Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε το Σάββατο στην Κροκίδειο Αίθουσα η έκτη συνάντηση της Σχολής Γονέων της μητρόπολης Κορίνθου, που ήταν και η πρώτη μετά τις εορτές του Αγίου Δωδεκαημέρου και την αρχή του νέου έτους.
Προσκεκλημένη για να μιλήσει η καθηγήτρια της Γαλλικής Φιλολογίας και επί σειρά ετών κατηχήτρια στις ενορίες του Αγίου Νικολάου και της Αγίας Αναστασίας Ποσειδωνίας Κορίνθου κ. Αικατερίνη Γκιώνη, η οποία ανέπτυξε το θέμα «Η συμπαράσταση του Κατηχητή στο παιδί του οποίου οι γονείς χωρίζουν».
Με εξαιρετική σαφήνεια, η έμπειρη κατηχήτρια σκιαγράφησε τον ευαίσθητο ψυχικό κόσμο των παιδιών όταν αυτά βιώνουν τον χωρισμό των γονιών τους.
Η εκκλησία μας, είπε η ομιλήτρια, είναι ουσιαστικά παρούσα πάντοτε, σαν φιλόστοργη μητέρα, σε κάθε χαρά ή θλίψη των παιδιών της. Όλα τα στάδια ενός διαζυγίου είναι επώδυνα για τα παιδιά όλων των ηλικιών και αυτή η εμπειρία τα συνοδεύει για όλη τους την ζωή.
Παράλληλα, η κ. Γκιώνη κατέδειξε την μεγάλη σημασία, την ανάγκη αλλά και την ανυπολόγιστη αξία του κατηχητικού έργου της εκκλησίας, που γεμάτη στοργή Αυτή αγκαλιάζει κυριολεκτικά το κάθε παιδί, άρα και αυτό των χωρισμένων γονιών, αναπληρώνοντας, πολλές φορές, ως κάποιο βαθμό ή συμπληρώνοντας το έργο της οικογένειας στην προσπάθειά της να συνειδητοποιήσει αυτό ότι ανήκει στην μεγάλη οικογένεια του Θεού, στην εκκλησιαστική κοινότητα, στην ενορία, επουλώνοντας έτσι τις όποιες πληγές άφησε ο χωρισμός των γονιών του.
Την εκλεκτή εκπαιδευτικό και κατηχήτρια συνεχάρη με θερμούς λόγους ο μητροπολίτης Κορίνθου κ. Διονύσιος, μεταφέροντας στο πυκνό ακροατήριο και τις εόρτιες ευχές του.
Κλείνοντας την συνάντηση, αφού απάντησε στις ερωτήσεις που ετέθησαν, μεταξύ άλλων είπε ότι «Από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο δυνάμεις, οι οποίες εμπεριέχουν ολοκληρωτισμό, πειραματίστηκαν στο σώμα και στην ψυχή του ανθρώπου, για να αλλοιώσουν την ανθρώπινη φύση και δομή του ανθρωπίνου σώματος, στοχεύοντας μακροπρόθεσμα να πλήξουν τον ιερό θεσμό της οικογένειας».
«Καλούμαστε, λοιπόν, όλοι», κατέληξε ο κ. Διονύσιος, «ο καθένας από την πλευρά του, όσοι πονάμε τα παιδιά μας, να συνεισφέρουμε για αυτήν την αποκατάσταση, στηρίζοντας και προβάλλοντας το κατηχητικό έργο της εκκλησίας μας, που παρά τις ανθρώπινες ατέλειες κι ελλείψεις, ήταν, είναι και θα είναι το πιο εγγυημένο και ασφαλέστερο κοινωνικό πλαίσιο για την ορθή διαπαιδαγώγηση των νέων μας εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου».
