Στην ομιλία του ο Μητροπολίτης Ιεραπύτνης αναφέρθηκε στα χαρίσματα και στο ιεραποστολικό έργο του Αγίου Τίτου, σημειώνοντας ότι υπήρξε από τους πιο αφοσιωμένους, πρόθυμους και πιστούς μαθητές του μεγάλου Αποστόλου Παύλου, ο οποίος τον αποκαλεί στην αυτόν Επιστολή του «Τίτῳ γνησίῳ τέκνῳ κατά κοινήν πίστιν». Η κοινή πίστη προς τον Ιησού Χριστό ένωνε τον μαθητή με τον διδάσκαλο, το πνευματικό τέκνο με τον πνευματικό πατέρα, σε μια παγκόσμια πίστη, που είναι η Εκκλησία του Χριστού. Επίσης, έκανε λόγο για την βιογραφία του Αποστόλου Τίτου, ότι ήταν Έλληνας, δηλ. πρώην ειδωλολάτρης, όπως αναφέρει ο Απ. Παύλος στην προς Γαλάτας επιστολή. Επεσήμανε ότι κατά παράδοση ήταν Κρητικός από τη γενιά του Μίνωα, ότι είδε νέος είκοσι ετών ένα όραμα και μια μυστική φωνή που του έλεγε να μην περιμένει να βρει την αλήθεια και την ανάπαυση στις σπουδές του. Τότε άρχισε να διαβάζει και την Παλαιά Διαθήκη και έπεσε στο σχετικό χωρίου του προφήτου Ησαΐα «ἐγκαινίζεσθε πρός με, νῆσοι», δηλ. ελάτε σε μένα, τα νησιά και ξαναενωθείτε, εννοώντας τα νησιά της ανατολικής Μεσογείου, που συμπεριλαμβάνεται και η Κρήτη. Τότε μετέβη στα Ιεροσύλυμα όπου ήταν παρών στο Πάθος του Κυρίου. Είδε και την Πεντηκοστή και ήταν ένας από τους τρεις χιλιάδες που πίστεψαν στον Χριστό όταν άκουσαν το κήρυγμα του αποστόλου Πέτρου. Έκτοτε γίνεται «του Παύλου συνέκδημος και μαθητής» και συνοδεύει τον Πρώτο μετά τον Ένα στις περιοδείες του. Στην Β´ προς Κορινθίους επιστολή ο Παύλος αναφέρει επτά φορές το όνομά του, σε ένα εξομολογητικό και ιερό κείμενο. Εκεί βλέπομε πόσο πολύτιμος βοηθός και συνεργάτης του στάθηκε ο απόστολος Τίτος. Είναι ο σύνδεσμος μεταξύ Κορινθίων και Παύλου γιαυτό θα γράψει «ὅν ἐδοκιμάσαμεν ἐν πολλοῖς πολλάκις σπουδαῖον ὄντα», τον δοκιμάσαμε πολλές φορές και βρήκαμε ότι είναι σπουδαίος, άξιος δηλ. και πρόθυμος, και ακόμη «κοινωνός ἐμός καί εἰς ὑμᾶς συνεργός», βοηθός δηλ. και συνεργάτης μου στο έργο για σας.
Κατά την δεύτερη περιοδεία του ο Παύλος κατά θεία συγκυρία ναυαγεί στους Καλούς Λιμένες και πατάει το πόδι του στην υπό Ρωμαϊκή κυριαρχία Κρήτη. Εκεί αφήνει τον Τίτο για να του γράψει αργότερα στην ομώνυμη επιστολή «Τούτου χάριν κατέλιπόν σε εν Κρήτη, ίνα τα λείποντα επιδιόρθωση, και καταστήσης κατά πόλιν πρεσβυτέρους, ως εγώ σοι διεταξάμην». Υπήρξε ο θεμελιωτής της Εκκλησίας της Κρήτης, την οποία έσωσε από το σκότος της ασεβείας και εισήγαγε προς το φως του Χριστού με τον εκχριστιανισμό της, καθιστώντας «κατά πόλιν πρεσβυτέρους» απ᾽ άκρου εις άκρον της μεγαλονήσου, που ήταν και οι πρώτες επισκοπές. Επίσης ο απόστολος Τίτος κήρυξε και στη Δαλματία και κοιμήθηκε ειρηνικά σε βαθύ γήρας κατά παράδοση ενενηντατεσσάρων ετών. Τέλος, ο Σεβ. επισήμανε το ιερό χρέος μας να διατηρήσουμε ανόθευτη την χριστιανική πίστη που παραλάβαμε από τους πατέρες μας και υπογράμμισε ότι αποτελεί μεγάλη ευλογία και πολύτιμο θυσαυρό για την Εκκλησία της Κρήτης η τιμία Κάρα του Αγίου Αποστόλου Τίτου, που επέστρεψε τον Μάιο του 1966 από τη Βενετία και φυλάσσεται στον Ιερό Καθεδρικό Ναό Αγίου Τίτου Ηρακλείου, ευχήθηκε δε ο Απόστολος Τίτος να είναι βοηθός όλων, να μας σώζει από κάθε πειρασμό και να μας οδηγεί στο φως το Χριστού.
Στην ακολουθία του Αρχιερατικού Εσπερινού έλαβαν μέρος ο Πανοσιολ. Πρωτοσύγκελλος της Ι. Μητροπόλεως Αρχιμ. Αμβρόσιος Σκαρβέλης, οι συνταξιούχοι Αιδεσιμ. Πρωτ. Ιωάννης Κατσογρεσάκης, Εφημέριος της Ενορίας Λάστρου και Αιδεσιμ. Πρωτ. Εμμανουήλ Συντυχάκης, Εφημέριος της Ενορίας Σφάκας, o Αιδεσιμ. Πρωτ. Νικόλαος Φραγκίδης, Εφημέριος της Ενορίας Τουρλωτής και Αρχιερατικός Επίτροπος Ζ΄ Αρχιερ. Περιφ., ο Αιδεσιμολ. Πρωτ. Σταμάτιος Μηλαθιανάκης, Κληρικός της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Κρήτης και Εφημέριος Ενορίας Παναγίας Καμαριανής πόλεως Ηρακλείου και ο Ιερολογιώτατος Διάκονος Θεμιστοκλής Μπεϊνάς, ενώ παρέστησαν αρκετοί ευσεβεις χριστιανοί της περιοχής.