Καισαριανής Δανιήλ: «Ο Ζωοδότης Κύριός μας Ιησούς Χριστός»
Οι θυσίες και οι κόποι που κάνουμε για να ζήσουμε εφαρμόζοντες τις εντολές του Θεού δεν θα χαθούν, θα ανταμοιφθούν με δόξα πνευματική.
Του Μητροπολίτου Καισαριανής, Βύρωνος και Υμηττού κ. Δανιήλ
Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός είναι η πηγή της χριστιανικής ζωής. Η χριστιανική ζωή έχει απαιτήσεις, δυσκολίες, κινδύνους και ευθύνες. Σ’ αυτή τη ζωή, που ο Κύριός μας χαρακτήρισε ως «στενή και τεθλιμμένη οδό» (Ματθαίου ζ΄ 14) και προειδοποίησε τους μαθητές Του όπως ο Ίδιος διεκήρυξε «εγώ ειμί η ζωή» (Ιωάννου ια΄ 25) ότι «εν τω κόσμω θλίψιν έξετε» (Ιωάννου ιστ΄ 33), ο πιστός αντλεί από τον Κύριο Ιησού Χριστό:
θάρρος κατά την προτροπή Του «θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμο» (Ιωάννου ιστ΄ 33),
δύναμη, όπως και ομολογούσε με αυτοπεποίθηση ο απόστολος Παύλος «πάντα ισχύω εν τω ενδυναμούντι με Χριστώ» (Φιλιππησίους δ΄ 13) και
έμπνευση κατά την προτροπή του αποστόλου Παύλου «αφορώντες εις τον της πίστεως αρχηγόν και τελειωτήν Ιησούν» (Προς Εβραίους ιβ΄ 2),
υπομονή στους πειρασμούς, επειδή κατά τον απόστολο Ιάκωβο «το δοκίμιον υμών της πίστεως κατεργάζεται υπομονή» (Ιακώβου α΄ 3),
καρτερία, όπως ο Μωυσής που «πίστει κατέλιπεν Αίγυπτον μη φοβηθείς τον θυμόν του βασιλέως· τον γαρ αόρατον ως ορών εκαρτέρησε» (Προς Εβραίους ια΄ 27). Μερικά παραδείγματα βεβαιώνουν του λόγου το αληθές:
α΄. Του αποστόλου Πέτρου.
Που όσο κοίταζε προς τον Κύριο Ιησού Χριστό αισθανόταν ασφαλής και σίγουρος και περιπατούσε πάνω στα κύματα της λίμνης Γεννησαρέτ. Μόλις όμως απέσπασε την ματιά του απ’ Αυτόν, βλέποντας την δύναμη του ανέμου, κυριεύθηκε από φόβο και αμφιβολία. Τότε «άρχισε να καταποντίζεται».
«Βλέποντας όμως τον ισχυρό άνεμο φοβήθηκε, κι άρχισε να καταποντίζεται, έβαλε τότε τις φωνές: «Κύριε, σώσε με!» (Ματθαίου ιδ΄ 30).
Συνεπώς, ας έχουμε εμπιστοσύνη στον Κύριο Ιησού Χριστό παρά τον έντονο πόλεμο που γίνεται εναντίον μας, την αστάθεια και ρευστότητα των συνθηκών που επικρατούν γύρω μας. Μη ολιγοπιστούμε. Μη διστάζουμε. Μην αμφιβάλλουμε ότι ο Κύριος μας Ιησούς Χριστός είναι δίπλα μας, μάς παρακολουθεί, μάς ενισχύει, θα σπεύσει να μας βοηθήσει, όταν απειλούμαστε από τους πειρασμούς.
β΄. Του Λωτ.
Που ατένιζε ενώ εγκατέλειπε τα Σόδομα κατευθυνόμενος, προς την Σηγώρ, την πόλη που του υπέδειξε ο Κύριος να μετοικίσει φεύγοντας από τα φλεγόμενα Σόδομα στα οποία κατοικούσε εκεί και ολοκλήρωσε την σωτηρία του. Αντίθετα έπραξε η γυναίκα του.
Όταν γύρω μας ο κόσμος χάνεται, ας ακολουθήσουμε τις εντολές που μας δίδει ο Χριστός για να διασωθούμε. Αλλιώς και μείς δεν θα έχουμε καμία, προοπτική καμία ελπίδα, όταν ο Θεός θα κατακαύσει «πυρί ασβέστω» την αμαρτία, την ασέβεια, την σκλήρυνση των καρδιών και την αμετανοησία. Μόνο ο Χριστός θα μας οδηγήσει με ασφάλεια στην σωτηρία «Καθώς τους έβγαζαν έξω, είπε ένας: φύγε, για να σώσεις την ζωή σου ! Μην κοιτάξεις πίσω σου και μη σταθείς πουθενά σε όλη την περιοχή. Τρέξε να σωθείς στα βουνά, για να μην καταστραφείς…η γυναίκα όμως του Λωτ κοίταξε πίσω και έγινε στήλη άλατος». (Γενέσεως ιθ΄ 17, 26).
γ΄. Του αποστόλου Παύλου.
Που άλλοτε τον κατέκριναν για την σκληρότητα που επιδείκνυε κατά των μαθητών του Κυρίου μας Ιησού Χριστού (Πράξεων θ΄ 1) και άλλοτε τον επευφημούσαν επειδή κήρυττε το Ευαγγέλιο του Ιησού Χριστού, (Πράξεων ιδ΄ 18, ιστ΄ 17), αλλά αυτό «ελάχιστα» τον ενδιέφερε, το υπελόγιζε και το λογάριαζε. Η ζωή του ήταν προς τον Κύριο, που ήταν «ο ανακρίνων».
Έτσι κι εμείς, δεν πρέπει να επηρεαζόμαστε είτε από τα αρνητικά σχόλια του περιβάλλοντός μας, όταν αγωνιζόμαστε κατά των παθών της αμαρτίας, τηρούντες τις εντολές του Θεού, είτε από τους επαίνους όταν επιτελούμε το καθήκον μας. Να υπολογίζουμε μόνο την γνώμη και την κρίση του Κυρίου Ιησού Χριστού, που είναι ο Κριτής όλων μας. «Όσο για μένα, έχει μικρή σημασία αν μου ζητηθεί να αποδώσω λογαριασμό ως διαχειριστής σ’ εσάς ή σ’ οποιοδήποτε ανθρώπινο δικαστήριο, αφού ούτε ο ίδιος δεν μπορώ να δικάσω τον εαυτό μου» (Α΄ Κορινθίους δ΄ 3).
- Με την ίδια εμπιστοσύνη πρέπει και μείς να στρεφόμαστε προς τον Κύριο Ιησού Χριστό επειδή:
α΄. Αυτός είναι το θείο πρότυπό μας. Έζησε χωρίς να αμαρτήσει, γι’ αυτό με παρρησία διακήρυξε: «τις με ελέγχει περί αμαρτίας;» (Ιωάννου η΄ 46). Ας είμαστε μιμητές Του, «αποστυγούντες το πονηρό» (Προς Ρωμαίους ιβ΄ 9), αποφεύγοντες την αμαρτία και την κοσμική νοοτροπία, όπως ο απόστολος Παύλος διεκήρυττε «εμοί κόσμος εσταύρωται καγώ τω κόσμω» (Προς Γαλάτας στ΄ 14).
β΄. Από τους ανθρώπους μπορεί ν’ αποκαρδιωθούμε, αφού ενδέχεται να αστοχήσουν στην κρίση τους, να δείξουν μεροληψία, να κινηθούν από σκοπιμότητα. Βλέπουμε τον «παροξυσμό» μεταξύ Παύλου και Βαρνάβα (Πράξεων ιε΄ 39). Από τον Κύριο μας Ιησού Χριστό, όμως, δεν θα εγκαταλειφθούμε, δεν θα προδοθούμε ποτέ, διότι είναι «ο μάρτυς ο πιστός και αληθινός» (Αποκαλύψεως γ΄ 14), δηλαδή: «Ο αξιόπιστος κι αληθινός μάρτυρας, αυτός».
γ΄. Αγωνιζόμαστε αποβλέποντες στον Ιησού, «τον Αρχηγόν και τελειωτήν της πίστεως»: «Ας έχουμε τα μάτια μας προσηλωμένα στον Ιησού, που μας έδωσε την πίστη, την οποία και τελειοποιεί. Αυτόν που, αντί για τη χαρά που θα μπορούσε να έχει, υπέμεινε το σταυρικό θάνατο περιφρονώντας την ατίμωση, και κάθισε στα δεξιά του θρόνου του Θεού» (Εβραίους ιβ΄ 2).
Ο Κύριος Ιησούς Χριστός προπορεύεται στην χριστιανική ζωή, εμείς ακολουθούμε το παράδειγμά Του, ζούμε όπως ζούσε Εκείνος, σκεφτόμαστε όπως εσκέπτετο Εκείνος, μιλάμε όπως μιλούσε Εκείνος, συμπεριφερόμαστε, όπως συμπεριφερόταν Εκείνος.
Οι θυσίες και οι κόποι που κάνουμε για να ζήσουμε εφαρμόζοντες τις εντολές του Θεού δεν θα χαθούν, θα ανταμοιφθούν με δόξα πνευματική.
