Ο Σεβασμιώτατος Κερκύρας λειτούργησε συμπαραστατούμενος από τον εφημέριο της ενορίας οικονόμο πατέρα Σπυρίδωνα Μακρή, όπου εις το τέλος της θείας λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος τον προχείρισε εις πρωτοπρεσβύτερον και μετά του διακόνου του. πατρός Ανδρέα Γκιόκα.
Κατά την ομιλία του ο Σεβασμιώτατος πήρε αφορμή από την ευαγγελική περικοπή και από τα δύο θαύματα τα οποία ετέλεσε ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός. Δηλαδή τη θεραπεία των δύο τυφλών οι οποίοι του ομολόγησαν με πίστη ότι μπορεί να το κάνει αυτό το οποίο του ζήτησαν, δηλαδή τη θεραπεία τους και το δεύτερο θαύμα, η απαλλαγή του μογγιλάλου από το δαιμόνιο της κώφωσης και της ομιλίας και να του δώσει τη δυνατότητα της ακοής και του ομιλείν. Ο Σεβασμιώτατος στάθηκε σε δύο σημεία τα οποία εθεώρησε ως στάση ζωής και για την εποχή κατά την οποία τελέσθησαν τα θαύματα από τον Κύριο αλλά και για την εποχή στην οποία σήμερα ζούμε. Η πρώτη στάση έχει να κάνει με τη δοξολογία του Θεού από το έργον Του το οποίο τέλεσεν στους συμπαθείς πάσχοντας αδελφούς, που ο περίγυρος των ανθρώπων όταν έλαβε γνώση των γεγονότων, δόξασε τον Θεόν και είπε ότι μέχρι τώρα κανείς άνθρωπος εν τω Ισραήλ έκανε τόσο μεγάλα και θαυμαστά έργα. Και η δεύτερη στάση, είναι η στάση των Φαρισαίων, οι οποίοι σχολίασαν το γεγονός και είπαν ότι εν τω άρχοντι των δαιμονίων εκβάλει τα δαιμόνια. Το ίδιο συμβαίνει και στις μέρες μας. Είναι διαχρονική η ζωή των ανθρώπων σε σχέση με το Θεό. Ο λαός ο οποίος και τότε και τώρα διψούσε και διψάει για τη Χάρι του Θεού και την αναζητεί αντιλαμβάνεται ότι μόνον η άκτιστη θεϊκή ενέργεια η οποία ενεργείται στις αγαθές καρδιές των ανθρώπων, μπορεί να δίδει απαντήσεις και να γεμίζει τη ζωή μας όχι μόνο στην υπέρβαση της ασθένειας μας της σωματικής αλλά και της πνευματικής.
Και έτσι ο Θεός, στους εκζητητές του ελέους του Θεού ο ίδιος ο θεός πλημμυρίζει τη ζωή τους από τη Χάρι Του. Απεναντίας οι Φαρισαίοι, οι οποίοι ανήκαν στη καθεστηκυία τάξη των αρχόντων και των εξουσιαστών, που μπορεί μεν φαινομενικά να ήταν οι τηρητές του νόμου του Θεού, εν τούτοις εσωτερικά, ήταν γεμάτοι από υποκρισία, εγωισμό και εγωπάθεια που δεν ανεχόταν, όχι μόνο τους συνανθρώπους τους ως μέσο σύγκρισης της ζωής τους, αλλά και τον ίδιο τον Θεό και εκ της κακίας, η οποία προέρχεται από τον εγωισμό και οδήγησαν τον ίδιο τον Χριστό στο ικρίωμα του σταυρού, πιστεύοντας πως εκείνοι δεν θα μπορούσαν να συγκριθούν στο μεγαλείο του Θεού με το δικό τους. Τούτο αυτό και σήμερα συμβαίνει. Και σήμερα υπάρχει η μερίδα που είναι αφιερωμένη δια πίστεως στον Θεό αλλά και η μερίδα των τηρητών του ανθρωπίνου νόμου, που μπορεί μεν να κατέχουν εξουσιαστικές θέσεις και να έχουν τη δύναμη την κοσμική, από την άλλη πλευρά υποκριτικά από τα μέσα της πληροφόρησης να θέλουν δήθεν την αποδοχή του Θεού μέσα από το προσωπείο τους, προκειμένου να μάχονται διαχρονικά το Θεό και την εκκλησία Του.
Στο τέλος ο Σεβασμιώτατος απευθυνόμενος στο εκκλησίασμα διαβεβαίωσε ότι η χάρις του Θεού μέσα στο όποιο κλίμα κάθε εποχής, μυστικώς εργάζεται την σωτηρία μας, υπερασπίζεται τον αγωνιστή και χαριτώνει τον ομολογητή της πίστεως.
Αφού ευχαρίστησε το εκκλησίασμα τους ευχήθηκε να έχουν δύναμη στη καλοκαιρινή περίοδο που το νησί μας είναι γεμάτο από τουρισμό, να ανταπεξέλθουν στις δυσκολίες και στις ανάγκες του τόπου.