Λαμπρά πανηγύρισε ο Ι.Ν Αναλήψεως του Κυρίου στη Βέροια

Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων χειροθέτησε Πνευματικό τον προϊστάμενο του Ιερού Ναού Αρχιμ. Μητροφάνη Τουτζιαράκη, ο οποίος κατόπιν αδείας και ευλογίας του Ποιμενάρχου μας διακονούσε από ετών το μυστήριο της Ιεράς Εξομολογήσεως, ενώ παράλληλα τον συνεχάρη για το σπουδαίο έργο που επιτελεί στην ενορία συγκεντρώνοντας πλήθος νέων παιδιών.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Τήν ὑπέρ ἡμῶν πληρώσας οἰκο­νομίαν καί τά ἐπί γῆς ἑνώσας τοῖς οὐρανίοις, ἀνελήφθης ἐν δόξῃ, Χριστέ ὁ Θεὸς ἡμῶν».

Πρίν ἀπό σαράντα περίπου ἡμέρες ἀκούσαμε τόν Χριστό νά λέγει πρός κατά τήν ἀρχιερατική του προσευ­χή τόν Θεό-Πατέρα του: «ἐγώ σε ἐδόξασα ἐπί τῆς γῆς, τό ἔργον ἐτε­λείωσα ὅ δέδωκάς μοι ἵνα ποιήσω· καί νῦν δόξασόν με σύ, Πάτερ, παρά σεαυτῷ τῇ δόξῃ ᾗ εἶχον πρό τοῦ τόν κόσμον εἶναι παρά σοί».

Μέ τούς λόγους αὐτούς ὁ Χριστός βεβαιώνει τόν Θεό-Πατέρα του ὅτι ὁλοκλήρωσε τό ἔργο πού τοῦ ἀνέ­θεσε καί τόν δόξασε ἐπί τῆς γῆς. Τό ἔργο αὐτό, ὅπως λέγει ὁ Χριστός σέ ἄλλο σημεῖο τῆς προσευχῆς του, ἦταν νά γνωρίσει τόν Θεό στούς ἀνθρώπους, νά μᾶς δείξει τόν δρό­μο πρός τόν οὐρανό, νά μᾶς ἀπο­καλύψει τόν Θεό­-πατέρα πού χά­σα­με μέ τήν παρακοή μας καί ξε­χάσαμε μέσα στήν τύρβη τῆς καθη­μερινότητος καί τῆς ἁμαρτίας, νά μᾶς ἀπο­καταστήσει ἐκεῖ ἀπό ὅπου ἐκπέ­σαμε καί νά μᾶς χαρίσει καί πάλι τήν υἱοθεσία.

Καί ἐάν τά δικά μας καλά ἔργα δοξάζουν τόν Θεό κατά τόν λόγο τοῦ Κυρίου, αὐτό ἰσχύει κατά μεί­ζονα λόγο γιά τό ἔργο τό ὁποῖο ἐπι­τέλεσε ὁ Χριστός στή γῆ γιά τή σω­τηρία τῶν ἀνθρώπων, κενώνο­ντας τόν ἑαυτό του καί «γενόμενος ὑπή­κοος μέχρι θανάτου, θανάτου δέ Σταυροῦ» στόν Πατέρα του.

Ὁ Χριστός ὅμως ζητᾶ καί κάτι ἀπό τόν Θεό-Πατέρα του. Ζητᾶ νά τόν δοξάσει μέ τή δόξα πού εἶχε ἀνέ­καθεν κοντά του. Καί δέν τό ζητᾶ γιά ἄλλο λόγο παρά μόνο γιά νά δώσει στούς μαθητές του καί σέ ὅλο τόν κόσμο μία ἀκόμη ἀπόδειξη τῆς Θεότητός του καί συγχρόνως νά τούς δείξει ποιά δόξα ἀναμένει καί τούς ἀνθρώπους πού θά τόν πιστεύσουν καί θά τόν ἀκολουθή­σουν.

Αὐτή τή δόξα πού ζήτησε ὁ Χρι­στός ἀπό τόν Θεό πρίν ἀπό τή Σταύ­ρωσή του λαμβάνει σήμερα, καθώς δέν ἀνέρχεται στούς οὐρανούς τα­πει­νά καί χωρίς νά τόν ἀντιληφθεῖ κανείς, ὅπως συνέβη κατά τή γέν­νη­σή του, ἀλλά ἀνέρχεται ἐν δόξῃ.

Ἐπιστρέφει στόν οὐρανό μέσα στή θεία του δόξα ἐνώπιον τῶν μαθη­τῶν του, οἱ ὁποῖοι παρίστανται γιά νά εἶναι αὐτόπτες μάρτυρες τοῦ θαυμαστοῦ αὐτοῦ γεγονότος καί τῆς δόξης πού ἀπολαμβάνει ὁ Χρι­στός ὡς Υἱός τοῦ Θεοῦ καί συγ­χρόνως ὡς Σωτήρας τοῦ κόσμου καί τῶν ἀνθρώπων.

Ἐπιστρέφει στόν Θεό-Πατέρα ἀπό τόν ὁποῖο ἐξῆλθε καί κατῆλθε στή γῆ μέ τήν ἀνθρώπινη σάρ­κα πού ἔλαβε ἀπό τήν Παναγία Μη­τέρα του, ὄχι ὅμως φθαρτή ὅπως τήν ἔλαβε, ἀλλά ἀναστη­μένη, ὅπως τήν μεταποίησε πρός χά­ρη τῆς δικῆς μας σωτηρίας.

Ἐπι­στρέφει στόν Θεό δείχνοντας στούς ἀποστόλους καί δι᾽ αὐτῶν σέ ὅλους ὅσους θά πιστεύσουν σ᾽ αὐ­τόν, ποιός εἶναι ὁ δρόμος τῆς ἐπι­στροφῆς στόν Θεό καί ποιός εἶναι ὁ τρόπος.

Ἡ θεωθεῖσα στό πρόσωπο τοῦ Θεανθρώπου ἀνθρώπινη σάρκα ἀνε­βαίνει καί αὐτή στόν οὐρανό καί παραμένει ἐκεῖ ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός, δείχνοντας τήν ἀξία τοῦ ἀνθρωπίνου σώματος καί διδά­σκο­ν­τας τήν ἐν σώματι ἀνάστασή μας κατά τήν ἡμέρα τῆς δευτέρας καί ἐνδόξου παρουσίας τοῦ Κυ­ρίου.

Καί αὐτό κάνει τή δόξα τοῦ Χρι­στοῦ ἀκόμη μεγαλύτερη, ἀλλά καί ἀκόμη πιό σημαντική γιά ἐμᾶς τούς χοϊκούς ἀνθρώπους. Διότι θά μπο­ροῦσε ὁ Χριστός νά ἐπιστρέψει στόν οὐρανό καί νά δοξασθεῖ μόνο ὡς Θεός, ἀλλά ὁ Χριστός, πού ἔγινε ἄνθρωπος γιά τή σωτηρία μας δια­τηρεῖ καί κατά τήν ἀνάληψή του τή θεανθρώπινη φύση του, δείχνο­ντάς μας ὅτι μέ τήν ἐνανθρώπησή του δέν ἀπάλλαξε ἁπλῶς τήν ἀν­θρώπινη φύση ἀπό τήν ἁμαρτία ἀλ­λά τήν ἀπεκατέστησε στήν τιμή καί τή δόξα, τήν ὁποία στερήθηκε ἐξαιτίας τῆς παρακοῆς καί τῆς ἀπομακρύνσεως τῶν ἀνθρώπων ἀπό τόν Θεό.

Ἔτσι ἡ ἐν δόξῃ ἀνάληψη τοῦ Κυρίου μας στόν οὐρανό μαζί μέ τό ἀναστημένο θεανθρώπινο σῶμα του ἀποτελεῖ καί τήν ἐπισφράγιση ἀπό τόν Θεό τοῦ ἔργου πού ὁλο­κλή­ρωσε ὁ Υἱός του.

Γι᾽ αὐτό καί ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία ἑορτάζει καί πανηγυρίζει χαρμόσυ­να τό γε­γο­νός τῆς Ἀναλήψεως τοῦ Χρι­στοῦ, διότι αὐτή ἀποτελεῖ ἐχέγ­γυο γιά τή δόξα τήν ὁποία θά μπο­ρέσουμε νά ἀπολαύσουμε καί ἐμεῖς στή βασι­λεία τοῦ Θεοῦ, ἐφόσον βέβαια ἀγωνιζόμεθα καί προσπα­θοῦμε ἐδῶ στή γῆ νά βαδίζουμε τόν δρόμο τόν ὁποῖο μᾶς ὑπέδειξε ὁ Χριστός μέ τή διδασκαλία καί τίς ἐντολές του, ἐφόσον ἀγωνιζόμεθα καί ἐμεῖς νά «τελειώσουμε» μέ τή χάρη του τό ἔργο τοῦ Θεοῦ κατά τήν ἐπίγεια ζωή μας, πού δέν εἶναι ἄλλο ἀπό τή σωτηρία μας, ὥστε νά ἀξιωθοῦμε καί ἐμεῖς νά συναντή­σουμε τόν ἐν δόξῃ ἀναληφθέντα Κύριο καί Θεό μας στόν οὐρανό, ὅταν καί ἐμεῖς θά ἀνέλθουμε ἐκεῖ.