Η Κυριακή Ε΄ Νηστειών
Κυριακή Ε΄ των νηστειών σήμερα, αδελφοί μου, και το ευαγγελικό ανάγνωσμα, μας διηγείται την πορεία του Κυρίου με τους μαθητές Του, στα Ιεροσόλυμα. Ο Θείος Διδάσκαλος προλέγει όλα τα γεγονότα που θα συμβούν, δηλαδή το Πάθος και την Ανάσταση. Ο βασικός σκοπός είναι να προετοιμάσει τους μαθητές Του γι’ αυτά που θα συμβούν, τα οποία βεβαίως δεν περιμένουν. Τους προτρέπει να μην θορυβηθούν, να μην σκανδαλιστούν, όταν σ’αυτό το Πάσχα, […]
Κυριακή Ε΄ των νηστειών σήμερα, αδελφοί μου, και το ευαγγελικό ανάγνωσμα, μας διηγείται την πορεία του Κυρίου με τους μαθητές Του, στα Ιεροσόλυμα. Ο Θείος Διδάσκαλος προλέγει όλα τα γεγονότα που θα συμβούν, δηλαδή το Πάθος και την Ανάσταση. Ο βασικός σκοπός είναι να προετοιμάσει τους μαθητές Του γι’ αυτά που θα συμβούν, τα οποία βεβαίως δεν περιμένουν. Τους προτρέπει να μην θορυβηθούν, να μην σκανδαλιστούν, όταν σ’αυτό το Πάσχα, στην Αγία Πόλη, θα δουν και θα ζήσουν δραματικά γεγονότα. Η φράση του Χριστού που τα συνοψίζει είναι: «σας τα λέγω από τώρα πριν γίνουν, για να πιστέψετε, όταν γίνουν, πως εγώ είμαι εκείνος, για τον οποίο λένε οι γραφές πως θα πάθει και θα αναστηθεί».
Είναι αλήθεια ότι, οι μαθητές δεν μπορούν, δεν είναι σε θέση να κατανοήσουν τα λεγόμενα του Χριστού, διότι δεν έχουν λάβει ακόμα το μυστήριο της Πεντηκοστής, το Βάπτισμα του Αγίου Πνεύματος. Εκείνος τους μιλάει για το πάθος Του και αυτοί ζητούν πρωτοκαθεδρία στη βασιλεία Του. Οι μαθητές όχι μόνο δεν κατανοούν τον Κύριο, αλλά υπόσχονται και παραπάνω. Ο Χριστός όμως, μιλάει για μαρτύριο, για το πικρό ποτήριο του πάθους και το βάπτισμα στο αίμα του Σταυρού.
Οι Άγιοι ποτέ δεν υποσχέθηκαν μαρτύριο, απλά περίμεναν, έτοιμοι να το δεχθούν. Ο μάρτυρας είναι ένας ζωντανός «ομολογητής» της πίστης και της αλήθειας του Χριστού, όπως λέει ο Άγιος Επιφάνιος Κύπρου: «Ο μάρτυς, δια της πτωχείας του σώματος, φανερώνει την άφθαρτη δόξα του Χριστού». Το μαρτύριο είναι αδύνατο να επιτευχθεί με τις ανθρώπινες δυνάμεις, αλλά μόνο με τη Χάρη και τη δύναμη του Αγίου Πνεύματος.
Ο Χριστός για να παύσει τη φιλοδοξία για πρωτοκαθεδρίες θέσεων, ξεκαθαρίζει εξαρχής στους μαθητές ότι: «δεν ήρθε για να τον υπηρετήσουν, αλλά για να υπηρετήσει». Στην Εκκλησία δεν υπάρχουν άτομα, αλλά πρόσωπα. Δεν υπάρχουν δικαιώματα, αλλά χρέος. Δεν υπάρχει εξουσία, αλλά διακονία. Ο Άγιος Ιγνάτιος ο Θεοφόρος λέει χαρακτηριστικά ότι «η ζωή του Χριστιανού είναι η ζωή του Χριστού, που δεν ήρθε να υπηρετηθεί, αλλά να υπηρετήσει». Ο κάθε ιερέας, δεν είναι εξουσιαστής, αλλά πατέρας, υπηρέτης του ποιμνίου και οικονόμος των μυστηρίων του Θεού. Άραγε πόσο θα άλλαζε η ζωή των ανθρώπων, αν έλειπε η διεστραμμένη φιλοδοξία και τη θέση της έπαιρνε η κατανόηση του χριστιανικού αγιασμού, που έχει μοναδικό σκοπό, τη δόξα του Θεού και την σωτηρία του ανθρώπου;
Σήμερα εορτάζουμε και την Οσία Μαρία την Αιγυπτία. Η Όσια Μαρία είναι το πιο λαμπρό παράδειγμα, δύναμης και μετάνοιας. Πέρασε πολλά χρόνια σε απομόνωση στην έρημο του Ιορδάνη, όπου αφιερώθηκε στην προσευχή και τη μετάνοια. Η ζωή της ήταν γεμάτη από αμαρτία και ακολασία, μέχρι την στιγμή που αποφάσισε να στραφεί πλήρως στον Θεό. Το κήρυγμα της μετανοίας, είναι ίσως το πιο σημαντικό δίδαγμα της ζωής της. Από τη στιγμή που αντιλήφθηκε τη δύναμη της θείας Χάρης, η Οσία Μαρία μεταμορφώθηκε και έζησε για δεκαετίες στην έρημο, αφιερωμένη στην προσευχή και την άσκηση. Ενώ πριν ήταν υπερήφανη και αλαζονική, η πλήρης μετάνοιά της, την έφερε στο σημείο να αναγνωρίσει τις αμαρτίες της και να υποταχθεί με συντριβή και ταπεινότητα στο θέλημα του Θεού.
Η ταπείνωση αποτελεί θεμέλιο για κάθε πνευματική πρόοδο και κάθαρση της ψυχής. Η Οσία Μαρία για να πετύχει το δρόμο της αγιότητας και της κοινωνίας με τον Θεό, αποδέχτηκε τον πόνο και τη στέρηση. Υπήρξε εξαιρετικά αυστηρή με τον εαυτό της και αναζήτησε την κάθαρση, μέσω της αποχής από κάθε γήινη απόλαυση. Στην έρημο, υπέστη σφοδρούς πειρασμούς και σωματική φτώχεια, αλλά όλα τα υπέμεινε με υπομονή και ελπίδα στην αγάπη του Θεού. Αυτό το μάθημα υπομονής, επιμονής και δεκτικότητας για θεία παρηγοριά είναι πολύτιμο για τον χριστιανό, που αγωνίζεται στην καθημερινότητα του.
Αδελφοί μου, η συνδυασμένη δύναμη της μετάνοιας και της ταπείνωσης οδηγεί στην κάθαρση της ψυχής και τη σωτηρία. Η ταπείνωση είναι απαραίτητη για την αληθινή μετάνοια, καθώς χωρίς αυτήν ο άνθρωπος δεν μπορεί να δει τα λάθη του και να στραφεί στον Θεό με ειλικρίνεια. Ας βρούμε τη δύναμη, να ζούμε με τον τρόπο που θέλει ο Θεός και να κατανοούμε τη φύση της αγάπης Του, που είναι πάντα γεμάτη από συγχώρεση και έλεος. Ο Θεός πάντα θα περιμένει με αγάπη το πλάσμα του. Αμήν.
