Ὁ σύγχρονος ἄνθρωπος, ἀδιάφορος καθώς εἶναι γιά πολλά, τό ἴδιο ἀδιάφορος εἶναι καί γιά θέματα πίστης. Βεβαίως, τό φαινόμενο αὐτό σπεύδουν κάποιοι κοινωνιολόγοι ἤ ἀνθρωπολόγοι νά τό ἑρμηνεύσουν ὡς τό «τέλος τῆς πίστης», ἤ πάλι κάποιοι ἱστορικοί νά τό ἀναλύσουν ὡς «στροφή στή νεωτερικότητα» καί «ἀπόδειξη τοῦ καινούργιου» πού χαρακτηρίζει τήν ἐποχή μας.
Μία ἀπό τίς αἰτίες τῆς ἀδιαφορίας εἶναι ἡ αἴσθηση τῆς αὐτάρκειας ὡς πρός τή γνώση τῆς πίστης πού ἔχουν πολλοί. Προσπαθοῦν ἐργάτες τοῦ Εὐαγγελίου, κληρικοί καί λαϊκοί, νά τούς ποῦν δυό λόγια καί εἰσπράττουν ὡς ἀπάντηση «τά ξέρουμε αὐτά». Ἐπικαλοῦνται, οἱ ἄνθρωποι τίς ὅποιες θρησκευτικές γνώσεις τῆς παιδικῆς τους ἡλικίας γιά νά τεκμηριώσουν πλήρη γνώση τῆς θεολογίας τῆς Ἐκκλησίας, ἐπαρκῆ γιά νά καλύψει τίς θρησκευτικές τους ἀνάγκες. Πολύ περισσότερο τώρα πού συνειδητοποιεῖται ὅτι τό μάθημα τῶν θρησκευτικῶν δέν ἀποτελεῖ μάθημα κατηχητικό ἤ ὁμολογιακό, ἀλλά ὅπως ὅλα τά ὑπόλοιπα, γνωσιολογικό, πολιτισμικό, μέ ἁπλό μόνο προβάδισμα στήν ὀρθόδοξη πίστη, ὡς τήν κρατοῦσα πίστη τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ. Σέ κάθε περίπτωση, ἡ πίστη καί ἡ πνευματική ζωή δέν εἶναι «γνωστικά ἀντικείμενα» πού μαθαίνονται ἀπό βιβλία, ἀλλά κυρίως βιώματα πού πρέπει νά τά κατακτήσει ὁ ἄνθρωπος ὡς δῶρα τοῦ θεοῦ καί ἀπαιτοῦν ὁλοπρόθυμη προσπάθεια καί ἀγώνα.
Στή σημερινή εὐαγγελική περικοπή παρατίθεται ἡ γνωστή, ἐκφραστική καί παραστατική «Παραβολή τοῦ Σπορέως», καθώς ἐπίσης καί ἡ ἐξήγησή της ἀπό τόν ἴδιο τόν Κύριο.
Μεταξύ ὅμως τῆς διήγησης καί τῆς ἑρμηνείας της, παρεμβάλλεται ἡ καταγραφή τῆς ἀπορίας τῶν μαθητῶν γιά τήν ἐπεξήγηση τῆς παραβολῆς καί συνακόλουθα ὁ λόγος τοῦ Κυρίου στηριγμένος σέ προφητεία τοῦ Ἠσαΐα. Οἱ μαθητές ρώτησαν γιά τήν ἔννοια καί τή σημασία τῆς παραβολῆς τοῦ σπορέως πού μόλις ἄκουσαν, καί ὁ Κύριος ἀπάντησε: «Σέ σᾶς πού ἔχετε ἐνδιαφέρον καί καλή διάθεση, δόθηκε ἀπό τόν Θεό ὡς χάρη νά μάθετε τά μυστήρια τῆς Βασιλείας Αὐτοῦ, στούς ὑπόλοιπους ὅμως μιλάω μέ παραβολές.
«Ὁ σπόρος ἐστίν ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ». Ὁ σπόρος εἶναι ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ καί οἱ διάφορες κατηγορίες τῆς γῆς, πεπατημένη, ἀκανθώδης, ἀγαθή, συμβολίζουν τήν ἐσωτερική διάθεση τῶν ἀνθρώπων. Ἄλλοι εἶναι ἐντελῶς ἀδιάφοροι, ἄλλοι ἐνθουσιάζονται πρός στιγμήν, παρασύρονται ὅμως ἀπό τίς μέριμνες τῆς ζωῆς, ὑπάρχουν ὅμως καί ἐκεῖνοι πού μοιάζουν μέ τήν ἀγαθή γῆ, δέχονται τόν λόγο τοῦ Θεοῦ καί καρποφοροῦν.