Κερκύρας Νεκτάριος: «Η άλλοτε χριστιανική Ευρώπη στήριξε την πρόοδό της στον άθεο ουμανισμό»
Η θεομητορική εορτή του Γενεσίου της Θεοτόκου που είναι γνωστή στην Κέρκυρα ως η «Παναγία η Λαμποβίτισσα», εορτάστηκε σε πολλές ενορίες του νησιού και επιπλέον πολλά εξωκλήσια τίμησαν την Υπεραγία Θεοτόκο.
Ο Σεβ. Μητροπολίτης Κερκύρας κ. Νεκτάριος, τέλεσε τον εσπερινό της εορτής στον πανηγυρίζοντα ενοριακό Ιερό Ναό της Παναγίας της Λαμποβίτισσας στην κωμόπολη της Άφρας και ανήμερα της εορτής στον ιστορικό Ιερό Ναό της Υπεραγίας Θεοτόκου Φανερωμένης, «Παναγία των Ξένων», ο οποίος βρίσκεται στο ιστορικό κέντρο της Κέρκυρας στο «Πλακάδο» του Αγίου Σπυρίδωνος.
Εις τον εσπερινόν, απευθυνόμενος στο εκκλησίασμα, ο Σεβ. ανεφέρθη στο ζήτημα της στειρότητος της μητρός της Θεοτόκου, της Αγίας Άννης, καθώς η ατεκνία για εκείνη την εποχή ήταν όνειδος. Η επιμονή, η προσευχή και η πίστη της στον Θεό, έλυσαν τη στειρότητα και ο Θεός της χάρισε «καρπόν ευκλεή», την Υπεραγία Θεοτόκο. Ο Πανάγιος Θεός έμελε να χρησιμοποιήσει ως σκεύος εκλογής την Παναγία προκειμένου να εκπληρώσει το απ’ αιώνος μυστήριον δηλαδή, την εναθρώπηση του Λόγου Του.
Το φαινόμενο της στειρότητας στην εποχή μας έχει να κάνει με την πνευματική κατάσταση των ανθρώπων και ολοκλήρου της κοινωνίας μας. Αυτήν την πνευματική στειρότητα, την προκαλεί η κάθε είδους αμαρτία, παράβαση και παρακοή του νόμου του Θεού. Δυστυχώς, οι δυτικές κοινωνίες αναπτύσσονται με αυτήν την στειρότητα διότι προτίμησαν την αντικατάσταη του Θεού από την τεχνολογία και την στείρα επιστήμη, η οποία δεν θέλει να συνεργαστεί με το θείον, ως ο φιλόσοφος Πλάτων αναφέρει το περί επιστήμης, «πᾶσά τε ἐπιστήμη χωριζομένη δικαιοσύνης καὶ τῆς ἄλλης ἀρετῆς πανουργία, οὐ σοφία φαίνεται».
Η άλλοτε χριστιανική Ευρώπη σταδιακά θέλησε να αυτονομηθεί από τον αληθινό Θεό. Στήριξε την πρόοδο και την άνοδο του λαού της στο πνεύμα του ατομισμού, του συμφέροντος, του καταναλωτισμού και του άθεου ουμανισμού. Η πατρίδα μας η οποία βρίσκεται στο μεταίχμιο της Δύσης και της Ανατολής και η οποία προσέφερε στη Δύση το φως της πίστεως και του πολιτισμού, παρεσύρθη από την ψεύτικη κουλτούρα και τα δυτικά πρότυπα. Ως αποτέλεσμα, καταδικάστηκε στην πνευματική στειρότητα. Σήμερα όμως που η Παναγία μας εορτάζει και το πνευματικό φως της χάριτος του Θεού που την επισκίασε λάμπει και φωτίζει καθέναν ο οποίος προστρέχει στην χάρη της, ας μην χάνουμε τον προσανατολισμό μας και ας επιστρέψουμε στις παραδόσεις των πατέρων μας και της ορθοδόξου και αμωμήτου πίστεως.
Ανήμερα της εορτής, ο Σεβ. στην ομιλία του έλαβε αφορμή από το κοντάκιο της εορτής και αναφέρθηκε στο θέμα της ενοχής από την οποία μας απάλλαξε η Υπεραγία Θεοτόκος. Κυοφόρησε το Λόγο του Θεού, ο οποίος δια του σωτηριώδους έργου Του, απάλλαξε την ανθρωπότητα από την ενοχή της προπατορικής αμαρτίας η οποία οδήγησε τον άνθρωπο στην αποκοπή από τον Δημιουργό του, από τον Κτίστην και Πατέρα του. Ας θυμηθούμε το ζήτημα της ενοχής στην δίκην του Κυρίου μας ενώπιον του Πιλάτου, καθώς τον είχαν καταδικάσει και φώναζαν ότι είναι ένοχος θανάτου. Δηλαδή, η ενοχή επιφέρει θάνατον και αυτή η ενοχή του προαπατορικού αμαρτήματος κληροδότησε τον σωματικόν και τον πνευματικόν θάνατον. Το απολυτρωτικό έργο του Κυρίου μας, αυτήν ακριβώς την ενοχή κατήργησε. Για αυτό και σήμερα στην παρούσα εορτή, στρεφόμενοι στο πρόσωπον της Παναγίας μας, της λέμε με ευγνωμοσύνη ότι είναι η αιτία που απαλλαχθήκαμε από αυτή την ενοχή του πνευματικού θανάτου και δια της Αναστάσεως του Κυρίου, υπερβήκαμε και τον σωματικόν θάνατον. Σήμερα λοιπόν ο καθένας μας είναι δυνάμει σεσωσμένος, απαλλαγμένος από την ενοχή του θανάτου. Αυτό σημαίνει ότι εάν ο καθένας ελεύθερα αποφασίσει, μπορεί να τύχει της θεώσεως δια της χάριτος του Θεού. Έτσι, θα διερωτηθεί κάποιος, «έπαψε να υπάρχει η ενοχή στον άνθρωπο;». Η απάντησις είναι ότι η σημερινή πτώση και η αμαρτία οδηγεί τον άνθρωπον από την ενοχή στις τύψεις της συνειδήσεως επομένως, οι αμαρτίες μας γεννούν τύψεις δια των οποίων μπορούμε να οδηγηθούμε στην μετάνοια και στην επανασύνδεση με τον Θεόν Πατέραν και το θέλημά Του.
Ο Σεβ. προέτρεψε το ευλαβές εκκλησίασμα να στρέψει την προσοχή του και την προσευχή του στην Υπεραγία Θεοτόκο και κυρίως στον Ιησούν Χριστόν. Να επικαλείται την μεν Υπεραγία Θεοτόκο να πρεσβεύει καθημερινά στον Θεόν και να στρέφεται εις τον Ιησούν δια της μονολογίστου ευχής η οποία μπορεί να γίνει αδιάλειπτος, ως ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος μας προτρέπει «Μνημονευτέον τοῦ Θεοῦ μᾶλλον ἢ ἀναπνευστέον». Ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς ερμηνεύει το ανώτερον λέγοντας, «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με τον αμαρτωλόν». Είναι αδήριτος η ανάγκη της αδιαλείπτου προσευχής για τον καθένας μας.
Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας, ο Σεβ. ευχήθηκε στο εκκλησίασμα, αφού ευχαρίστησε τους χορούς των ιεροψαλτών και τους συλλειτουργούς του ιερείς, η κραταιά σκέπη της Παναγίας μας να σκεπάζει τις οικογένειές τους, την πατρίδα μας και όλο το γένος μας.
