Η Κυριακή της Σαμαρείτιδος στη Σύμη
Ἡ μεγάλη της αὐτή ἀποστολική δράση εἶναι ὁ λόγος γιά τόν ὁποῖο ἡ Ἐκκλησία μας τήν ὀνομάζει Ἰσαπόστολο. Τήν ὀνομάζει Ἁγία καί μεγαλομάρτυρα, γιατί μετά ἀπό ἀτελείωτα καί φρικτά μαρτύρια πού ὑπέστη, κατά τήν διάρκεια τῶν ὁποίων ἔλαβαν χώρα πολλά θαύματα, ἡ Ἁγία Φωτεινή φυλακίστηκε καί μέσα στήν φυλακή παρέδωσε τήν ψυχή της στόν Κύριο, γιά νά ἀπολαύσει τούς μισθούς τῶν κόπων της καί νά ξεδιψάσει αἰώνια μέ τήν θέα τοῦ Θεανδρικοῦ ἐκείνου Προσώπου πού «ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ» καὶ ἐν ταπεινώσει συνάντησε καί ἐλάτρευσε παρά τό φρέαρ τοῦ Ἰακώβ ἐκεῖνο τό μοναδικό ἀπομεσήμερο.
Τό διήμερον Σάββατον 1η καί Κυριακή 2α Ἰουνίου 2024, στό πλαίσιο μιᾶς ἀκόμη ποιμαντικῆς του ἐπισκέψεως κατά τήν τρέχουσα Ἀναστάσιμη περίοδο, ὁ Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. Χρυσόστομος μετέβη στήν Νῆσο Χάλκη, συνοδευόμενος ἀπό τόν Πρεσβύτερο π. Γεώργιο Κακακιό, Ἐφημέριο τοῦ Ἱ. Ἐνοριακοῦ Ναοῦ Ἁγίου Δημητρίου Σύμης, καθώς καί τούς Ἱεροψάλτες κ. Ἀπόστολο Τσάμη καί κ. Ἀθανάσιο Κορδομπούση, οἱ ὁποῖοι κατά τάς Ἱεράς Ἀκολουθίας διακόνησαν μελιρρύτως τό ἱ. Ἀναλόγιον. Ἐκεῖ ἀνέμενε τόν Σεβασμιώτατο ὁ Ἀρχιερατικός Ἐπίτροπος Χάλκης καί μοναδικός Ἐφημέριος τῆς Νήσου, Οἰκονόμος π. Σάββας Πατέρας, μετά τῶν τοπικῶν Ἀρχῶν.
Τό ἑσπέρας τοῦ Σαββάτου ὁ Σεβ. Μητροπολίτης μας χοροστάτησε τοῦ Ἑσπερινοῦ, εἰς τόν Ἱ. Ἐνοριακό Ναό τοῦ Ἁγίου Νικολάου, συμπαραστατούμενος ἀπό τούς ὡς ἄνω κληρικούς καί ὁμοίως σήμερα τήν πρωΐαν Κυριακή τῆς Σαμαρείτιδος ὁ Σεβασμιώτατος χοροστάτησε τοῦ Ὄρθρου, τέλεσε τόν Ἁγιασμό ἐπί τῇ ἐνάρξει τοῦ νέου μηνός καί τήν Θεία Λειτουργία, ἐν πληθούσῃ Ἐκκλησίᾳ.
Ὁ Σεβ. Ποιμενάρχης μας, ὁμίλησε ἐπικαίρως γιά τό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα, ἀναφερόμενος στήν συνάντηση τοῦ Χριστοῦ μέ τήν Σαμαρείτιδα γυναίκα, τήν ὁποία συνάντησε κουρασμένος καθώς ἦταν ἀπὸ τὴν ὁδοιπορία, δίπλα στὸ πηγάδι τοῦ Ἰακώβ, ἐρχομένη ἐκεῖ γιά νά ἀντλήσει ὕδωρ. Μὲ ἀφορμὴ τὸ αἴτημα τοῦ Κυρίου νὰ Τοῦ προσφέρει νὰ πιεῖ, ἐκτυλίσσεται μεταξύ τους ἕνας καταπληκτικὸς θεολογικότατος διάλογος.
Ἡ γυναίκα μέ ταπείνωση, δέχεται καί δὲν στενοχωρεῖται ἀπὸ τὸν ἔλεγχο τοῦ Κυρίου στήν προσωπική της ζωή, διότι ἀμέσως κατανοεῖ ὅτι εἶναι προφήτης καὶ τοῦ ζητᾶ ἀλήθειες καί ἐξηγήσεις σὲ ὑψηλὰ θεολογικά ζητήματα. Θέτει στὸν Χριστὸ τὴν πέτρα τοῦ σκανδάλου ἀνάμεσα σὲ Ἰουδαίους καὶ Σαμαρεῖτες, σχετικά μέ τήν λατρεία τοῦ Θεοῦ. Ἴσως οἱ συμπολίτες της νὰ μὴν τὴν εἶχαν οὔτε ἄξια οὔτε ἱκανὴ νὰ σκέφτεται καὶ νὰ προβληματίζεται. Γι’ αὐτοὺς ἴσως νὰ ἦταν ἁπλῶς μία τυχάρπαστη. Ἐκείνη ὅμως ἐπέμεινε νὰ ρωτάει. Περιμένει τὴν ἀλήθεια καὶ εἶναι διαρκῶς ἀνοικτὴ καὶ ἕτοιμη νὰ τὴν ὑποδεχτεῖ. Τὴν εἰκόνα τῆς ψυχῆς αὐτῆς τῆς γυναίκας ἴσως νὰ ἐπιδιώκει νὰ δώσει ὁ Χριστὸς μὲ τὸν ὑπέροχο τρόπο ποὺ ἀκολουθεῖ: «Ἰδού, σᾶς λέω, σηκῶστε πάνω τὰ μάτια σας καὶ παρατηρῆστε τὰ χωράφια: λευκὰ εἶναι, ἕτοιμα γιὰ θερισμὸ ἤδη».
Ἔτσι γιὰ πρώτη φορά ὁ Χριστὸς ἀποκαλύπτει ἀπερίφραστα τὴν Θεότητά Του καὶ μάλιστα ὄχι σὲ κάποιον Ἰουδαῖο, ἀλλὰ στὴν ἀλλοεθνῆ Σαμαρείτιδα. Καὶ τοῦτο ἐπειδὴ ὁ Θεὸς δὲν ἐξετάζει τὴν καταγωγὴ ἢ τὸ φύλο ἢ τὴν κοινωνικὴ κατάσταση τοῦ ἀνθρώπου, ἀλλὰ ἀποκαλύπτεται σὲ ἐκείνους ποὺ εἶναι ἕτοιμοι νὰ Τὸν δεχτοῦν στὴ ζωή τους καί σέ ὅσους Τὸν ἐπιζητοῦν μὲ ταπείνωση καί πνεῦμα συντετριμμένο.
Ἡ Σαμαρείτις μετά ἀπό τήν συνομιλία της μέ τόν Χριστό, πίστεψε σ’ Αὐτόν καί κάλεσε τούς συμπολίτες της νά τρέξουν νά Τόν συναντήσουν. Ἐκεῖνος ἔμεινε δύο ἡμέρες στή Συχάρ καί τούς μετέδωσε τόν λόγο καί τήν εὐλογία Του. Ἡ Σαμαρείτιδα ἀπό τήν ἡμέρα πού πίστεψε στό Χριστό ἄλλαξε ζωή. Ἀπό ἁμαρτωλή γυναίκα ἔγινε Φωτεινή, βαπτίστηκε ἀπό τούς Ἀποστόλους τήν ἡμέρα τῆς Πεντηκοστῆς καί ὀνομάστηκε Φωτεινή. Μαζί της βαπτίστηκαν καί οἱ δύο γιοί της, καθώς καί οἱ πέντε ἀδελφές της. Μέ τήν συνοδεία καί τήν συνεργεία τους κήρυξε τόν λόγο τοῦ Χριστοῦ στή Συρία, τήν Φοινίκη, τήν Παλαιστίνη, τήν Αἴγυπτο, τήν Καρχηδόνα καί τελικά τήν Ρώμη.
Ἡ μεγάλη της αὐτή ἀποστολική δράση εἶναι ὁ λόγος γιά τόν ὁποῖο ἡ Ἐκκλησία μας τήν ὀνομάζει Ἰσαπόστολο. Τήν ὀνομάζει Ἁγία καί μεγαλομάρτυρα, γιατί μετά ἀπό ἀτελείωτα καί φρικτά μαρτύρια πού ὑπέστη, κατά τήν διάρκεια τῶν ὁποίων ἔλαβαν χώρα πολλά θαύματα, ἡ Ἁγία Φωτεινή φυλακίστηκε καί μέσα στήν φυλακή παρέδωσε τήν ψυχή της στόν Κύριο, γιά νά ἀπολαύσει τούς μισθούς τῶν κόπων της καί νά ξεδιψάσει αἰώνια μέ τήν θέα τοῦ Θεανδρικοῦ ἐκείνου Προσώπου πού «ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ» καὶ ἐν ταπεινώσει συνάντησε καί ἐλάτρευσε παρά τό φρέαρ τοῦ Ἰακώβ ἐκεῖνο τό μοναδικό ἀπομεσήμερο.
