Τη Δευτέρα 13 Ιουνίου το βράδυ στην Πατρίδα του Δήμου Βεροίας, πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο των ΚΗ’ Παυλείων, η αναβίωση του ποντιακού ταφικού εθίμου σε συνεργασία με τον τοπικό Πολιτιστικό Σύλλογο «Ευστάθιος Χωραφάς».
Η εκδήλωση ξεκίνησε με λαμπαδηφορία από τον Ιερό Ναό της Υπαπαντής του Χριστού και κατέληξε στα κοιμητήρια της ενορίας, όπου τελέστηκε επιμνημόσυνη δέηση από τον Μητροπολίτη Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμονα για όσους αγωνίστηκαν και έπεσαν υπέρ πίστεως και πατρίδος στην Μικρά Ασία, στον Πόντο, στην Θράκη και για τους απανταχού πρόσφυγες του Ελληνισμού.
Στη συνέχεια ο Πρωτοπρεσβύτερος π. Διονύσιος Συρόπουλος, Αρχιερατικός Επίτροπος Δοβρά και προϊστάμενος της εν λόγω ενορίας καλωσόρισε τους παρευρισκομένους και κάλεσε τον Σεβασμιώτατο Μητροπολίτης μας κ. Παντελεήμονα και τον πρόεδρο του Πολιτιστικού Συλλόγου «Ευστάθιος Χωραφάς» κ. Αντώνιο Καγκελίδη, να απευθύνουν χαιρετισμό.
Ακολούθησε ομιλία από τον Προϊστάμενο της Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Νομού Ημαθίας κ. Δημήτριο Πυρινό, ο οποίος αναφέρθηκε στις πανάρχαιες ρίζες του ταφικού εθίμου και στην νοηματοδότηση του από την χριστιανική πίστη καθώς και απαγγελία στίχων από τον κ. Μιχάλη Τσίτσα.
Η εκδήλωση ολοκΛηρώθηκε με τραγούδια της προσφυγιάς από καλλιτέχνες του συλλόγου και με τον χορό «Σέρρα», καθώς το ταφικό έθιμο εκφράζει μέσα από τη μουσική την πίστη στην ανάσταση και την αιώνια ζωή.
Τέλος, ο Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων, απένειμε τα αναμνηστικά των «ΚΗ´ Παυλείων» στους συντελεστές της εκδήλωσης εκφράζοντας τις θερμές ευχαριστίες του για τη συμμετοχή τους.
Ο κ. Παντελεήμων στην ομιλία του κατά την έναρξη της εκδηλώσεως ανέφερε μεταξύ άλλων: Τά φετινά ΚΗ´ Παύλεια, στά ὁποῖα ἐντάσσεται καί ἡ ἀποψινή ἐκδήλωση πού πραγματοποιεῖται σέ συνεργασία μέ τόν Πολιτιστικό Σύλλογο «Εὐστάθιος Χωραφᾶς», εἶναι ἀφιερωμένα, παράλληλα μέ τόν πρωτοκορυφαῖο ἀπόστολο Παῦλο, τόν ἱδρυτή τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας, καί σέ μία θλιβερή ἐπέτειο τήν ὁποία τιμᾶ φέτος ὅλος ὁ Ἑλληνισμός, τήν ἐπέτειο τῶν 100 χρόνων ἀπό τή Μικρασιατική Καταστροφή.
Τιμᾶ τούς πατέρες μας πού ξεριζώθηκαν ἄδικα καί βάναυσα ἀπό τίς πόλεις καί τά χωριά τους, ἀπό τούς μαρτυρικούς καί ἁγιασμένους τόπους τῆς Ἰωνίας, τῆς Αἰολίδος, ἀλλά καί τῆς Βιθυνίας καί τῆς Καππαδοκίας καί τοῦ Πόντου, ἀπό τούς τόπους στούς ὁποίους ὁ Ἑλληνισμός ἔζησε καί ἄκμασε γιά περισσότερα ἀπό 2.500 χρόνια.
Τιμᾶ ὅλους ἐκείνους πού ἄφησαν τήν τελευταία τους πνοή διωκόμενοι, ἀλλά καί ὅλους ἐκείνους πού παίρνοντας τόν πικρό δρόμο τῆς προσφυγιᾶς, κάτω ἀπό ἀπίστευτα δύσκολες καί ὀδυνηρές συνθῆκες, ἦρθαν στήν Ἑλλάδα.
Ἄν ὅμως τά θυμόμαστε ὅλα αὐτά σήμερα, 100 χρόνια μετά τά τραγικά γεγονότα, δέν εἶναι μόνο γιατί ἔχουν καταγραφεῖ στά βιβλία τῆς ἱστορίας, ἀλλά γιατί ἔχουν γραφτεῖ μέ ἀνεξίτηλα γράμματα στίς καρδιές τῶν ἀπογόνων τους ἀλλά καί ὅλων τῶν Ἑλλήνων.
Τά θυμόμαστε, γιατί οἱ ἀπόγονοί τους, ὅλοι ἐμεῖς, φροντίζουμε νά συντηροῦμε καί νά διατηροῦμε τή μνήμη τους ὄχι σάν κάτι νεκρό, στατικό καί ἀκίνητο, ἀλλά σάν κάτι ζωντανό, κάτι πού εἶναι παρόν καί στή δική μας ζωή.
Καί αὐτό πού παραμένει ζωντανό καί μᾶς θυμίζει τούς πατέρες μας καί τήν ἱστορία τους εἶναι τά ἤθη καί τά ἔθιμά τους, οἱ παραδόσεις καί οἱ συνήθειές τους, ὅλα αὐτά στά ὁποῖα βάσιζαν ἐκεῖνοι τή ζωή τους, καί ἡ διατήρησή τους ἀπό ἐμᾶς τούς κρατᾶ ζωντανούς ἀνάμεσά μας, κρατᾶ ζωντανή τήν ἱστορία καί τήν παρουσία τους ὄχι μόνο στίς καρδιές μας ἀλλά καί γενικότερα καί τή μεταδίδει καί στίς νεώτερες γενεές, στά παιδιά μας, διασφαλίζοντας ὅτι ποτέ δέν θά ξεχασθοῦν.
Ἕνα τέτοιο ἔθιμο, τό ποντιακό ταφικό ἔθιμο, πού ἔχει τίς ρίζες του στήν ἀρχαία Ἑλλάδα, καί σκηνές του ἀπεικονίζονται σέ ἀττικές ληκύθους, θέλησε νά ἀναβιώσει ὁ Πολιτιστικός Σύλλογος «Εὐστάθιος Χωραφᾶς», μέ τήν ἀποψινή ἐκδήλωση, καθώς ὁ θάνατος καί ἡ ταφή τῶν ἀνθρώπων ἀποτελοῦν σημαντικά στοιχεῖα τῆς ζωῆς ὄχι μόνο τοῦ κάθε ἀνθρώπου ἀλλά καί τῆς κοινωνίας, στήν ὁποία ζοῦν καί τῆς συλλογικῆς μνήμης. Ἄλλωστε στήν παράδοση τῶν Ποντίων τό ταφικό αὐτό ἔθιμο ἐκφράζει μέσα ἀπό τή μουσική τήν πίστη στήν ἀνάσταση καί τήν αἰώνια ζωή.
Συγχαίρω, λοιπόν, τόν Πολιτιστικό Σύλλογο τῆς Πατρίδος «Εὐστάθιος Χωραφᾶς» καί γιά τήν ἀποψινή του πρωτοβουλία ἀλλά καί γιά τή συνολική δράση του καί συνεισφορά του στήν διατήρηση τῶν ἐθίμων, καί εὔχομαι νά μήν μένουμε μόνο στήν ἀναβίωση ἐθίμων, ἀλλά, κατά τήν προτροπή καί τοῦ ἀποστόλου Παύλου, νά ἀναθεωροῦμε «τήν ἔκβασιν τῆς ἀναστροφῆς» τῶν πατέρων μας καί νά μιμούμεθα καί τήν πίστη καί τήν εὐσέβειά τους.