Η κακοκαιρία «ντάνιελ» δε δοκίμασε μόνο τις αντοχές του κρατικού μηχανισμού, αλλά και τις υπομονές των ανθρώπων, που αντίκρισαν, από τη μια στιγμή στην άλλη, τις περιουσίες τους θαμμένες σε τόνους λασπόνερα. Ο αριθμός των 17 έως τώρα, νεκρών από τις πλημμύρες, αλλά και όσων αγνοούνται, η εικόνα της απόλυτης καταστροφής σε όσους πλημμύρισαν ολοσχερώς τα σπίτια τους, δημιούργησε ένα κύμα αστέγων, που ξαφνικά βρέθηκαν στο δρόμο, χωρίς να έχουν ακόμη συνειδητοποιήσει πώς άλλαξε η ζωή τους μέσα σε λίγα μόνο λεπτά.
Και, εκεί, στο δρόμο, μέσα στα λασπόνερα, ανέλαβε τη σκυτάλη της διακονίας η Εκκλησία, οι κατά τόπους μητροπόλεις, αλλά και το σύνολο των μητροπολιτικών περιφερειών της χώρας. Ιερείς, οι περισσότεροι εκ των οποίων ανήκουν στους πληγέντες της κακοκαιρίας, ανέλαβαν με αυτοθυσία να διακονήσουν τους πλημμυροπαθείς συνανθρώπους τους με κάθε τρόπο. Ενοριακά κέντρα και βοηθητικοί χώροι γρήγορα μεταμορφώθηκαν σε ξενώνες. Συσσίτια στήθηκαν ακόμη και σε υπαίθριους χώρους προκειμένου να εξασφαλίσουν δωρεάν τροφή και νερό στους αναγκεμένους ανθρώπους. Οι ίδιοι οι ιερείς εξασφάλισαν και διένειμαν φάρμακα όπου χρειαζόταν, ανέλαβαν να εμψυχώσουν τους πληγέντες, να προσδώσουν ελπίδα και κουράγιο για το αύριο.
Το κείμενο δημοσιεύθηκε στην έντυπη εφημερίδα «Κιβωτός της Ορθοδοξίας»
Στη Μητρόπολη Δημητριάδος που επλήγη σε μεγάλο βαθμό από την κακοκαιρία, συνεχίζεται με αμείωτους ρυθμούς, υπό τον γενικό συντονισμό του Μητροπολίτου κ.Ιγνατίου, η παροχή υλικής βοήθειας προς τους πληγέντες, κυρίως στην περιοχή του Νέου Δέλτα, που υπάγεται στην ενορία του Ναού των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου Νέας Ιωνίας. Με την ακούραστη προσωπική εργασία και επίβλεψη του εφημερίου π. Σταύρου Σωτηρόπουλου, ο οποίος και ο ίδιος με την οικογένειά του είναι πλημμυροπαθής, διανέμεται καθημερινά μεγάλη ποσότητα εμφιαλωμένου νερού και ζεστό φαγητό, που ετοιμάζεται με τη φροντίδα της Μητροπόλεως στις εγκαταστάσεις του Συνεδριακού Κέντρου Θεσσαλίας.
Στα Τρίκαλα, ο μητροπολίτης κ. Χρυσόστομος και οι ιερείς, με κάθε μέσο, φθάνουν σε κάθε σπίτι, αναζητούν επιζώντες, συνδράμουν το έργο των σωστικών συνεργείων, οργανώνουν συσσίτια, μοιράζουν τρόφιμα, κλινοσκεπάσματα και νερό από πόρτα σε πόρτα, ώστε κανείς να μη μείνει νηστικός, κανείς να μη μείνει απροστάτευτος αυτές τις δύσκολες ώρες.
Στη Μητρόπολη Θεσσαλιώτιδος, που εκ της γεωγραφικής της θέσης επλήγη περισσότερο από τις πλημμύρες, τις πρώτες κυρίως ημέρες της κακοκαιρίας, ναοί μετατράπηκαν σε χώρους υποδοχής των αστέγων. Και εκεί οι ιερείς, άφησαν τα σπίτια τους και χώθηκαν στα λασπόνερα για να βοηθήσουν τους συμπολίτες τους.
Το κείμενο δημοσιεύθηκε στην έντυπη εφημερίδα «Κιβωτός της Ορθοδοξίας»
Ο Μητροπολίτης κ.Τιμόθεος, ερωτηθείς για την επόμενη ημέρα στη μητροπολιτική του περιφέρεια, τόνισε στον «Εθνικό Κήρυκα»: «Με όλους τους συνεργάτες μας, τους κληρικούς αλλά και τους εθελοντές μας, κάνουμε αυτή την προσπάθεια. Στο γηροκομείο της Μητροπόλεώς μας φιλοξενούμε σαράντα πρόσωπα, δύο δομές φτιάχτηκαν στην Καρδίτσα και ήμασταν αυθημερόν σε συνεργασία με τον Δήμο για ο,τιδήποτε χρειαστεί. Έχουμε πενήντα ανθρώπους σ’ ένα ξενοδοχείο και τους προσφέρουμε φαγητό μεσημέρι και βράδυ. Στην περιοχή του Αγναντερού, στο χώρο του ναού, μαγειρεύομε 1.400 μερίδες ημερησίως, βεβαίως μας βοηθάει ο Δήμος Μουζακίου σε όλο αυτό το εγχείρημα, αλλά όταν σας λέγω για 1.400 μερίδες, καταλαβαίνετε! Μέσα στην πόλη της Καρδίτσας συνεχώς μαγειρεύουν και διανέμουν φαγητό, διότι οι άνθρωποι δεν έχουν οικοσκευές, δεν μπορούν να μαγειρέψουν, αλλά και ασχολούνται περισσότερο να καθαρίσουν τα σπίτια τους για να μπορέσουν να εγκατασταθούν. Με τη βοήθεια του Ομίλου ιατρικών ειδών περιμένω κρεβάτια, στρώματα και μαξιλάρια για διανομή στους ανθρώπους από των οποίων τα σπίτια χάθηκαν αυτά και βέβαια οικονομική ενίσχυση από το Φιλόπτωχο Ταμείο για τα προσωπικά τους έξοδα…Πιστεύω να προχωρήσουν όλα διότι βρισκόμαστε και στον Σεπτέμβριο, βροχές, άλλα θέματα, καταλαβαίνετε».
Αναφερόμενος δε στην εικόνα καταστροφής που συναντά, συμπλήρωσε: «Οι άνθρωποι προσπαθούν να καθαρίσουν τα σπίτια, έχουμε και σπίτια τα οποία έπεσαν, ιδιαίτερα τα παλιά σπίτια που ήταν μέσα στον κάμπο και ήταν κατασκευασμένα από πλίνθους, λόγω της πλημμύρας, έπεσαν πάρα πολλά σπίτια».
Ιερείς, κυρίως όσοι προέρχονται εκ των πληγεισών περιοχών, αλλά και άλλοι, ακόμη και διαδικτυακά, μοιράζουν όσα μέσα έχουν στη διάθεσή τους, «ανοίγουν» τα σπίτια τους σε αστέγους, τρέχουν πρώτοι στα λασπόνερα, συνδράμουν με κάθε τρόπο στην πρώτη γραμμή της θυσιαστικής διακονίας και της προσφοράς. Άλλωστε, πάντοτε αυτό έπρατταν, άλλοτε εμφανώς, όπως τώρα και άλλοτε κρυφίως και αθόρυβα…!