Ιερά Σύνοδος: Ελπίζουμε να παραμείνει η Ελλάδα ελεύθερη από κάθε καταπίεση και απειλή

Τέκνα εν Κυρίω αγαπητά,

«Ση­με­ρον της σω­τη­ρι­ας η­μων το κε­φα­λαι­ον και του α­π’ αι­ω­νος μυ­στη­ρι­ου η φα­νε­ρω­σις». Η Ορ­θο­δο­ξος Εκ­κλη­σι­α ε­ορ­τα­ζει τον Ευ­αγ­γε­λι­σμο της Θε­ο­το­κου και ο Ελ­λη­νι­σμος συμ­πας, εν­τος και ε­κτος Ελ­λα­δος, τι­μα την Επέ­τει­ο των 200 ε­των α­πο την ε­ναρ­ξη της Με­γα­λης Ελ­λη­νι­κης Ε­πα­να­στα­σε­ως του 1821.

Πα­ρα τις δυ­σκο­λες συν­θη­κες και τους υ­γ­ει­ο­νο­μι­κούς πε­ρι­ο­ρι­σμούς, κα­λού­μα­στε ο­λοι οι Ελ­λη­νες ε­νω­με­νοι να προ­σευ­χη­θού­με στην Κυρία Θεοτόκο, Υ­περ­μα­χο Στρα­τη­γο του Γένους μας, να την ευ­χα­ρι­στη­σου­με για το γεγονός της σωτηρίας, την οποία δι’ Αυτής μας χαρίζει ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός, καθώς και για την ε­λευ­θε­ρι­α της Πατρίδος μας και την ευ­ο­δω­ση του εθνι­κού Α­γω­νος. Ταυτόχρονα καλούμαστε να Την πα­ρα­κα­λε­σου­με, ώστε να πρεσβεύει στον Υιό Της, προκειμένου γρήγορα ν’ α­παλ­λαγούμε α­πο τα δει­να της παν­δη­μι­ας, η ο­ποί­α τα­λαι­πω­ρεί ο­λη την αν­θρω­πο­τη­τα.

Ση­με­ρα ει­ναι η­με­ρα Μνη­μης, Τι­μης και Ελ­πι­δος. Μνη­μης Α­γι­ων, Νε­ο­μαρ­τυ­ρων, Ε­θνο­μαρ­τυ­ρων, Ηρώ­ων, Αγω­νι­στων, Δα­σκα­λων του Γε­νους, κλη­ρι­κων και λα­ι­κων, αν­δρων και γυ­ναι­κων που ε­δω­σαν τα παν­τα για την Πα­τρι­δα.

Θυ­μο­μα­στε ε­κεί­νους που προ­ε­τοί­μα­σαν το ε­δα­φος. Ε­κεί­νους που δι­α­φυ­λα­ξαν την Πι­στη, την γλωσ­σα και την ε­θνι­κη συνεί­δη­ση. Ε­κεί­νους που καλ­λι­ερ­γη­σαν το α­γω­νι­στι­κο η­θος. Εκεί­νους που δι­α­τη­ρη­σαν την α­σβε­στη φλο­γα της ελ­πι­δας. Θυ­μο­μα­στε τα λο­για του Α­γι­ου και Ε­θνα­πο­στο­λου Κο­σμα του Αι­τω­λού, ο ο­ποί­ος δι­δα­σκε ο­τι θα ελ­θει το πο­θού­με­νον (η α­πε­λευ­θε­ρω­ση), αρ­κεί να κρα­τη­σου­με την Χρι­στι­α­νι­κη Πι­στη μας και την ελ­λη­νι­κη γλωσ­σα και παι­δεί­α.

Τι­μου­με τους Α­γω­νι­στες των πολ­λων προ­ε­πα­να­στα­τι­κων κι­νη­μα­των. Τους αν­δρες και τις γυ­ναί­κες που ε­πε­σαν στους αγώ­νες των 400 ε­των για την Νο­τιο Ελ­λα­δα, αλ­λα και των 500 ετών για την Βο­ρει­ο Ελ­λα­δα. Τι­μου­με την σε­μνο­τη­τα και την μα­χη­τι­κο­τη­τα των με­λων της Φι­λι­κης Ε­ται­ρεί­ας, οι ο­ποί­οι ξε­κι­νη­σαν το τολ­μη­μα τους α­νη­με­ρα του Σταυ­ρού στις 14 Σεπτεμβρίου 1814 και ορ­γα­νω­σαν την Ε­θνε­γερ­σι­α με μυ­στι­κο­τη­τα και με ευ­φυΐ­α, πα­ρα το αρ­νη­τι­κο δι­ε­θνες πε­ρι­βαλ­λον. Τι­μου­με ο­λους ε­κεί­νους που ε­χυ­σαν το αι­μα τους στις μα­χες, στις πο­λι­ορ­κι­ες, στις ναυ­μα­χι­ες της Ελ­λη­νι­κης Ε­πα­να­στα­σε­ως. Τι­μου­με τα θυ­μα­τα των Ο­λο­καυ­τω­μα­των και των σφα­γων στην Να­ου­σα, στην Χι­ο, στην Κυ­προ, στις Κυ­δω­νι­ες, στο Με­σο­λογ­γι και α­παν­τα­χού του Ελ­λη­νι­σμού.

Ελ­πι­ζου­με και ο­ρα­μα­τι­ζο­μα­στε. Ελ­πι­ζου­με να πα­ρα­μεί­νει η Ελ­λα­δα ε­λεύ­θε­ρη α­πο κα­θε κα­τα­πι­ε­ση και α­πει­λη, στηριζόμενη στην Αγία Πίστη του Χριστού και στις δημοκρατικές αρχές και αξίες. Ε­πι­θυ­μου­με την ει­ρη­νι­κη συμ­βι­ω­ση με ο­λους τους λα­ούς της γης, αλ­λα δεν ει­μα­στε δι­α­τε­θει­με­νοι να α­πεμ­πο­λη­σου­με τα ε­θνι­κα μας δι­και­α. Ο­σα α­πο­κτη­θη­καν με αι­μα α­πο τους προ­γο­νους μας οφείλουμε να τα δι­α­φυ­λα­ξου­με, ώστε να πα­ρα­δω­σου­με στις νε­ω­τε­ρες γε­νι­ες την Ελ­λα­δα α­σφα­λη και ικα­νη να α­να­δεί­ξει την πλούσια και ζώσα πο­λι­τι­σμι­κη κλη­ρο­νο­μια της.

Καλούμαστε, λοιπόν, να πορευθούμε με την ελ­πι­δα του μελ­λον­τος, έχοντας την συνείδηση ότι το μελ­λον είναι αυτό που δίνει ουσιαστικό νο­η­μα σε ο­σα προ­η­γη­θη­καν. Ένα μελ­λον που αποκαλύπτει την πα­ρου­σι­α του Θε­ου στην ζω­η μας. Οι προ­γο­νοί μας, το 1821, δεν θα ει­χαν ε­πι­τυ­χει σε κανέναν αγώνα τους χω­ρις πι­στη σ’ αυ­την την ζων­τα­νη πα­ρου­σι­α του όντως Ζώντος Θε­ου.

Η η­με­ρα του Ευ­αγ­γε­λι­σμού, η οποία τόσα πολλά σηματοδοτεί για το λαμπρό μέλλον της πορείας του ανθρώπου στα έσχατα, ει­χε ε­πι­λε­γεί α­πο την Φι­λι­κη Ε­ται­ρεί­α, ή­δη α­πο τον Ο­κτω­βριο του 1820, για την ε­ξε­γερ­ση στην Πε­λο­πον­νη­σο και σε αλ­λα με­ρη του Ελ­λη­νι­σμού. Το βε­βαι­ω­νουν πολ­λοί πρω­τα­γω­νι­στες στα κεί­με­να τους, με πιο χα­ρα­κτη­ρι­στι­κη την α­να­φο­ρα του Θε­ο­δω­ρου Κο­λο­κο­τρω­νη στην «Δι­η­γη­ση Συμ­βαν­των της Ελ­λη­νι­κης Φυ­λης». Ε­κεί­νοι που προ­ε­τοί­μα­σαν την Ε­πα­νασ­ταση ήθε­λαν να συν­δε­σουν τον Αγώνα τους για την ελευθερία της Πατρίδος με την Ορ­θο­δο­ξη πίστη και ζωή, το πρόσωπο της Πανα­γι­ας με την σωτηρία τους. Και στο τρι­το έτος του Α­γω­νος, στις 30 Ι­α­νουα­ρι­ου 1823, η Πα­να­γι­α τους ε­δω­σε το μη­νυ­μα ο­τι ο Α­γω­νας θα ευ­ο­δω­θεί. Το­τε α­κρι­βως α­νευ­ρε­θη με θαυ­μα­τουρ­γι­κο τρο­πο η ει­κο­να του Ευ­αγ­γε­λι­σμού της Θε­ο­το­κου στην Τη­νο, κα­το­πιν υ­πο­δεί­ξε­ως της μο­να­χης Πε­λα­γι­ας, ήδη Αγίας της Εκκλησίας μας.

Τέκνα της Εκκλησίας μας ευλογημένα,

Έχοντας όλα τα προαναφερθέντα στον νού μας, ας α­τε­νι­σου­με με αι­σι­ο­δο­ξι­α το μελ­λον. Η 25η Μαρ­τι­ου 2021 ας γι­νει η α­φε­τη­ρι­α και το ε­φαλ­τη­ριο μι­ας νε­ας πο­ρεί­ας ως προς την σχέση μας με το Γένος και την Πα­τρι­δα μας. Ας προ­σπα­θη­σου­με να συν­δυ­α­σου­με την Χρι­στι­α­νι­κη μας Πα­ρα­δο­ση και την ι­στο­ρι­κη μας συ­νε­χεια με τις α­ναγ­κες της συγ­χρο­νης ε­πο­χης. Και ας ξα­να­δι­α­βα­σου­με με προ­σο­χη την λα­ι­κη σο­φι­α του Στρα­τη­γού Ι­ω­αν­νη Μα­κρυ­για­ννη, ο οποί­ος συ­νο­ψι­ζει το νο­η­μα του Α­γω­να σε μι­α συν­το­μη συ­ζη­τη­ση του με τον Γαλ­λο Ναύ­αρ­χο Δε­ρι­γνυ πριν α­πο την μα­χη με τον Ιμ­πρα­ημ στους Μυ­λους της Αρ­γο­λι­δος:

«Ε­κεί οπού ‘φκια­να τις θε­σεις εις τους Μυ­λους, ηρ­θε ο Ντερ­νυς να με ι­δεί».

Μου λε­γει: «Τι κα­νεις αυ­του; Αυ­τες οι θε­σεις ει­ναι α­δυ­να­τες· τι πο­λε­μον θα κα­με­τε με τον Μπρα­ι­μη αυ­του;»

Του λε­γω: «Ει­ναι α­δυ­να­τες οι θε­σεις κι ε­μείς. Ο­μως ει­ναι δυ­να­τος ο Θε­ος οπού μας προ­στα­τεύ­ει .­.­.­»­.

Ει­μα­στε α­δυ­να­τοι, αλ­λα ει­ναι δυ­να­τος ο Θε­ος μας, δι­δα­σκει ο Μα­κρυ­για­ννης. Κι εμείς αδύναμοι νιώθουμε και είμαστε, αλλά με πι­στη στον Θε­ο, με ε­πι­γνω­ση της ι­στο­ρι­ας μας και με ελπίδα στην Ζωή που έρχεται από το μέλλον θα γι­νου­με πιο δυ­να­τοί για να αν­τι­με­τω­πι­σου­με τις δυ­σκο­λι­ες!

Τε­κνα εν Κυ­ρι­ω α­γα­πη­τα,

Για μας τους Ορ­θο­δο­ξους, αυτός ο σταθερός προ­σα­να­το­λι­σμος της ι­στο­ρι­ας προς το μέλλον είναι που με­τα­μορ­φω­νει και δι­δει πραγματικό νο­η­μα στον πα­ρον­τα και­ρο. Αποτελεί απάν­τη­ση στο ζη­τη­μα του θα­να­του και γι’ αυτό α­πο­τυ­πω­θη­κε με απα­ρα­μιλ­λη ευ­στο­χι­α στο πάντα επίκαιρο επανα­στα­τι­κο συν­θη­μα των Αγωνιστών του 1821 «Ε­λευ­θε­ρι­α ή Θα­να­τος». Η πι­στη ο­τι η ι­στο­ρι­α πο­ρεύ­ε­ται ο­χι στην επι­στρο­φη της σε ε­να τε­λει­ο πα­ρελ­θον, αλ­λα σε ε­να ε­σχα­το­λο­γι­κο μελ­λον το οποίο την ανα­με­νει και δεν δυ­να­ται να α­ναι­ρε­σει την μνη­μη του, ήταν που κρα­τη­σε α­προ­σκυ­νη­τους επί 400 χρο­νια τους προγόνους μας υπό τον οθωμανικό ζυγό.

Η α­πε­λευ­θε­ρω­ση α­πο την ο­ποι­α κο­σμι­κη σκλα­βιά προ­ϋ­πο­θε­τει την πι­στη ο­τι το πα­ρελ­θον δεν μπο­ρεί να κα­θο­ρι­ζει τον αν­θρω­πο. Για την ζωή και την πίστη της Εκκλησίας μας, τον άνθρωπο μόνο το μέλλον μπορεί να τον καθορίζει. Αυ­το ει­ναι αλ­λω­στε και το νο­η­μα της Με­τα­νοι­ας.

Χρόνια πολλά, ελεύθερα, εν μετανοία και χαρά, επ’ ελπίδι του μέλλοντος αιώνος!

Τε­κνα εν Κυ­ρι­ω α­γα­πη­τα,

Για μας τους Ορ­θο­δο­ξους, αυτός ο σταθερός προ­σα­να­το­λι­σμος της ι­στο­ρι­ας προς το μέλλον είναι που με­τα­μορ­φω­νει και δι­δει πραγματικό νο­η­μα στον πα­ρον­τα και­ρο. Αποτελεί απάν­τη­ση στο ζη­τη­μα του θα­να­του και γι’ αυτό α­πο­τυ­πω­θη­κε με απα­ρα­μιλ­λη ευ­στο­χι­α στο πάντα επίκαιρο επανα­στα­τι­κο συν­θη­μα των Αγωνιστών του 1821 «Ε­λευ­θε­ρι­α ή Θα­να­τος». Η πι­στη ο­τι η ι­στο­ρι­α πο­ρεύ­ε­ται ο­χι στην επι­στρο­φη της σε ε­να τε­λει­ο πα­ρελ­θον, αλ­λα σε ε­να ε­σχα­το­λο­γι­κο μελ­λον το οποίο την ανα­με­νει και δεν δυ­να­ται να α­ναι­ρε­σει την μνη­μη του, ήταν που κρα­τη­σε α­προ­σκυ­νη­τους επί 400 χρο­νια τους προγόνους μας υπό τον οθωμανικό ζυγό.

Η α­πε­λευ­θε­ρω­ση α­πο την ο­ποι­α κο­σμι­κη σκλα­βιά προ­ϋ­πο­θε­τει την πι­στη ο­τι το πα­ρελ­θον δεν μπο­ρεί να κα­θο­ρι­ζει τον αν­θρω­πο. Για την ζωή και την πίστη της Εκκλησίας μας, τον άνθρωπο μόνο το μέλλον μπορεί να τον καθορίζει. Αυ­το ει­ναι αλ­λω­στε και το νο­η­μα της Με­τα­νοι­ας.

Χρόνια πολλά, ελεύθερα, εν μετανοία και χαρά, επ’ ελπίδι του μέλλοντος αιώνος!