Τὸ παράπονο τοῦ ἐπὶ 38 χρόνια παραλύτου γιὰ τὸν ὁποῖο κάνει λόγο ἡ σημερινή εὐαγγελική περικοπή εἶναι πράγματι συγκλονιστικό: «Δὲν ἔχω ἄνθρωπο νὰ μὲ βάλει μέσα στὴν δεξαμενή, ὅταν ταράζεται τὸ νερό». Εἶναι ἀβοήθητος καὶ μόνος. Τὴν βοήθεια ὅμως ποὺ δὲν βρέθηκε ἕνας ἄνθρωπος νὰ τοῦ προσφέρει, ἔρχεται νὰ τὴν δώσει μὲ τὸν πιὸ δραστικό, ὁριστικὸ καὶ αὐθεντικὸ τρόπο ὁ Χριστός. Μὲ ἕνα αὐθεντικὸ λόγο Του δίνει τὴν ὑγεία στὸν ἀσθενῆ. Ὅπως ὁ δημιουργικὸς λόγος τοῦ Θεοῦ ἐκ τοῦ μηδενὸς ἔκανε τὸν κόσμο, τὸ ἴδιο κι ὁ δυναμικὸς λόγος τοῦ Υἱοῦ τοῦ Θεοῦ ἀναδημιουργεῖ τὸ κατεστραμμένο ἀπὸ τὴν ἁμαρτία καὶ τὴν ἀρρώστια πλάσμα.
Ὁ λόγος τοῦ Χριστοῦ δίνει ζωή, εἶναι ζωοδότης λόγος. Ἀρκεῖ ὁ ἄνθρωπος νὰ δεχθεῖ μὲ πίστη καὶ ἐμπιστοσύνη τὸν αὐθεντικὸ αὐτὸ λόγο ποὺ διαφέρει ριζικὰ ἀπὸ τὰ ἀνθρώπινα λόγια. Γιατί δὲν προσβάλλει ἀλλὰ βοηθεῖ, δὲν καταστρέφει, ἀλλὰ δημιουργεῖ, δίνει τὴ ζωὴ καὶ τὴν ἀνάσταση.
Εἶναι πραγματικὰ παράξενος ὁ τρόπος μὲ τὸν ὁποῖο ὑποδέχονται πολλὲς φορὲς οἱ ἄνθρωποι τὴν προσφορὰ τοῦ λόγου τοῦ Θεοῦ. Οἱ Ἰουδαῖοι θρησκευτικοὶ ἡγέτες στὴ διήγησή μας ἀγανακτοῦν, γιατί ὁ Ἰησοῦς ἔκανε τὸ θαῦμα τὴν ἡμέρα τοῦ Σαββάτου καὶ ζήτησε ἀπὸ τὸν ἀσθενῆ νὰ σηκωθεῖ, νὰ πάρει τὸ κρεβάτι του καὶ νὰ πορευθεῖ θεραπευμένος στὸ σπίτι του μετὰ ἀπὸ 38 ἔτη ἀσθένειας.
Μὲ τὴν στενόκαρδη νοοτροπία τους οἱ ἐκπρόσωποι τῆς θρησκείας τυφλώθηκαν ἀπὸ τὸ γράμμα τοῦ Νόμου καὶ δὲν εἶδαν τὸ Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ ποὺ φανέρωσε στὴν ἀνθρωπότητα ὁ Χριστός. Νόμισαν ὅτι καταρρέει τὸ ὅλο θρησκευτικὸ σύστημα τῶν νομικῶν διατάξεων, τὴν στιγμὴ ἀκριβῶς ποὺ ὁ Χριστός πρόσφερε τὴν ἀγάπη καὶ τὴ ζωὴ στοὺς ἀνθρώπους.
Ὁ Χριστός διορθώνει τὴν παραμόρφωση τῆς ἀνθρώπινης φύσεως ποὺ ὁδηγεῖται στὸν ὄλεθρο, ἐπαναφέροντάς την στὴν πορεία τῆς ζωῆς καί τῆς Ἀναστάσεως.
«Αὐτὸς ποὺ ἀκούει τὸν λόγο μου, λέγει ὁ Χριστός, καὶ πιστεύει σ’ Αὐτὸν ποὺ μὲ ἔστειλε ἔχει αἰώνια ζωή καὶ δὲ θὰ κριθεῖ, ἀλλὰ ἤδη ἔχει μεταβεῖ ἀπὸ τὸν θάνατο στὴ ζωὴ». Ὁ θεῖος αὐτὸς λόγος «μένει εἰς τὸν αἰῶνα χωρὶς νὰ μεταβάλλεται ἢ νὰ ἐξασθενεῖ μὲ τὸ πέρασμα τοῦ χρόνου καὶ νὰ χάνει τὴν ἐπικαιρότητά του. Γιατί ἡ ἐλπίδα τῆς ζωῆς καὶ τῆς κατανικήσεως τοῦ θανάτου παραμένει παντοτινὸς πόθος τῶν ἀνθρώπων, μή ἐπηρεαζόμενος ἀπὸ τὴν τεχνικὴ πρόοδο ἢ τὴν πολιτιστικὴ ἐξέλιξη, ποὺ κάνουν τὸν ἄνθρωπο ἀκόμη πιὸ δέσμιο τῶν κατασκευασμάτων του καὶ τὸν ἀφήνουν ἀβοήθητο στὰ βαθύτερα αἰτήματά του. Μέσα στὸ πλῆθος τῶν ἀνέσεων καὶ μηχανῶν ποὺ διευκολύνουν ἐξωτερικὰ τὴν ζωή, διαπιστώνει κανεὶς τὴν ἀπουσία τοῦ συνανθρώπου, τοῦ βοηθοῦ, τοῦ συμπαραστάτου.
Μέσα σ’ ἕνα κόσμο, ποὺ συνέθεταν ἀπὸ τὴν μία μεριὰ οἱ παραμορφωμένοι ἀπὸ τὴν ἀρρώστια καὶ τὴν ἁμαρτία ἄνθρωποι καὶ ἀπὸ τὴν ἄλλη οἱ χαρακτηριζόμενοι ἀπὸ στενόκαρδη τυποκρατία στὴ σφαίρα τῆς θρησκευτικῆς ζωῆς καὶ ἀρνούμενοι τὴν θεία προέλευση τοῦ Ἰησοῦ Ἰουδαῖοι, ἀποκαλύπτεται ὁ Θεὸς ὄχι σὰν τιμωρὸς καὶ κριτὴς ὅλων αὐτῶν, ἀλλὰ σὰν σωτήρας ποὺ λυτρώνει ἀπὸ τὴν ἀσθένεια, ἐλευθερώνει ἀπὸ τοὺς ξηροὺς τύπους, δίνει ζωὴ στοὺς ἀνθρώπους καὶ θερμαίνει τὴν ἐλπίδα τῆς ἀναστάσεως, ἀφοῦ ὁ ἴδιος ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ διὰ τοῦ θανάτου του κατανικᾶ τὸν θάνατο καὶ θριαμβεύει κατὰ τῶν δυνάμεων τῆς φθορᾶς καὶ τῆς καταστροφῆς.
Σὲ τρία σημεῖα κυρίως μπορεῖ κανεὶς νὰ διαπιστώσει τὴν διόρθωση πορείας τῆς ἀνθρωπότητος ποὺ ἐπιτελεῖ ὁ Χριστὸς κατὰ τὴν διήγηση τῆς σημερινῆς εὐαγγελικῆς περικοπῆς:
Ὅποιος πιστεύει σ’ αὐτὸν τὸν λόγο ξεπερνᾶ τὸν θάνατο καὶ μπαίνει στὸ βασίλειο τῆς πραγματικῆς ζωῆς, τῆς θείας καὶ ἀτέρμονης ζωῆς ποὺ ὁδηγεῖ στὸν κόσμο τῆς ἀναστάσεως. Ἐλευθερώνει ἀπὸ τὸν ξηρὸ τύπο τοῦ γράμματος τοῦ Νόμου, ἀποκαλύπτοντας τὴν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιὰ τὸν ἄνθρωπο. Δίνει τὸν λόγο τῆς ἀληθείας ποὺ μέσα στὰ ψεύτικα πολλὲς φορὲς λόγια τῶν ἀνθρώπων μαρτυρεῖ γιὰ τὴν αὐθεντία τῆς θείας δυνάμεως.