Στήν σημερινή εὐαγγελική περικοπή βλέπουμε τόν Χριστό νά ἐπιλέγει τούς στενούς συνεργάτες Του γιά τό τεράστιο ἔργο τῆς μεταμορφώσεως καί ἀνακαινίσεως τοῦ κόσμου. Δέν ἀπευθύνεται ὅμως στούς κύκλους τῶν πλουσίων, τῶν πολιτικά ἰσχυρῶν, τῶν εὐσεβῶν τοῦ ἰουδαϊκοῦ κέντρου τῆς Ἱερουσαλήμ. Τούς ἀναζητεῖ σέ ἕνα περιβάλλον ἁπλό, μέ φυσικό ἐλεύθερο ὁρίζοντα «παρά τήν θάλασσαν τῆς Γαλιλαίας».
Οἱ πρῶτοι στούς ὁποίους ἀπευθύνεται εἶναι ἄνθρωποι τῆς ἐργασίας, ἄνθρωποι θετικοί καί δραστήριοι. «Ἦσαν γάρ ἁλιεῖς», ψαράδες πού παλεύουν μέ τά δίχτυα τους. Πάνω στήν ἐργασία τούς συναντᾶ, πάνω σ’ αὐτή τούς προσκαλεῖ.
Οἱ τέσσερεις πρῶτοι μαθητές πού κοντά στήν λίμνη τῆς Γαλιλαίας κάλεσε ὁ Κύριος, ἀνταποκρίνονται μέ ἰδιαίτερη προθυμία. «Οἱ δέ εὐθέως ἀφέντες τά δίκτυα ἠκολούθησαν αὐτῷ». Εἶναι ἄνθρωποι ἐνθουσιώδεις καί τολμηροί, πού καταλα-βαίνουν πολλά καί διαισθάνονται περισσότερα πίσω ἀπό τά λίγα λόγια, μποροῦν μέ σωστό αἰσθητήριο νά ἀναγνωρίζουν τόν ἡγέτη, νά τόν ἐμπιστεύονται καί νά τόν ἀκολουθοῦν αἰσιόδοξα στό μεγάλο ἔργο.
Ἡ μικρή ὁμάδα πού συγκέντρωσε δίπλα Του ὁ Χριστός, δέν ἀποτελοῦνταν ἀπό πανομοιότυπους ἀνθρώπους, ἀλλά ἔχει ὁ καθένας τήν δική του ἰδιοσυγκρασία. Ὁ Ἀνδρέας παρουσιάζεται νηφάλιος, ἥσυχος, ὁ Πέτρος πιό αὐθόρμητος καί ὁρμητικός, ὁ Ἰωάννης στοχαστικός, ὁ Θωμᾶς πιό κριτικός. Ὁ Χριστός δέν ἀναζήτησε ἀποκλει-στικά ἕναν ὁρισμένο ἀνθρώπινο τύπο, δέν ἐνοχλεῖται ἀπό τίς ἰδιοτυπίες τῶν μαθητῶν Του, δέν θέλει νά τούς καταργήσει. Τούς καλεῖ ὅπως εἶναι, τόν καθένα μέ τήν προσωπικότητά του.
Ὁ Χριστός καλῶντας τούς πρώτους μαθητές νά Τόν ἀκολουθήσουν, τούς καθορίζει τήν ἀποστολή τους, χρησιμοποιῶντας παραστάσεις ἀπό τόν δικό τους κόσμο. «Δεῦτε ὀπίσω μου καί ποιήσω ὑμᾶς ἁλιεῖς ἀνθρώπων.
Ὁ Χριστός χρησιμοποιεῖ τή λέξη ἁλιεῖς, διότι ἀπό τήν προηγούμενη ἀπασχόλησή τους θά πρέπει νά χρησιμοποιηθοῦν ὁρισμένα χαρακτηριστικά. Ὁ καλός ψαράς ἔχει γνώση πού πρέπει νά τήν ἀξιοποιήσει καί ὡς ἁλιεύς ἀνθρώπων. Πρέπει νά διαθέτει ὑπομονή καί ἐπιμονή. Ξέρει ὁ ψαράς νά περιμένει καί δέν ἀδημονεῖ γιά γρήγορα ἀποτελέσματα, δέν ἀπογοητεύεται καί ξαναδοκιμάζει. Χρειάζεται καρτερία καί ἀντοχή. Τά νερά δέν εἶναι πάντα ἣσυχα καί ὅταν θυμώνουν, δημιουργοῦν τρομερό κίνδυνο. Δέν εἶναι ὅλες οἱ ὧρες τό ἴδιο κατάλληλες γιά ψάρεμα. Εἶναι σημαντικό γιά ὅποιον εὐαγγελίζεται τόν λόγο τοῦ Θεοῦ, γιά ὅποιον προσεγγίζει τούς ἀνθρώπους, νά διακρίνει σωστά πότε πρέπει νά μιλᾶ καί πότε νά σιωπᾶ.