Η Μικρή Παράκληση της Παναγίας από τον Βεροίας Παντελεήμονα στο Κλειδί

Ο Σεβασμιώτατος Βεροίας κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων:«Ἄξιόν ἐστιν ὡς ἀληθῶς μακα­ρίζειν σε τήν Θεοτόκον, τήν ἀειμα­κά­­ρι­στον καί παναμώμητον καί Μητέρα τοῦ Θεοῦ ἡμῶν».

Μέ τόν ἀρχαγγελικό αὐτόν ὕμνο πρός τήν «παναμώμητον Μητέρα» τοῦ Κυρίου μας καί μητέρα ὅλων τῶν χριστιανῶν συνοδεύσαμε καί τήν ἀποψινή Παράκλησή μας πρός τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο.

Τήν μακαρίσαμε μαζί μέ τήν Ἐλι­σάβετ καί μαζί μέ τήν ἄγνωστη ἐκείνη γυ­ναίκα πού ἀκούοντας τόν Χριστό νά ὁμιλεῖ ὕψωσε τή φωνή της γιά νά τήν μακαρίσει, ἐπειδή ἀξιώθηκε νά γίνει Μητέρα του. Τήν μακαρί­σαμε, ἐπειδή ἡ Πανα­γία μας ἀξίζει νά μακαρίζεται πάντοτε καί ἀπό ὅλους τούς ἀνθρώπους, ὅπως προ­φη­τικά εἶχε πεῖ καί ἡ ἴδια μετά τόν Εὐαγγελισμό της: «ἰδού … ἀπό τοῦ νῦν μακαριοῦσί με πᾶσαι αἱ γε­νεαί».

Πολλοί ἄνθρωποι θεωροῦνται μα­κάριοι καί καλοτυχίζονται ἀπό τούς συγχρόνους τους, κανείς ὅμως δέν ὑπάρχει, ὁ ὁποῖος νά μα­καρίζεται ἀνά τούς αἰῶνες ἀπό ὅλους τούς ἀνθρώπους, ἐκτός ἀπό τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο.

Γιατί ὅμως συμβαίνει αὐτό; Γιατί ἡ Κυρία Θεοτόκος μακαρίζεται καί θά μακαρίζεται πάντοτε ἀπό ὅλους τούς χριστιανούς;

Ἡ ἀπάντηση στό ἐρώτημα αὐτό εἶναι ἁπλῆ καί εὔκολη καί μπορεῖ ὁ καθένας μας νά τήν σκεφθεῖ καί νά τήν κατανοήσει.

Μακαρίζεται καί θά μακαρίζεται ἡ Παναγία Παρθένος, γιατί αὐτό τό ὁποῖο ἀξιώθηκε νά ζήσει ὑπερβαί­νει τά χρονικά ὅρια τῆς ἐπιγείου ζωῆς, ὑπερβαίνει τά ὅρια τῆς ὑπάρ­ξεώς της καί ἀφορᾶ ὅλους τούς ἀν­θρώπους σέ κάθε τόπο καί σέ κάθε ἐποχή.

Ἡ τιμή τήν ὁποία ἔκανε ὁ Θεός στήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, ἀξιώνο­ντάς την νά γίνει συνεργός του στό σχέδιο τῆς θείας οἰκονομίας γιά τή σωτηρία τῶν ἀνθρώπων, δέν ἀφο­ροῦσε μόνο ἐκείνη τή χρονική στιγ­μή πού συνέβη, ἀλλά συνεχίζει καί θά συνεχίζει νά ἔχει ἐπίδραση σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος, διότι διά τῆς Θεοτόκου ἔγινε ἄνθρωπος ὁ Χριστός καί ἦλθε στή γῆ ὡς σωτή­ρας καί λυτρωτής ὅλων τῶν ἀν­θρώπων.

Πῶς ὅμως ἀξιώθηκε ἡ Παναγία μας αὐτή τή μεγάλη τιμή καί αὐτόν τόν μεγάλο μακαρισμό; Ἡ ἐπιλογή τοῦ Θεοῦ στό πρόσωπό της δέν ἦταν ἀσφα­λῶς τυχαία.Ὁ Θεός τήν ἐπέλεξε ὡς «κεχαριτωμένη», ὡς αὐτήν ἡ ὁποία εἶχε ἤδη τή χάρη τοῦ Θεοῦ καί διέθετε τήν καθαρότητα, τήν ὁποία Ἐκεῖνος ζητᾶ γιά νά ἐνοι­κή­σει στήν ψυχή τοῦ ἀνθρώπου. Καί ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος διέθετε αὐτή τήν καθαρότητα, γιατί ἀπό μικρό παιδί προφύλασσε τόν ἑαυτό της ἀπό τήν κακία τοῦ κόσμου, προ­φύλασσε τόν ἑαυτό της ἀπό τήν ἁμαρτία πού μολύνει τήν ψυχή καί ἐκδιώκει τόν Θεό. Καί ὄχι μόνο τόν προφύλασσε, ἐπι­διώκοντας νά μήν ἀπομακρύ­νε­ται ἀπό τόν Θεό καί τή χάρη του, παραβαίνοντας τίς ἐντολές του, ἀλλά καί προσπαθοῦσε νά πλησιά­σει τόν Θεό καί νά εὑρίσκεται μέσα στήν παρουσία του.

Ἴσως κάποιος, βέβαια, πεῖ ὅτι ἡ Ὑπεραγία Θεοτόκος ἔζησε ἀπό τριῶν ἐτῶν μέσα στόν ναό τοῦ Θεοῦ καί ἑπομένως δέν ἀντιμετώ­πισε τίς προκλήσεις τοῦ κόσμου πού ἀντιμετωπίζουμε ἐμεῖς, ἄρα ἦταν εὔκολο νά διαφυ­λάξει τόν ἑαυτό της καθαρό ἀπό τήν ἁμαρ­τία.

Ἡ παραμονή της στόν ναό ἀσφα­λῶς τήν βοήθησε, ἀλλά δέν πρέπει νά ξεχνοῦμε ὅτι ἡ ἁμαρτία καί οἱ πειρασμοί ἐλλοχεύουν παντοῦ, καί ἄν ὁ ἄνθρωπος δέν εἶναι προσεκτι­κός, ὁ πονηρός μπορεῖ νά τόν προσ­βάλλει ὅπου καί ἄν εὑρίσκεται καί νά τόν παρασύρει καί ἰδιαιτέρως ὅταν εὑρίσκεται μέσα στόν ναό. Πόσες πονηρές σκέψεις περνᾶνε ἀπό ὅλους μας, ὄντας μέσα στόν ναό.  Ἄς θυμηθοῦμε ὅτι ἀκόμη καί τόν ἴδιο τόν Χριστό τόλμησε νά πειράσει ὁ διάβολος, καί μάλιστα αὐτό συνέβη, ὅταν ὁ Χριστός βρισκόταν στήν ἔρημο γιά νά προσευχηθεῖ, πρίν νά ἀρχίσει τό κήρυγμά του στόν κόσμο. Ἑπομένως εἶναι ἀνάγκη νά προ­σέ­χουμε, γιά νά διατηροῦμε τόν ἑαυτό μας, τήν ψυχή καί τό σῶμα μας καθαρά, ὁπουδήποτε καί ἄν εὑ­ρισκόμεθα.

Εἶναι ὅμως ἀνάγκη γιά νά ἐπιτύ­χουμε αὐτό τόν στόχο μας νά μήν περιορίζουμε τήν προσπάθειά μας στό νά μείνουμε μακριά ἀπό τήν ἁμαρτία. Χρειάζεται καί νά προ­σπα­θοῦ­με καί νά ἀγωνιζόμεθα γιά νά προσεγγίζουμε τόν Θεό, γιά νά τόν ἔχουμε ὅλο καί περισσότερο μέσα στήν ψυχή μας καί νά ζοῦμε στήν παρουσία του. Καί μποροῦμε νά τό ἐπιτύχουμε μέ τήν προσευχή καί τή μελέτη τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ, ὅπως τό ἔκανε καί ἡ Κυρία Θεο­τόκος. Διότι μέ τήν προσευχή ἐπικοινωνοῦμε καί συνδεόμεθα μέ τόν Θεό καί μέ τή μελέτη τοῦ λό­γου του, τόν εἰσάγουμε στήν ψυχή μας, τόν ἀκοῦμε νά μᾶς μιλᾶ καί νά μᾶς ὁδηγεῖ στή ζωή μας.

Καί ὅσο περισσότερο ζοῦμε μέ τήν παρουσία τοῦ Θεοῦ, τόσο περισσό­τερη χάρη λαμβάνουμε καί τόσο λιγότερο χῶρο ἀφήνουμε στήν ψυχή μας γιά τήν ἁμαρτία, διατη­ρώντας ἔτσι καί τήν ψυχή μας καί τή ζωή μας καθαρή. Μέ τόν τρόπο αὐτό καί στόν Θεό νά εὐαρεστοῦμε καί τήν Παναγία μας νά χαροποι­οῦμε, διότι ὡς στοργική μητέρα χαίρεται, ὅταν μᾶς βλέπει νά τήν τιμοῦμε καί νά τήν μακαρίζουμε ὄχι μόνο μέ τά χείλη μας ἀλλά καί μέ τόν ἀγώνα μας νά μιμηθοῦμε τή δική της καθαρότητα, ἡ ὁποία τήν ἀξίωσε τῆς μοναδικῆς τιμῆς νά γίνει Μητέρα τοῦ Θεοῦ.

Ἄς τό προσπαθήσουμε, ἰδιαιτέ­ρως αὐτή τήν περίοδο πού ἡ Ἐκκλη­σία μας τήν ἔχει ἀφιερώσει στήν Παναγία μας καί προετοιμα­ζόμεθα νά ἑορτάσουμε τό Πάσχα τοῦ καλοκαιριοῦ, τή μεγάλη ἑορτή τῆς Κοιμήσεώς της, κάνοντας χρήση ὅλων αὐτῶν τά ὁποῖα ἀναφέραμε, δηλαδή τήν προσευχή, τή μελέτη καί πάνω ἀπό ὅλα τήν καθαρότητα τῆς ψυχῆς μας, τήν ὁποία θά τήν ἐπιτύχουμε μέ τά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας μας, μέ τήν καθαρή ἐξομολόγηση. Ἐάν δέν κάνουμε καθαρή ἐξομολόγηση, ἐάν κρατοῦμε μέσα στό μυαλό μας ἀκόμη καί τούς πονηρούς λογισμούς πού περνοῦν καθημερινά καί δέν τούς ἐξαγορευθοῦμε, δέν τούς ποῦμε στόν πνευματικό, τότε ἀφήνουμε περιθώριο νά τό ἐκμεταλλευθεῖ ὁ πονηρός καί νά μᾶς νικήσει καί νά ἐνσπείρει καί ἄλλους λογισμούς καί ἄλλους ἀκάθαρτους λογισμούς. Γι᾽ αὐτό χρειάζεται αὐτή ἡ προσπάθεια, ἰδιαίτερα τήν περίοδο τοῦ Δεκαπενταυγούστου, γιά νά ζήσουμε τό Πάσχα τοῦ καλοκαιριοῦ μέ τήν Παναγία μας καί νά ἑνωθοῦμε μαζί της. Εὔχομαι  μέσα ἀπό τά μυστήρια, μέσα ἀπό τήν καθαρότητα τῆς ψυχῆς μας, μέσα ἀπό τίς ὡραῖες Παρακλήσεις, τή Μικρή καί τή Μεγάλη, πού ψάλλουμε καθημερινά, νά πλησιάσουμε τήν Κυρία Θεοτόκο καί πράγματι νά ζοῦμε ὅπως Ἐκείνη θέλει.