Τήν διπλή ἑορτή τῶν ἁγίων Ἀποστόλου Θωμᾶ καί Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου ἑόρτασε καί φέτος ἡ Ναύπακτος. Ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Ναυπάκτου καί Ἁγίου Βλασίου κ. Ἱερόθεος τέλεσε, τό Σάββατο τό ἀπόγευμα, τόν Ἑσπερινό τῆς Ἑορτῆς στόν πανηγυρίζοντα Ἱερό Ναό τοῦ Ἁγίου Θωμᾶ στόν Λυγιά Ναυπακτίας.
Τόν Σεβασμιώτατο στόν Ἑσπερινό πλαισίωσαν, ὁ Γενικός Ἀρχιερατικός Ἐπίτροπος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως, π. Θωμᾶς Βαμβίνης, ὁ πρ. ἐφημέριος τῆς Ἐνορίας, π. Ἰωάννης Μακρῆς, ὁ ἐφημέριος π. Χρῆστος Χασάπης καί οἱ Διάκονοι π. Παΐσιος καί π. Ἀντώνιος.
Ὁ Σεβασμιώτατος στό κήρυγμά του ἀνέλυσε μία φράση τοῦ «Δοξαστικοῦ» τοῦ Ἑσπερινοῦ, κατά τήν ὁποία ὁ ὑμνογράφος, μεταφράζοντας ποιητικά τήν ἐπιθυμία τοῦ Θωμᾶ νά δῆ τόν Ἀναστάντα Χριστό, γράφει: «Ἴδω τήν πληγήν, ἐξ ἧς ἰάθη τό μέγα τραῦμα ὁ ἄνθρωπος».
«Ἡ πληγή» εἶναι ἡ πλευρά τοῦ Χριστοῦ πού ἐλογχεύθη ὑπό τῶν στρατιωτῶν καί ἀπό τήν ὁποία ἔρρευσε αἷμα καί ὕδωρ. Ὁ Θωμᾶς ἤθελε βεβαιώσεις τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Ἐσταυρωμένου καί πληγωμένου Χριστοῦ. Βέβαια, ὅταν ἐμφανίσθηκε ὁ Χριστός καί τόν προέτρεψε νά βάλη τό χέρι του στήν πλευρά Του, δέν ἦταν πληγή, ἀλλά ὑπῆρχαν τά στίγματα τοῦ Σταυροῦ, οἱ οὐλές.
Τό σημαντικό εἶναι ὅτι ἀπό τήν πληγωθεῖσα αὐτή πλευρά «ἰάθη», θεραπεύτηκε «τό μέγα τραῦμα ὁ ἄνθρωπος». Ἡ μεγάλη πληγή πού αἱμορραγοῦσε συνέχεια, τό μεγάλο τραῦμα, εἶναι ὁ ἴδιος ὁ ἄνθρωπος. Μετά τήν ἀπομάκρυνση ἀπό τόν Θεό τραυματίσθηκε ὁλόκληρος ὁ ἄνθρωπος, ὁ νοῦς του, ἡ λογική του, τό παθητικό μέρος τῆς ψυχῆς, ἡ καρδιά του. Αὐτό τό βλέπουμε σέ ὅλη τήν ἱστορία τοῦ ἀνθρωπίνου γένους.
Ἀπό αὐτό τεκμαίρεται ἡ μεγάλη ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ στόν ἄνθρωπο, πού φθάνει μέχρι τοῦ Σταυροῦ, ἀλλά καί ἡ θεραπεία τοῦ ἀνθρώπου πού γίνεται μέ τήν θυσία τοῦ Χριστοῦ καί τήν Ἀνάστασή Του, ὅταν θέλουμε νά ἑνωθοῦμε μέ τόν Χριστό.
Καί σήμερα ὁ ἄνθρωπος εἶναι πληγωμένος, βασανισμένος καί καλεῖται νά πλησιάση τόν μέγα Ἰατρό γιά νά θεραπευθῆ μέσα στήν Ἐκκλησία Του. Δυστυχῶς, ὅμως, καί σήμερα πολλοί ἄνθρωποι παραμένουν ἀθεράπευτοι.
Στό τέλος τοῦ Πανηγυρικοῦ Ἑσπερινοῦ πραγματοποιήθηκε ἡ καθιερωμένη Ἱερά Λιτάνευση τῆς Ἱερᾶς Εἰκόνος στίς ὁδούς τῆς Ἐνορίας.
Στήν Ἱερά Λιτανεία συμμετεῖχαν, ἐκτός ἀπό τούς Ἱερεῖς καί τόν Σεβασμιώτατο, οἱ ἱερόπαιδες, ὁ χορός τῶν Ἱεροψαλτῶν, ἡ Παπαχαραλάμπειος Φιλαρμονική Μουσική, οἱ μαθητές καί μαθήτριες τοῦ Δημοτικοῦ Σχολείου Λυγιά, ὁ Σύλλογος Γονέων καί Κηδεμόνων τοῦ Δ.Σ. Λυγιά καί ὁ Σύλλογος «Ναύπακτος: Πολιτιστικές Διαδρομές», ὅλοι παραδοσιακά ἐνδεδυμένοι, οἱ Ἀρχές τοῦ τόπου μέ ἐπικεφαλῆς τόν Δήμαρχο Ναυπακτίας κ. Βασίλειο Γκίζα, καθώς καί πολλοί πιστοί πού ἔσπευσαν στόν Ἱερό Ναό νά τιμήσουν τόν πολιοῦχο Ἅγιο τῆς Ἐνορίας, Ἀπόστολο Θωμᾶ.
Τό πρωΐ τῆς Κυριακῆς ὁ Σεβασμιώτατος λειτούργησε στόν πανηγυρίζοντα Ἱερό Ναό Ἁγίου Γεωργίου τῆς πόλεως Ναυπάκτου, πλαισιούμενος ἀπό τόν Ἀρχιμ. π. Πολύκαρπο Θεοφάνη, τόν ἐφημέριο τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ, Πρωτοπ. π. Ἰωάννη Σπυρόπουλο καί τούς Διακόνους, π. Παΐσιο Παρασκευᾶ καί π. Ἀντώνιο Ἀντωνιάδη.
Στό κήρυγμά του ἀναφέρθηκε στήν ἐπιθυμία τοῦ Ἀποστόλου Θωμᾶ νά δῆ καί ἐκεῖνος τόν Ἀναστάντα Χριστό καί τί τοῦ εἶπε ὁ Χριστός μετά τήν ἐμφάνισή Του.
Ὁ Ἀπόστολος Θωμᾶς ζητοῦσε νά δῆ τόν τύπο τῶν ἥλων καί νά βάλη τήν χεῖρα του στήν πλευρά τοῦ Χριστοῦ, δηλαδή ἤθελε νά τόν ψηλαφήση. Αὐτό δείχνει ὅτι ὁ δικός μας Θεός δέν εἶναι μιά ἰδέα ἤ ἰδεολογία, ἀλλά ἐμπειρία, ψηλάφηση. Ὁ Χριστός θέλει νά ἔχουμε αὐτήν τήν ἐπιθυμία νά Τόν ἀναζητοῦμε, νά Τόν ἐρευνοῦμε, γι’ αὐτό γράφεται σέ ἕνα τροπάριο, «χαίρεις ἐρευνώμενος», ὁπότε δέν ἰσχύει τό «πίστευε καί μή ἐρεύνα».
Ἔπειτα ὁ Θωμᾶς, μόλις εἶδε τόν Ἀναστάντα Χριστό, ἀνεφώνησε «ὁ Κύριός μου καί ὁ Θεός μου». Μέσα ἀπό τά στίγματα τοῦ Σταυροῦ, μέσα ἀπό τίς οὐλές τοῦ Σώματος ἀνεγνώρισε τήν Θεότητα τοῦ Χριστοῦ, σάν νά εἶναι τό παράθυρο μέσα ἀπό τό ὁποῖο βλέπει τό φῶς, κατά τόν ἅγιο Γρηγόριο Παλαμᾶ. Γι’ αὐτό ἑορτάζουμε τήν ψηλάφηση τοῦ Θωμᾶ καί τήν σωτήριον ὁμολογία του.
Στήν συνέχεια εἶπε ὅτι, ἐπειδή ἡ Ἐκκλησία εἶναι τό Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, γι’ αὐτό ἔχει ἐπάνω της τά στίγματα τοῦ Σταυροῦ, δηλαδή καί ἡ ἴδια ὄχι μόνον τρέφεται ἀπό τήν κεφαλή της, ἀλλά συμμετέχει καί στόν Σταυρό καί τήν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, συμμετέχει καί στούς διωγμούς Του.
Μέσα ἀπό αὐτήν τήν προοπτική βλέπουμε ὅτι καί οἱ Ἀπόστολοι, πλήν τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου πού βίωσε τό μαρτύριο στόν Γολγοθᾶ, πέθαναν μαρτυρικά, ἀλλά τό ἴδιο μαρτύρησαν καί πολλοί ἅγιοι, ὅπως καί ὁ σήμερα ἑορταζόμενος ἅγιος Γεώργιος ὁ Μεγαλομάρτυς. Ἔζησε ἐμπειρικά τόν Χριστό, τόν ὁμολόγησε καί ἐμαρτύρησε γι’ Αὐτόν. Οἱ ἅγιοι εἶναι «οἱ τραυματίες τοῦ θείου Νυμφίου». Ὅπως ὁ Νυμφίος τραυματίσθηκε, σταυρώθηκε, ἔτσι καί οἱ φίλοι του εἶναι τραυματίες.
Κατέληξε ὅτι, γιά νά δείξουμε τήν γνησιότητα τῆς σχέσης μας μέ τόν Νυμφίο Χριστό, πρέπει νά εἴμαστε «τραυματίες τοῦ θείου Νυμφίου».
Στήν Λειτουργία παρευρέθησαν ὁ βουλευτής Αἰτ/νίας κ. Δημήτριος Κωνσταντόπουλος, ὁ δήμαρχος Ναυπακτίας κ. Βασίλειος Γκίζας, ἀντιδήμαρχοι, δημοτικοί σύμβουλοι καί πολιτευτές.
Ὁ Σεβασμιώτατος εὐχαρίστησε τούς ἱερείς τοῦ Ναοῦ, τούς Ἐπιτρόπους, τούς ἱεροψάλτες, τόν «Συνδέσμο Ἀγάπης» τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ, ὅλους τούς ἐνορίτες καί τούς ἐκκλησιασθέντες ἰδιαιτέρως ὅσους ἔχουν τό ὄνομα τοῦ Ἁγίου Γεωργίου.