Την παραμονή της εορτής των Αγίων Αναργύρων τελέστηκε ο Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός, χοροστατούντος του Σεβ. Ποιμενάρχου μας κ. Ιγνατίου, παρουσία μεγάλου πλήθους πιστών.
Στο κήρυγμά του ο Σεβασμιώτατος τόνισε ότι ο πόνος και η ασθένεια και τελικά ο θάνατος ήταν αποτέλεσμα της πτώσης του ανθρώπου, της κακής χρήσης της ελευθερίας του: «ουδείς μένει χωρίς την εμπειρία του πόνου, σ’ αυτή τη ζωή», επεσήμανε ο Σεβασμιώτατος, «σωματικού και ψυχικού, με ποιο οδυνηρό τον ψυχικό. Αυτό οφείλεται, εν πολλοίς και στον τρόπο της ζωής του ανθρώπου. Όταν απουσιάζει ο Θεός από τη ζωή μας, τότε ο άνθρωπος υποχωρεί στον χώρο της αμαρτίας και της πτώσης και αυτό συνιστά αρρώστια. Η ψυχή αρρωσταίνει, όταν υποχωρήσει η πίστη και αντικατασταθεί από το μίσος και τον εγωισμό. Τότε ο άνθρωπος γίνεται μισάνθρωπος, η ζωή γίνεται κόλαση. Έτσι ο πόνος γίνεται καρπός των δικών μας επιλογών, έναντι Θεού και ανθρώπων…».
Ο κ. Ιγνάτιος, φέρνοντας ως παράδειγμα τους νεοφανείς Οσίους Παϊσιο και Πορφύριο, παρατήρησε ότι «και οι Άγιοι γνωρίζουν τον πόνο στη ζωή τους. Όπως οι ίδιοι μολογούν, πρόκειται για επίσκεψη Θεού, για παιδαγωγία, για να μετρηθεί η υπομονή και η εμπιστοσύνη στο Θεό. Γίνεται αφορμή να γνωρίσουμε την αγάπη και την στοργή των αδελφών μας, αλλά και να γνωρίσουμε τον εαυτό μας και να ενεργήσουμε για την κατά Χριστόν διόρθωσή του… Οι άνθρωποι της πίστεως νιώθουμε, στην κατάσταση του πόνου, ότι δεν είμαστε μόνοι, οι Άγιοι Ανάργυροι είναι κοντά μας και αυτό το ομολογούν, διαχρονικά, οι απλοί άνθρωποι της πίστεως. Ας επικαλούμαστε τους Αγίους στην δοκιμασία του πόνου και της ασθένειας και θα βιώσουμε σίγουρα τα ευεργετικά αποτελέσματα της παρουσίας τους…».
Ανήμερα της εορτής τελέστηκε Πανηγυρική Θεία Λειτουργία, ιερουργούντος του Αρχιμ. Επιφανίου Οικονόμου, Ιεροκήρυκος, ο οποίος κήρυξε τον Θείο Λόγο.
