Καβάκος και Κρατική για τα παιδιά πρόσφυγες από την Ουκρανία
Στο δεύτερο μέρος της βραδιάς ο Λεωνίδας Καβάκος διηύθυνε την τέταρτη Συμφωνία του Γιοχάνες Μπραμς. Κι ήταν αυτή μία από τις καλύτερες ερμηνείες του έργου από την Κρατική, παρά το δεδομένο ζήτημα της ποιότητας του ήχου των εγχόρδων.
Νίκος Δοντας
Συναυλία για τα παιδιά πρόσφυγες από την Ουκρανία πραγματοποίησε η Κρατική Ορχήστρα Αθηνών στις 4 Ιουνίου στην αίθουσα «Χρήστος Λαμπράκης». Σε διπλό ρόλο σολίστα και αρχιμουσικού, ο Λεωνίδας Καβάκος συνεργάστηκε με δύο νέους μουσικούς, τον Ουκρανό βιολονίστα Ντμίτρο Ουντοβιτσένκο και τον Ηλία-Ιωνα Λιβιεράτο, που έπαιξε βιόλα.
Η βραδιά ξεκίνησε κάπως αμήχανα με το κοντσέρτο για δύο βιολιά και ορχήστρα του Μπαχ (αρ. κατ. 1043). Με την είσοδό του ο Καβάκος μάλλον ξάφνιασε τους μουσικούς της ορχήστρας, οι οποίοι χρειάστηκαν κάμποσο ώσπου να βρουν τον βηματισμό τους. Γενικότερα, στο έργο αυτό ο συντονισμός ανάμεσα στους σολίστες και το σύνολο υπήρξε λιγότερο ιδανικός, περιορίζοντας το ενδιαφέρον στη συνεργασία του Καβάκου με τον Ουντοβιτσένκο, η οποία αποζημίωσε για το υπόλοιπο. Λίγο αργότερα ο Ουκρανός βιολιστής φανέρωσε μια διαφορετική πτυχή του ταλέντου του, ερμηνεύοντας πολύ εκφραστικά το αργό δεύτερο μέρος από το κοντσέρτο για βιολί του Σιμπέλιους. Είναι ένα έργο με το οποίο ο Καβάκος έχει ταυτιστεί, καθώς πολύ νωρίς στη σταδιοδρομία του έχει αποδώσει και ηχογραφήσει σε ερμηνείες αναφοράς τόσο την αρχική όσο και την οριστική εκδοχή του έργου. Ετσι, διευθύνοντας την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών γνώριζε άριστα τον τρόπο να στηρίξει τον νεαρότερο συνάδελφό του και υπογραμμίσει το συναισθηματικό φορτίο του έργου.
Ανάμεσα στα έργα του Μπαχ και του Σιμπέλιους, ακούστηκε το δεύτερο μέρος από τη Συμφωνία κοντσερτάντε σε μι ύφεση μείζονα για βιολί, βιόλα και ορχήστρα του Μότσαρτ. Υπήρχαν μαγικές στιγμές στη συνεργασία του Καβάκου με τον Ηλία-Ιωνα Λιβιεράτο, γεγονός που επέτρεπε να παραβλέψει κανείς κάποια σημεία τονικής αστάθειας στο παίξιμο του δεύτερου.
Στο δεύτερο μέρος της βραδιάς ο Λεωνίδας Καβάκος διηύθυνε την τέταρτη Συμφωνία του Γιοχάνες Μπραμς. Κι ήταν αυτή μία από τις καλύτερες ερμηνείες του έργου από την Κρατική, παρά το δεδομένο ζήτημα της ποιότητας του ήχου των εγχόρδων. Το αποτέλεσμα σχετίζεται ίσως ακριβώς με το γεγονός ότι ο Καβάκος επένδυσε πολύ λιγότερο στην αισθητική του ήχου και αντίθετα εστίασε στην έκφραση του περιεχομένου της μουσικής. Σχετικά γρήγορες ταχύτητες ακόμα και στο αργό δεύτερο μέρος, περιόρισαν την πιθανότητα αμήχανων στιγμών. Αντίθετα, οι έντονες εναλλαγές δυναμικής και οι χαρακτηριστικοί τονισμοί στο τρίτο και στο τέταρτο μέρος έδωσαν μια ιδιαίτερα δραματική ανάγνωση της Συμφωνίας, η οποία επιπλέον σφραγίστηκε από τις καλές συνεισφορές μεμονωμένων μουσικών στα πνευστά και τα τύμπανα.
Παρά την παρουσία του Καβάκου και τον φιλανθρωπικό της χαρακτήρα, η συναυλία δεν συγκέντρωσε κόσμο. Σημειώνεται, ότι είτε παίζει έργα απαιτητικά, όπως η 8η Συμφωνία του Μπρούκνερ είτε δημοφιλή, όπως η Συμφωνία του Νέου Κόσμου του Ντβόρζακ είτε διευθύνει διάσημος αρχιμουσικός όπως ο Εσενμπαχ είτε λιγότερο γνωστός, η προσέλευση του κοινού στις τακτικές συναυλίες της Κρατικής παραμένει περιορισμένη. Δεν συμβαίνει το ίδιο σε άλλες συναυλίες του Μεγάρου Μουσικής ή άλλων φορέων. Οφείλει να δει κανείς το πρόβλημα κατάματα, εάν θέλει να υπάρξει μέλλον.
Πηγή: https://www.kathimerini.gr/
