Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας τελέστηκε Δοξολογία για την 111η επέτειο της απελευθερώσεως της πόλεως από τον τουρκικό ζυγό παρουσία του εκπροσώπου της Ελληνικής Κυβερνήσεως Υπουργού Μακεδονίας – Θράκης κ. Ευσταθίου Κωνσταντινίδη, τοπικών πολιτικών και στρατιωτικών αρχών και πλήθους Βεροιέων.
Ακολούθησε τρισάγιο και κατάθεση στεφάνων στο ηρώο της πόλεως και η καθιερωμένη στρατιωτική και μαθητική παρέλαση στην οδό Μητροπόλεως.
Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων στην ομιλία του κατά τη Θεία Λειτουργία ανέφερε μεταξύ άλλων: Ἡμέρα μνήμης, ἡμέρα εὐγνωμοσύνης καί ἡμέρα χαρᾶς ἡ σημερινή ἡμέρα, κατά τήν ὁποία ἑορτάζουμε τήν ἀπελευθέρωση τῆς πόλεώς μας ἀπό τόν βαρύ καί δυσβάστακτο τουρκικό ζυγό ἀπό τόν Ἑλληνικό στρατό στίς 16 Ὀκτωβρίου τοῦ 1912.
Ἡμέρα μνήμης, γιατί ἡ ἀπελευθέρωση τῆς Βεροίας μετά ἀπό πεντακόσια περίπου χρόνια σκλαβιᾶς, εἶναι μία ἀπό τίς πιό σημαντικές ἡμέρες τῆς ἱστορίας της, μία ἡμέρα πού δέν πρέπει νά ξεχνοῦμε ποτέ. Γιατί, ἐάν ξεχάσουμε αὐτή τήν ἡμέρα τῶν Ἐλευθερίων μας, εἶναι σάν νά ξεχνοῦμε τήν ἱστορία μας, καί ὅποιος ξεχνᾶ τήν ἱστορία του, ξεχνᾶ καί τήν ταυτότητά του, ξεχνᾶ ποιός εἶναι καί τί ἔχει χρέος νά κάνει.
Ἐάν οἱ πατέρες καί οἱ μητέρες μας στά χρόνια τῆς σκλαβιᾶς εἶχαν ξεχάσει τήν ἱστορία τους, εἶχαν ξεχάσει τήν καταγωγή τους, θά εἶχαν ἀφομοιωθεῖ μέ τούς Τούρκους καί δέν θά ἐπεδίωκαν νά ἀποκτήσουν τήν ἐλευθερία καί τήν ἀνεξαρτησία τους.
Ἡ συνείδηση τῆς ἱστορίας μαζί μέ τήν πίστη τους στόν Χριστό, τούς βοήθησε νά διατηρήσουν τήν ἐθνική τους ταυτότητα, τούς βοήθησε νά ἔχουν συνείδηση ὅτι δέν εἶναι ἴδιοι μέ τούς κατακτητές, καί συνέβαλε στό νά μήν ξεχνοῦν ὅτι ἡ κατάσταση τῆς δουλείας στήν ὁποία βρισκόταν δέν ἦταν ἡ φυσική τους κατάσταση, δέν ἦταν τό παρελθόν τους, καί ἑπομένως δέν μποροῦσε νά εἶναι καί τό μέλλον τους.
Γι᾽ αὐτό καί κατόρθωσαν νά διατηρήσουν στήν ψυχή τους τήν ἐλπίδα καί τόν πόθο τῆς ἐλευθερίας. Γι᾽ αὐτό καί δέν δίστασαν νά θυσιάσουν τά πάντα γιά νά τήν ἀποκτήσουν. Γι᾽ αὐτό καί, ὅταν ὁ ἑλληνικός στρατός μπῆκε στήν πόλη μας, οἱ πατέρες καί οἱ μητέρες μας ὑποδέχθηκαν τούς στρατιῶτες μέ τίς σημαῖες καί τά λάβαρα πού προετοίμαζαν ἀπό χρόνια γιά τήν ἡμέρα αὐτή, τούς ὑποδέχθηκαν ὡς ἀδελφούς πού ἀγωνίσθηκαν γιά νά τούς ἀπελευθερώσουν.
Ἡ σημερινή ἡμέρα τῶν Ἐλευθερίων τῆς πόλεώς μας εἶναι ὅμως καί ἡμέρα εὐγνωμοσύνης. Εὐγνωμοσύνης πρός τούς ἥρωες τῶν ἀγώνων γιά τήν ἐλευθερία μας. Εὐγνωμοσύνης πρός ὅλους ἐκείνους πού ἀγωνίσθηκαν μέ γενναιότητα καί χωρίς νά ὑπολογίζουν τόν ἑαυτό τους, πρός ἐκείνους πού ἔπεσαν στά πεδία τῶν μαχῶν καί θυσίασαν τή ζωή τους γιά νά χαρίσουν σέ μᾶς τήν ἐλευθερία. Δέν πρέπει νά ξεχνοῦμε ὅτι αὐτό δέν ἦταν αὐτονόητο. Ἐκεῖνοι ἦταν ἐλεύθεροι, ἀλλά πολέμησαν γιά νά ἐλευθερώσουν καί ἐμᾶς, πού ἤμασταν ἀκόμη ὑπόδουλοι στόν τουρκικό ζυγό, καί θυσιάσθηκαν γιά τήν ἐλευθερία μας.
Εὐγνωμοσύνη ὀφείλουμε ὅμως πρωτίστως στόν Θεό, γιατί μέ τή δική του δύναμη, μέ τή δική του ἐνίσχυση καί μέ τή δική του χάρη ὁ ἑλληνικός στρατός προήλασε νικηφόρα καί μᾶς ἀπάλλαξε ἀπό τή σκλαβιά. Χωρίς τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ θά ἦταν ἀδύνατο νά εἶχε ἐπιτύχει ὁ ἑλληνικός στρατός, ὁ στρατός μιᾶς μικρῆς καί ἀδύναμης τότε χώρας, τό θαῦμα τῆς ἀπελευθερώσεως τῆς Μακεδονίας μας. Καί δέν θά πρέπει νά ξεχνοῦμε ὅτι ἔχουμε χρέος νά ἐκφράζουμε πάντοτε τήν εὐγνωμοσύνη μας στόν Χριστό καί στήν Παναγία Μητέρα του, τήν Ὑπέρμαχο Στρατηγό τοῦ Γένους μας, ἀλλά καί τούς ἁγίους μας γιά τήν ἐλευθερία πού μᾶς χάρισαν.
Θά πρέπει ὅμως ἀκόμη νά μήν περιοριζόμαστε στό νά τιμοῦμε ἁπλῶς τά Ἐλευθέρια τῆς πόλεώς μας καί νά ἀπολαμβάνουμε τήν ἐλευθερία, τήν ὁποία μᾶς χάρισαν ὁ Θεός καί οἱ πατέρες μας μέ τούς ἀγῶνες τους, ἀλλά καί νά συνειδητοποιοῦμε τήν ἀξία καί τή σημασία τῆς ἐλευθερίας.
Ἡ ἐλευθερία εἶναι τό μέγιστο ἀγαθό τοῦ Θεοῦ στούς ἀνθρώπους μετά ἀπό τή ζωή, καί χωρίς αὐτήν ἀκόμη καί ἡ ζωή δέν ἔχει τήν ἴδια ἀξία.
Αὐτή τήν ἀξία καί τή σημασία της μᾶς ὑπενθυμίζουν σήμερα, μέ ἀρνητικό δυστυχῶς τρόπο, οἱ πόλεμοι πού ἐξελίσσονται στήν εὐρύτερη περιοχή μας.
Ἔχουμε, λοιπόν, χρέος νά εἴμεθα εὐγνώμονες στόν Θεό, νά ἐκτιμοῦμε τό πολύτιμο δῶρο τῆς ἐλευθερίας πού μᾶς χάρισε μέ τούς ἀγῶνες τῶν πατέρων μας καί νά ἀγωνιζόμεθα καί ἐμεῖς πάντοτε γιά νά τήν διατηρήσουμε, προχωρώντας ἑνωμένοι καί μέ συναίσθηση τοῦ χρέους μας ἀπέναντι στήν ἱστορία τοῦ Ἔθνους μας καί στήν πίστη πού μᾶς κληροδότησαν μαζί μέ τήν ἐλευθερία οἱ πατέρες μας.
