Το ιερό Κειμήλιο δωρίθηκε από τους αδελφούς Χρήστο και Νικόλαο Βούλγαρη και παραδόθηκε στην Καθηγουμένη Παρασκευή μοναχή, κατά την τελετή η οποία έλαβε χώρα στο Καθολικό της Ιεράς Μονής, στο τέλος της θείας Λειτουργίας. Το Κειμήλιο αυτό είναι ιερό Αντιμήνσιο που καθαγιάστηκε πριν πενήντα (50) χρόνια, την 4ην Δεκεμβρίου 1966, κατά τα εγκαίνια του Ιερού Ναού του τιμωμένου στη μνήμη του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου στο Πολύδροσο Χαλανδρίου Αττικής, από τον μακαριστό Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και πάσης Ελλάδος κηρό Χρυσόστομο Β’, τον Χατζησταύρου, και δωρίθηκε ως ευλογία στην Οικογένεια Βούλγαρη δια του Τακτικού Καθηγητού της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Χρήστου Σπυρίδωνος Βούλγαρη.
Στις τέσσερες γωνίες του Αντιμηνσίου έχουν ενσωματωθεί Λείψανα τεσσάρων αγίων. Πρόκειται για αποτμήματα Ιερών Λειψάνων: του αγίου Πρωτομάρτυρος και Αρχιδιακόνου Στεφάνου, του αγίου μεγαλομάρτυρος Παντελεήμονος, του Ιαματικού, της αγίας μεγαλομάρτυρος Αναστασίας, της Φαρμακολυτρίας και της αγίας ενδόξου μεγαλομάρτυρος Μαρίνας. Το ιερό Αντιμήνσιο μετά των τιμίων Λειψάνων των τεσσάρων επιφανών αγίων, προερχομένων από την Αρχέγονη Μία, Αγία και Καθολική Εκκλησία, θα τοποθετηθεί σε ειδικώς κατασκευασμένη Θήκη Αγίων Λειψάνων, και θα εκτίθεται εις προσκύνηση των ευλαβών επισκεπτών της Ιεράς Μονής. Κατά την τελετή, ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης μας κ. Κοσμάς, χαιρέτησε με θερμή αναφορά το γεγονός και ευχαρίστησε τους ελλογιμωτάτους δωρητές. Τόνισε την ιδιαιτερότητα του Ιερού Κειμηλίου ως «ένα δώρο πνευματικό, το οποίο θα χαρίζει στην Ιερά Μονή Ευλογία, Χάρη Θεού και πνευματική ωφέλεια». Ο Σεβασμιώτατος, απηύθυνε θερμές παραινέσεις προς τη Αδελφότητα της Ιεράς Μονής και τους παρισταμένους πιστούς προσκυνητές. Επισήμανε επιπλέον και την ιδιαιτέρα ευλογία που θα απολαμβάνει η ιερά Μονή και ο λαός της περιοχής από την σωματική παρουσία τόσων επιφανών αγίων. Μιλώντας ο Σεβασμιώτατος για τα πνευματικά μηνύματα που θα εκπέμπει η τιμή αυτού του Αντιμηνσίου, υπενθύμισε ένα χρέος μας, λέγοντας: «Αυτό μόνο θέλω θα υπογραμμίσω. Πάνω στην Αγία Τράπεζα και πάνω στο Αντιμήνσιο γίνεται η Θυσία η αναίμακτος. Το Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας. Κι όταν βλέπει κανείς ένα Αντιμήνσιο τι θυμάται; Αυτή τη Θυσία. Αυτή τη Θεία Λειτουργία, την οποία πρέπει όλοι μας να ζούμε με ευλάβεια. Αλλά όχι μόνο αυτό. Μετά πόθου και ευλαβείας πολλής να πλησιάζουμε στο Άγιο Ποτήριο, και μάλιστα με καθαρότητα. Τα άγια Λείψανα που υπάρχουν μέσα στο Άγιο Αντιμήνσιο θα μας υπενθυμίζουν ότι οι Άγιοι αυτοί που είναι εδώ αγιάστηκαν γιατί έζησαν με καθαρότητα, έζησαν με αρετές, καθάρθηκαν πνευματικά, αγιάσθηκαν με τα άγια Μυστήρια. Ενσωματώθηκαν με το Χριστό μας, κοινωνώντας του Σώματος και του Αίματος του Χριστού μας, και έφτασαν στην κατά Χάριν θέωση. Ευωδιάζουν και θαυματουργούν γιατί οι Άγιοι ενώθηκαν με το Χριστό μας. Αυτά τα μηνύματα να θυμόμαστε και να διδασκόμαστε. Να ασπαζόμαστε αυτό το Άγιο Αντιμήνσιο και να σκεπτόμαστε το χρέος το δικό μας. Της τακτικής συμμετοχής μας στη Θεία Λειτουργία, αλλά και τη συνειδητή μας συμμετοχή μας στη Θεία Λειτουργία, και της τακτικής μας προσελεύσεως στο Ποτήριο της Ζωής».
Οι αδελφοί Βούλγαρη περιέγραψαν τον τρόπο κτήσεως του ιερού Κειμηλίου μετά των Λειψάνων των τεσσάρων αγίων και εξέφρασαν την προσδοκία για πλούσια πνευματική καρποφορία δια των Ιερών Λειψάνων στην Ιερά Μονή και το λαό της περιοχής. Επεσήμαναν την ευλογία που γενικώς λαμβάνουμε «από τα ιερά Θυσιαστήρια των Ναών όπου τοποθετούνται τα Ιερά Λείψανα των Αγίων ως θεματοφύλακες της θείας Χάριτος». Μίλησαν για την παρουσία του Θεού μέσω του ιερού Θυσιαστηρίου και των Αγίων, αλλά και για τον θαυμαστό τρόπο που λαμβάνουμε εμείς την δυνατότητα της Αγιαστικής Χάρης, γιατί «όπου παρουσία Θεού εκεί και η Αγιότητα και όπου Αγιότητα εκεί και η παρουσία του Θεού». Στο τέλος της τελετής οι αδελφές της Ιεράς Μονής απέδωσαν ευλαβώς καλλοφωνικούς ύμνους, αλλά και Απολυτίκιο που μνημονεύει τους αναφερομένους Αγίους των Ιερών Λειψάνων και συνετέθη ειδικώς για την περίσταση.