Ο ομιλητής, μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε στο συνοδικό σύστημα που διέπει την λήψη των αποφάσεων στην Ορθόδοξη Εκκλησία, αρχής γενομένης από την Αποστολική Σύνοδο του 48 μ.Χ. , μέχρι την Αγία και Μεγάλη Σύνοδο της Ορθόδοξης Εκκλησίας που συνεκλήθη πέρυσι στην Κρήτη. Έκανε επίσης αναφορά στην Ιεραποστολή που (πρέπει να) ασκεί η Ορθόδοξη Εκκλησία ενώ έγινε μνεία για νέους εικονομάχους, εννοώντας την έριδα για την μορφή απεικόνισης της Αγίας Τριάδος και της Αναστάσεως του Κυρίου.
Κατέληξε δε την ομιλία του ως εξής: «Ότι δεν μας αρέσει προσωπικά δε σημαίνει ότι πρέπει να είναι και κακό. Όταν μάθουμε να εντάσσουμε το θέλημά μας μέσα στων πολλών και αρμοδίων, τότε θα ασκούμεθα στην ψυχοσωτήρια υπακοή και στην αξιοζήλευτη υπομονή. Παρά την αμαρτωλότητά μας συνεχίζουμε να υπάρχουμε μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία με σοβαρότητα και υπευθυνότητα, με ελπίδα λύτρωση. Τότε και θα καταλάβουμε γιατί δεν μας επιτρέπεται να σπέρνουμε ανέμους ανταρσίας, γιατί σίγουρα θα θερίσουμε θύελλες αιρέσεων».
