Κυριακή μετά την Ύψωση του Τιμίου Σταυρού στην Ι.Μ. Βεροίας (ΦΩΤΟ)
Ο Μητροπολίτης στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Χριστῷ συνεσταύρωμαι· ζῶ δέ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δέ ἐν ἐμοί Χριστός».
Την Κυριακή μετά την Ύψωση του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού (18 Σεπτεμβρίου), ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων λειτούργησε και κήρυξε τον θείο λόγο στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό των Αγίων Πρωτοκορυφαίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου Βεροίας.
Ο Μητροπολίτης στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Χριστῷ συνεσταύρωμαι· ζῶ δέ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δέ ἐν ἐμοί Χριστός».
Κυριακή μετά τήν Ὕψωση τοῦ τιμίου καί ζωοποιοῦ Σταυροῦ καί ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπόστολος Παῦλος μᾶς ὑπενθυμίζει σήμερα τή σημασία τοῦ Σταυροῦ τοῦ Κυρίου ὄχι μόνο στή σωτηρία μας ἀλλά καί στή ζωή μας.
Ὁ Χριστός θά μποροῦσε νά μᾶς σώσει μέ πολλούς τρόπους. Θά μποροῦσε νά μᾶς σώσει χωρίς κἄν νά ἔλθει στή γῆ, ἐφόσον αὐτός ἦταν ὁ Θεός καί εἶχε τή δύναμη νά διαγράψει τίς ἁμαρτίες μας χωρίς νά χρειασθεῖ νά γίνει ἄνθρωπος καί πολύ περισσότερο νά θυσιασθεῖ γιά μᾶς.
Ἐπέλεξε ὅμως αὐτόν τόν τρόπο ἀπό ἀπέραντη ἀγάπη γιά τό πλάσμα του, τό ὁποῖο ἐξαπατήθηκε ἀπό τόν διάβολο καί ἀπομακρύνθηκε ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί τήν εὐτυχία πού Ἐκεῖνος τοῦ εἶχε ἑτοιμάσει. «Τοσοῦτον γάρ ἠγάπησεν ὁ Θεός τόν κόσμον, ὥστε τόν υἱόν αὐτοῦ τόν μονογενῆ ἔδωκεν», θά γράψει ὁ εὐαγγελιστής Ἰωάννης. Καί ἡ ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιά ἐμᾶς δέν ἐκφράσθηκε μόνο μέ τήν ἐνανθρώπιση τοῦ Υἱοῦ του ἀλλά καί μέ τή σταυρική του θυσία.
Ὁ Χριστός ἐπέλεξε τόν πιό ἀτιμωτικό καί τόν πιό ὀδυνηρό θάνατο γιά τόν ἑαυτό του, τόν σταυρικό θάνατο, «γενόμενος ὑπέρ ἡμῶν κατάρα», ὅπως παρατηρεῖ ὁ ἀπόστολος Παῦλος.
Πόνεσε γιά χάρη μας καί σωματικά καί ψυχικά, ἀδικήθηκε, συκοφαντήθηκε, χλευάσθηκε, γιά νά μᾶς διδάξει μέ τό παράδειγμά του τήν ὑπομονή σέ ὅλες τίς δυσκολίες πού θά συναντήσουμε καί ἐμεῖς στή ζωή μας, ἀλλά καί τήν ὑπομονή σέ ὅσα θά ἀντιμετωπίσουμε γιά τή δική του ἀγάπη, ἐφόσον θέλουμε νά εἴμεθα μαθητές του.
Ὁ Χριστός ὅμως ἐπέλεξε ὅμως τόν σταυρικό θάνατο καί γιά ἕναν ἀκόμη λόγο.
Τόν ἐπέλεξε, γιατί θέλησε νά μᾶς ἀφήσει ἕνα σύμβολο αὐτῆς τῆς θυσίας του, ἕνα ὁρατό ἴχνος τῆς μεγάλης του ἀγάπης γιά μᾶς, ἕνα σημεῖο ἀναφορᾶς γιά τή ζωή καί τή σωτηρία μας. Γιατί αὐτό εἶναι ὁ Σταυρός, γιά ἐμᾶς τούς χριστιανούς.
Εἶναι τό σύμβολο τῆς θυσίας τοῦ Χριστοῦ, ἀλλά καί τῆς νίκης του κατά τῆς ἁμαρτίας.
Εἶναι τό σημεῖο τῆς δυνάμεώς του πού ἐνεργεῖ ἀνά τούς αἰῶνες γιά ὅσους τό ἐπικαλοῦνται ἤ τό σημειώνουν, καί τούς προστατεύει καί τούς σώζει.
Εἶναι ὅμως ὁ Σταυρός τοῦ Κυρίου μας καί τό σημεῖο ἀναφορᾶς στόν ἀγώνα μας γιά τή σωτηρία. Ἄν ὁ Χριστός σταυρώθηκε γιά νά μᾶς ἀπαλλάξει ἀπό τήν ἁμαρτία καί νά καταστήσει μετόχους τῆς σωτηρίας καί κληρονόμους τῆς βασιλείας του, τότε μποροῦμε καί ἐμεῖς νά γίνουμε συμμέτοχοι τοῦ Σταυροῦ του ἀνταποδίδοντας τήν ἀγάπη του προκειμένου νά γίνουμε μέτοχοι καί τῆς σωτηρίας.
Αὐτό ἀκριβῶς κάνει καί ὁ ἀπόστολος Παῦλος, ὅταν λέγει, ὅπως ἀκούσαμε στό σημερινό ἀποστολικό ἀνάγνωσμα, «Χριστῷ συνεσταύρωμαι».
Ἄν ὁ Χριστός σταυρώθηκε γιά τίς ἁμαρτίες μας, ὀφείλουμε καί ἐμεῖς νά σταυρωνόμεθα μαζί του, γιατί μέ τόν τρόπο αὐτό θά μπορέσουμε νά ἑνωθοῦμε μαζί του καί νά ζήσουμε ὅπως θά ἤθελε Ἐκεῖνος νά ζοῦμε, γιά νά κερδίσουμε τή σωτηρία μας. Γιατί σταύρωση γιά μᾶς δέν σημαίνει αὐτό πού ὑπέμεινε ὁ Χριστός.
Δέν σημαίνει νά σταυρωθοῦμε σωματικά πάνω σέ κάποιον σταυρό, ἀλλά νά ζήσουμε σύμφωνα μέ τό θέλημα καί τίς ἐντολές του, ἔστω καί ἐάν αὐτό προϋποθέτει νά πιέσουμε τόν ἑαυτό μας ἤ νά ὑπομείνουμε ὅσα συνεπάγεται ἡ κατά Θεόν ζωή. Διότι δέν εἶναι δυνατόν νά κερδίσουμε τήν ἄφεση τῶν ἁμαρτιῶν, πού ἐπήγασε ἀπό τόν Σταυρό τοῦ Χριστοῦ, ἐάν ἐμεῖς ἐπιμένουμε στήν ἁμαρτία.
Γι᾽ αὐτό καί ὁ πρωτοκορυφαῖος ἀπόστολος Παῦλος ἐπεξηγεῖ τήν ὁμολογία του, ὅτι ἔχει συσταυρωθεῖ μέ τόν Χριστό, μέ τή διαβεβαίωση ὅτι ἔχει ταυτίσει ἀπόλυτα τή ζωή του μέ τή δική του. «Χριστῷ συνεσταύρωμαι, ζῶ δέ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δέ ἐν ἐμοί Χριστός».
Ἡ σταύρωση, λοιπόν, τοῦ ἀνθρώπου μέ τόν Χριστό, συνεπάγεται τήν προσπάθεια τοῦ ἀνθρώπου νά μήν ζεῖ ὅπως θά ἤθελε ὁ ἴδιος, νά μήν ἐπιτρέπει στόν ἑαυτό του νά ἀκολουθεῖ τή μεταπτωτική ροπή πρός τήν ἁμαρτία, ἀλλά νά ἀγωνίζεται νά ἀκολουθεῖ τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο μᾶς ὑπέδειξε ὁ Χριστός νά ζοῦμε καί μέ τόν λόγο του καί μέ τό παράδειγμα τῆς ζωῆς του.
Καί ὅταν ὁ ἄνθρωπος ζεῖ σύμφωνα μέ τό Εὐαγγέλιο, τότε ἡ ζωή του ταυτίζεται μέ τή ζωή τοῦ Χριστοῦ, τότε ἔχει τόν Χριστό ἐνοικοῦντα καί μένοντα στήν ψυχή του, ὅπως τόν εἶχε καί ὁ μέγας ἀπόστολος Παῦλος, τότε τίποτε δέν μπορεῖ νά τόν χωρίσει ἀπό τήν ἀγάπη του, τότε κάθε σταυρός, τόν ὁποῖο καλούμεθα νά σηκώσουμε στή ζωή μας, εἴτε εἶναι σταυρός ἀσθενείας, εἴτε θλίψεως, εἴτε τῆς κακίας καί τῆς ἀδικίας τῶν ἀνθρώπων, εἴτε τραγικῶν γεγονότων καί συμφορῶν, σάν αὐτές πού ὑπέστησαν καί ὑπέμειναν οἱ πατέρες καί οἱ μητέρες μας πρίν ἀπό 100 χρόνια κατά τή Μικρασιατική καταστροφή καί τούς ὁποίους μνημονεύουμε σήμερα, ἤ ὅποιος ἄλλος σταυρό, τόν ὁποῖο θά ἐπιτρέψει ὁ Θεός, μποροῦμε νά τόν σηκώσουμε μέ τή δύναμή του, μέ τή δύναμη τοῦ τιμίου Σταυροῦ τοῦ Κυρίου μας, ὥστε νά ἐπαναλαμβάνουμε καί ἐμεῖς μαζί μέ τόν ἀπόστολο Παῦλο: «Χριστῷ συνεσταύρωμαι, ζῶ δέ οὐκέτι ἐγώ, ζῇ δέ ἐν ἐμοί Χριστός».
ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΕΤΙΚΟ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΥΛΙΚΟ
