Ο Μητροπολίτης Λαρίσης στο κήρυγμά του, παίρνοντας αφορμή από τον μικρό και μεγάλο παρακλητικό κανόνα, σημείωσε πως “είναι ποιήματα που άνθρωποι έφτιαξαν προς τιμήν της Παναγίας και τα αγάπησε ο λαός μας και πλέον δεν μπορεί να ζήσει χωρίς αυτά”, διευκρινίζοντας συγχρόνως πως “τους έχουμε ισότιμους και τους εναλλάσσουμε ακριβώς για να δείξουμε πως και οι δύο έχουν δικαίωμα στο να εξυμνούν την Υπεραγία Θεοτόκο και τους δύο τους εμπιστευόμαστε στην δογματική τους ορθότητα αλλά και των δύο τα λόγια εκφράζουν τον πόθο και τον πόνο ψυχής μας όπως και την ικεσία μας προς την Υπεραγία Θεοτόκο”.
Θέλοντας ωστόσο να περιγράψει για ποιο λόγο υπάρχει η εκκλησία, ο Ποιμενάρχης μας επεσήμανε, για να δείχνει φως. “Να δίνει φως στη ζωή μας και να δείχνει ελπίδα. Όχι απλή, αλλά τη βεβαιότητα και τη σίγουρη ελπίδα και η πιο σίγουρη από όλες είναι η Παναγία στο φουστάνι της οποίας καλούμαστε να πιαστούμε και εμείς όπως τα μικρά παιδιά. Αυτό κάναμε και εμείς απόψε. Πιαστήκαμε στο φουστάνι της Παναγίας και είπαμε ότι μπορεί η ζωή μας να έχει δυσκολίες όμως κοιτάζουμε ψηλά το φως του ουρανού. Πιανόμαστε στο φουστάνι της και προχωράμε με τη βεβαιότητα ότι αυτή θα μας βγάλει στο ξέφωτο εκεί που πρέπει”.
Αναφερόμενος στις ημέρες που διανύουμε, αυτές του Δεκαπενταυγούστου, σημείωσε πώς “ας ζήσουμε με τη νηστεία, την προσευχή, με τις ωραίες ακολουθίες και με τα μάτια μας στην Παναγία γιατί αυτή είναι η ελπίδα μας και η μάνα μας ώστε να μπορούμε να τη ζητάμε. Να έχουμε έτσι τη βεβαιότητα ότι θα ανταποκριθεί και θα μας δώσει το καλύτερο δυνατό πνευματικό μας συμφέρον”.
Τέλος, ο Σεβασμιώτατος χειροθέτησε σε Πρωτοπρεσβύτερο τον πολύτεκνο ιερέα π. Νικόλαο Ζαμαθράκη ο οποίος διακρίνεται για την ευσέβειά του, εξυπηρετεί την Ιερά Μητρόπολη αγόγγυστα, ακόμη και στις μακρινότερες αποστολές. Είναι αγωνιστής της ζωής, είναι κληρικός ευλαβής και η εκκλησία οφείλει να λέει το μπράβο σε αυτούς που πραγματικά τιμούν το ιερατικό σχήμα και αγωνίζονται δίνοντας με τον τρόπο τους ένα παράδειγμα ζωής.
