Πνευματέμφορη καί χαριτόβρυτη ἀνέτειλε ἡ Ἱερά Μνήμη τοῦ Ἁγίου, ἐνδόξου Ἀποστόλου καί Εὐαγγελιστοῦ Λουκᾶ, ἰδιαίτερα γιά τήν ὁμώνυμη Ἐνορία τοῦ Βαρβασίου, ὅπου τήν 18ην Ὀκτωβρίου 2023, μέ ἐκκλησιαστική λαμπρότητα καί κατανυκτική ἱεροπρέπεια, ὁ Σεβασμιιώτατος Μητροπολίτης Χίου, Ψαρῶν καί Οἰνουσσῶν κ. Μᾶρκος, στόν Ἱερό Ἐνοριακό Ναό ἐχοροστάτησε κατά τήν Ἀκολουθία τοῦ Ὄρθρου καί στή συνέχεια ἐτέλεσε τήν Θεία Λειτουργία, πλαισιούμενος ἀπό πλειάδα Ἱερέων καί τόν Ἱερολογ. Ἀρχιδιάκονον κ. Ἀπόστολον Λάρδαν. Πλῆθος ἐνοριτῶν καί ἄλλων πιστῶν ἀπό τίς πλησιέστερες Ἐνορίες κατέκλυσαν τόν Ἱερό Ναό, μέ τό ἀριστουργηματικό μαρμάρινο τέμπλο, ἔργο τοῦ Ἰωάννη Χαλεπᾶ, Τήνιου, 1876, καί τόν περίβολό του μέ τό, ἐπίσης, περικαλέκαστο ὑψηλό κωδωνοστάσιο, ἀπό μάρμαρο Λατομίου μέ πέτρες ἀπό τόν Βεζούβιο τῆς Ἰταλίας, ἔργο τοῦ 1907, ἐγέμισε δέ χαρά καί ἐνθουσιασμό τήν ἀγαπῶσα καρδία τοῦ Σεβασμιιωτάτου καί τοῦ ἐκκλησιάσματος ἡ εὐλαβική παρουσία ΄τῆς Νοσηλευτικῆς Σχολῆς μετά τῆς Διευθυνούσης καί τῶν Καθηγητῶν καθώς καί ὅλου τοῦ Ε Δημοτικοῦ Σχολείου Βαρβασίου μετά τοῦ Διευθυντοῦ καί τοῦ Διδακτικοῦ Προσωπικοῦ.
(Κατά τόν Μέγα Ἑσπερινό τῆς παραμονῆς, ἀπό τήν ἔναρξή του, παρόν ἦτο τό Μικρασιατικό Σωματεῖο «Μορφωτικός Σύνδεσμος Βαρβασίου, Βιβλιοθήκη Ο ΦΑΡΟΣ», μέ τίς παραδοσιακές στολές του.) Μάλιστα, σέ μία στιγμή τῆς Θ. Λειτουργίας, ὁ Σεβασμιώτατος ἀπευθυνόμενος στά παιδιά, πού, κατά προτροπή του, ἀπήγγειλαν ὄλα μαζί τό «Πάτερ ἡμῶν…» τά ἀπεκάλεσε «πολυτιμώτερο θησαυρό ἀπό ὅλα ὅσα ὑπάρχουν στόν Ἱερό Ναό». Τούς ὕμνους ἀπέδωσαν εύμολπώτατα καί μελωδικώτατα οἱ Ἱεροψάλτες κ. Παναγιώτης Μπλάνης, Πρωτοψάλτης τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ καί ὁ κ. Βασίλειος Χαμέτης, Πρωτοψάλτης τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως.
Κατά τήν διακονία τοῦ θείου λόγου, ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Μᾶρκος ἀνεφέρθη, μέ θεολογική ἀνάλυση καί τεκμηρίωση, στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα τῆς Ἑορτῆς τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Λουκᾶ καί ἐτόνισε ὅτι «εἶναι ὡρισμένον καί δέν νοεῖται διαφορετικά, παρά νά ἀναγιγνώσκεται, κατά τήν ἱερά μνήμη Εὐαγγελιστοῦ, περικοπή ἀπό το ἱερό Εὐαγγέλιο πού αὐτός συνέγραψε. Ἔτσι καί σήμερα ἀκούσαμε τόν Εὐαγγελιστή Λουκᾶ, στήν περικοπή πού ἀνεγνώσθη, νά μᾶς μιλᾶ για τρία κυρίως σημεῖα:
α. Γιἀ τό πέσιμο τοῦ Σατανᾶ ἀπό τόν θεῖο καί οὐράνιο κόσμο καί κατά συνεκδοχή για τήν πνευματική πτώση τοῦ ἀνθρώπου, ὡς στοιχεῖο ἀσθενείας, χρήζοντος θεραπείας. «Εἶδον τόν Σατανᾶν ὡς ἀστραπήν ἐκ τοῦ οὐρανοῦ πεσόντα» .
β. Ἐκεῖνοι πού μένουν πιστοί στήν Ἐκκλησία καί ἀκοῦνε τούς Ποιμένες της, ἀκοῦνε τόν ἴδιο τόν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό, κατά τούς λόγους Του: «Ὁ ἀκούων ὑμῶν ἐμοῦ ἀκούει καί ὁ ἀθετῶν ὑμᾶς ἐμέ ἀθετεῖ». Διαχρονικά δέ ὁ ἀξιωματικός αὐτός λόγος τοῦ Κυρίου ἐπέρασε ἀπό τούς Ἀποστόλους στούς διαδόχους τους Ἐπισκόπους, ὥστε αὐτοί πού τούς ἀκούουν, ἀκούουν τόν Κύριο. Καί
γ) Ἡ ἀπόκρυψη τῶν΄ ἀληθειῶν τοῦ Θεοῦ, σύμφωνα μέ τήν πανσοφία καί τή δικαιοσύνη Του, ἀπό τούς ἀσύνετους καί ἡ ἀποκάλυψη τῶν μυστηρίων Του στούς ἁπλούς καί ταπεινούς ἀνθρώπους. «Ὅτι ἀπέκρυψας ταῦτα ἀπό σοφῶν καί συνετῶν καί ἀπεκάλυψας αὐτά νηπίοις».
Ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς ἀνεδείχθη, κατά τόν Ὑμνογράφο τῆς Ἀκολουθίας του, ὅπως τονίζεται στό Δοξαστικό τῶν στιχηρῶν τοῦ Ἑσπερινοῦ του, «ἀκέστωρ», ἀπό τή λέξη «ἄκος» πού σημαίνει ἴαση, θεραπεία, δηλαδή εἶναι θεραπευτής καί μέ τήν ἰδιότητά του αὐτή ἀνταποκρίνεται στήν πρώτη περίπτωση, προκειμένου νά ἀποκτήσει ὁ ἄνθρωπος τήν ψυχική καί σωματική του θεραπεία. Κοντά δέ στόν ἄνθρωπο καί ὅλη ἡ δημιουργία, ἡ ὁποία ὑποφέρει καί ἐκείνη ἀπό τήν πολύπλευρη ἀσθένεια τοῦ ἀνθρώπου, μέ ἀποτέλεσμα, μεταξύ ἄλλων, τίς τραγικές συνέπειες τῆς κλιματικῆς ἀλλαγῆς.
Ἐπίσης, ὐπῆρξε «φωστήρ» – αὐτό ἄλλωστε σημαίνει στήν ἑλληνική τό λατινικό ὄνομά του: «φωτεινός» – καί ἔτσι φωτίζει κατά τό παράδειγμα τοῦ Κυρίου, πού εἶναι τό μόνο ἀληθινό φῶς πού φωτίζει «πάντα ἄνθρωπον ἐρχόμενον εἰς τόν κόσμον». Θέλησαν καί κάποιοι ἄλλοι νά ἐμφανιστοῦν ὡς φῶς. Τήν νύκτα θαυμάζει κανείς ἀναρίθμητα ἄστρα-φῶτα στόν οὐρανό. Ὅλα ὅμως ὑποχωροῦν καί σβήνουν μόλις ἐμφανιστεῖ ὁ ἥλιος. Κατά τόν βάρδο τῆς χριστιανικῆς ποίησης, πού τό ὄνομά του φέρει ὁ κεντρικός δρόμος μπροστά στό Ναό σας, τοῦ Ἀλεξάνδρου Γκιάλα Γ. Βερίτη » ἦταν φῶτα, χίλια φῶτα, μά δέν ἦταν τό φῶς». Μέ τήν ἰδιότητά του αὐτή ὑπηρετεῖ τήν δεύτερη ἑνότητα.
Ἀκόμη, ὁ Ἀπόστολος Λουκᾶς εἶναι καί «μύστης», μυσταγωγεῖ μέ τό Εὐαγγέλιό Του, ἀφοῦ αὐτό ἀρχίζει μέ τήν ὑπηρεσία τοῦ Ἀρχιερέα Ζαχαρία, πατρός τοῦ Προδρόμου, στό Ναό τῶν Ἱεροσολύμων. Ἐξάλλου τό συμβολικό ζῶο τοῦ Εὐαγγελιστοῦ εἶναι ὁ μόσχος, σύμβολο τῆς θυσίας.
Στόν Λουκᾶ ὀφείλουμε τήν καταγραφή καί δύο μοναδικῶν καί πολύ ξεχωριστῶν γεγονότων ἀπό τό Πάθος τοῦ Κυρίου: Εἱστήκεισαν δέ παρά τῷ Σταυρῷ τοῦ Ἰησοῦ ἡ μήτηρ αὐτοῦ…» καί τό «μνήσθητί μου, Κύριε, ὅταν ἔλθῃς ἐν τῇ βασιλείᾳ σου» τοῦ εὐγνώμονος λῃστοῦ.
Ὁ Σεβασμιώτατος κατέληξε μέ τήν προτροπή στά παιδιά νά ζωγραφίσουν ὅποια ἀπό τίς ἰδιότητες τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Λουκᾶ θέλουν, ἤ μέ ποίημα ἤ δοκίμιο νά ἀναφερθοῦν σ’ αὐτές, καί τά ἔργα τους, μαζί μέ ἄλλων Σχολείων, θά ἀναρτηθοῦν στόν Νάρθηκα τοῦ Ἱεροῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ Χίου τήν παραμονή τῶν Χριστουγέννων, ὅπου τότε θα δοθῆ καί δῶρο σέ ὅλα τά παιδιά καί θα βραβευθοῦν τά πλέον ἐπιτυχῆ.
Πρίν τήν «ἀπόλυση» τῆς Θ. Λειτουργίας ὁ Σεβασμιώτατος ἐτέλεσε «Δέησιν» ὑπέρ τοῦ Ἰατρικοῦ Συλλόγου Χίου, τοῦ ὁποίου Προστάτης εἶναι ὁ Εὐαγγελιστής Λουκᾶς καί προσευχήθηκε ἰδιαιτέρως ὑπέρ αὐτῶν ὡς καί τῶν ἀσθενῶν καί τῶν οἰκογενειῶν τους.