Μήνυμα αναφορικά με την επικείμενη εορτή της Κυριακής του Παραλύτου εξέδωσε ο Μητροπολίτης Ξάνθης και Περιθεωρίου κ. Παντελεήμων.
Ο Μητροπολίτης, στο μήνυμά του, μεταξύ άλλων, αναφέρει: «Ο παραλυτικός υπακούει στην προσταγή του Χριστού, παραμερίζοντας κάθε επιφύλαξη και μ’ αυτή του την στάση μας δίνει ένα θαυμάσιο πρότυπο για το πως πρέπει να δεχόμαστε τις εκ πρώτης όψεως «παράδοξες» εντολές του Χριστού. Θα μπορούσε ίσως να σκεφθεί, όταν άκουσε το «έγειραι, άρον τον κράβαττον σου», «Εγώ δεν μπορώ να γυρίσω πάνω στο κρεβάτι μου και θα το πάρω στον ώμο μου;» Τίποτα όμως δεν αναστέλλει την θέληση του να υπακούσει».
Ακολουθεί το Μήνυμα του Μητροπολίτη κ. Παντελεήμονος:
Ο παραλυτικός της ευαγγελικής περικοπής κοίταξε τον ξένο ξαφνιασμένος. Τι ερώτηση ήταν αυτή που του απηύθυνε; Αν ήθελε, λέει, να γίνη υγιής; Μα ζητούσε και τίποτε άλλο; Τριάντα οκτώ ολόκληρα χρόνια ζούσε μ’ αυτήν την λαχτάρα. Η ελπίδα της θεραπείας τον έκανε να παραμένει τόσον καιρό σ’ αυτόν τον θαυματουργικό τόπο της Βηθεσδά -προσμένοντας το Θαύμα. Όμως ήταν μόνος, ολομόναχος. Ούτε έναν άνθρωπο δεν είχε να τον «βάλει στη δεξαμενή, όταν το νερό ταραχθή». Τα μάτια του έλαμψαν από μια αναπάντεχη ελπίδα.
Αλλά η πρώτη έκπληξη ήταν όταν άκουσε την απάντηση. «Σήκω επάνω, πάρε το κρεβάτι σου και περπάτησε». Αυτό που χρόνια τώρα καρτερούσε, του δινόταν έτσι απροσδόκητα, σε μια στιγμή που δεν το περίμενε. Το βλέμμα του, ταραγμένο, επίμονο, στυλώθηκε στο βαθύ και γαλήνιο βλέμμα του Κυρίου. Σε’ κείνα τα λίγα δευτερόλεπτο κρίθηκε κάτι μεγάλο.
Ο παραλυτικός υπακούει στην προσταγή του Χριστού, παραμερίζοντας κάθε επιφύλαξη και μ’ αυτή του την στάση μας δίνει ένα θαυμάσιο πρότυπο για το πως πρέπει να δεχόμαστε τις εκ πρώτης όψεως «παράδοξες» εντολές του Χριστού. Θα μπορούσε ίσως να σκεφθεί, όταν άκουσε το «έγειραι, άρον τον κράβαττον σου», «Εγώ δεν μπορώ να γυρίσω πάνω στο κρεβάτι μου και θα το πάρω στον ώμο μου;» Τίποτα όμως δεν αναστέλλει την θέληση του να υπακούσει.
Πολλές φορές ορισμένες εντολές του Χριστού ηχούν παράδοξα μέσα μας. Το λογικό μας, η αμαρτωλή καρδιά μας δυσκολεύονται να τις αποδεχθούν. Όμως παρά τον πρώτο δισταγμό μας, ας φροντίζουμε να τις εκτελούμε με εμπιστοσύνη. Και πάνω στην προσπάθεια ο Θεός θα μας δίνει σαν επιβράβευση την δύναμη που απαιτείται.
Εδώ όμως θα κριθεί η υπακοή μας στο Χριστό. Αν μείνουμε στις επιφυλάξεις μας, θα παραμείνουμε παράλυτοι στο κρεβάτι της ανειλικρίνειας, της χαλαρότητας, της αμαρτίας. Αν όμως σπεύσουμε να υπακούσουμε και να εκτελέσουμε πρόθυμα την εντολή του Χριστού, θα παίρνουμε δύναμη εξ ύψους και θα βλέπουμε τα αδύνατα να γίνονται δυνατά.