Dogma Newsdesk
Οι θέσεις της Εκκλησίας της Ελλάδος επί του νομοσχεδίου για τις θρησκευτικές κοινότητες όπως κατατέθηκαν στην Βουλή από τον νομικό σύμβουλο της Ιεράς Συνόδου κ. Θεόδωρο Παπαγεωργίου
ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ
(Νομικός Σύμβουλος της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδας):
Ευχαριστώ πολύ κύριε πρόεδρε.
Η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδας, είχε τοποθετηθεί θετικά και με παλαιότερη επιστολή της προς τον κ. Αρβανιτόπουλο, τον τότε Υπουργό Παιδείας και Θρησκευμάτων, σε σχέση με το προκείμενο νομοσχέδιο κατά την φάση της δημόσιας διαβούλευσής του. Αυτή η θετική γνώμη παραμένει και σήμερα.
Η Ορθόδοξη Εκκλησία στέκεται αλληλέγγυο σε κάθε προσπάθεια του κράτους να προστατεύσει την ελεύθερη κυκλοφορία των ιδεών, περιλαμβανομένων και των θρησκευτικών ιδεών, και είναι και δική της επιθυμία η δημόσια θρησκευτική δράση κάθε ομάδας και κάθε θρησκευτικού λειτουργού ,να γίνεται κατά τρόπο εμφανή αλλά και προσδιορίσιμο ως προς την προέλευσή της και τη διαφορετικότητά της.
Να θυμίσω εδώ, παρεμβάλλοντας ότι η πρόσφατη απόφαση της Ιεράς Συνόδου στις 27 Αυγούστου για το νομοσχέδιο για την καταπολέμηση ορισμένων μορφών ρατσισμού, ήταν ξεκάθαρα θετική άποψη, υπενθυμίζοντας ότι η διδασκαλία της Εκκλησίας τάσσεται όχι μόνο υπέρ της ανοχής προς τον απέναντι, προς τον άλλο, αλλά και υπέρ της αγάπης προς τον πλησίον, που είναι κάτι πολύ παραπάνω.
Η προσπάθεια του παρόντος νομοσχεδίου για τη νομική τακτοποίηση, την οργάνωση και την εποπτεία επί των Θρησκευτικών Ενώσεων προσώπων που πρεσβεύουν ιδέες διαφορετικές σε σχέση με την πλειοψηφούσα Εκκλησία, θεωρούμε ότι συμβάλλει θετικά τόσο στη δική της προστασία και κατοχύρωση, όσο και στην προστασία της Εκκλησίας της Ελλάδος, και μάλιστα κατά τρόπο αποτελεσματικό για όλους και προληπτικό. Στο σημείο αυτό, λοιπόν, θεωρούμε ότι η καλύτερη νομοθετική πολιτική για την προστασία των θρησκευτικών πεποιθήσεων, είναι όχι η συγκάλυψή τους, αλλά τασσόμαστε υπέρ της νομοθέτησης μέτρων για τη δημόσια και φανερή δράση κάθε θρησκείας, ώστε να είναι γνωστή αλλά και προστατευόμενη από το κράτος σε μια ανοικτή και δημοκρατική κοινωνία.
Επομένως, οποιαδήποτε νομοθετική πρωτοβουλία μεταθέτει τη δημόσια δράση των Θρησκευτικών Ενώσεων και των λειτουργών τους, από τον αμιγή χώρο του του ιδιωτικού δικαίου που ήταν μέχρι σήμερα, πιο κοντά προς τον χώρο προστασίας του δημοσίου δικαίου δίνοντάς τους και μια ιδιαίτερη και κατάλληλη νομική μορφή, κινείται προς τη σωστή κατεύθυνση, καθώς είναι η θρησκευτική ελευθερία στην κύρια μορφή της μέχρι σήμερα στην Ελλάδα, ασκείται και εκφράζεται περισσότερο ως συλλογικό δικαίωμα και λιγότερο ως ατομικό δικαίωμα κάθε ιδιώτη.
Τέλος, σε σχέση με το τελευταίο μέρος του νομοσχεδίου, που αφορά και ευθέως την Ορθόδοξη Εκκλησία, στο άρθρο 25 επισημαίνουμε ότι επιλύεται ένα χρόνιο και παράλογο πρόβλημα, για πάρα πολλά μοναστήρια και ενορίες που προϋπήρχαν της σύστασης του ελληνικού κράτους. Αυτά είχαν αναγνωριστεί από τη νομοθεσία συλλήβδην ως φορείς, ως νομικά πρόσωπα, πλην, όμως, δεν υπήρχε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως δημοσιευμένη κάποια πράξη αναγνώρισης τους. Αυτά, λοιπόν, είχαν επίσης, πρόβλημα συναλλαγής με τη δημόσια διοίκηση αλλά και με τους τρίτους, το οποίο, πλέον, επιλύεται διότι θεσμοθετείται η δυνατότητα να δημοσιευθεί μια διαπιστωτική πράξη στο ΦΕΚ ώστε να μπορούν, πλέον, να διευκολύνονται στις συναλλαγές τους.
Διαβάστε επίσης
Οι θέσεις των θρησκευτικών κοινοτήτων για το υπο ψήφιση νομοσχέδιο