Μακαριώτατε και
Άγιοι Αδελφοί
Σήμερον η Χάρις του Παναγίου Πνεύματος ημάς τους Επισκόπους της Εκκλησίας της Ελλάδος, συνήγαγε εις Συνεδρίαν της Ιεραρχίας υπό την Υμετέραν Προεδρίαν. Και η συμμετοχή εις την Τακτικήν Σύναξιν αποτελεί κανονικό δικαίωμα και υποχρεωτική παρουσία, αποτελεί δε ιδιαίτερη χαρά και δημιουργεί μεγάλη ευθύνη και πολλές υποχρεώσεις.
Ως γνωστόν είμεθα η πολυπληθέστερη εις αριθμόν μελών και απηλλαγμένη επιδράσεως έξωθεν επεμβάσεων Ιεραρχία, ώστε εν ελευθερία να εκφράζωμε γνώμην και να λάβωμε απόφασιν επί των συζητουμένων θεμάτων, εις τα όρια των αρμοδιοτήτων μας και των καλώς νοουμένων θεμάτων της Εκκλησίας ημών και της Ορθοδοξίας γενικώτερον.
Την σκέψιν αυτήν καλύπτει και επιβεβαιώνει το Κυριακό λόγιο:
Εάν δύο υμών συμφωνήσωσιν επί της γης περί παντός πράγματος, ο εάν αιτήσονται γενήσεται παρά του Πατρός μου του εν Ουρανοίς.
Ου γαρ εισι δύο η τρεις συνηγμένοι εις το Εμόν όνομα, εκεί ειμί εν μέσω αυτών. (Ματθ. ιη 19,20).
Επ’αυτών ο Χρυσόστομος θα ειπή:
Επί παντός πράγματος: ου γαρ απλώς την Σύνοδον λέγει, ουδέ τούτο επιζητεί μόνον, αλλά την αρετήν μετά τούτον. Οι συναχθέντες οφείλουσι ειδέναι τον σκοπόν του συνάγοντος και προς αυτόν εαυτούς καταρτίζειν ίνα ευαρεστήσεως Χάριν εύρωσι, και μη κακίας η αμελείας κρίματι υποπέσωσι. Οι γαρ μη αξίως της κλήσεως μηδέ προς το θέλημα του Κυρίου συνηγμένοι και επί το αυτό συνήχθαι εν ονόματι του Κυρίου δοκούσιν, ακούουσι: Τι με καλείτε Κύριε και ου ποιείται α λέγω; Ει δε οι δύο, πολλών μάλλον οι πλείους. Ει γαρ τον Πατέρα πείθωσι οι συμφωνούντες υπέρ ων αιτούνται και τον Χριστόν έχουσιν εν τω μέσω αυτών.
Εάν δύο η τρεις, (πολύ περισσότερον οι 80), υπό τον όρον ότι είμεθα ομονοούντες και ομογνωμούντες και επί καλώ συμφωνούντες.
Δύο η τρεις εξ υμών των εναρέτων των Ευαγγελικήν επιδεικνυόμενην πολιτείαν. Και συμφωνούντες, νοούνται ουχ οι επί κακώ συνερχόμενοι αλλά επ’ αγαθώ. Συμφώνησαν γαρ Άννας τε και Καϊάφας, αλλά ψεκτώς.
Και ουκ είπε έσομαι, αλλά ότι αυτίκα εκεί ειμί, ως Αρχιερεύς υμών, αναλαμβάνων την αίτησιν υμών των συνηγμένων ως ιδίαν και εντυγχάνων υπέρ ταύτης τω Θεώ και Πατρί:
Συνδεσμών,
Φυλάττων,
Πληρών τας αιτήσεις,
Εμπνέων τας προσευχάς,
Δίδων σοφίαν και
Οδηγών.
Ει δε οι δύο, πολ
λώ μάλλον οι πλείους.
Ει γαρ τον πατέρα πείθωσι, οι συμφωνούντες υπέρ ων αιτούνται, έχουσι και τον Χριστόν εν τω μέσω αυτών.
Όντως μεγάλη η δύναμις της ηνωμένης πίστεως .