Η Κυριακή Θ΄ Ματθαίου στη Σύμη
Ὁ Χριστὸς εἶναι παρών, ἀλλὰ τὸ θέμα εἶναι ἐάν τὸν ἔχουμε ἐμεῖς στὸ ὀπτικό μας πεδίο. Ἂν τοῦ ἔχουμε δώσει πρόσβαση στὴν ζωή μας. Ἂν τὸν ἀναγνωρίζουμε. Ὁ Χριστὸς εἶναι ἀτράνταχτο στήριγμα, μοναδικὸ θεμέλιο τῆς ζωῆς μας. «Θεμέλιον γὰρ ἄλλον οὐδεὶς δύναται θεῖναι παρὰ τὸν κείμενον, ὅς ἐστιν Ἰησοῦς Χριστός» (Α΄ Κορ. 3, 10). Ἡ ζωή μας λοιπόν πρέπει νά ἑδράζεται στὸ θεμέλιο τοῦ Χριστοῦ, μέ ἀσφάλεια καί ἡ οἰκία μας πρέπει νά εἶναι χτισμένη «ἐπὶ τὴν ἀσάλευτον πέτραν τῶν ἐντολῶν» Του.
Σήμερα τό πρωί, 25η Αὐγούστου 2024, Κυριακή Θ΄ Ματθαίου, ὁ Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. Χρυσόστομος χοροστάτησε εἰς τόν Ὄρθρο καί τέλεσε τήν Θεία Λειτουργία εἰς τόν Μητροπολιτικό Ἱ. Ναό τοῦ Τιμίου Προδρόμου Σύμης, μέ συλλειτουργούς του τόν Πρωτοπρ. Στέφανο Μακρῆ, Ἐφημέριο τοῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ καί τόν Ἱεροδιάκονο Παῦλο Τερεζάκη. Τήν ἱερά ὑμνωδία μελώδησαν ὁ κ. Δημοσθένης Γιανναρᾶς, Πρωτοψάλτης τοῦ Μητροπολιτικοῦ Ναοῦ μετά τοῦ υἱοῦ αὐτοῦ κ. Μερκουρίου Γιανναρᾶ.
Προσῆλθαν γιά νά ἐκκλησιασθοῦν ἀρκετοί πιστοί, πρός τούς ὁποίους ὁ Σεβασμιώτατος μέ τόν μεστό θεολογικό του λόγο ὁμίλησε, λαμβάνοντας ἀφορμή ἀπό τὸ σημερινὸ εὐαγγελικὸ ἀνάγνωσμα τῆς γαληνεύσεως τῆς ταραγμένης θαλάσσης τῆς Τιβεριάδος ὑπό τοῦ Κυρίου, ὁ Ὁποῖος βάδισε πάνω στὴν φουρτουνιασμένη θάλασσα καὶ ἦλθε βοηθὸς στοὺς μαθητές του, ποὺ δοκιμάζονταν σκληρὰ ἀπὸ τὰ ἀγριεμένα κύματα. Ὁ Πέτρος ζήτησε νὰ περπατήσει κι αὐτὸς πάνω στὰ κύματα καὶ ἐν μέρει τὸ κατάφερε. Ὅταν ὅμως ἡ προσοχή του ἀποσπάστηκε ἀπὸ τὴν τρικυμία ποὺ λυσσομανοῦσε γύρω του, τὸ σῶμα του ξαφνικὰ «βάρυνε» καὶ ἄρχισε νὰ βουλιάζει. Ἔκραξε τότε μὲ ἀγωνία στὸν Χριστὸ καὶ Ἐκεῖνος τὸν ἔσωσε.
Τό ἴδιο λυτρωτικό ἀπότέλεσμα ἔχει ἡ παρέμβαση τοῦ Χριστοῦ καί στήν σημερινή ἐποχή στίς ζωές ὅλων μας. Ἀγριεμένη θάλασσα ἔχει καταντήσει ὁ κόσμος μας, ἀπό τήν ὁποία μόνον ἡ παρουσία τοῦ Κυρίου μᾶς σώζει. Δὲν εἶναι μόνο τὰ κύματα καὶ ἡ τρικυμία γύρω μας. Εἶναι καὶ ὁ Χριστὸς ἐπὶ τῶν κυμάτων, ὁ Ὁποῖος σπεύδει γιὰ τὴν σωτηρία μας. «Θαρσεῖτε», λέει, «μὴ φοβεῖσθε».
Ὄχι μόνο ὁ κόσμος γενικά, ἀλλὰ καὶ ἡ ψυχή μας ἐνίοτε εἶναι θάλασσα τρικυμισμένη ἀπὸ τὰ προσωπικά μας προβλήματα, τὶς διαταραγμένες σχέσεις μεταξύ μας, ἀπὸ φτώχειες καὶ ἀρρώστιες ἀτέλειωτες, ἀπὸ τὸν πόλεμο τῶν παθῶν μας. Ἡ ταραχὴ δυστυχῶς εἶναι ὁ κανόνας στὴν ζωή μας. Οἱ στιγμὲς τῆς γαλήνης ἀποτελοῦν μικρὲς φωτεινὲς ἐξαιρέσεις μόνο. Ἡ ψυχή μας σαλεύεται. Δὲν διαφέρει ἀπὸ «κυμαινομένην θάλασσαν».
Ὁ Χριστὸς εἶναι παρών, ἀλλὰ τὸ θέμα εἶναι ἐάν τὸν ἔχουμε ἐμεῖς στὸ ὀπτικό μας πεδίο. Ἂν τοῦ ἔχουμε δώσει πρόσβαση στὴν ζωή μας. Ἂν τὸν ἀναγνωρίζουμε. Ὁ Χριστὸς εἶναι ἀτράνταχτο στήριγμα, μοναδικὸ θεμέλιο τῆς ζωῆς μας. «Θεμέλιον γὰρ ἄλλον οὐδεὶς δύναται θεῖναι παρὰ τὸν κείμενον, ὅς ἐστιν Ἰησοῦς Χριστός» (Α΄ Κορ. 3, 10). Ἡ ζωή μας λοιπόν πρέπει νά ἑδράζεται στὸ θεμέλιο τοῦ Χριστοῦ, μέ ἀσφάλεια καί ἡ οἰκία μας πρέπει νά εἶναι χτισμένη «ἐπὶ τὴν ἀσάλευτον πέτραν τῶν ἐντολῶν» Του.
