Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας τελέστηκε μνημόσυνο για τα αποβιώσαντα μέλη του Συλλόγου Καρκινοπαθών Ημαθίας, αρτοκλασία για τους ασθενείς και αναγνώστηκε ειδική ευχή.
Στην ομιλία του ο Ποιμενάρχης μας ανέφερε μεταξύ άλλων: «Τῷ μύρῳ τοῦ Πνεύματος ποιμήν Λαμψάκου ὀφθείς, τήν θείαν ἐνέργειαν παρά Θεοῦ δαψιλῶς θαυμάτων ἐπλούτησας».
Στίς ἡμέρες μας πολλοί εἶναι ἐκεῖνοι οἱ ὁποῖοι ἐπιδιώκουν νά ἀποκτήσουν ἀξιώματα καίὑλικό πλοῦτο. Πολλοί εἶναι ἐκεῖνοι πού ἀγωνίζονται νά κερδίσουν ὅσα περισσότερα μποροῦν καί προσφέρουν τά πάντα γι᾽ αὐτόν τόν σκοπό, χωρίς νά σκέφτονται ὅμως ὅτι καί τά ἀξιώματα καί ὁ πλοῦτος δέν εἶναι αἰώνια. Εἶναι προσωρινά καί δέν συνοδεύουν μόνιμα τόν ἄνθρωπο πού τά ἀπέκτησε καί τά κατέχει, ἀλλά διαρκοῦν, στήν καλύτερη περίπτωση, ὅσο διαρκεῖ καί ἡ ζωή του.
Ὑπάρχουν ὅμως καί κάποιοι, οἱ ὁποῖοι ἀντί νά ἀγωνιοῦν γιά νά ἀποκτήσουν ὑλικά ἀγαθά πού θά χρησιμοποιήσουν γιά τή δική τους εὐχαρίστηση, χαίρονται νά προσφέρουν ὅσα ἔχουν προκειμένου νά βοηθήσουν καί νά χαροποιήσουν τούς συνανθρώπους τους.
Αὐτό ἔκανε καί ὁ ἑορταζόμενος σήμερα ἅγιος Παρθένιος, ἐπίσκοπος Λαμψάκου, ὁ θαυματουργός, τοῦ ὁποίου ἔχουμε τήν εὐλογία νά προσκυνοῦμε καί τό χαριτόβρυτο λείψανό του.
Ἔζησε στήν ἐποχή τοῦ Μεγάλου Κωνσταντίνου, στή Βιθυνία τῆς Μικρᾶς Ἀσίας, καί ἦταν παιδί ἑνός διακόνου τῆς Ἐκκλησίας. Ἔτσι γαλουχήθηκε ἀπό μικρός στήν πίστη καί τή διδασκαλία τοῦ Εὐαγγελίου. Καί ὅταν μεγάλωσε, δέν ἐπιδίωξε κάποια προνομιοῦχο θέση, ἀλλά ἐπέλεξε τό ταπεινό ἀλλά εὐλογημένο ἐπάγγελμα τοῦ ἁλιέως, μιμούμενος τούς μαθητές τοῦ Κυρίου μας, οἱ περισσότεροι ἀπό τούς ὁποίους ἦταν ἁλιεῖς. Μάλιστα ἔκανε καί κάτι πολύ σημαντικό καί ἀξιέπαινο. Τά χρήματα πού κέρδιζε ἀπό τά ψάρια πού ἔπιανε καί πωλοῦσε, δέν τά κρατοῦσε γιά τόν ἑαυτό του, ἀλλά τά μοίραζε στούς ἀνθρώπους πού εἶχαν ἀνάγκη. Καί ὅταν ἐκεῖνοι τόν εὐχαριστοῦσαν γιά τήν προσφορά του, τούς ἀπαντοῦσε ὅτι δέν εἶναι ἀνάγκη νά τόν εὐχαριστοῦν, γιατί δέν εἶναι ξένοι ἀλλά ἀδελφοί καί μέλη τῆς ἴδιας οἰκογενείας.
Καί ἄν ἡ Ἐκκλησία γιά τήν ἐνάρετη ζωή καί τήν πίστη του τοῦ ἐμπιστεύθηκε τή διαποίμανση τῶν ἀνθρώπων καί τόν τίμησε ὄχι μέ κοσμικά ἀξιώματα, ἀλλά καθιστώντας τον ἁλιέα ὄχι ψαριῶν ἀλλά ψυχῶν, χειροτονώντας τον ἀρχικά πρεσβύτερο καί ἀργότερα ἐπίσκοπο Λαμψάκου μέ τή χάρη τοῦ ἁγίου Πνεύματος, ὁ Θεός τόν πλούτισε μέ τή χάρη τῶν θαυμάτων.
Ἔτσι ὁ ἅγιος Παρθένιος προσέφερε πλέον στούς ἀνθρώπους ὄχι μόνο τήν ἴαση τῆς ψυχῆς ἀλλά καί τήν ἴαση τοῦ σώματος ἀπό τίς ἀσθένειες πού τούς ταλαιπωροῦσαν.
Αὐτό συνεχίζει νά κάνει ὅμως καί μέχρι σήμερα, δεκαοκτώ περίπου αἰῶνες μετά τήν κοίμησή του, ἀποδεικνύοντας τό μέγεθος τῆς χάριτος τοῦ Θεοῦ πού ἔλαβε καί μέ τήν ὁποία θεραπεύει ὅσους ἐπικαλοῦνται τή χάρη του καί προστρέχουν σέ αὐτήν, ἰδιαιτέρως τούς πάσχοντες ἀπό καρκίνο. Ἀνταποκρίνεται ὁ θαυματουργός ἅγιος μέ τήν ἴδια ἀγάπη, μέ τήν ὁποία προσέφερε στούς συγχρόνους του τά χρήματα ἀπό τήν πώληση τῶν ψαριῶν, ὅταν ἦταν ἐν ζωῇ.
Καί αὐτή τήν ἀγάπη διδάσκει καί σέ μᾶς, πού ἤλθαμε σήμερα νά τιμήσουμε τή μνήμη του, γιατί ἡ ἀγάπη του πρός τόν Θεό καί πρός τούς ἀνθρώπους ἦταν αὐτή, ἡ ὁποία τόν ἀξίωσε καί νά ἐπιτύχει τήν ἁγιότητα ἀλλά καί νά λάβει ἀπό τόν Θεό τή χάρη τῶν θαυμάτων. Γιατί ἡ ἀγάπη εἶναι αὐτή ἡ ὁποία ἀναδεικνύει τόν ἄνθρωπο τέκνο τοῦ Θεοῦ, ἐφόσον, ὅπως ἀκούσαμε καί στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα τῆς περασμένης Κυριακῆς, εἶναι ἡ μεγαλύτερη ἐντολή τοῦ Θεοῦ, τήν ὁποία ὀφείλουμε ὅλοι ἀνεξαιρέτως νά τηροῦμε, δείχνοντας τήν ἀγάπη μας καί πρός τούς συνανθρώπους μας καί πρός τόν Θεό. Καί ὅποιος τηρεῖ τίς ἐντολές, ὅπως λέγει ὁ ἴδιος ὁ Χριστός, αὐτός τόν ἀγαπᾶ πραγματικά. Καί ὁ ἄνθρωπος πού ἀγαπᾶ τόν Θεό, δέν μπορεῖ παρά νά ἀγαπᾶ καί τούς ἀδελφούς του, διότι διαφορετικά εἶναι, σύμφωνα μέ τόν μαθητή τῆς ἀγάπης, τόν ἅγιο Ἰωάννη τόν Θεολόγο, ψεύστης, ἐπειδή δέν μποροῦμε νά ἀγαποῦμε τόν Θεό πού δέν τόν βλέπουμε καί νά μήν ἀγαποῦμε τούς ἀδελφούς μας, τούς ὁποίους βλέπουμε καθημερινά.
Ἄς μιμηθοῦμε, λοιπόν, καί ἐμεῖς τόν ἅγιο Παρθένιο, τόν ὁποῖο ἑορτάσαμε καί τιμήσαμε σήμερα, ἀκολουθώντας τό παράδειγμά του καί τηρώντας τή μεγάλη αὐτή ἐντολή τῆς ἀγάπης, καί νά εἴμεθα βέβαιοι ὅτι καί ἐκεῖνος θά εἶναι πρόθυμος νά ἀνταποκριθεῖ στά αἰτήματά μας καί νά θεραπεύσει τίς ἀσθένειές μας καί νά πρεσβεύει γιά ὅλους μας στόν θρόνο τοῦ Θεοῦ ὄχι μόνο γιά τήν ἴαση τῶν σωμάτων μας ἀλλά ἰδιαίτερα γιά τή θεραπεία τῆς ψυχῆς μας. Γιατί τά σώματά μας, ὅπως ὅλοι γνωρίζουμε, κάποια στιγμή θά πᾶνε ἐκεῖ ἀπό ὅπου προῆλθαν. Χῶμα εἴμεθα καί χῶμα θά γίνουμε, ἀλλά ἡ ψυχή μας εἶναι ἀθάνατη, εἶναι πλασμένη γιά νά πάει σέ Ἐκεῖνον μέ τόν ὁποῖο θά ζήσει αἰώνια. Καί αὐτός εἶναι ὁ Θεός. Γι᾽ αὐτό ἄς φροντίσουμε αὐτά τά πράγματα νά τά τακτοποιοῦμε μέσα στήν ψυχή μας. Ὄχι ὅτι δέν πρέπει νά ζήσουμε αὐτή τήν ψυχή ὅπως πρέπει, καί μέ ἀξιοπρέπεια καί μέ ὑγεία καί μέ τά ἀγαθά πού ὁ Θεός δίδει. Ἀλλά ποτέ μήν ξεχνοῦμε τό ἕνα. Καί αὐτό τό ἕνα εἶναι ἡ ψυχή μας. Τί λέει; «Ζητεῖτε πρῶτον τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ … καί ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν». Πρωτίστως ἡ βασιλεία τοῦ Θεοῦ πού εἶναι ἡ αἰωνιότητά μας, εἶναι ἡ κατοικία μας κοντά σέ ὅλα ἐκεῖνα, τά ὁποῖα ἔχει ἑτοιμάσει γιά ὅλους ἐκείνους οἱ ὁποῖοι τόν ἀγαποῦν.
Βέβαια, ἡ ἀσθένεια εἶναι ἕνας πόνος γιά ὅλους τούς ἀνθρώπους. Κι αὐτόν τόν πόνο πρέπει πάλι νά τόν ἐμπιστευόμεθα στόν Θεό καί στούς ἁγίους, τούς ὁποίους ἔχει ἀκριβῶς σάν γιατρούς, καί στούς ὁποίους καταφεύγουμε καί οἱ ὁποῖοι μᾶς φροντίζουν, ὅπως ὁ ἅγιος Παρθένιος καί ὁ ἅγιος Λουκᾶς ὁ ἰατρός, καί μᾶς θεραπεύουν.
Ζοῦμε πάμπολλα θαύματα καθημερινά ἀπό τούς ἁγίους αὐτούς τούς ἰατρούς, οἱ ὁποῖοι προστρέχουν γιά νά βοηθήσουν τόν ἄνθρωπο μέσα σ᾽ αὐτήν τήν πορεία τῆς ζωῆς του, νά εἶναι πιό ἀνάλαφρος, γιά νά εἶναι πιό ξεκούραστος, γιά νά εἶναι πιό ὑγιής, γιά νά μπορεῖ νά τελεῖ καί τά καθήκοντά του τά πνευματικά.
Γι᾽ αὐτό ἄς τούς ἐπικαλούμεθα, καί ἰδιαιτέρως τόν ἅγιο Παρθένο, πού ἦταν ἕνας ἁπλούστατος ἄνθρωπος, σέ σύγκριση μέ τόν ἅγιο Λουκᾶ, πού ἦταν καθηγητής Πανεπιστημίου· ἐκεῖνος ἦταν ἕνας ψαράς. Ἀλλά δέν ἔχει ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ καμία σημασία αὐτό. Καί οἱ δύο, ἐπειδή ἀγάπησαν τόν Θεό, χαριτώθηκαν ἰδιαίτερα, καί πῆραν καί αὐτό τό μέγα εὐεργέτημα ἀπό τόν Θεό, νά θεραπεύουν τίς ψυχές καί τά σώματα τῶν ἀνθρώπων.
Ἄς ἔχουμε τή χάρη τους.