Καισαριανής Δανιήλ: «Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα»
Του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καισαριανής, Βύρωνος και Υμηττού κ. Δανιήλ
Η προσευχή είναι για τον πιστό κοινωνία, αναφορά της υπάρξεώς του και δοξολογία του Θεού.
Η Αγία Γραφή μάς αναφέρει γεγονότα, τα οποία συνέβησαν κατά την ώρα της προσευχής, όπως· «Και εγένετο εν τω είναι αυτόν προσευχόμενον» (Λουκά θ΄, 18). Θα αναφέρουμε ορισμένα περιστατικά: «Ήσαν δε στην Αντιόχεια, μέλη της εκεί Εκκλησίας, μερικοί προφήτες και διδάσκαλοι και ο Βαρνάβας και ο Συμεών … Ενώ δε αυτοί πρόσφεραν την λατρεία τους προς τον Κύριο και νήστευαν, είπε το Πνεύμα το Άγιο· ξεχωρίστε μου αμέσως τον Βαρνάβα και τον Σαύλο για το έργο, για το οποίο εγώ τους έχω προσκαλέσει» (Πράξεων ιγ΄, 1-2) που οδηγεί στο συμπέρασμα ότι την ώρα της προσευχής θα μας μιλήσει το Άγιο Πνεύμα.
Με την προσευχή μας θα διαλυθούν οι δυσκολίες μας: «Και δεηθέντων αυτών … επλήσθησαν άπαντες Πνεύματος Αγίου, και ελάλουν τον λόγον του Θεού μετά παρρησίας» (Πράξεων δ΄, 31). Κατά την ώρα της προσευχής έχουμε αποκάλυψη του Κυρίου και κοινωνία με τον Θεό. Όταν προσεύχεσαι και ευρίσκεσαι σε αγωνία θα λάβεις την απαραίτητη σύνεση από τον Θεό (Δανιήλ θ΄, 21-24) και θα μας δοθεί «άγγελος ενισχυτής» στην αγωνία μας (Λουκά κβ΄, 23). Εκείνη την ώρα ανοίγονται οι πνευματικοί ουρανοί (Λουκά γ΄, 21). Στην προσευχή θα ανακαλύψουμε ότι όλοι οι άνθρωποι είναι αδελφοί μας και δεν πρέπει να αφήσουμε να μας απομακρύνουν απ’ αυτούς διακρίσεις και διαιρέσεις (βλ. Πράξεων ι΄, 9-15). Ο Κύριος έφευγε σε ερημικούς τόπους και προσευχόταν. Αυτά διαβάζουμε στο Ευαγγέλιο (Λουκά ε’, 15-16).
Η Γραφή μάς υποδεικνύει σε ποιες περιπτώσεις της ζωής μας πρέπει να υποχωρούμε και να προσευχόμαστε.
Όταν αυξάνουν η επιτυχία και η φήμη ν’ αποσύρεσαι από τ’ ανθρώπινα χειροκροτήματα και να προσεύχεσαι για το «εμέ δε ελαττούσθαι» (Ιωάννου γ΄, 30). Παράδειγμα ο Άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος.
Ο Κύριος δίδαξε· Όταν η έντασις και η βία μεγαλώνουν γύρω σου, ν’ αποσύρεσαι από την αντιπαλότητα και να προσεύχεσαι για το «μακάριοι οι ειρηνοποιοί» (Ματθαίου ε΄, 9).
Όταν έχεις πολλά γήινα αγαθά, ν’ αποσύρεσαι από την επικίνδυνη αφθονία και να προσεύχεσαι για το μακαρισμό του να δίνεις παρά να λαμβάνεις «μάλλον διδόναι η λαμβάνειν» (Πράξεων κ΄, 35).
Όταν η ασθένεια και ο πόνος μάς επισκέπτονται, ν’ αποσυρόμαστε από τις ανθρώπινες ευχές για «περαστικά» και να προσευχόμαστε, έχοντας εμπιστοσύνη στον Κύριο, με τους λόγους «εάν τε ούν ζώμεν, εάν τε αποθνήσκωμεν, του Κυρίου εσμέν» (Ρωμαίους ιδ΄, 8) που σημαίνει· και εάν ζούμε και εάν αποθνήσκουμε, ανήκουμε στον Κύριο.
Ο απόστολος Παύλος γράφει προς τους Φιλιππησίους·
«Έχοντας όμως πεποίθηση στον Κύριο ελπίζω, ότι σύντομα θα στείλω σε σας τον Τιμόθεο, για να χαρώ κι εγώ και ευφρανθώ, όταν με την επιστροφή του μου δώσει καλές πληροφορίες για σας. Σας στέλλω δε τον Τιμόθεο, διότι δεν έχω κανέναν άλλο, που να έχει την αυτή με εμένα αγάπη, το αυτό ενδιαφέρον και τα αυτά φρονήματα, ο οποίος θα φροντίσει ειλικρινώς και ανιδιοτελώς για τα ζητήματά σας. Διότι όλοι κατά την εποχή αυτή ζητούν και επιδιώκουν με ιδιοτέλεια τα συμφέροντά τους, τις ανέσεις και αναπαύσεις τους, και όχι αυτά που θέλει ο Χριστός. Την δοκιμασμένη άλλωστε ειλικρίνεια και αφοσίωση στο έργο του Χριστού και αρετή του την γνωρίζετε, διότι μέχρι σήμερα έχει συνεργασθεί μαζί μου στο έργο του Ευαγγελίου με τέτοια προθυμία και υπακοή, σαν το αγαπητό παιδί με τον στοργικό πατέρα του» (β΄, 19-22).
Όταν οι γενιές περιχαρακωμένες αλληλοχτυπιούνται, ο γονιός ν’ αποσύρεται από την ηλικιακή διεκδίκηση και να προσεύχεται, όπως ο απόστολος Παύλος «ως πατρί τέκνον συν εμοί».
Όταν νιώθεις περιθωριοποίηση που σε πληγώνει, ν’ αποσύρεσαι από τον ζηλωτισμό και να προσεύχεσαι για την εν τω κόσμω αδελφότητα (Α΄ Πέτρου ε΄, 9).
Όταν τα πάμπολλα ανθρώπινα «γιατί» σε πνίγουν, ν’ αποσύρεσαι από την άσκεφτη προπέτεια και να προσεύχεσαι, όπως ο Κύριος είπε στον απόστολο Πέτρο το· «γνώση δε μετά ταύτα» (Ιωάννου ιγ΄, 7).
Όταν όλα γύρω σου γίνονται αδυσώπητα και αδύνατα, ν’ αποσύρεσαι από τον λαβύρινθο της απιστίας και να προσεύχεσαι για το «παρ’ ελπίδα επ’ ελπίδι» (Προς Ρωμαίους δ΄, 18).
Ο Αβραάμ, λόγω της γεροντικής ηλικίας του, δεν είχε καμμιά ελπίδα κατά το ανθρώπινο να αποκτήσει παιδί, ήλπισε όμως στην παντοδυναμία του Θεού και πίστεψε στο ότι θα γινόταν «πατέρας πολλών εθνών», σύμφωνα με τον λόγο του Θεού, ο οποίος του είπε ότι οι απόγονοί σου θα είναι πολυάριθμοι ωσάν την άμμο και λαμπροί ωσάν τα αστέρια (οπ. παραπ.). Όταν ο σκόλοπας μαστιγώνει ασταμάτητα την ζωή μας, ν’ αποσύρεσαι από την ανθρώπινη απελπισία και να προσεύχεσαι για να λάβεις ενίσχυση από Εκείνον που διαβεβαίωσε τον απόστολο Παύλο το «αρκεί σοι η χάρις μου» (Προς Κορινθίους Β΄, ιβ΄, 9).
Όταν η ανθρώπινη εγκατάλειψη σ’ έχει τυλίξει, εσύ ν’ αποσύρεσαι από την παγίδα της γήινης μοναξιάς και να προσεύχεσαι επειδή «ο δε Κύριός μοι παρέστη» (Προς Τιμόθεον Β΄, δ΄, 17). Να παρηγορείσαι διότι και ο Κύριος «οψίας δε γενομένης μόνος ην εκεί» (Ματθαίου ιδ΄, 23).
«Εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα».
