Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων στο τέλος της Θείας Λειτουργίας τέλεσε Αρτοκλασία για τα μέλη του Λυκείου Ελληνίδων Βεροίας, όπως έχει καθιερωθεί τα τελευταία χρόνια, ενώ κηρύττοντας τον θείο λόγο ανέφερε μεταξύ άλλων: «Δωρεάν ἐλάβετε, δωρεάν δότε». Κοσμᾶς καί Δαμιανός· ἡ ἁγία ξυνωρίς τῶν Ἀναργύρων ἐγκαινιάζει καί ἁγιάζει σήμερα τήν ἀρχή ἑνός μηνός ὁ ὁποῖος κοσμεῖται ἀπό τίς ἱερές μνῆμες πολλῶν μεγάλων πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας καί θαυματουργῶν ἁγίων. Ἐγκαινιάζει καί ἁγιάζει καί τίς ψυχές μας, γιατί οἱ μνῆμες τῶν ἁγίων μας αὐτό τό νόημα καί αὐτόν τόν σκοπό ἔχουν, νά ἁγιάζουν τούς πιστούς, νά ἁγιάζουν ὅσους τίς τιμοῦν, νά ἁγιάζουν ὅσους προσέρχονται στούς ναούς γιά νά ἀποδώσουν στούς ἐκλεκτούς δούλους τοῦ Θεοῦ, τούς ὁποίους Ἐκεῖνος περιέβαλε μέ τή χάρη τοῦ Παναγίου Πνεύματος, τήν ἀγάπη καί τόν σεβασμό τους.
Ἁγιάζουν οἱ μνῆμες τῶν ἁγίων ὅμως ἀκόμη περισσότερο, ὅσους τούς τιμοῦν πραγματικά, τούς τιμοῦν δηλαδή μέ τόν ἀγώνα καί τήν προσπάθειά τους νά μιμηθοῦν τή ζωή καί τήν ἁγιότητά τους, γιατί ἡ πραγματική τιμή τῶν ἁγίων εἶναι κατά τόν ἱερό Χρυσόστομο ἡ μίμηση τῶν ἁγίων.
Ἔτσι, ὅσοι ἐπιθυμοῦν νά τούς τιμήσουν πραγματικά, ἀγωνίζονται νά τούς μιμηθοῦν καί μέ τή δική τους βοήθεια καί τή χάρη τοῦ Θεοῦ ἀπολαμβάνουν καί αὐτοί στό τέλος, ὡς ἀνταπόδοση γιά τόν ἀγώνα καί τήν προσπάθειά τους νά βαδίσουν κόντρα στό ρεῦμα τοῦ κόσμου καί τῆς ἁμαρτίας, τή χάρη καί τόν ἁγιασμό τοῦ Θεοῦ.
Ὅσοι, λοιπόν, τιμοῦμε σήμερα τούς ἁγίους Ἀναργύρους Κοσμᾶ καί Δαμιανό, γνωρίζουμε ἤδη ποιόν δρόμο πρέπει νά ἀκολουθήσουμε, ἐάν θέλουμε νά τούς τιμήσουμε πραγματικά. Γνωρίζουμε τί ἀπό τή ζωή τους μποροῦμε νά μιμηθοῦμε.
Ἀνάργυροι εἶναι καί ὀνομάζονται οἱ τιμώμενοι ἅγιοι ὄχι γιατί δέν εἶχαν χρήματα, ἀλλά γιατί προσέφεραν δωρεάν, ἀναργύρως, τίς ὑπηρεσίες τους πρός τούς ἀνθρώπους.
Ἀνάργυροι εἶναι καί ὀνομάζονται οἱ ἑορταζόμενοι ἅγιοι, γιατί διένειμαν τή δωρεά τοῦ Θεοῦ δωρεάν σέ ὅλους ἀνεξαιρέτως τούς ἀνθρώπους. Διένειμαν δωρεάν τή χάρη τοῦ Θεοῦ, τή χάρη τῆς ἰάσεως τῶν ἀσθενειῶν καί τῶν νοσημάτων τῶν ἀνθρώπων.
«Δωρεάν ἐλάβατε, δωρεάν δότε», ψάλλει γι᾽ αὐτούς ἡ Ἐκκλησία μας σήμερα καί ταυτόχρονα μᾶς ὑποδεικνύει τόν τρόπο τῆς μιμήσεως τῆς ζωῆς τους.
῎Ας μήν βιαστοῦμε ὅμως νά ποῦμε πώς ἐμεῖς δέν ἔχουμε τή χάρη τῶν ἰαμάτων πού εἶχαν οἱ ἅγιοι Ἀνάργυροι, δέν ἔχουμε τή δωρεά τοῦ Θεοῦ γιά νά μπορέσουμε νά τήν προσφέρουμε στούς συνανθρώπους μας, ἄρα δέν ἰσχύει γιά μᾶς τό «δωρεάν ἐλάβατε, δωρεάν δότε», ἄρα δέν ἔχουμε τί νά δώσουμε καί κατά συνέπεια δέν μποροῦμε νά τούς μιμηθοῦμε.
Δέν ὑπάρχει κανείς ἀπό ἐμᾶς πού νά μήν ἔχει λάβει κάποια δωρεά τοῦ Θεοῦ. Δέν ὑπάρχει κανείς ἀπό ἐμᾶς πού νά μήν ἔχει λάβει κάποια χάρη ἀπό τόν Θεό. Ὅ,τι ἔχουμε, μᾶς τό ἔχει δώσει ὁ Θεός δωρεάν, μᾶς τό ἔχει δώσει ὡς δῶρο καί γι᾽ αὐτό πρέπει νά εἴμαστε πρόθυμοι νά προσφέρουμε ὅσα ἔχουμε στούς ἀδελφούς μας. Ἄς θυμηθοῦμε τόν λόγο τοῦ ἱδρυτοῦ τῆς τοπικῆς μας Ἐκκλησίας, τοῦ πρωτοκορυφαίου ἀποστόλου Παύλου, ὁ ὁποῖος λέγει: «τοῖς πᾶσι γέγονα τά πάντα». Ἔγινα γιά ὅλους ὅ,τι εἶχε ὁ καθένας ἀνάγκη.
Ἐάν, λοιπόν, ἐμεῖς νομίζουμε ὅτι δέν ἔχουμε τίποτε ἄλλο νά προσφέρουμε στούς ἀδελφούς μας, στούς ἀνθρώπους γύρω μας, ἄς σκεφθοῦμε πώς ἔχουμε τόν ἴδιο μας τόν ἑαυτό, τόν χρόνο μας, τήν καλή μας διάθεση καί τήν ἀγάπη μας τά ὁποῖα μποροῦμε νά προσφέρουμε στούς ἀνθρώπους, στούς ἀδελφούς μας, βοηθώντας τους, παρηγορώντας τους καί στηρίζοντάς τους ὅσο μποροῦμε.
Τό ζητούμενο εἶναι νά ἀποφασίσουμε νά προσφέρουμε στόν διπλανό μας, στόν πλησίον μας αὐτό πού μποροῦμε, γιατί ἡ ἀπόφαση αὐτή εἶναι ἀποτέλεσμα τῆς ἀγάπης. Εἶναι ἀπόδειξη ὅτι ἀποφασίσαμε νά βγοῦμε ἀπό τά στενά ὅρια τοῦ ἑαυτοῦ μας καί τοῦ ἐγωισμοῦ μας καί νά δώσουμε καί στόν ἀδελφό μας, ὅποιος καί ἄν εἶναι, αὐτό πού ἐμεῖς διαθέτουμε, αὐτό πού ἐμεῖς μποροῦμε νά δώσουμε.
Καί δέν πρέπει νά μᾶς περισσεύει κάτι γιά νά τό προσφέρουμε. Πρέπει νά μάθουμε νά προσφέρουμε, ἔστω καί ἐάν εἶναι ἀπό τό ὑστέρημά μας, γιατί καί αὐτό εἶναι δῶρο τοῦ Θεοῦ. Καί ἐφόσον δωρεάν ἐλάβαμε, πρέπει νά δίδουμε καί δωρεάν, ἐάν θέλουμε νά μιμηθοῦμε τό παράδειγμα τῆς ζωῆς τῶν ἁγίων Ἀναργύρων, ἐάν θέλουμε νά τούς τιμοῦμε κατά χρέος καί ἐάν θέλουμε, ὅταν ἐπικαλούμεθα τή χάρη καί τή βοήθειά τους, νά τούς βρίσκουμε πρόθυμους ἀρωγούς καί ἀνάργυρους ἰατρούς τῶν ψυχικῶν καί σωματικῶν μας παθῶν.
Ὅλοι μποροῦμε νά προσφέρουμε. Ὄχι γιατί ἔχουμε τή δυνατότητα νά θεραπεύουμε ἀσθένειες, ὅπως οἱ ἅγιοι Ἀνάργυροι, ἀλλά ἔστω καί λίγη ἀγάπη ἐάν ἔχουμε, μποροῦμε νά προσφέρουμε στόν ἑαυτό μας, στόν πάσχοντα, στόν θλιμμένο, στόν ἀδικημένο, σέ αὐτόν πού πολλές φορές δέν ἔχει στόν ἥλιο μοίρα καί ἐμεῖς μποροῦμε, ἔστω καί μέ ἕναν λόγο μας νά σταθοῦμε δίπλα του, νά πιστεύσει ὅτι ἔχει κάπου νά ἀκουμπήσει, ὅτι ἔχει κάποιον ἄνθρωπο γιά νά στηριχθεῖ. Ὅλοι μας ἑπομένως ἔχουμε. Προσέξτε, μή φανοῦμε τήν ἡμέρα τῆς κρίσεως ἐνώπιον τοῦ δικαιοκρίτου Χριστοῦ μέ ἄδεια τά χέρια ἀπό ἀγάπη, ἀπό καλωσύνη, ἀπό συμπαράσταση. Ὄχι ἐάν κάναμε θαύματα καί θεραπεύσαμε τούς ἀσθενεῖς, ὅπως εἶχαν τό χάρισμα οἱ ἅγιοι Ἀνάργυροι -ὅσοι τό ἔχουν μακάρι νά τό χρησιμοποιήσουν-, ἀλλά ὅλοι ἔχουμε νά προσφέρουμε κάτι. Ἄς μᾶς προβληματίσουν οἱ ἅγιοι Ἀνάργυροι, οἱ ὁποῖοι δωρεάν ἔλαβαν ἀπό τόν Θεό καί δωρεάν προσέφεραν.
