Την Τρίτη 14 Δεκεμβρίου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε και κήρυξε τον θείο λόγο, όπως κάθε Τρίτη απόγευμα, στον Εσπερινό και στην Παράκληση του Αγίου Λουκά του Ιατρού στον Ιερό Ναό του στην Ιερά Μονή Παναγίας Δοβρά Βεροίας.
Με την ευκαιρία της πρόσφατης εορτής των Αγίων Ενδόξων πέντε Μαρτύρων Ευστρατίου, Αυξεντίου, Ευγενίου, Μαρδαρίου και Ορέστου, τέθηκαν σε προσκύνηση τεμάχια των Ιερών Λειψάνων τους, καθώς και το χαριτόβρυτο Ιερό Λείψανο του Αγίου Λουκά που αποθησαυρίζονται στην Ιερά Μονή της Παναγίας Δοβρά.
Η Ιερά Ακολουθία μεταδόθηκε απευθείας στην ιστοσελίδα της Ιεράς Μητροπόλεως, την αντίστοιχη σελίδα στο Facebook και τον ραδιοφωνικό σταθμό «Παύλειος Λόγος 90,2 FM».
Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: Ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία τιμᾶ πρίν ἀπό τά Χριστούγεννα τούς ἁγίους Προπάτορες καί τούς ἀφιερώνει τήν προτελευταία Κυριακή πρίν ἀπό τή μεγάλη αὐτή Δεσποτική ἑορτή.
Ποιοί εἶναι, λοιπόν, οἱ Προπάτορες καί γιά ποιό λόγο τούς μνημονεύει καί τούς τιμᾶ ἡ Ἐκκλησία μας πρίν ἀπό τή Γέννηση τοῦ Χριστοῦ;
Ἄς ἀκούσουμε τήν ἀπάντηση τοῦ ἁγίου Λουκᾶ, ἀρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως, τοῦ θαυματουργοῦ στό ἐρώτημα αὐτό.
Λέγει, λοιπόν, σέ μία ἐπίκαιρη ὁμιλία του.
Κάθε μεγάλο ἀνθρώπινο ἔργο ἀπαιτεῖ μακρά, πολυχρόνια καί βαθειά προετοιμασία. Ὅλα τά μεγάλα γεγονότα στή ζωή τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, τά μεγάλα ἱστορικά γεγονότα προετοιμάζονταν στή ροή πολλῶν χρόνων μέσα στήν ἱστορία, ἐνίοτε ἀκόμη καί ἑκατοντάδων.
Ἐάν ἔτσι συμβαίνει στά ἀνθρώπινα καί στά ἰδιωτικά ἔργα, ἐάν ἔτσι συμβαίνει στή ζωή τῆς ἱστορίας ὅλης τῆς ἀνθρωπότητος, τότε, ὡς ἕνα ἀπό τά πιό μεγάλα γεγονότα στήν ἱστορία της, θά ἔπρεπε ἡ ἀνθρωπότητα νά προετοιμασθεῖ πράγματι περισσότερο γιά τήν ἐμφάνιση στόν κόσμο τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ.
Πολύ θά ἔπρεπε νά προετοιμασθεῖ τό ἀνθρώπινο γένος γιά τήν πρόσληψη τῆς ὑψίστης διδασκαλίας τοῦ Χριστοῦ.
Ἡ λατρεία τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ καί ἡ γνώση του ἦταν τά ἀρχαῖα χρόνια προνόμιο μόνο τοῦ ἑνός ἐκλεκτοῦ Ἰσραηλιτικοῦ λαοῦ. Καί πράγματι ὅλοι οἱ ἄλλοι λαοί δέν εἶχαν τήν ἀποκάλυψη πού εἶχε δοθεῖ στόν Ἰσραηλιτικό λαό καί γι᾽ αὐτό οἱ ἀρχαῖοι εἰδωλολάτρες γνώριζαν τόν Θεό μόνο μέσα ἀπό τά φυσικά φαινόμενα.
Ἀλλά ἀκόμη καί ἡ γνώση πού εἶχε ὁ Ἰσραηλιτικός λαός γιά τόν Θεό καί τή λατρεία του ἀπεῖχε πολύ ἀπό αὐτήν πού δόθηκε στούς ἀνθρώπους ἀπό τόν Χριστό. Ἦταν πολύ μακριά ἀπό τή γνώση ὅτι ὁ Θεός εἶναι ἀγάπη.
Ἡ οὐσία τῆς διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ συνίσταται ἀκριβῶς στό κήρυγμα καί στή διδασκαλία γιά τήν ἀγάπη. Γιά τήν ἐπίγνωση αὐτῆς τῆς μεγάλης ἀληθείας ἔπρεπε νά προετοιμασθεῖ ὁ Ἰσραηλιτικός λαός, ὅλος ὁ κόσμος, ὅλη ἡ ἀνθρωπότητα. Καί ὁ Κύριος στή ροή χιλιάδων ἐτῶν ἡγήθηκε αὐτῆς τῆς προετοιμασίας.
Ἀπό τόν Θεό δόθηκε πρῶτα ἡ ἐπαγγελία στό ἀνθρώπινο γένος σχετικά μέ τόν Σωτήρα τοῦ κόσμου. Ἀκόμη καί στόν Ἀδάμ, πρίν ἀπό τήν ἐκδίωξή του ἀπό τόν παράδεισο, ὁ Κύριος τοῦ ἔδωσε τή μεγάλη ἐπαγγελία. «Τό σπέρμα τῆς γυναικός θά συντρίψει τήν κεφαλή τοῦ φιδιοῦ». Τό σπέρμα τῆς γυναικός εἶναι ὁ Κύριός μας καί ἡ γυναίκα εἶναι ἡ Παναγία Παρθένος.
Στούς αἰῶνες πού ἀκολούθησαν πολλοί ἦταν ἐκεῖνοι, οἱ προπάτορες καί οἱ προφῆτες, ἀπό τόν πατριάρχη Ἰακώβ, τόν ἐγγονό τοῦ Ἀβραάμ, μέχρι τούς προφῆτες Ἡσαΐα, Μαλαχία, Δαβίδ, Ζαχαρία, Δανιήλ, πού μίλησαν γιά τόν Μεσσία πού θά ἐρχόταν στή γῆ γιά νά λυτρώσει τόν ἄνθρωπο ἀλλά καί γιά τή ζωή καί τή θυσία του ὑπέρ τῶν ἀνθρώπων, καί ἔτσι προετοίμασαν τούς ἀνθρώπους, δίνοντάς τους μία ἔστω ἀμυδρή εἰκόνα γιά τόν Υἱό τοῦ Θεοῦ, πού ἐπρόκειτο νά ἔρθει ὡς ἄνθρωπος στή γῆ.
Ἀκριβῶς γι᾽ αὐτόν τόν λόγο, λέγει ὁ ἅγιος Λουκᾶς, τούς τιμᾶ ὅλους αὐτούς ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία, πρίν ἀπό τή μεγάλη ἑορτή τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ. Διότι πρέπει ὅλοι νά τούς τιμοῦμε καί νά διαβάζουμε τίς προφητεῖες τους, γιά νά προετοιμαζόμεθα κατάλληλα. Ἀλλά πρέπει νά τούς τιμοῦμε καί γιά ὅλους τούς διωγμούς καί τά βάσανα καί τόν ἀπάνθρωπο θάνατο πού κάποιοι ἀπό αὐτούς ὑπέμειναν γι᾽ αὐτές τίς προφητεῖες, ὅπως ὁ προφήτης Ἡσαΐας πού πριονίσθηκε μέ ξύλινο πριόνι.
Καί ἀκόμη πρέπει νά τούς τιμοῦμε γιά νά διδασκόμεθα ἀπό τήν πίστη τους καί τήν ὑπακοή τους, ὅπως αὐτή τοῦ πατριάρχου Ἀβραάμ, ὁ ὁποῖος ἔδειξε τέτοια θαυμάσια ὑπακοή στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, ἀφοῦ μέ τόν πρῶτο λόγο τοῦ Κυρίου ἄφησε τήν πατρίδα του καί πορεύθηκε στό ἄγνωστο, στή γῆ τῶν Χαναναίων, ὅπως τόν διέταξε ὁ Θεός, καί δέν δίστασε νά προσφέρει θυσία στόν Θεό ἀκόμη καί τόν μονογενῆ του υἱό, τόν Ἰσαάκ, ἄσχετο ἄν ὁ Θεός θέλησε ἀλλιῶς αὐτή τή θυσία.
Δέν πρέπει ὅμως, συνεχίζει ὁ ἅγιος Λουκᾶς, νά τιμοῦμε καί τόν μεγάλο προφήτη Μωυσῆ, στόν ὁποῖο μίλησε ὁ ἴδιος ὁ Θεός καί ὁ ὁποῖος ἔλαβε ἀπό τόν Θεό τίς δέκα ἐντολές τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης; Δέν πρέπει νά διαβάζουμε γι᾽ αὐτόν πού στήν Ἁγία Γραφή ὀνομάζεται «πραότατος ἀνθρώπων»; Δέν πρέπει νά διαβάζουμε καί νά τιμοῦμε ὅλους ἐκείνους πού καθοδήγησαν ὅλη τήν ἀνθρωπότητα καί συνέβαλαν στό νά ἀνοιχθεῖ ἡ καρδιά καί τό μυαλό μας στό κήρυγμα τοῦ Χριστοῦ;
Ἀσφαλῶς πρέπει, καί γι᾽ αὐτό ἀφιέρωσε ἡ Ἐκκλησία μας τήν Κυριακή αὐτή στούς προπάτορές μας, γιά νά τούς τιμοῦμε καί νά προετοιμάζουμε καί ἐμεῖς τήν ψυχή μας γιά νά δεχθοῦμε τόν Χριστό πού σέ λίγες ἡμέρες θά γεννηθεῖ καί πάλι γιά νά μᾶς ὑπενθυμίσει τήν ἀπέραντη ἀγάπη του γιά ὅλους μας καί γιά τόν καθένα μας ξεχωριστά, καταλήγει ὁ ἅγιος Λουκᾶς.
Δεῖγμα αὐτῆς τῆς ἀγάπης εἶναι καί τά θαύματα πού ἐπιτελοῦν οἱ ἅγιοί μας. Καί ὅπως κάθε Τρίτη, ἔτσι θά ἤθελα καί ἀπόψε νά σᾶς διαβάσω ἕνα ἀπό τά πολλά θαύματα τοῦ ἁγίου Λουκᾶ, τά ὁποῖα λαμβάνουμε καθημερινά. Τό θαῦμα μάλιστα αὐτό συνέβη σέ ἕνα γιατρό.
«Τόν Ἰούνιο», γράφει, «εἶχα κατέβει στήν ἰδιαίτερη πατρίδα μου τήν Τρίπολη. Ἐκεῖ ἔπεσα και κτύπησα στό κεφάλι. Στήν ἀρχή τό θεώρησα ἀσήμαντο. Εἶχα ἕνα μικρό τραῦμα, ἀλλά δέν πῆγα στό νοσοκομεῖο γιά νά μοῦ τό ράψουν. Μετά ἀπό 3-4 μέρες ἄρχισαν ζαλάδες καί πονοκέφαλοι. Ἔκανα τόν σταυρό μου καί ἦρθα στήν Ἀθήνα γιά νά βγάλω μαγνητική τομογραφία ἐγκεφάλου. Μετά ἀπό δύο ἡμέρες πῆρα τά ἀποτελέσματα. «Αἱμορραγική θλάση στόν κροταφικό λοβό, ὑποσκληρίδιος ὁροαιματική συλλογή τῆς μετωπιαίας χώρας».
Φίλος μου νευροχειρουργός πού εἶδε τά ἀποτελέσματα μέ ρώτησε ἔκπληκτος:
— Δική σου εἶναι αὐτή ἡ ἐξέταση;
— Ναί, ἀπάντησα.
— Τουλάχιστον θά ἔπρεπε νά νοσηλεύεσαι στό νοσοκομεῖο, ἄν ὄχι σέ Μονάδα Ἐντατικῆς Θεραπείας.
Πέρασα ὅλο τό καλοκαίρι δουλεύοντας καί σταυρώνοντας τό κεφάλι μου μέ λαδάκι ἀπό τήν καντήλα τοῦ ἁγίου Λουκᾶ.
Τόν Σεπτέμβριο μέ προτροπή τῶν γιατρῶν ἔκανα καινούργια τομογραφία. Τό αἱμάτωμα δέν ὑπῆρχε πλέον. Εἶχε ἐξαφανσιθεῖ ἐντελῶς. Ὁ ἅγιος Λουκᾶς εἶχε κάνει τό θαῦμα του.
Στίς 3 Ὀκτωβρίου εἰσήχθην, συνεχίζει ὁ γιατρός, στό ΚΑΤ μέ κακώσεις μαλακῶν μορίων θώρακος, ἄνω καί κάτω ἄκρων. Οἱ ἐξετάσεις μου ἔδειχναν τιμές πολύ πάνω ἀπό τά φυσιολογικά ὅρια. Ἐπειδή δέν μποροῦσα νά σηκωθῶ ἀπό τό κρεβάτι, μοῦ ἔβαλαν καθετήρα. Ἔπαθα ὅμως μία λοίμωξη καί εἶχα ὑψηλό πυρετό.
Ἕνα βράδυ, καθώς κοιμόμουν, εἶδα ἕναν ἱεράρχη πού μέ πλησίασε καί μέ σταύρωσε μέ τόν σταυρό του. Ἦταν ὁ ἅγιος Λουκᾶς. Ξαφνικά ξύπνησα. Ἤμουν τόσο ἐγώ ὅσο καί τά σκεπάσματά μου μούσκεμα ἀπό τόν ἱδρώτα. Ὁ πυρετός εἶχε πέσει καί μετά ἀπό δύο ἡμέρες πῆρα ἐξιτήριο. Τό πρωί, πρίν νά βγῶ ἀπό τήν κλινική, ἔκανα ἐξετάσεις αἵματος. Στόν δρόμο, καθώς ἐπέστρεφα στό σπίτι μου, κτύπησε τό τηλέφωνο. Ἦταν ὁ γιατρός, γιά νά μοῦ πεῖ ὅτι οἱ αἱματολογικές ἐξετάσεις ἔδειξαν ὅλες τίς τιμές φυσιολογικές.
Ὁ ἅγιος Λουκᾶς εἶχε κάνει καί πάλι τό θαῦμα του. Δόξασα τόν Θεό καί συνεχίζω νά τόν δοξάζω καί νά εὐχαριστῶ τόν ἅγιο Λουκᾶ γιά τή διπλῆ ἐπέμβασή του στή ζωή μου», καταλήγει ὁ γιατρός.
Ἄς δοξάζουμε καί ἐμεῖς τόν Θεό πού μᾶς ἔδωσε τόν ἅγιο Λουκᾶ, προστάτη καί θεραπευτή τῶν ἀσθενειῶν μας.
Χθές ἡ Ἐκκλησία μας ἑόρταζε πέντε μεγάλους μάρτυρες, τόν ἅγιο Εὐστράτιο, τόν ἅγιο Αὐξέντιο, τόν ἅγιο Μαρδάριο, τόν ἅγιο Εὐγένιο καί τόν ἅγιο Ὀρέστη, τῶν ὁποίων ἅγια λείψανα ἔχουμε στήν εἰσόδο τοῦ ναοῦ καί τά ὁποῖα προσκυνήσατε. Εἶναι εὐλογία τό ὅτι ἔχουμε τά λείψανα τῶν ἁγίων καί εἶναι, ὅπως εἶπα καί ἄλλη φορά, ὁ θησαυρός μας, ὁ θησαυρός τῆς Ἐκκλησίας, ὁ θησαυρός τῶν πιστῶν τά ἅγια λείψανα τῶν ἁγίων. Ἔτσι ἔχουμε μέσα σέ ὅλα τά ἄλλα, ἔχουμε καί τά ἱερά λείψανα τῶν πέντε αὐτῶν μαρτύρων.
Θέλω νά σᾶς πῶ ἕνα ἄλλο θαῦμα τό ὁποῖο συνετελέσθη στόν ἀδελφό μου, τόν μακαριστό Μητροπολίτη Σταυροπηγίου. Ὅταν ἦταν νεώτατος ἀρχιμανδρίτη ἀρρώστησε μέ εἱλεό. Τόν πῆγαν στό νοσοκομεῖο, ἦταν πάρα πολύ βαρειά, μέ πολύ πυρετό καί, μάλιστα, ἐγώ ἔλειπα στά Ἱεροσόλυμα καί μέ κάλεσαν ἐκτάκτως καί ἦρθα. Καί μέχρι νά ἔρθω τί συνέβη; Ἕνα ἀπόγευμα, πού παιρνοῦν οἱ ἰατροί στά νοσοκομεῖα, πέρασε ἕνας γιατρός μέ ἄσπρη ποδιά. Τόν εἶδε, τόν χαιρέτισε καί τοῦ εἶπε «μή στενοχωριέσαι, παιδί του». Λέει «Γιατρέ, ποιός εἶστε; πρώτη φορά σᾶς βλέπω». Λέει: «Εἶμαι ὁ ἅγιος Μαρδάριος καί ἦρθα νά σέ θεραπεύσω, μή στενοχωριέσαι». Καί ἀπό τήν ἄλλη ἡμέρα ὁ τότε ἀρχιμανδρίτης Ἀλέξανδρος ἔγινε καλά μέ τή χάρη τοῦ ἁγίου Μαρδαρίου.
Ἔτσι, λοιπόν, ἀδελφοί μου, τούς ἔχουμε προστατές, τούς ἔχουμε νά πρεσβεύουν γιά τήν ψυχή μας, ἀλλά νά προστατεύουν καί τά σώματά μας, μέχρι πού ὁ Θεός θέλει, καί πάντοτε βέβαια μέ τή χάρη καί τήν εὐλογία τοῦ Κυρίου
ΓΙΑ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΚΑΝΤΕ ΚΛΙΚ ΕΔΩ