Παιδιά μου αγαπητά, Χριστιανοί μου ευλογημένοι,
Χριστούγεννα 2023, κι εφέτος ακούγεται στις Εκκλησίες μας, «…σήμερον δέχεται η Βηθλεέμ τον καθήμενον δια παντός συν πατρί. Σήμερον άγγελοι το βρέφος το τεχθέν θεοπρεπώς δοξολογούσι˙ Δόξα εν Υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη εν ανθρώποις ευδοκία». Επαναλαμβάνουμε κι εμείς με τις χοϊκές αδύναμες ανθρώπινες φωνές μας την αγγελική ψαλμωδία, που άκουσαν στην Βηθλεέμ κατά την νύκτα της Γεννήσεως του Χριστού οι απλοϊκοί ποιμένες της περιοχής εκείνης.
Έκπληκτοι εκείνοι απήλαυσαν από Αγγέλων στόματα τις παναρμόνιες δοξολογίες που αινούσαν τον Θεό, αν και η Γέννηση του Μεσσίου δεν ενδιέφερε άμεσα τους Αγγελους! Για την σωτηρία του ανθρώπου ήλθε ο Θεός επί της γης. Γι’ αυτό και ο Ιερός Δαμασκηνός προβαίνει σε μία συγκλονιστική και φοβερή τοποθέτηση, λέγοντας: «Οι Άγγελοι, μέσα από αυτή την θεώρηση, είναι κατώτεροι του ανθρώπου, γιατί μετέχουν μόνο της θείας ενεργείας και χάριτος. Ενώ οι άνθρωποι τυγχάνομε και αυτής της δωρεάς, αλλά μπορούμε και προχωρούμε πέραν τούτου. Δηλαδή; Γινόμαστε «θείας κοινωνοί φύσεως» (Β’ Πετρ. α’, 4). Και πως συμβαίνει τούτο; Με το μεγάλο προνόμιο της κοινωνίας μας του Σώματος και του Αίματος του Χριστού. Με τον τρόπο τούτο μετέχομε, διδάσκει ο Άγιος Ιωάννης ο Δαμασκηνός, και κοινωνούμε, στα μέτρα της κτιστότητάς μας των «καθ’ υπόστασιν» «ουσιωδώς» και «αδιασπάστως» ενωμένων φύσεων του Χριστού, της Θείας και της ανθρωπίνης (Ιω. Δαμασκηνού, προς τους διαβάλλοντας τας αγίας εικόνας 3, 26 PG 94, 1348 Α.Β.).
Μέγα το μυστήριο της ενανθρωπήσεως του Χριστού! Και αποβαίνει μεγαλύτερο και θαυμαστότερο, υπό την έννοια, ότι ο Χριστός «ώφειλε κατά πάντα τοις αδελφοίς ομοιωθήναι…» (Εβρ. β’, 17), όπως κηρύττει ο Απόστολός μας, δηλαδή για εμάς τους αδελφούς του ανθρώπους να γίνει όμοιός μας, για να γίνει κατορθωτή η σωτηρία μας!
Οι Άγιοι Άγγελοι θαυμάζουν το μέγεθος της αγάπης του Θεού και θεοπρεπώς δοξολογούν την πανσοφία Του και την πρόνοιά Του. Αλλά και εμείς οι Χριστιανοί έχοντας την δυνατότητα να γίνουμε συμμέτοχοι «θείας φύσεως», μέσω της μετοχής μας στο Μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, εκ βαθέων δοξολογούμε τον Τρισάγιο Θεό, κατ’ αυτή την μεγάλη εορτή της Πίστεώς μας, με τον τρόπο που μας δίδαξε ο μεγάλος χορός των ουρανίων Αγγέλων όταν τη νύκτα της Γεννήσεως ανέμελπε την Μεγάλη Δοξολογία προς τον Θεό Πατέρα για την αποστολή του Υιού Του στην γη με μορφή ανθρώπου: «Δόξα εν Υψίστοις Θεώ και επί γης ειρήνη…».
Μόνο που κι εφέτος ψάλλεται ο Αγγελικός αυτός ύμνος «εν ακοαίς πολέμων», ιδιαιτέρως στην Αγία Γη!
Χριστούγεννα, η εορτή της Ειρήνης! Και ο κόσμος εξακολουθεί να σπαράσσεται από αδικίες, μίση, εκμετάλλευση, βία, διαστροφή, τρομοκρατία, εγκληματικότητα. Αναστατώνεται ο άνθρωπος από πολέμους και ακοές πολέμων, ποταμηδόν ρέει το αίμα του και κλαίει και θρηνεί τις συμφορές του. Εύλογο να ερωτηθεί κάποιος. Που είναι επί της γης η ειρήνη, που «τραγούδησαν» οι Άγγελοι στην Βηθλέμ, που ψάλλουμε οι Χριστιανοί στους Ναούς μας; Μήπως πρόκειται περί ουτοπίας;
Σαφώς και όχι! Η ειρήνη ήλθε! Η ειρήνη υπάρχει! Δεν είναι ανθρώπινο κατόρθωμα η ειρήνη. Είναι θείο δώρημα που έφερε στην γη Εκείνος που το κατέχει και το μεταδίδει. Η εγκόσμια πραγματικότητα δυστυχώς, είναι τραγική και παραμένει τέτοια όσον ο άνθρωπος ζει μακρυά από τον Χριστό και δεν αποδέχεται Αυτόν ως Σωτήρα. Ο Χριστός εγεννήθηκε στην Βηθλεέμ, Άγγελοι Τον ύμνησαν, Ποιμένες Τον δοξολόγησαν, Μάγοι Τον προσκύνησαν, ο Ηρώδης όμως ήταν και παρέμεινε «ληρώδης» παρά ταύτα και το αποτέλεσμα της μη αποδοχής του Χριστού, αποκύημα της μωρολογίας του, ήταν να χύσει άφθονο το αθώο και άλικο αίμα των Νηπίων της Βηθλεέμ! «Δόξα εν Υψίστοις Θεώ, και επί γης ειρήνη…» ουρανόθεν ακούστηκε στην Βηθλεέμ, «φωνή εν Ραμά ηκούσθη, θρήνος και κλαυθμός και οδυρμός πολύς˙ Ραχήλ κλαίουσα τα τέκνα αυτής, και ουκ ήθελε παρακληθήναι, ότι ουκ εισί» (Ματθ. β’ 18) σχεδόν ταυτόχρονα, κατά το φονικό που προκάλεσε ο θεομάχος μανείς Ηρώδης! Έτσι έχουν τα του κόσμου τούτου πράγματα! Ο Χριστός όμως εγκαινίασε νέα πραγματικότητα με τον ερχομό Του στην γη. Έφερε ειρήνη βαθειά, αναφαίρετη, αληθινή, «ου καθώς ο κόσμος δίδωσιν», γι’ αυτό «μη ταρασσέσθω υμών η καρδία μηδέ δειλιάτω» (Ιω. ιδ’, 27), αδελφοί μου.
Το όνομα του Χριστού, εκτός των άλλων, είναι, κατά τον Ησαία, «άρχων ειρήνης» (θ’, 6). Ο Χριστός είναι ο ειρηνευτής και συμφιλιωτής των ανθρώπων και το δώρο Του στην ανθρωπότητα είναι η ειρήνη, η ειρήνη της συμφιλιωμένης, δια της μετανοίας, ψυχής με τον Θεό. Ο αμαρτωλός άνθρωπος ταράσσεται συνεχώς από την ανειρήνευτη ψυχή του ένεκα των τύψεων εκ των πολλών του παραβάσεων. Όταν αυτός δια της μετανοίας μεταστραφεί και δια της εξομολογήσεως ελκύσει την χάριν του Θεού, τότε παρέχεται η άφεσις, φεύγει η αμαρτία και εγκαθίσταται δια των λόγων του Εξομολόγου «… περί δε των εξαγορευθέντων εγκλημάτων μηδεμίαν φροντίδα έχων, πορεύου εις ειρήνην» (ευχή συγχωρητική) η υπερέχουσα πάντα νουν Ειρήνη του Θεού κυρία και βασίλισσα στην ψυχή του ανθρώπου! Γι᾿ αυτό και ο Θείος Παύλος διακηρύττει˙ «Χριστός εστίν η ειρήνη ημών» (Εφεσ. β’ 14).
Χριστιανέ μου, σε ημέρες ταραχών και πολέμων η προσδοκία για ειρήνη μεγαλώνει. Θέλεις ειρήνη; Θα την εύρεις μόνον κοντά στον Χριστό. Όπου Αυτός βασιλεύει – σε καρδιές ανθρώπων, σε οικογένειες, σε λαούς – εκεί ο Νόμος Του εμπνέει και καθοδηγεί, η πιστή τήρηση των εντολών Του χαρίζει ειρήνη αναφαίρετη. Όταν επιτευχθεί η ειρήνευση του ανθρώπου με τον Θεόν τότε και η ειρήνη του σύμπαντος κόσμου γίνεται πραγματικότητα!
Είθε τα εφετινά Χριστούγεννα, δια της μετανοίας ενός εκάστου από εμάς, να χαρίσουν ειρήνη στις ψυχές μας, ειρήνη στις οικογένειές μας, ειρήνη στην Χώρα μας, ειρήνη σε όλο τον κόσμο, ώστε εις έτη πολλά να γιορτάζουμε πανευφρόσυνα, χαρούμενα, ευλογημένα, ειρηνικά Χριστούγεννα με την «όντως ειρήνη», που είναι ο Χριστός στις καρδιές μας!
Διάπυρος προς Χριστόν Τεχθέντα ευχέτης Σας
μετά στοργής και αγάπης πολλής
Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΚΑΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΣΑΣ
† Ο ΚΟΡΙΝΘΟΥ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ