Λαμπρός εορτασμός Ύψωσις Τιμίου Σταυρού στην Κοζάνη.

Ανήμερα της εορτής το πρωί τελέστηκε Πολυαρχιερατικό Συλλείτουργο προεξάρχοντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμονος, ο οποίος κήρυξε και τον θείο λόγο, ενώ έλαβαν μέρος οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Γρεβενών κ. Δαβίδ, ο οποίος χοροστάτησε και στον Όρθρο, Σισανίου και Σιατίστης κ. Αθανάσιος, Καλαβρύτων και Αιγιαλείας κ. Ιερώνυμος και ο οικείος Ποιμενάρχης Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Σερβίων και Κοζάνης κ. Παύλος.

Στo τέλος του Όρθρου πραγματοποιήθηκε η καθιερωμένη τελετή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, ενώ στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ο οικείος Ποιμενάρχης Σεβ. Μητροπολίτης Σερβίων και Κοζάνης κ. Παύλος εξέφρασε τις θερμές ευχαριστίες του προς τους Αγίους Αρχιερείς που λάμπρυναν με την παρουσία τους την πανήγυρη αλλά και προς όσους συμμετείχαν και συνέβαλαν στην άρτια διοργάνωση της με πρώτο τον Πρωτοσύγκελλο της Ιεράς Μητροπόλεως Σερβίων και Κοζάνης και Προϊστάμενο του Ιερού Ναού, Αρχιμανδρίτη του Οικουμενικού Θρόνου π. Χριστοφόρο Αγγελόπουλο.

Ο Σεβ. Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Ὤ τοῦ παραδόξου θαύματος!  … ἐν τούτῳ ἔθνη βάρβαρα ἥττηνται· ἐν τούτῳ σκῆπτρα ἀνάκτων ἥδρα­σται».

Ἑορτή τῆς Ὑψώσεως τοῦ τιμίου Σταυροῦ καί ἡ Ἁγία μας Ἐκκλησία μνημονεύει σήμερα τόσο τήν πρώ­τη ὕψωσή του, ὅταν ἡ ἁγία ἰσα­πό­στολος Ἑλένη μετά ἀπό προσπά­θει­ες πολλῶν ἐτῶν ἀξιώθηκε νά ἀνακαλύψει τόν Σταυρό τοῦ Κυ­ρίου, τόν ὁποῖο εἶχαν καταχώσει οἱ Ἰουδαῖοι σέ μία χαράδρα, καί ἔριχναν ἐπάνω στούς σταυρούς τά σκουπίδια τους, καί τοῦτο γιά νά μήν τιμᾶται ἀπό τούς χριστιανούς —ἀλλ᾽ ὤ τοῦ θαύματος, ἐκεῖ πού ἦταν τά σκουπίδια, φύτρωνε πάντοτε ὁ βασιλικός!— ὅσο καί τή δεύτε­ρη ὕψωσή του ἀπό τόν εὐσε­βῆ βασιλέα Ἡράκλειο, ὁ ὁποῖος κα­τόρ­θωσε μέ τή δύναμη τοῦ Σταυ­ροῦ νά νικήσει τούς Πέρσες, πού τόν εἶχαν ἁρπάξει ἀπό τά Ἱεροσό­λυμα, καί νά τόν ὑψώσει καί πάλι ἕναν χρόνο ἀργότερα στήν ἀρχική του θέση.

Δέν εἶναι ὅμως μόνο τά δύο αὐτά ἱστορικά γεγονότα πού κάνουν τούς χριστιανούς σέ ὅλο τόν κόσμο νά τιμοῦν τόν Σταυρό τοῦ Κυρίου μας. Δέν εἶναι μόνο αὐτά τά γεγο­νό­τα, τά ὁποῖα καθιέρωσαν τήν ἑορτή τῆς Ὑψώσεως τοῦ τιμίου Σταυροῦ, τήν ὁποία καί σεῖς εὐλα­βῶς κατ᾽ ἔτος ἑορτάζετε καί χαρμο­σύνως πανηγυρίζετε στόν περικαλ­λῆ αὐτόν ναό τῶν ἁγίων ἐνδόξων βα­σιλέων καί ἰσαποστόλων Κων­στα­ντίνου καί Ἑλένης, πανήγυρη στήν ὁποία μετά πολλῆς χαρᾶς συμμετέχει ἡ ἐλαχιστότης μου καί οἱ Σεβασμιώτατοι Ἅγιοι Ἀρχιερεῖς κατόπιν τῆς εὐγενοῦς καί φιλαδέλφου προσκλήσεως τοῦ πολυσεβάστου ποιμενάρχου σας, Σε­βασμιωτάτου Μη­τρο­πολίτου Σερβίων καί Κοζά­νης κ. Παύλου, πρός τόν ὁποῖο καί ἐκφράζω τήν εὐγνωμοσύνη μας καί τίς θερμότατες εὐχαριστίες μας.

Εἶναι μαζί μέ αὐτά τά ἱστορικά γεγονότα καί ἡ ἐμπειρία τῶν θαυ­μάτων τοῦ Σταυροῦ, τά ὁποῖα ἔζη­σε τό εὐσεβές Γένος μας κατά τή μακραίωνη ἱστορική του πορεία. Διότι ἀπό τήν ἐμφάνισή του στόν νεαρό τότε καί εἰδωλολάτρη ἀκό­μη αὐτοκράτορα Κωνσταντίνο, μαζί μέ τήν οὐράνια ὑπόδειξη «ἐν τούτῳ νίκα», ὁ Σταυρός τοῦ Κυρίου μας, τό ξύλο αὐτό τῆς καταδίκης καί τῆς ἀτιμώσεως, δέν εἶναι μόνο πηγή σωτηρίας καί ἀπολυτρώσεως ἀπό τήν ἁμαρτία καί τόν θάνατο, δέν εἶναι μόνο τό ζωηφόρο φυτό, τό ὁποῖο χαρίζει στόν πεπτωκότα ἄνθρωπο ζωή καί ἀθανασία, δέν εἶναι μόνο «ὅπλον κατά τοῦ διαβό­λου» καί «τῶν πνευματικῶν τῆς πονηρίας ἐν τοῖς ἐπουρανίοις», δέν εἶναι μόνο σύμβολο νίκης καί θριάμ­βου κατά τῶν ἀοράτων ἐχθρῶν, ἀλλά καί σύμβολο νίκης καί θριάμβου καί κατά τῶν ὁρατῶν ἐχθρῶν, σύμβολο ἰσχύος καί δυνά­μεως τῶν εἰς Χριστόν πιστευόντων καί ἀγωνιζομένων γιά τό ἀγαθό καί τό δίκαιο.

«Ἐν τούτῳ ἔθνη βάρβαρα ἥττην­ται· ἐν τούτῳ σκῆπτρα ἀνάκτων ἥδρασται».

Αὐτόν τόν ὕμνο ἐπαναλάμβαναν οἱ πατέρες μας ἑορτάζοντας κατά τή διάρκεια τῶν χρόνων τῆς σκλα­βιᾶς τή σημερινή μεγάλη ἑορτή τῆς Ὑψώσεως τοῦ τιμίου Σταυροῦ. Αὐτόν τόν ὕμνο ἐπαναλάμβαναν οἱ πατέρες μας, σηκώνοντας τόν δικό τους βαρύ καί ἀβάστακτο σταυρό τῆς ὑποδουλώσεως στόν ἀλλόθρη­σκο καί βάρβαρο κατακτητή, πού διέλυσε τή χριστιανική αὐτοκρα­το­ρία τους, πού βεβήλωσε τούς ναούς καί τά μοναστήρια τους καί πού πολλές φορές μετέτρεψε τόν σταυρό σέ ἀγχόνη, γιά νά κρεμάσει ἀπό αὐτήν τήν ἀγχόνη τίς χιλιάδες τῶν νεο­μαρτύρων, μέ πρῶτο τόν ἱερομάρ­τυρα πατριάρχη ἅγιο Γρηγόριο τόν Ε´, οἱ ὁποῖοι δέν θέλησαν νά ἀρνη­θοῦν τήν πίστη τους στόν Ἐσταυ­ρωμένο Ἀρχηγό καί τελειωτή τῆς πίστεώς τους, τόν Χριστό, δέν θέλησαν νά ἀφήσουν νά σβύσει ἡ ἐλπίδα τους ὅτι μετά τόν σταυρό θά ἀκολουθήσει καί ἡ ἀνάσταση, ἡ ἀνάσταση τοῦ Γένους.

Γι᾽ αὐτό, ἔστω καί ἄν μέ φόβο καί κρυφή λαχτάρα ἑόρταζαν τήν ἑορ­τή τῆς Ὑψώσεως τοῦ τιμίου Σταυ­ροῦ, δέν ἔπαυσαν ποτέ νά πιστεύ­ουν ὅτι «ἐν τούτῳ ἔθνη βάρβαρα ἥττηνται» καί ὅτι ὁ Χριστός θά χά­ριζε καί πάλι στό εὐσεβές καί πιστό Γένος τῶν Ἑλλήνων, πού ἐπί αἰῶ­νες διεφύλαξε τό ζωηφόρο ξύλο τοῦ Σταυροῦ του, «νίκας κατά βαρ­βάρων».

Γι᾽ αὐτό καί, ὅταν ἔφθασε ἡ εὐλο­γη­μένη ὥρα νά ξεσηκωθοῦν οἱ πα­τέ­ρες μας καί νά ἀποφασίσουν νά ἀγωνισθοῦν γιά τήν ἐλευθερία τους ἀπό τόν Τουρκικό ζυγό, τόν Σταυρό ἐπέλεξαν ὡς σύμβολο, τόν Σταυρό ἔβαλαν στά λάβαρα καί τίς σημαῖες τους, τόν Σταυρό ὕψωσαν, ὅταν ξεκίνησαν τήν ἐπανάσταση τοῦ 1821, καί τή χάρη καί τή βοή­θειά του ἐπικαλοῦντο σέ ὅλες τίς κρίσιμες στιγμές τῶν ἀγώνων τους.

Αὐτό ἀποδεικνύει, ἐκτός τῶν ἄλλων, καί τό μήνυμα πού ἔστειλε στήν ἑλληνική κυβέρνηση ὁ Γέρος τοῦ Μοριᾶ, ὁ Θεόδωρος Κολοκο­τρώ­νης, ὅταν κατέ­λαβε τό 1822 τό Ναύπλιο, στό ὁποῖο ἔγραφε: «Εἰς δόξαν τοῦ ἀηττήτου Σταυροῦ καί τοῦ πρωτοκλήτου Ἀνδρέα, χθές εἰσήλθομεν εἰς τό ὑπερήφανον Παλαμήδι καί ὑψώσαμεν τάς νικη­τάς τοῦ Σταυροῦ σημαίας μέ τρό­πον ἀνήκοντα εἰς τήν δόξαν τοῦ Χριστοῦ».

Τιμώντας καί ἐμεῖς σήμερα τή μεγάλη ἑορτή τῆς Ὑψώσεως τοῦ τι­μίου Σταυροῦ, μαζί μέ τήν ἐπέ­τειο τῶν 200 χρόνων ἀπό τήν ἔναρξη τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστά­σεως τοῦ 1821, ἄς ἐκφράσουμε τήν εὐγνωμοσύνη μας πρός τόν ἐν αὐτῷ προσπαγέντα Σωτήρα καί Λυ­τρωτή μας, ὁ ὁποῖος μέ τή θυσία του ἐπί τοῦ Σταυροῦ δέν μᾶς χάρισε μόνο τήν ἀπαλλαγή μας ἀπό τήν ἁμαρτία καί τήν καταδυναστεία τοῦ διαβόλου, ἀλλά καί μᾶς κλη­ροδ­ότησε τόν Σταυρό του ὡς ὅπλο ἰσχυρό, διά τοῦ ὁποίου «ἔθνη βάρ­βαρα ἥττηνται».

Ἄς τοῦ ἐκφρά­σου­με τήν εὐγνω­μοσύνη μας, γιατί μέ τή δική του βοήθεια ὁ ἀγώνας τῶν πατέρων μας εὐοδώθηκε, καί ἔτσι ἐμεῖς μπο­ροῦμε νά ἑορτάζουμε ἐλεύθεροι τή σημερινή ἑορτή καί νά δοξάζουμε τόν Χριστό γιά τήν ἐλευθερία πού μᾶς χάρισε.

Ἡ σημερινή ὅμως ἑορτή μᾶς ὑπενθυμίζει ὅτι γιά κάθε ἀνάσταση ἀπαιτεῖται θυσία, ἀπαιτοῦνται θυ­σίες, τίς ὁποῖες θά πρέπει ὅλοι μας νά εἴμαστε ἕτοιμοι νά κά­νουμε, ἀκολουθώντας τό παρά­δειγ­μα τοῦ Κυρίου μας πού θυσιά­σθηκε πρῶ­τος γιά τή σωτηρία μας, ἀλλά καί τῶν πατέ­ρων μας πού θυσιάσθη­καν γιά τήν ἐλευθερία τοῦ Ἔθνους μας.

Ἑορτάζοντας, λοιπόν, σήμερα τόν τίμιο Σταυρό, ἄς ἐπικαλούμεθα μέ πίστη τή χάρη του, ἱκετεύοντάς τον νά διαφυλάττει τήν πατρίδα μας, ἡ ὁποία δυστυχῶς διέρχεται ἄσχημες ἡμέρες, ἀλλά καί νά προστατεύει καί τόν κα­θένα μας προσωπικά μέ τή δύναμή του καί νά μᾶς σώζει πάντοτε ἀπό κάθε ὁρα­τό καί ἀό­ρατο ἐχθρό καί κίνδυνο.

Εὐχαριστίες πάλιν καί πολλάκις πρός τόν Σεβασμιώτατον ποιμενάρχην σας, αὐτόν τόν ἐκλεκτό ἱεράρχη τῆς Ἐκκλησίας μας, ὁ ὁποῖος εἶχε τήν καλωσύνη διά μίαν εἰσέτι φοράν νά προσκαλέσει καί ἐμένα καί τούς Σεβασμιωτάτους Ἁγίους Ἀρχιερεῖς, νά ἑορτάσουμε αὐτή τή μεγάλη ἑορτή τῆς Ἐκκλησίας μας, τήν Ὕψωση τοῦ τιμίου Σταυροῦ. Ἄς εὐχηθοῦμε ὁ τίμιος Σταυρός νά μᾶς βοηθᾶ καί νά μᾶς ὐψώνει στή σωτηρία μας. Ἀμήν.