Η Μονή Κοιμήσεως Θεοτόκου Μάντζαρη
Το κτίριο της μονής έχει σχήμα ορθογώνιο, και στις τέσσερις πτέρυγές του υπάρχουν μεγάλα οικήματα, όπου είναι τα κελιά, οι ξενώνες, το ηγουμενείο, η βιβλιοθήκη, τα γραφεία, βοηθητικοί χώροι κ.λ.π.. Όλα τα κτίρια περιβάλλονται από τον παλιό μαντρότοιχο της μονής.
Στη μονή διατηρείται μια μεγάλη ξύλινη ανάγλυφη σφραγίδα του Αγίου Γεωργίου. Η βιβλιοθήκη της είναι πολύ φτωχή, γιατί τα παλιά βιβλία ή καταστράφηκαν ή υπεξαιρέθηκαν.
Η εκκλησία είναι κτισμένη τον 11ο αιώνα. Οι μοναχοί της με τον ηγούμενο Παρθένιο πολέμησαν στην επανάσταση του 1821 κοντά στο στρατηγό Ν.Κριεζώτη
Μονή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου ή Μονή «Μάντζαρη» είναι γυναικεία μονή. Βρίσκεται 15 χιλιόμετρα νοτιοδυτικά της Κύμης. Πανηγυρίζει στις 23 Αυγούστου.
Το κτίριο της μονής έχει σχήμα ορθογώνιο, και στις τέσσερις πτέρυγές του υπάρχουν μεγάλα οικήματα, όπου είναι τα κελιά, οι ξενώνες, το ηγουμενείο, η βιβλιοθήκη, τα γραφεία, βοηθητικοί χώροι κ.λ.π.. Όλα τα κτίρια περιβάλλονται από τον παλιό μαντρότοιχο της μονής.
Στη μονή διατηρείται μια μεγάλη ξύλινη ανάγλυφη σφραγίδα του Αγίου Γεωργίου. Η βιβλιοθήκη της είναι πολύ φτωχή, γιατί τα παλιά βιβλία ή καταστράφηκαν ή υπεξαιρέθηκαν.
Δεν είναι διευκρινισμένη η προέλευση του ονόματος της Μονής. Σύμφωνα με μια εκδοχή, ονομάστηκε έτσι από τον πρώτο ηγούμενο και ιδρυτή της που ονομαζόταν «Μάντζαρης». Κατά άλλη εκδοχή, η μονή ιδρύθηκε από πλούσια ευσεβή γυναίκα από τα παράλια της Μικράς Ασίας που ήρθε και ασκήτευσε αρκετό καιρό και που είχε πολλά «μαντζάρι» μαζί της, χρήματα δηλαδή. Ίσως το όνομα να δικαιολογείται και από το μεγάλο πλούτο του μοναστηριού, που είχε πολλά «μαντζάρια» και ενίσχυε οικονομικά τους φτωχούς.
Το πότε ιδρύθηκε η μονή είναι άγνωστο, μια και δεν υπάρχουν γραπτές αποδείξεις. Η μονή τον 16ο αιώνα είχε προοδεύσει πολύ και είχε αποκτήσει τεράστια ακίνητη περιουσία. Η μονή πήρε ενεργό μέρος στην επανάσταση του 1821. Οι μοναχοί της με τον ηγούμενο Παρθένιο πολέμησαν κοντά στο στρατηγό Νικόλαο Κριεζώτη. Με την απελευθέρωση της Εύβοιας, οι μοναχοί υπό τον ηγούμενο Παρθένιο ξανασυγκεντρώθηκαν στη μονή και άρχισαν την περισυλλογή και ανοικοδόμηση των ερειπίων που άφησαν πίσω οι ορδές του Ομέρ μπέη του Καρυστινλή. Το 1834 είχε προσωπικό από 10 μοναχούς. Τον 19ο αιώνα σημειώθηκε μεγάλη πρόοδος ενώ στη συνέχεια έπεσε σε μαρασμό και το 1910 έγινε μετόχι της μονής Σωτήρος Κύμης
