Με κατάνυξη η εορτή της Αγίας Αργυρής στη Νάουσα

Η Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία τελέστηκε με την ευκαιρία της εορτής της Αγίας Αργυρής της Νεομάρτυρος, η μνήμη της οποίας τιμάται ετησίως ιδιαιτέρως στον ως άνω Ιερό Ναό, ενώ κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας τέθηκε σε προσκύνηση τεμάχιο Ιερού Λειψάνου της εορταζομένης Αγίας.

Ο Σεβασμιώτατος στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Ἡ βοήθεια ἡμῶν ἐν ὀνόματι Κυρίου τοῦ ποιήσαντος τόν οὐρα­νόν καί τήν γῆν».

Τήν ἀγωνία του ἀλλά καί τήν ἐλπίδα του πρός τόν Θεό ἐκφράζει ὁ προφητάναξ καί ψαλμωδός Δα­βίδ στούς ψαλμούς πού διαβάσαμε προηγουμένως. Ἡ ζωή του, καί πρίν νά γίνει βασιλεύς τοῦ Ἰσραήλ ἀλλά καί ὡς βασιλεύς στή συνέ­χεια, ἦταν μία ζωή μέ πολλές δυ­σκο­λίες καί μέ πολλούς κινδύνους, ὅπως εἶναι καί ἡ ζωή κάθε ἀνθρώ­που, σέ ὅποια ἐποχή καί ἄν ζεῖ, ὅποια θέση καί ἄν κατέχει. Ὅμως ὁ Δαβίδ δέν ἀπογοητευόταν, δέν ἐγκατέλειπε τήν προσπάθεια καί τόν ἀγώνα του. Εἶχε βρεθεῖ πολ­λές φορές ἀντιμέτωπος μέ κινδύ­νους καί δυσκολίες, πού κάθε ἄλ­λος στή θέση του θά νόμιζε ὅτι εἶναι ἀδύνατον νά τίς ὑπερβεῖ, ἀλ­λά ἐκεῖνος γνώριζε ὅτι δέν εἶναι μόνος, δέν εἶναι ἀβοήθητος. Εἶχε τήν κραταιά προστασία καί βοή­θεια τοῦ Θεοῦ, τοῦ δημιουργοῦ τοῦ κόσμου καί κυρίου τῶν πάντων. Καί εἶχε ζήσει ὁ προφητάναξ Δαβίδ θαυμαστές ἐπεμβάσεις τοῦ Θεοῦ στή ζωή του, γι᾽ αὐτό καί δέν δει­λίαζε. Ἐπικαλεῖται τόν Θεό καί πι­στεύει ὅτι θά ἔχει τή βοήθειά του. Καί ἡ βοήθεια τοῦ Θεοῦ εἶναι ἰσχυ­ρή, διότι εἶναι ἡ βοήθεια τοῦ δημι­ουργοῦ τοῦ κόσμου, «τοῦ ποιήσαν­τος τόν οὐρανόν καί τήν γῆν», διότι, ἐφόσον ὁ Θεός δημιούρ­γη­σε τά πάντα, ὅλα ἐξαρτῶνται ἀπό αὐ­τόν καί τίποτε δέν μπορεῖ νά ὑπερβεῖ τή δύναμή του.

Γι᾽ αὐτό καί ὁ ψαλμωδός στρέφε­ται πρός τόν Θεό καί ἐκφράζει τή βεβαιότητά του ὅτι θά ἔχει τή βοή­θεια πού ἔχει ἀνάγκη. «Ἡ βοή­θεια ἡμῶν ἐν ὀνόματι Κυ­ρίου τοῦ ποιή­σαντος τόν οὐρα­νόν καί τήν γῆν».

Αὐτόν τόν στίχο τοῦ προφητάνα­κτος Δαβίδ θά ἐπαναλάμβανε καί ἡ ἁγία νεομάρτυς Ἀργυρή τήν ὁποία τιμοῦμε καί ἀπόψε, ὅπως καί τά προηγούμενα χρόνια, ἐδῶ στόν ναό τῆς Παναγίας μας, τῆς Ναούσης, ὅταν βρέθηκε νεόνυμφη ἐνώπιον τοῦ Τούρκου δικαστοῦ, μέ τήν ψεύτικη κατηγορία ὅτι ἤθελε νά ἀσπα­σθεῖ τή μουσουλμανική θρησκεία καί νά νυμφευθεῖ ἕναν Τοῦρκο καί ἀντ᾽ αὐτοῦ ἐκείνη νυμφεύθηκε ἕναν χριστιανό. Ἦταν ἕνα τέχνασμα πού χρησιμοποιοῦσαν συχνά οἱ Τοῦρκοι

Τόν ἴδιο στίχο θά ἐπαναλάμβανε καθημερινά καί κατά τήν πολυετῆ φυλάκισή της στήν Κωνσταντινού­πολη, ὅπου ὑπέμεινε πάμπολλα βα­­σανιστήρια ἀλλά καί τήν ἀπρεπῆ συμπεριφορά τῶν συγκρατουμέ­νων της γυναικῶν μέσα στή φυλακή. Καί ἀπό αὐτούς τούς λόγους τοῦ ψαλμωδοῦ Δαβίδ θά ἀντλοῦσε δύναμη καί θάρρος γιά νά παραμένει σταθερή στήν πί­στη της στόν Χριστό καί νά μήν τήν ἀρ­νεῖται ὅ,τι καί ἄν ὑφίστατο, μέ­χρι πού ἀξιώθηκε νά λάβει τόν στέ­φα­νο τοῦ μαρτυρίου γιά νά εὐ­φραί­­νεται, ἀπαλλαγμένη ἀπό τά βασα­νι­στήρια καί τόν πόνο, αἰω­νίως κοντά στόν Θεό, στόν οὐρανό, καί γιά νά τήν τι­μοῦ­με καί ἐμεῖς μαζί μέ ὅλη τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ καί νά ἐπι­κα­λούμεθα τή χάρη καί τίς πρε­σβεῖ­ες της.

Μπορεῖ βέβαια ἐμεῖς νά μήν βρι­σκόμαστε μπροστά στό δί­λημ­μα στό ὁποῖο βρέθηκε ἡ ἁγία Ἀργυρή, ἤ νά ἀρνηθοῦμε, δηλαδή, τήν πίστη μας στόν Χριστό ἤ νά ὑποφέρουμε μαρτύρια καί βασανι­στή­ρια, ἀντι­με­τωπίζουμε ὅμως συ­χνά στή ζωή μας δυσκολίες καί προ­βλήματα, στά ὁποῖα δέν μπο­ροῦ­με νά βροῦμε λύση. Καί συχνά καταφεύγουμε καί ζητοῦμε τή βοή­θεια ἀνθρώπων πού νομίζουμε ὅτι εἶναι ἰσχυροί καί μποροῦν νά μᾶς συνδράμουν καί στηριζόμαστε στή δική τους βοήθεια καί κάποιες φορές κάνου­με καί ὑποχωρήσεις καί συμ­βιβα­σμούς, δυστυχῶς, προκειμένου νά ἀποκτή­σου­με τήν εὔνοιά τους, ἀλλά στό τέλος ἀπογοητευόμαστε εἴτε γιατί μᾶς ἐγκα­ταλείπουν ἀβοήθητους εἴτε γιατί δέν ἔχουν τή δύναμη νά μᾶς βοηθήσουν.

Ξεχνοῦμε ὅμως ὅτι καί γιά μᾶς ἰσχύει ὁ λόγος τοῦ ψαλμωδοῦ Δα­βίδ. Καί γιά μᾶς εἶναι διαθέσιμη ἡ πιό ἰσχυρή βοήθεια πού μπορεῖ νά ἀναζητήσει καί νά ἐπιθυμήσει ὁ ἄνθρωπος. Καί ἡ βοήθεια αὐτή εἶναι ἡ βοήθεια τοῦ Θε­οῦ μας, ὁ ὁποῖος ὄχι μόνο εἶναι παντο­δύναμος, μπο­ρεῖ δηλαδή νά κάνει τά πάντα, ἀλλά εἶναι καί πολυ­εύ­σπλαγχνος, εἶναι γεμάτος ἀγάπη καί σπεύδει νά βοηθήσει τό πλάσμα του, ὅταν ζητᾶ τή βοήθειά του.

Μποροῦμε, λοιπόν, καί ἐμεῖς νά ζητοῦμε τή βοήθεια τοῦ Θεοῦ, σέ ὅλα τά ζητήματα πού ἀντιμετω­πί­ζουμε. Θά πρέπει ὅμως νά τήν ζη­τοῦμε μέ τήν πίστη καί τήν ἐμπι­στοσύνη ὅτι ὁ Θεός μπορεῖ νά ἐκ­πλη­ρώσει τό αἴτημά μας καί ὅτι ἡ ζωή μας εἶναι στά χέρια του καί Ἐκεῖνος γνωρίζει πότε καί μέ ποι­όν τρόπο θά μᾶς βοηθήσει.

Θά πρέπει ὅμως νά δείχνουμε τήν πίστη μας ὄχι μόνο μέ τά λόγια ἀλ­λά καί μέ τή ζωή μας, ὅπως ἔκανε καί ἡ ἁγία νεομάρτυς Ἀρ­γυρή, προ­­σπαθώντας δηλαδή νά ζοῦμε σύμ­φω­να μέ τό θέλημά του.

Καί τότε νά εἴμαστε βέβαιοι ὅτι, διά πρεσβειῶν καί τῆς ἁγίας νεο­μάρ­τυρος Ἀργυρῆς καί τῆς Ὑπερα­γίας Θεοτόκου, θά ἔχουμε τή βοή­θεια τοῦ Θεοῦ καί σέ ὅσα ἀπα­σχολοῦν τόν καθένα μας ἀλλά καί σέ ὅσα ἀπασχολοῦν τόν κόσμο μας, τά ὁποῖα δυστυχῶς εἶναι πολλά αὐτό τό διάστημα, ὥστε μέ τή χάρη του καί τήν προ­στασία του νά μπο­ρέ­σουμε νά ἀνταπεξέλθουμε στίς δυσκολίες καί τούς πειρα­σμούς πού ἀντιμε­τω­πίζουμε.

Ἡ Ἐκκλησία μας καθημερινά μᾶς παρουσιάζει παρόμοια πρότυπα, ὅπως αὐτό τῆς ἁγίας Ἀργυρῆς. Καθημερινά μᾶς προβάλλει ἁγίους καί ἁγίες οἱ ὁποῖοι ἐθεώρησαν τά πάντα σκύβαλα, σκουπίδια δηλαδή, γιά νά κερδίσουν τόν Χριστό, καί θέσεις καί ἀξιώματα καί νιάτα καί οἰκογένεια καί τά πάντα, «ἵνα Χριστόν κερδίσωσι». Ἐμεῖς δέν θά κάνουμε κάτι διαφορετικό, ἄν παραμείνουμε πιστοί στίς ἐντολές τοῦ Θεοῦ, ἐάν μείνουμε πιστοί καί σταθεροί στήν πίστη μας καί ἀκολουθοῦμε τό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Τότε νά εἴμεθα βέβαιοι ὅτι, ὁσάκις καταφεύγουμε στόν Θεό, γιά νά ζητήσουμε τή βοήθειά του, σέ ὁποιαδήποτε ἀνάγκη καί ἄν βρισκόμεθα, ὁ Κύριός μας θά εἶναι παρών, συμπαραστάτης καί βοηθός, ὅπως ἦταν στόν προφητάνακτα Δαβίδ καί στήν ἁγία Ἀργυρῆ καί σέ ὅλους τούς ἁγίους μας.