Κερκύρας Νεκτάριος: Σήμερα η Εκκλησία κατακρίνεται ότι ζει με σπατάλη – Η καθεστηκυία τάξη παρεμποδίζει τα σχέδια της Νέας Εποχής
Μητροπολίτης Κερκύρας Νεκτάριος: Σήμερα λοιπόν κατακρίνεται η Εκκλησία ότι ζει με σπατάλη και με πλούσιο τρόπο, ότι στους κόλπους της οι διακονητές της εκκλησίας, από αρχιερείς έως και τους διακόνους είναι αμαρτωλοί, και με την ζωή τους σκανδαλίζουν τους καθώς πρέπει ανθρώπους. Η σημερινή καθεστηκυία τάξις είναι εκείνη η οποία βλέπει με το ασπράδι του ματιού την παρουσία της Εκκλησίας, η οποία ενοχλεί και παρεμποδίζει τα σχέδια της Νέας Εποχής.
Ο Μητροπολίτης Κερκύρας, Παξών και Διαποντίων Νήσων κ. Νεκτάριος, λειτούργησε και ομίλησε στον Ιερό Ναό του Αγίου Αποστόλου και Ευαγγελιστού Ματθαίου στην ομώνυμη κωμόπολη του Άη Μαθιά της Κέρκυρας.
Ίσως είναι και το μοναδικό ανά την Ελλάδα χωριό ή πόλις, που φέρει το όνομα του Αγίου Ευαγγελιστού Ματθαίου. Ο πανηγυρίζων Ιερός Ναός της κωμοπόλεως, κατεκλύσθη από πλήθος ανθρώπων, συμμετεχόντων με ευλάβεια στην Θεία Λειτουργία, και έψαλλε η χορωδία της περιοχής, με χοράρχη τον κ. Σπυρίδωνα Μπόχαρη. Παρόντες ήταν ο Βουλευτής Κέρκυρας κ. Στέφανος Γκίκας, ο πρώην βουλευτής και περιφερειάρχης της Κέρκυρας κ. Σπυρίδων Σπύρου, ο αντιπεριφερειάρχης κ. Ανδριώτης και ο πρόεδρος του Τοπικού Συμβουλίου.
Ο πρωτοπρεσβύτερος π. Σπυρίδων Λέσσης, που είναι και αρχιερατικός επίτροπος της περιφερείας Μελιτιαίων, και προϊστάμενος του Ιερού Ναού, ετοίμασε την ιερά πανήγυρη, έτσι ώστε να διεξαχθή κατά το αρτιότερον.
Στην ομιλία του, αναφέρθηκε στην προσωπικότητα του Αποστόλου και Ευαγγελιστού Ματθαίου, που εκλήθη από τον Ιησούν Χριστόν τον Καρδιογνώστη, καθώς τον συνάντησε επί το τελώνειον. Ο δε Λευί, υιός του Αλφαίου, που μετονομάσθη Ματθαίος, ηκολούθησε τον Χριστόν χωρίς δευτέραν σκέψην. Ο ίδιος μετά από τούτο το γεγονός κάλεσε τον Κύριο στο σπίτι του, και εκεί μαζεύτηκαν πολλοί τελώνες και αμαρτωλοί, και συνέφαγαν μετά του Ιησού Χριστού.
Ο Ποιμενάρχης Κερκύρας στάθηκε σε τρία σημεία στην ομιλία του. Πρώτον, στην αυθόρμητη ανταπόκριση του Ματθαίου στην πρόσκληση του Κυρίου μας Ιησού Χριστού. Η πρόσκληση του Κυρίου μας, απευθύνεται στον καθένα μας, και επειδή εκείνος γνωρίζει καλύτερα την καρδιά μας και τον εσωτερικό μας κόσμο, από την πλευρά των προσκαλουμένων υπάρχει ο σκεπτικισμός και η λογική, με αποτέλεσμα όταν κάποιος στην πρόσκληση για την σωτηρία μας από τον Θεό προβάλει τον ορθολογισμό, τότε είναι αδύνατον να κατανοήσει την Αγάπη του Θεού, αλλά και την χάριν η οποία εκπέμπεται από εκείνον προς εμάς.
Σήμερα, ζούμε όχι μόνο με τον ορθολογισμό αλλά και με το πνεύμα του συμφέροντος και του ωφελιμισμού. Ο σύγχρονος άνθρωπος αποδέχεται ότι τον συμφέρει και ότι τον ωφελεί για την υλική πορεία της ζωής του. Τα άλλα όλα τα απορρίπτει, με αποτέλεσμα να είμαστε τελματωμένοι σ’ αυτό το δυτικό πνεύμα με το οποίο πορεύεται ο Δυτικός κόσμος, ο οποίος χαρακτηρίζεται από ένα πνεύμα ουμανιστικό.
Δεύτερο σημείο, το οποίο υπογράμμμισε ο κ. Νεκτάριος είναι ότι ο Κύριος μας κατακρίθηκε από την καθεστηκυία τάξη της εποχής Του, δηλαδή τους Φαρισαίους και τους Γραμματείς, οι οποίοι αμφισβήτησαν το έργον του Μεσσίου στο πρόσωπον του Ιησού Χριστού, ο οποίος συνέτρωγε με τελώνες και αμαρτωλούς, αλλά ο Κύριος μας εξήγησε ότι ήλθε να αναζητήσει και να σώσει το απολωλός πρόβατον, τον άνθρωπο ο οποίος ασθενεί πνευματικά και έχει αποξενωθεί από τον Θεό. Αυτό είναι το έργο της σωτηρίας το οποίο προσέφερε.
Και ένα τρίτο σημείο το οποίο υπογράμισε ο Σεβασμιώτατος, είναι τούτο, ότι δεν έπαψαν και στην εποχή μας να κατακρίνουν για την στάση Του τον Ιησού Χριστό, ο οποίος είναι το σώμα της Εκκλησίας Του, και μέλη του σώματος της Εκκλησίας είναι όλοι οι Χριστιανοί.
Σήμερα λοιπόν κατακρίνεται η Εκκλησία ότι ζει με σπατάλη και με πλούσιο τρόπο, ότι στους κόλπους της οι διακονητές της εκκλησίας, από αρχιερείς έως και τους διακόνους είναι αμαρτωλοί, και με την ζωή τους σκανδαλίζουν τους καθώς πρέπει ανθρώπους. Η σημερινή καθεστηκυία τάξις είναι εκείνη η οποία βλέπει με το ασπράδι του ματιού την παρουσία της Εκκλησίας, η οποία ενοχλεί και παρεμποδίζει τα σχέδια της Νέας Εποχής.
Σήμερα, όσο κι αν γοητεύουν τα λεγόμενα επιτεύγματα του Δυτικού Πολιτισμού και της κοσμικής ζωής, παραμένουν εφήμερα, κίβδηλα και ψευδή. Ενώ η ζωή της Εκκλησίας, παραμένει διαχρονικά με την αξία και τη δύναμη της Αγάπης, αλλά και της εν ημίν ελπίδος, που σήμερα οι άνθρωποι χωρίς αυτήν, οδηγούνται στο αδιέξοδο της απελπισίας και του πνευματικού σκότους. Ενώ ο Ιησούς Χριστός δια της Εκκλησίας του, συνεχίζει να οδηγεί τον άνθρωπο στο άπλετο πνευματικό φως της Χαράς, της Ελπίδας και της Αγάπης.
