μας δέσμιοι τῆς ἁμαρτίας καί τοῦ διαβόλου. Εἶναι χρέος μας νά τή διατηρήσουμε, μένοντας πιστοί στίς ἐντολές καί τόν νόμο του καί ἐμπιστευόμενοι τή ζωή μας στήν ἀγάπη του.
Ἀνάλογο εἶναι καί τό χρέος μας πρός τούς πατέρες μας. Ἐκεῖνοι ἔδωσαν τή ζωή τους γιά νά ζοῦμε ἐμεῖς ἐλεύθεροι, καί δικό μας χρέος εἶναι νά διατηροῦμε αὐτή τήν ἐλευθερία μέ σεβασμό στίς ἀρχές καί τίς ἀξίες ἀπό τίς ὁποῖες διαπνεόταν καί ἐκεῖνοι, χωρίς νά ἀπεμπολοῦμε τά δικαιώματά μας καί κυρίως χωρίς νά ἀπαρνούμεθα τήν ἀγάπη μας πρός τήν πατρίδα, ἔτσι ὥστε νά ἔχουμε πάντοτε τήν Παναγία μας προστάτιδα καί βοηθό μας στούς δύσκολους καιρούς πού διέρχεται ἡ πατρίδα μας καί ὁ κόσμος.