Την Παρασκευή 4 Αυγούστου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων μετέβη στον Μητροπολιτικό Ιερό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου Αλεξανδρείας, όπου χοροστάτησε στον Εσπερινό και στη Μεγάλη Παράκληση της Υπεραγίας Θεοτόκου και κήρυξε τον θείο λόγο.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Καί σέ μεσίτριαν ἔχω πρός τόν φιλάνθρωπον Θεόν, μή μου ἐλέγξῃ τάς πράξεις ἐνώπιον τῶν ἀγγέλων».
Ἄν κατά τήν κοίμηση τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου συναθροίσθηκαν ἀπό τά πέρατα τοῦ κόσμου, ὅπως ψάλαμε προηγουμένως, οἱ ἅγιοι Ἀπόστολοι, γιά νά κηδεύσουν τό πανάχραντο σῶμα της στή Γεθσημανῆ, στόν τόπο τόν ὁποῖο εἶχε ἀγαπήσει ἰδιαιτέρως κατά τά τελευταῖα χρόνια τῆς ζωῆς της ἡ Παναγία μας, καί ἀποσυρόταν ἐκεῖ γιά νά προσευχηθεῖ, ὅλες αὐτές τίς ἡμέρες τοῦ Δεκαπενταυγούστου συγκεντρώνονται τά πλήθη τῶν Ὀρθοδόξων στούς ἱερούς μας ναούς καί ἰδιαιτέρως σέ ὅσους εἶναι ἀφιερωμένοι στή χάρη της, γιά νά νά ὑμνήσουν καί νά τιμήσουν τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, γιά νά τήν παρακαλέσουν καί νά ζητήσουν τή βοήθειά της γιά ὅ,τι ὁ καθένας ἔχει ἀνάγκη, γιά νά προσευχηθοῦν πρός Ἐκείνη, ἡ ὁποία «ἐν τῇ Κοιμήσει τόν κόσμον» δέν τόν ἐγκατέλειψε.
Δέν ὑπάρχει χριστιανός πού νά μήν αἰσθάνεται πρός τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο τήν οἰκειότητα τοῦ τέκνου πρός τήν μητέρα του, πού νά μήν αἰσθάνεται τήν ἀσφάλεια καί τήν παρηγορία πού χαρίζει σέ κάθε ψυχή ἡ ἀναφορά στό ἱερό πρόσωπό της, πού νά μήν αἰσθάνεται ὅτι ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος εἰσακούει πάντοτε μέ στοργή τά αἰτήματά του.
Γι᾽αὐτό καί σέ κάθε στιγμή τῆς ζωῆς μας ἐπικαλούμεθα τήν Παναγία μας. Γιατί γνωρίζουμε καί πιστεύουμε ὅτι Ἐκείνη εἶναι μεσίτρια καί πρέσβειρα τοῦ ἀνθρωπίνου γένους στόν θρόνο τοῦ Υἱοῦ της. Γιατί γνωρίζουμε καί πιστεύουμε ὅτι ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος ἔχει παρρησία ἐνώπιον τοῦ Κυρίου μας, ὁ ὁποῖος ἱκανοποιεῖ ὅλες τίς ἐπιθυμίες καί τά αἰτήματα τῆς Παναγίας Μητέρας του. Γιατί γνωρίζουμε καί πιστεύουμε ὅτι δέν ὑπάρχει τίποτε, τό ὁποῖο δέν μπορεῖ ἡ Δέσποινα τοῦ κόσμου νά πραγματοποιήσει, ἀλλά καί ὅτι ἡ μητρική της ἀγάπη εἶναι πάντοτε πρόθυμη νά μᾶς παρηγορήσει καί νά μᾶς βοηθήσει γιά νά ἀντιμετωπίσουμε τίς δυσκολίες καί τά προβλήματα τῆς ζωῆς μας, τούς πόνους καί τίς ἀσθένειες πού μᾶς ταλαιπωροῦν, ψυχικές καί σωματικές.
Γνωρίζουμε ὅμως καί πιστεύουμε ἀκόμη ὅτι δέν ὑπάρχει πιό ἀποτελεσματική μεσίτρια στόν Θεό ἀπό τήν Παναγία μας, γιατί Ἐκείνη ἐπιθυμεῖ τό καλό μας, ἐπιθυμεῖ διακαῶς νά μᾶς χαρίσει «τά καλά καί συμφέροντα ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν».
Ὅμως ἡ πρεσβεία καί ἡ μεσιτεία τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου δέν ἐξαντλοῦνται μόνο στά παρόντα, οὔτε ἡ βοήθειά της περιορίζεται μόνο σέ ὅσα ἔχουμε ἀνάγκη στήν ἐπίγεια ζωή μας. Ἡ Παναγία ὡς Μητέρα τοῦ Σωτῆρος καί Λυτρωτοῦ μας, ὡς συνεργός στό ἔργο τῆς σωτηρίας μας, εἶναι γιά μᾶς ἡ πιό εὔγλωττη μεσίτρια στόν Υἱό της γιά τή σωτηρία μας.
Γι᾽ αὐτό καί ὁ ἱερός ὑμνογράφος, ἀπευθυνόμενος πρός τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, ἰδιαιτέρως αὐτή τήν περίοδο, τήν παρακαλεῖ νά μεσιτεύσει στόν Υἱό της νά μήν τοῦ ἐλέγξει «τάς πράξεις ἐνώπιον τῶν ἀγγέλων».
Καί αὐτό τό αἴτημα τῆς ἀπευθύναμε καί ἐμεῖς πρό ὀλίγου ψάλλοντας τό γνωστό σέ ὅλους μας ἐξαποστειλάριο: «Καί σέ μεσίτριαν ἔχω πρός τόν φιλάνθρωπον Θεόν, μή μου ἐλέγξῃ τάς πράξεις ἐνώπιον τῶν Ἀγγέλων, παρακαλῶ σε, Παρθένε, βοήθησόν μοι ἐν τάχει».
Αὐτό εἶναι ἕνα πολύ σπουδαῖο καί σημαντικό αἴτημα, πού δέν θά πρέπει ποτέ νά τό παραβλέπουμε καί νά τό ξεχνοῦμε. Εἶναι μία πολύ σημαντική δυνατότητα πού ἔχουμε στό πρόσωπο τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τήν ὁποία θά πρέπει ὁπωσδήποτε νά ἀξιοποιοῦμε, ἐπαναλαμβάνοντας αὐτή τήν παράκληση διαρκῶς πρός τήν Παναγία μητέρα μας. Διότι μπορεῖ νά ἔχουμε ὄντως πολλές ἀνάγκες, γιά τίς ὁποῖες χρειαζόμαστε καί ζητοῦμε τή βοήθειά της, ἀλλά ὅλες οἱ ἀνθρώπινες ἀνάγκες ἀντιμετωπίζονται, καί τά προβλήματα πού μᾶς ἀπασχολοῦν ἐπιλύονται. Ὅλα αὐτά εἶναι πρόσκαιρα καί ἐφήμερα, ἀλλά ἡ ἐπίλυσή τους δέν μᾶς ἐξασφαλίζει τό αἰώνιο μέλλον μας, δέν μᾶς ἐξασφαλίζει τήν αἰώνια ζωή, ἡ ὁποία εἶναι καί ὀφείλει νά εἶναι ὁ πρώτιστος σκοπός τῆς ζωῆς μας, ἡ μεγαλύτερη ἀνάγκη τήν ὁποία ἔχουμε καί τό πιό σημαντικό θέμα, τό ὁποῖο θά πρέπει νά μᾶς ἀπασχολεῖ. Καί αὐτό εἶναι κάτι γιά τό ὁποῖο ἡ μεσιτεία τῆς Κυρίας Θεοτόκου, ἐφόσον τῆς τήν ζητοῦμε, μπορεῖ νά εἶναι ἀποτελεσματική.
Γι᾽ αὐτό καί ὁ ἱερός ὑμνογράφος τήν ἐπικαλεῖται, παρακαλώντας την νά μεσιτεύει στόν Υἱό της νά μήν ἐλέγξει τίς πράξεις του ἐνώπιον τῶν ἀγγέλων, νά μήν δηλαδή τόν κρίνει καί τόν καταδικάσει ὁ Υἱός της καί Κύριός μας κατά τήν ἡμέρα τῆς ἐνδόξου καί φοβερᾶς δευτέρας του παρουσίας, ἀλλά νά τόν κατατάξει στά δεξιά του μετά τῶν ἐκλεκτῶν του.
Αὐτό ἄς εἶναι καί τό δικό μας αἴτημα πρός τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, νά μεσιτεύει στόν Υἱό κατά τήν ἡμέρα τῆς κρίσεως καί νά μᾶς ἀξιώσει τῆς σωτηρίας. Καί ἄς τῆς τό ζητοῦμε ὄχι μόνο σήμερα, ὄχι μόνο αὐτές τίς ἡμέρες, ἀλλά καθημερινά καί σέ ὅλη μας τή ζωή, γιά νά βροῦμε ἔλεος καί χάρη διά τῶν πρεσβειῶν καί τῆς μεσιτείας τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Διότι τά χρόνια περνοῦν καί κάποτε ὅλοι θά φύγουμε ἀπό αὐτή τή ζωή, καί τά προβλήματά μας, εἴτε εἶναι λυμένα εἴτε εἶναι ἄλυτα, θά μείνουν ἐδῶ. Ἐμεῖς ὅμως θά φύγουμε μέ ὅ,τι ἔχουμε πράξει σέ αὐτή τή ζωή πνευματικό. Ἄν εἶναι καλό, θά τύχουμε τοῦ ἐλέους τοῦ Θεοῦ, ἄν ὅμως δέν φροντίσαμε τόν ἑαυτό μας, δέν καθαρίσαμε τήν ψυχή μας, δέν ἐξομολογηθήκαμε, ἀλλά ξαφνικά μᾶς πῆρε ὁ θάνατος, τότε θά παρουσιασθοῦμε ἐνώπιον τοῦ Κυρίου καί θά τύχουμε αὐτῆς τῆς κρίσεως ἐνώπιον τῶν ἀγγέλων.
Γι᾽ αὐτό καθημερινά, ἀφενός μέν θά πρέπει νά ζητοῦμε τή βοήθεια τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τή μεσιτεία της, ἀλλά καί ἐμεῖς θά πρέπει νά φροντίζουμε νά τακτοποιοῦμε καθημερινά τόν ἑαυτό μας, πρίν νά νυκτώσει, πρίν νά κοιμηθοῦμε, νά κάνουμε ἔλεγχο τῶν πράξεών μας, ἐάν πράγματι ἐπιθυμοῦμε νά τυχοῦμε τοῦ ἐλέους τοῦ Θεοῦ καί σέ αὐτή τή ζωή ἀλλά καί στήν ἄλλη.