Καισαριανής Δανιήλ: «δούς τον αρραβώνα του Πνεύματος»
Στην «Κιβωτό της Ορθοδοξίας»
Η εορτή του Αγίου Πνεύματος μας παρέχει την ευκαιρία να εμβαθύνουμε στην Xάρη της Πεντηκοστής που είναι η δωρεά του Αγίου Πνεύματος σε όλους.
- Ο Κύριος Ιησούς Χριστός
αιτία και σκοπός της δωρεάς του Αγίου Πνεύματος
Από την Αγία Γραφή διδασκόμαστε ότι ο Κύριος Ιησούς Χριστός στέλνει το Άγιο Πνεύμα στους ανθρώπους. Είπε στους Μαθητές Του: «Όταν έρθει ο Παράκλητος, που θα σας τον στείλω εγώ από τον Πατέρα» (Ιωάννου ιε΄, 26). Μετά την Ανάστασή Του, όταν εμφανίσθηκε στο υπερώο όπου ήσαν συγκεντρωμένοι οι Μαθητές Του, χορήγησε σ’ αυτούς το Άγιο Πνεύμα, όπως λέγει ο ευαγγελιστής Ιωάννης: «Φύσηξε στα πρόσωπά τους και τους λέει: Λάβετε Άγιο Πνεύμα» (Ιωάννου κ΄, 22).
Οι λόγοι και η ενέργεια του Κυρίου Ιησού Χριστού σημαίνουν, ότι είναι η αιτία, ο χορηγός του Αγίου Πνεύματος.
Παράλληλα, όμως, διαπιστώνουμε, ότι ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός δεν είναι μόνο η αιτία, αλλά και ο σκοπός της αποστολής του Αγίου Πνεύματος, όπως δηλώνεται στους λόγους Του προς τους Μαθητές Του (Ιωάννου ιστ΄, 13-14). Σκοπός της αποστολής του Αγίου Πνεύματος είναι ο δοξασμός του Χριστού.
Μετά την Πεντηκοστή, όπως και πριν ο Κύριος Ιησούς Χριστός, ως ο Υιός, που κατεύθυνε τον εαυτό Του προς τον Πατέρα και εμάς ενωμένους μαζί Του διά των αγίων Μυστηρίων, παραμένει το «αντικείμενο» της πνευματικής ζωής. Το Άγιο Πνεύμα μορφώνει τον Χριστό μέσα μας (Προς Γαλάτας δ΄, 19) και Τον καθιστά παρόντα σε μας. «Και δε ζω πιά εγώ, αλλά ζει στο πρόσωπό μου ο Χριστός» (Προς Γαλάτας β΄, 20), διεκήρυττε ο απόστολος Παύλος. Το Άγιο Πνεύμα αποκαλύπτει σε μας τον Ιησού Χριστό. Το Άγιο Πνεύμα δεν αντικαθιστά τον Ιησού Χριστό ούτε χρησιμεύει ως υποκατάστατό Του, αλλά μας προετοιμάζει για τον Ιησού Χριστό και κατεργάζεται μέσα μας την παρουσία, την αιώνια έλευση και παρουσία του Ιησού Χριστού.
- Η χορηγία του Αγίου Πνεύματος.
Ο απόστολος Παύλος γράφει: «Κι ο Θεός, που στερεώνει και εμάς και εσάς στο Χριστό και μας έχρισε λαό του, είναι ο ίδιος που με τη σφραγίδα του μας εγγυάται το μέλλον και σαν πρόγευσή του δίνει μέσα στις καρδιές μας το Πνεύμα» (Προς Κορινθίους Β΄ α΄ 21,22).
Στο χωρίο αυτό ο απόστολος Παύλος λέγει, ότι ο Θεός Πατέρας χρίει και σφραγίζει τους πιστούς, τους Μαθητές του Ιησού Χριστού με το Άγιο Πνεύμα. Αυτό το Άγιο Πνεύμα εγγυάται ότι όσα υπόσχεται ο Θεός στον άνθρωπο θα πραγματοποιηθούν. Ήδη μάλιστα πραγματοποιούνται από την παρούσα ζωή ως αρραβώνας, πρόγευση δηλαδή της τέλειας και οριστικής εκπληρώσεώς τους στην αιωνιότητα.
- «Σφραγίδα δωρεάς Πνεύματος Αγίου».
Ο απόστολος Παύλος μιλά για το Χρίσμα σαν να πρόκειται για «σφραγίδα». Κατά την τέλεση του Μυστηρίου στην Εκκλησία μας, ο Ιερέας χρίει τα αισθητήρια όργανα του βαπτισθέντος λέγοντας σε κάθε χρίση: «Σφραγίς δωρεάς Πνεύματος Αγίου». Η πράξη αυτή έχει δύο σημασίες, μία ασκητική και μία μυστική. Κατά την ασκητική άποψη, που προϋποθέτει και την δική μας προσπάθεια, συνίσταται στην αποκλειστική αφιέρωση και το κλείσιμο των αισθήσεων. Η σφραγίδα καθιερώνει τις αισθήσεις στον Ιησού Χριστό, τις κλείνει σε κάθετί το αντίθετο ή ξένο προς αυτό, είναι ακριβώς ό,τι και η «περιτομή καρδίας» (βλ. Προς Ρωμαίους β΄, 29. Πράξεων ζ΄, 51) ή ο θάνατός μας, όπως εικονίζει η κατάδυσή μας στο νερό του βαπτίσματος.
Μία τέτοια αλλοίωση υπέστησαν οι άγιοι Απόστολοι στην Μεταμόρφωση του Κυρίου Ιησού Χριστού. Συμβαίνει δε και το αντίθετο, η Χάρη του Αγίου Πνεύματος να εμποδίζει τις αισθήσεις να αντιληφθούν τα μυστήρια του Θεού.
- Τα Χαρίσματα του Αγίου Πνεύματος.
Τα «δώρα του Πνεύματος» δόθηκαν και δίδονται στην Εκκλησία σε όλους τους αιώνες. «Ο καρπός του Αγίου Πνεύματος είναι η αγάπη, η χαρά, η ειρήνη, η μακροθυμία, η καλοσύνη, η αγαθότητα, η πίστη, η πραότητα, η εγκράτεια» (Προς Γαλάτας ε΄, 22-23).
- Ο Χριστός του Πνεύματος.
Το λειτούργημα του Αγίου Πνεύματος μέσα στην χριστιανική ζωή είναι να αποκαλύπτει και να καταστήσει παρόντα σε μας τον Ιησού Χριστό.
Ο εν δόξη και δυνάμει Χριστός, ο Χριστός του Οποίου το μυστικό σώμα αυξάνει συνεχώς με την ένταξη σ’ Αυτό πιστευόντων, ο Χριστός του Πνεύματος αντικατέστησε τον Πάσχοντα Δούλο του Ησαΐου (βλ. κεφάλαιο νγ΄).
Η αληθινή πρόοδος του πιστού συνιστάται στο ν’ αποκτήσει όλο και βαθύτερη συνείδηση της παρουσίας και ενεργείας του Κυρίου μας σ’ όλες τις φάσεις της ανθρώπινης ζωής και της δικής Του ζωής.
