Το έργο της ποιμαντικής μας ευθύνης και εργασίας το επιτελούμε όχι για να δοξασθούμε εμείς, αλλά για να δοξασθεί ο Θεός, ο Τριαδικός Θεός, που μας έσωσε από την αμαρτία και μας έκαμε λαό περιούσιο. Του Τριαδικού Θεού την διδασκαλία θα προσφέρουμε στον κόσμο για να φωτισθή και να επιλύσει τα μεγάλα προβλήματά του. Του Τριαδικού Θεού την χάρη θα διαχειρισθούμε για να αγιάσουμε τον κόσμο και να τον στηρίξουμε στην εν Χριστώ κοινωνία και μετοχή. Με του Τριαδικού Θεού την δύναμη θα πολεμήσουμε την αμαρτία και πάσα ασέβεια. Με του Τριαδικού Θεού την ευλογία θα καλλιεργήσουμε τις αρετές και την υπακοή μας στο άγιο θέλημά Του. Η θεολογία της Ορθοδοξίας θα οδηγήσει τον σύγχρονο κόσμο στην επίγνωση του αληθινού Θεού. Η ανθρωπολογία της Ορθοδόξου Εκκλησίας θα βοηθήσει τους ανθρώπους στο «ειδέναι αυτούς», στην αυτογνωσία, οδηγώντας τους στην μετάνοια. Η Εκκλησιολογία της ορθοδόξου πίστεως θα ενώσει τον κόσμον υπό μίαν πίστην, ένα ποιμένα, ένα Κύριο. Η δική μας ευθύνη έγκειται στο να θέσωμε την λυχνία στον λυχνοστάτη για να λάμπει «πάσιν τοις εν τη οικία».
Η σύγχρονη λυχνία είναι το Ορθόδοξο βίωμά μας. Η εν Χριστώ ζωή. Το ζην κατά Θεόν. Ο θείος τρόπος ζωής. Αυτό έχουμε καθήκον να προσφέρουμε στον κόσμο, στους νέους μας, δηλαδή το Ορθόδοξο Βίωμα.
α. Ορθόδοξο βίωμα σημαίνει ζωή με γνώση και σωστές σχέσεις στα εξής τρία επίπεδα-γύρω από τον Θεό, -γύρω από την Εκκλησία και τον κόσμο, -γύρω από τον εαυτό μας
Η εργασία μας σ’ όλες τις ηλικίες είναι να «περάσουμε» στα παιδιά την σταθερή πεποίθηση ότι «ο Θεός υπάρχει» και ενεργεί με ορισμένους τρόπους. Έχει ορισμένες ιδιότητες και φανερώνεται στην ζωή των ανθρώπων. Θα πρέπει να παρουσιάσουμε την έννοια του Θείου Νόμου. Η χριστιανική ηθική δεν προκύπτει από μόνη της. Τα παιδιά χρειάζονται ένα είδος διορατικότητος, φαντασίας, και σκέψη για να ξεχωρίσουν το καλό και το κακό από χριστιανική άποψη. Καθώς θα μεγαλώνουν με την ικανότητα αναγνωρίσεως και διακρίσεως καλού και κακού, πρέπει να διδαχθούν τη σημασία, την ευθύνη και το αναπόφευκτο της επιλογής. Να νιώσουν την εμπειρία της μετάνοιας, παρουσιάζοντας το νόημα της ζωής, το νόημα του πόνου, του χρόνου της σωτηρίας, της ευτυχίας.
Είναι δύσκολο να αντιμετωπίσουμε την πλύση του εγκεφάλου που ασκούν τα μέσα ενημερώσεως και το διαδικτυακό περιβάλλον, καθώς και την βαθειά σύγκρουση που διαδραματίζεται μέσα τους, ανάμεσα στην κοσμική και χριστιανική άποψη. Το ότι οι νέοι μας, δεν έχουν πολλές απορίες, δεν είναι συνήθως καλό σημάδι. Φανερώνει απλώς ότι η θρησκεία και η πίστη γι’ αυτούς είναι περιορισμένη. Οφείλουμε να φέρουμε στην επιφάνεια τις συγκρούσεις και τις απορίες, να ψηλαφίσουμε τις αμφιβολίες τους και να τους εφοδιάσουμε με μία άποψη – κριτήριο για τις καταστάσεις της ζωής. Να συνειδητοποιήσουν τα παιδιά, ότι η διαδικασία των σχέσεών μας με τον Θεό Πατέρα είναι συνεχής, αδιάκοπη και αποτελεί προσπάθεια.
Παράλληλα, με την γνώση γύρω από τον Θεό και την πρόοδο των σχέσεων μαζί Του, θα πρέπει να αναπτύξουμε και την γνώση γύρω από την Εκκλησία, τον κόσμο, την οικογένεια, το περιβάλλον.
Η ζωή της Εκκλησίας μαρτυρεί την πραγματικότητα της παρουσίας του Θεού στην ζωή μας. Με δημιουργικό τρόπο θα πρέπει να διδάξουμε αυτά που συνιστούν την Εκκλησία, την λατρεία, την προσευχή, την κοινότητα. Μετά θα το εξοικειώσουμε περισσότερο με την λειτουργική ζωή. Όταν τα παιδιά φθάσουν στην εφηβεία, πρέπει να εξοικειωθούν, με την έννοια ότι η Εκκλησία είναι το Σώμα, η ενσάρκωση του Χριστού στην ζωή μας. Θέλουμε οι αυριανοί ενήλικες πιστοί να έχουν συνειδητοποιήσει ότι αποτελούν την Εκκλησία, ότι είναι μέλη του σώματος της.
Πόσο κουραστική συχνά ηχεί η ερώτηση: «Γιατί κάνει η Εκκλησία αυτό ή το άλλο;» ή «Γιατί ενεργεί, έτσι ή αλλιώς;». Ενώ η πραγματική ερώτηση είναι : «Γιατί εμείς κάνουμε αυτό ή ενεργούμε έτσι;».
Θα έχουμε επιτύχει στο έργο μας εάν καταφέρουμε τον κόσμο στο σημείο να διερωτηθεί: «Ποιος είμαι;», «Τι πιστεύω;», «Τι νόημα έχει η ζωή;», «Τι νόημα έχει ο Χριστός και η Εκκλησία για μένα;». Μετά αρχίζει να αναζητά τις απαντήσεις που δίνει η ορθόδοξη χριστιανική πίστη μας. Έτσι, διαμορφώνει το ορθόδοξο ήθος και γίνεται καταρτισμένος και άρτιος εν Χριστώ άνθρωπος.
Αυτά σε γενικές γραμμές απαρτίζουν, συνθέτουν, δημιουργούν το ορθόδοξο βίωμα. Αυτό συνιστά ένα ισορροπημένο τρόπο ζωής. Δείχνει τα αληθινά ανθρώπινα μέτρα τα οποία συγκρίνει με τα θεία μέτρα. Καλεί τον άνθρωπο, τον νέο, την νέα, τον έφηβο να διασώσει αυτή την απόσταση από την γη μέχρι τον θρόνο του Θεού. Η Εκκλησία στηρίζει, κατευοδώνει αυτή την προσπάθεια. Το έργο μας και η διακονία μας δικαιώνεται όταν οδηγήσουμε τους νέους μας ειδικά στον θρόνο του Θεού. Το ορθόδοξο βίωμα προσφέρει στον κόσμο αυτή την λαμπρή προοπτική.
Πιστεύουμε, ότι αυτό μπορεί να απαντήσει στις ερωτήσεις κάθε ανθρώπου, να ικανοποιήσει κάθε επιθυμία, να διαλύσει κάθε φόβο και ανησυχία, να προσφέρει σ’ αυτόν νόημα ζωής, ελπίδα, επιβεβαίωση, χαρά, πληρότητα, ειρήνη, ασφάλεια και άλλα αγαθά που χαρίζει ο Θεός στους εκζητούντες το άγιο όνομά Του.