Στο τέλος της θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος Βεροίας τέλεσε κτητορικό μνημόσυνο.
Ομιλία Σεβασμιωτάτου
«Καί ἕτερον ἔπεσεν εἰς τήν γῆν τήν ἀγαθήν καί φυέν ἐποίησεν καρπόν ἑκατονταπλασίονα».
Σέ μία ἀπό τίς βασικές δραστηριότητες τοῦ ἀνθρώπου, τή σπορά, ἀναφέρθηκε ὁ Χριστός στήν πολύ γνωστή παραβολή τοῦ Σπορέως, τήν ὁποία ἀκούσαμε στό σημερινό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα.
Ἀναφέρθηκε στή σπορά γιά νά μᾶς ὑπενθυμίσει ὅτι ἐκτός ἀπό τή σπορά τῶν ὑλικῶν σπόρων, ὑπάρχει καί μία ἄλλη σπορά, ἡ πνευματική σπορά, ἡ σπορά τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ.
Πρῶτος σπορέας ἦταν ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, ὁ ὁποῖος στά τρία χρόνια τῆς δημόσιας ζωῆς του κήρυξε στούς ἀνθρώπους καί τούς ἀπεκάλυψε τήν ἀλήθεια καί τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ὁ λόγος του ἦταν ὁ σπόρος, ὁ ὁποῖος ἔπεφτε στίς ψυχές τῶν ἀνθρώπων πού τόν ἄκουαν. Αὐτόν τόν σπόρο ἐμπιστεύθηκε ὁ Χριστός στούς μαθητές του, γιά νά τόν διαδώσουν καί αὐτοί μέ τό κήρυγμά τους σέ ὅλο τόν κόσμο.
Καί καθώς ἡ Ἐκκλησία μας συνεχίζει τό ἔργο τοῦ Χριστοῦ καί τῶν ἀποστόλων μεταξύ τῶν ἀνθρώπων, συνεχίζει μέ τό κήρυγμά της ἀλλά καί μέ τή συνολική παρουσία της τή σπορά τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ στίς ψυχές ὅλων τῶν ἀνθρώπων.
Ὅπως ὅμως ἡ ἔκβαση κάθε σπορᾶς κρίνεται ἀπό τή συγκομιδή, ἔτσι καί ἡ ἔκβαση τῆς σπορᾶς τοῦ θείου λόγου πού πραγματοποιεῖται ἐπί εἴκοσι αἰῶνες κρίνεται ἀπό τή συγκομιδή. Καί μποροῦμε νά ποῦμε ὅτι πολλοί εἶναι ἐκεῖνοι οἱ ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι μέ τή ζωή τους καί μέ τή στάση τους ἔναντι τοῦ σπόρου τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ, ἔδειξαν ὅτι ὑφίστανται οἱ κατηγορίες τῶν ἀνθρώπων πού ἀντιστοιχοῦν στίς κατηγορίες, τίς ὁποῖες περιγράφει ὁ ἱερός εὐαγγελιστής Λουκᾶς.
Ὑπάρχουν ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι, ἐνῶ ἄκουσαν τόν λόγο τοῦ Χριστοῦ καί τόν πίστευσαν ἀρχικά, στή συνέχεια παρασύρθηκαν ἀπό τίς ἡδονές τοῦ κόσμου καί τίς βιοτικές μέριμνες, καί τόν ἐγκατέλειψαν, ὅπως τόν ἐγκατέλειψε καί μαθητής τοῦ πρωτοκορυφαίου ἀποστόλου Παύλου, ὁ Δημᾶς, γιά τόν ὁποῖο μέ πόνο ψυχῆς γράφει ὁ ἀπόστολος: «Δημᾶς με ἐγκατέλιπεν ἀγαπήσας τόν νῦν αἰῶνα».
Ὑπάρχουν ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι, δέσμιοι τῶν ἀδυναμιῶν καί τοῦ ἐγωισμοῦ τους, νόμισαν ὅτι μποροῦν νά ἑρμηνεύσουν ὀρθότερα τόν λόγο τοῦ Θεοῦ ἀπό τήν Ἐκκλησία, καί ἔτσι ὄχι μόνο ἀπομακρύνθηκαν καί ἀποσχίσθηκαν ἀπό αὐτήν, ἀλλά παρέσυραν καί πολλούς ἄλλους ἀνθρώπους στήν πλάνη τους, δημιουργώντας αἱρέσεις καί σχίσματα.
Αὐτό ἔκαναν καί οἱ εἰκονομάχοι, τίς κακοδοξίες τῶν ὁποίων ἀναίρεσαν οἱ ἅγιοι καί θεοφόροι πατέρες τῆς ἑβδόμης Οἰκουμενικῆς Συνόδου, τούς ὁποίους τιμᾶ ἡ Ἐκκλησία μας σήμερα.
Τούς τιμᾶ ὅμως καί γιά ἕναν ἀκόμη λόγο· γιατί μαζί μέ τούς ἄλλους ἁγίους τῆς Ἐκκλησίας μας, τούς μάρτυρες, τούς ὁμολογητές καί τούς ὁσίους, ἀποτελοῦν τήν ἐντυπωσιακή συγκομιδή τῆς σπορᾶς τοῦ θείου λόγου ἀνά τούς αἰῶνες. Εἶναι αὐτοί οἱ ὁποῖοι ὡς γῆ καλή καί ἀγαθή, ὡς γῆ μαλακή καί εὔφορη, δέχθηκαν τόν σπόρο τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ καί τόν κράτησαν μέσα τους καί τόν βοήθησαν νά βλαστήσει, μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ καί μέ τόν προσωπικό τους ἀγώνα νά ἀπομακρύνουν ἀπό τήν ψυχή τους τά ζιζάνια τῶν πειρασμῶν καί τίς πέτρες τῶν παθῶν. Τόν πότισαν μέ τά δάκρυα τῆς προσευχῆς καί μέ τό ὕδωρ τό ζῶν, τό ὁποῖο προσφέρει ὁ Χριστός σέ ὅσους τοῦ τό ζητοῦν καί συμμετέχουν στά ἱερά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, ὥστε νά αὐξηθεῖ. Καί ἀκόμη ἀγωνίσθηκαν γιά νά ἀπομακρύνουν ὅ,τι ἐμπόδιζε τήν καρποφορία τοῦ θείου σπόρου ἀλλά καί ὅ,τι θά μποροῦσε νά βλάψει τούς καρπούς πού παρήγαγε ὁ σπόρος τοῦ θείου λόγου στήν ψυχή τους, ὥστε προσέφεραν στόν Χριστό καρπόν ἑκατονταπλασίονα.
Τό ἴδιο ἔκαναν καί οἱ ὅσιοι Διονύσιος ὁ ρήτωρ καί Μητροφάνης, τούς ὁποίους ἑορτάσαμε πρίν ἀπό λίγες ἡμέρες καί τούς ὁποίους τιμᾶτε μαζί μέ τόν ἅγιο καί Μέγα Ἀθανάσιο στόν ἱερό αὐτόν ναό.
Ἔζησαν στήν ἄγονη καί ἄνυδρη ἔρημο τοῦ Ἁγίου Ὄρους, στή Μικρή Ἁγία Ἄννα, ὅμως ἡ ἔρημος πού ὑπῆρχε γύρω τους δέν τούς ἐμπόδισε νά καλλιεργήσουν τό γεώργιο τῆς ψυχῆς τους καί θά προσφέρουν καί αὐτοί στόν Χριστό καί στήν Ἐκκλησία τόν ἑκατονταπλασίονα καρπό τῶν ἀρετῶν καί τῶν ἀσκητικῶν τους πόνων.
Τιμώντας τους καί ἐμεῖς σήμερα, καθώς τελοῦμε καί τό κτητορικό μνημόσυνο ὑπέρ ἀναπαύσεως τῶν ἀειμνήστων κτητόρων τοῦ ἱεροῦ αὐτοῦ ναοῦ, μαζί μέ τούς ἁγίους καί θεοφόρους Πατέρες τῆς Ζ´ Οἰκουμενικῆς Συνόδου, ἄς φροντίζουμε ὄχι μόνο νά δεχόμεθα στήν ψυχή μας τόν λόγο τοῦ Θεοῦ, τόν ὁποῖον προσφέρει ἡ Ἐκκλησία μας καί τόν ὁποῖο θά πρέπει νά ἀναζητοῦμε καί στή μελέτη τῆς Ἁγίας Γραφῆς καί τῶν ἔργων τῶν πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας, ἀλλά καί νά τόν καλλιεργοῦμε μέσα μας μέ ὑπομονή, ὥστε νά δίδει μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ καρπούς, τούς καρπούς τούς ὁποίους ἀναμένει ἀπό ὅλους μας ὁ Χριστός καί θά μᾶς ζητήσει κατά τήν ἡμέρα τῆς κρίσεως.