«Ιδού γαρ από του νυν μακαριούσι με πάσαι αι γενεαί» (Λουκά α΄, 48)
Εξ αφορμής του γεγονότος της δακρυρροής της Εικόνος της Παναγίας της επονομαζομένης «Παρηγορητρίας», κατά την εορτή της Γεννήσεως της Θεοτόκου 8 Σεπτεμβρίου 2020, καταθέτουμε ένεκα επικαιρότητος τις εν συνεχεία σκέψεις μας για το πρόσωπο της Παναγίας μας και τα ληφθέντα μηνύματα του θαυμαστού αυτού «σημείου».
Η Μητέρα του Θεού παρηγορεί και στηρίζει τους πιστούς ώστε να παραμείνουν σταθεροί στην πίστη τους.
Με σεβασμό στις ενέργειες του Φιλανθρώπου Θεού και Πατρός και την υποχρέωση να στηρίξουμε τους αδελφούς μας σε εποχές που ψυχραίνεται η αγάπη προς τον Θεό, πληροφορούμε τους ευσεβείς για το γεγονός της δακρυρροούσης εικόνος της Θεοτόκου της «Παρηγορητρίας», που φυλάσσεται στην Ενορία του Αγίου Δημητρίου Νέας Ελβετίας Βύρωνος.
Το ιστορικό
- Τελουμένης της θείας Λειτουργίας κατά την εορτή του Γενεσίου της Θεοτόκου (8/9), την ώρα που ανεγινώσκετο από τον λειτουργούντα Ιερέα το Ευαγγελικό ανάγνωσμα της εορτής, οι προσευχόμενοι ενορίτες διεπίστωσαν ότι η εικόνα της Θεοτόκου της «Παρηγορητρίας» είχε αρχίσει να δακρυρροεί. Κατά το θυμίαμα προ της Μεγάλης Εισόδου, ο θυμιών Ιερεύς κατήλθε από το πλατύσκαλο της Ωραίας Πύλης και κατευθύνθηκε στο προσκυνητάρι, όπου είναι τοποθετημένη η εικόνα για να θυμιάσει. Οι ενορίτες ασφαλώς σχολίαζαν το γεγονός και διερωτώντο περί του λόγου για τον οποίο συμβαίνει αυτό. Η δακρυρροή συνέχισε να συμβαίνει σταδιακώς και γίνεται έως τις ημέρες αυτές. Το γεγονός διεδόθηκε από τους πιστούς που άρχισαν να προσέρχονται για να προσκυνήσουν την δακρυρροούσα εικόνα της Θεοτόκου.
Η παράδοση της Εκκλησίας μας
Η παράδοση της Εκκλησίας μας για τα θέματα αυτά διδάσκει ότι:
α΄. Τα «σημεία» κατά τον λόγο του Κυρίου μας απευθύνονται στους πιστούς και όχι στους απίστους. Οι πιστοί πρέπει να βεβαιωθούν για την πίστη τους και να στηριχθούν οι πνευματικοί αγώνες τους. Είναι «θεοσημεία» για τους πιστούς (Μάρκου ιστ΄, 16).
β΄. Ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός αρνήθηκε να επιτελέσει θαύμα στους συμπατριώτες Του Ναζαρηνούς, επειδή Τον υποτιμούσαν για την καταγωγή Του, ότι κατήγετο από άσημη οικογένεια της Ναζαρέτ και ότι ήταν αμόρφωτος. Εκείνος, όμως, υπέδειξε σ’ αυτούς ότι για να ενεργήσει η Χάρη του Θεού απαιτούνται προϋποθέσεις που εκείνοι δεν διέθεταν (Λουκά δ΄, 16-30).
Επίσης, ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός επεσήμανε στους απιστούντες Ιουδαίους που Του ζητούσαν θαύμα ως απόδειξη της θεότητός Του και της αποστολής Του, ότι το θαύμα που ζητούν είναι η ανάστασή Του (σημείο Ιωνά). «Των δε όχλων επαθροιζομένων ήρξατο λέγειν· η γενεά αύτη γενεά πονηρά εστι· σημείον ζητεί, και σημείον ου δοθήσεται αυτή ει μη το σημείον Ιωνά του προφήτου» (Λουκά ια΄, 29).
Σημειώνουμε και τούτο ότι:
Το γεγονός συνέβη εν ώρα τελέσεως της θείας Λειτουργίας, όπου το Άγιο Πνεύμα επισκοπεί στον χώρο και με την παρουσία Του ευλογεί την σύναξη των πιστών. Είναι ο ενεργών «τα πάντα εν πάσιν» (Προς Κολοσσαείς γ΄, 11).
Εξ άλλου, στην Καινή Διαθήκη αναφέρονται ενέργειες του Θεού που εκδηλώθηκαν σε ώρα προσευχής (Κάθοδος του Αγίου Πνεύματος κατά την Βάπτιση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού (Λουκά γ΄, 22), Μεταμόρφωση του Κυρίου μας (Λουκά θ΄, 28), απελευθέρωση του αποστόλου Πέτρου (Πράξεων ιβ΄, 6-19), αποφυλάκιση του αποστόλου Παύλου και των συνεργατών του στους Φιλίππους (Πράξεων ιστ΄, 25-32), το όραμα της Αποκαλύψεως (Αποκαλύψεως α΄, 10).
Στις Πράξεις των Αποστόλων (Πράξεων δ΄, 28-31), αναφέρεται η προσευχή για ενίσχυση των πρώτων χριστιανών, όταν εδιώκοντο από τους Ιουδαίους θρησκευτικούς άρχοντες της Ιερουσαλήμ.
Ότι το «σημείο» εκδηλώθηκε σ’ αυτή την συγκεκριμένη εικόνα της Θεοτόκου της επικαλουμένης «Παρηγορητρίας», ερμηνεύεται ότι η Παρθένος Μαρία στηρίζει και παρηγορεί τους πιστούς, όπως παρηγορούσε και στήριζε τους Αποστόλους και τους λοιπούς πιστούς της πρώτης χριστιανικής κοινότητος, όταν εδιώκοντο και απειλούντο και ήσαν κλεισμένοι και φυλακισμένοι «διά τον φόβο των Ιουδαίων» (Ιωάννου κ΄, 19).
«Ούτοι (δηλαδή οι άγιοι Απόστολοι), πάντες ήσαν προσκαρτερούντες ομοθυμαδόν τη προσευχή και τη δεήσει συν γυναιξί και Μαρία τη μητρί του Ιησού και συν τοις αδελφοίς αυτού» (Πράξεων α΄, 14).
Πέριξ της Μητρός του Κυρίου μας Ιησού Χριστού συνήρχετο η πρώτη Χριστιανική κοινότητα, οι Μαθητές του Κυρίου Ιησού Χριστού, και εμείς απευθυνόμαστε στην Μητέρα του Κυρίου και προσευχόμεθα και δεόμεθα με την μητρική παρρησία να ικετεύει τον Κύριό μας Ιησού Χριστό να μας προστατεύει από την ενεστώσα ανάγκη (βλ. «Εξομολογήσομαί σοι, Κύριε, εν όλη καρδία μου, διηγήσομαι πάντα τα θαυμάσιά σου» (Ψαλμός θ΄, 1).
«Ιδού γαρ από του νυν μακαριούσί με πάσαι αι γενεαί» (Λουκά α΄, 48).
Ικέσιον μακαρισμόν επ’ εσχάτων των χρόνων οι πιστοί υψώνουμε εις την Αειμακάριστον και Παναμώμητον Μητέρα του Θεού την Αειπάρθενον Μαρίαν.
Η Εκκλησία διά τρεις λόγους τιμά και υπερυψώνει το πάντιμον Θεομητορικόν πρόσωπον.
α- Διά την προσωπικήν αγιότητά Της και την καθαρότητα του βίου Της από την αμαρτία, όπως δηλώθηκε από την προσφώνηση του Αρχαγγέλου Γαβριήλ «Χαίρε Κεχαριτωμένη».
β- Διά την διακονίαν Της στο μυστήριον της σωτηρίας του γένους των ανθρώπων δεχθείσα να διακονήσει τον Υιό και Λόγο του Θεού, που εβουλήθη να σαρκωθεί δι’ ημάς και διά την ημετέραν σωτηρίαν.
γ- Διά την κεντρικήν θέσιν στο μυστήριον της Εκκλησίας, στο μυστήριο της σωτηρίας που εκφράσθηκε με την προτροπή Της στους υπηρέτες στο Γάμο της Κανά «ό,τι αν λέγη υμίν, ποιήσατε» (Ιωάννου β΄, 5), υποδείξασα να τηρούμε και να πιστεύουμε στο λόγο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού.
Ο Κύριος, «ο ενεργών θαυμάσια μόνος» (Ψαλμός οστ΄, 14-15), επέτρεψε να εκδηλωθεί το υπερφυές τούτο γεγονός προς παρηγορίαν, στήριξιν και ενίσχυσιν των πιστών, που επιβεβαιώνει την διαβεβαίωση και υπόσχεση του Κυρίου και Θεού «ου μη σε ανώ ουδ’ ου μη σε εγκαταλίπω» (Προς Εβραίους ιγ΄, 5· Δευτερονομίου λα΄, 6,8). Πεπείσμεθα, ότι ο Θεός δεν εγκατέλειψε τον λαό Του, παρά τις πολλές αμαρτίες και την ολιγοπιστία του.
Τέλος, αξίζει να αναφερθεί ότι ο Σεβασμιώτατος Ποιμενάρχης Εδέσσης, Πέλλης και Αλμωπίας κ. Ιωήλ συνέθεσε Παρακλητικόν Κανόνα σε βοήθεια των πιστών, ώστε προσευχόμενοι στον Παντοδύναμο Κύριο να παρηγορούνται και να ενισχύονται στον πνευματικό αγώνα της ζωής τους, τη πρεσβεία της Πανάμωμης Μητέρας Του.
Της Παναγίας Αχράντου Δεσποίνης ημών Θεοτόκου και Αειπαρθένου Μαρίας, μνημονεύσαντες εαυτούς και αλλήλους και πάσαν την ζωήν ημών, Χριστώ τω Θεώ παραθώμεθα