Μεγαλειώδες συλλαλητήριο για την Μακεδονία στη Βεργίνα

Πρώτος ομιλητής στο συλλαλητήριο ήταν ο κ. Μαλκίδης Θεοφάνης, Δρ. Κοινωνικών Επιστημών και μέλος της Διεθνούς Ένωσης Ακαδημαϊκών για τη μελέτη των Γενοκτονιών, ενώ δεύτερος ομιλητής ήταν ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων, ο οποίος συγκλόνισε τα πλήθη με την εμπνευσμένη ομιλία του.

Το παρών έδωσαν οι Σεβασμιώτατοι Μητροπολίτες Καστορίας κ. Σεραφείμ, Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ. Δαμασκηνός, Σερβίων & Κοζάνης κ. Παύλος και Κίτρους, Κατερίνης και Πλαταμώνος κ. Γεώργιος.

Σύμφωνα με τους υπευθύνους του συλλαλητηρίου ο αριθμός των συμμετεχόντων ξεπέρασε τις 8.000. Στο τέλος διαβάστηκε και ενεκρίθη ομόφωνα δια βοής ψήφισμα.

Νωρίς το απόγευμα οι υπεύθυνοι της Οργανωτικής Επιτροπής ανακοίνωσαν την ματαίωση του συλλαλητηρίου, εξαιτίας της έντονης βροχόπτωση που επικρατούσε. Αργότερα οι καιρικές συνθήκες επέτρεψαν την διοργάνωση, πλην όμως πολλοί Αρχιερείς καθώς και ένας μεγάλος αριθμός λεωφορείων και ΙΧ δεν κατόρθωσαν να παρευρεθούν.

H ομιλία του Σεβαμιωτάτου :

Σᾶς καλωσορίζω σήμερα στόν ἱστορικό αὐτόν τόπο, στήν πρω­τεύουσα τῶν ἀρχαίων Μακεδό­νων, στή Βεργίνα, στίς Αἰγές, λίγα μόλις μέτρα ἀπό τούς ἐπιβλη­τι­κούς τάφους τῆς βασιλικῆς οἰκογε­νείας τῆς Μακεδονίας καί τόν τά­φο τοῦ Φιλίππου τοῦ Β´, τοῦ πα­τέρα τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου.

Σᾶς καλωσορίζω λίγα μόλις μέ­τρα ἀπό τό μεγαλοπρεπές ἀνακτο­ρικό συγκρότημα τῶν Μακεδόνων, πού ἀναστηλώνεται στίς ἡμέρες μας.

Σᾶς καλωσορίζω στόν τόπο αὐτό στόν ὁποῖο ἡ παρουσία τοῦ Φιλίπ­που τοῦ Β´, πού ἀγωνίσθηκε νά ἑνώσει τούς Ἕλληνες ἀπέναντι στόν κοινό τους ἐχθρό, τούς Πέρ­σες, ἀλλά καί τοῦ Μεγάλου Ἀλε­ξάνδρου, τοῦ μεγάλου Μακεδόνα στρατηλάτη, ὁ ὁποῖος μετέφερε τόν ἑλληνικό πολιτισμό καί τήν ἑλληνική γλώσσα στά πέ­ρατα τῆς οἰκουμένης καί δόξασε τό ἑλληνικό ἔθνος καί τό ὄνομα τῆς Μα­κεδονίας ὅσο κανένας ἄλλος, εἶναι ὁλοφάνερη.

Θά μοῦ ἐπιτρέψετε πρίν νά ἀρχί­σω νά δώσω μία ἀπάντηση σέ μία ἄποψη πού κυκλοφορεῖ κατά και­ρούς, ἀλλά ἀκούεται τίς τελευταῖες ἑβδομάδες ἐντονότερα ἀπό ὁρισμέ­νους.

Λένε, λοιπόν, «τί δουλειά ἔχουν οἱ παπάδες καί οἱ δεσποτάδες μέ τήν ἐξωτερική πολιτική, τί δου­λειά ἔχουν νά ἀνακατεύονται σέ ὑποθέσεις πού δέν ἔχουν σχέση μέ τήν Ἐκκλησία;». Τούς ἀπαντῶ ἀπό αὐτό τό βῆμα γιά νά τούς λύσω τήν ἀπορία καί γιά νά μήν ἀνησυχοῦν ἄδικα. Οἱ παπάδες, ὅπως λένε, καί οἱ δεσποτάδες δέν εἶναι Ἕλληνες πο­λίτες; Δέν ἔχουν τίς ἴδιες ὑποχρεώ­σεις καί τά ἴδια δικαιώματα μέ τόν κάθε ἕνα πολίτη αὐτῆς τῆς χώρας; Ἐγώ, πού βρίσκομαι ἐνώπιόν σας καί φορῶ τό τιμημένο αὐτό ράσο, δέν ἔχω τά ἴδια δικαιώματα μέ σᾶς; Δέν ἐπιτρέπεται νά ἔχω ἄποψη καί νά τήν ἐκφράζω ὅπως κάθε Ἕλλην πολί­της; Δέν εἶμαι καί ἐγώ ἕνας φο­ρολογούμενος πολίτης πού πονᾶ αὐτόν τόν τόπο καί αὐτή τήν πα­τρί­δα καί νοιάζεται γιά τό παρόν καί τό μέλλον της; Ποιοί εἶναι αὐτοί πού μποροῦν νά μοῦ ἀμφι­σβητήσουν αὐτό τό δικαίωμα πού ἔχει ὁ κάθε πολίτης μιᾶς δημο­κρα­τικῆς χώρας;

Γιά νά μήν πῶ ὅτι ἐμεῖς πού φο­ροῦμε τό τιμημένο ράσο ἔχουμε, ἄν μοῦ ἐπιτρέπετε, ἀκόμη περισσότερα δικαιώματα νά πονᾶμε αὐτή τή γῆ καί νά ἐνδιαφε­ρόμαστε νά εἶναι ἐλεύθερη, διότι ἐάν ἡ Μακεδονία εἶναι σήμερα ἐλεύ­θερη καί ἀνήκει στήν Ἑλλάδα, αὐτό ὀφείλεται ἐν πολλοῖς στόν μητροπολίτη Καστορίας Γερμανό Καραβαγγέλη, στόν ἅγιο Χρυσό­στο­μο Σμύρνης, τόν ἀπό Δράμας, στόν Αἰμιλιανό Γρεβενῶν καί σέ ὅλους ἐκείνους τούς κληρικούς καί τούς μοναχούς, πού μαζί μέ τούς δασκάλους, τίς δασκάλες καί τόν λαό ἀγω­νίσθη­καν καί ἔχυσαν τό αἷμα τους γιά νά ἐλευθερωθεῖ αὐτός ὁ τόπος. Καί ὄχι γιά νά ἐλευθερωθεῖ ἀπό τήν τουρ­κική ἐξουσία καί νά περάσει στή σλαβική καί νά γίνει τμῆμα τῆς Μακεδονίας τοῦ Αἰγαίου πού κά­ποιοι καί σήμερα ὀνειρεύονται καί προπαγανδίζουν.

Δέν κάνουμε ἀσφαλῶς ἐξωτερική πολιτική, ἀλλά ἔχουμε τό δικαίω­μα νά ἀπαιτοῦμε ἡ ἐξωτερική πολι­τική τῆς πατρίδας μας νά γίνεται καί στό ὄνομά μας καί στό ὄνομα τοῦ λαοῦ μας, ὁ ὁποῖος ἀγνοεῖται καί προσβάλλεται κατάφορα. Γι᾽ αὐτό καί μιλοῦμε καί φωνάζουμε γι᾽ αὐτά πού μᾶς πονοῦν καί θά συνεχίσουμε νά τό κάνουμε ὅσο εἶναι ἀνάγκη, ὅπως τό κάναμε καί τότε πού ἦταν Τουρκοκρατία. Ἔτσι τό κάνουμε καί τώρα πού, δυστυ­χῶς, εἶναι ἀθεΐα, ἐκφράζοντας τή φωνή τοῦ λαοῦ, χωρίς νά εἴμαστε οὔτε ἐθνικιστές οὔτε λαϊκιστές οὔτε φασίστες, ὅπως μᾶς συκο­φαντοῦν, ἀλλά ἄνθρωποι πού πο­νοῦμε αὐτόν τόν τόπο, τόν ἡρωικό, τόν ματωμένο, τόν ἅγιο, καί δέν ἀνεχόμαστε τά ψέμματα πού λέγο­νται ἀπό κάποιους νά ὑποστηρί­ξουν τήν ταπεινωτική συμφωνία πού ὑπογράφηκε στίς Πρέσπες.

Πρίν ἀπό ἕνα μήνα ὅλοι ἐμεῖς, οἱ Ἠμαθιῶτες, εἴχαμε συγκεντρωθεῖ στήν Πλατεία Ὡρολογίου τῆς Βε­ροίας, γιά νά ὑψώσουμε τή φωνή μας μαζί μέ ὅλους τούς Ἕλληνες πού εἶχαν συγκεντρωθεῖ τήν ἴδια ὥρα μέ μᾶς σέ ὅλες τίς πόλεις τῆς Ἑλλάδος, πρός τούς ὑπευθύνους τῆς πατρίδος μας καλώντας τους νά ἀναλογισθοῦν τίς εὐθύνες τους, νά συνειδητοποιήσουν τίς συνέ­πειες τῆς συμφωνίας πού ἐπρό­κειτο νά ὑπογράψουν, νά θέσουν πάνω ἀπό ὅλα τό συμφέρον τῆς πατρίδος καί τοῦ Ἔθνους, νά ἀρ­θοῦν στό ὕψος τῶν περιστάσεων καί νά μήν ἐπιχειρήσουν νά προ­δώ­σουν τή Μακεδονία καί τόν ἑλληνικό λαό της, μέ τήν ἐθνική αὐτή ταπείνωση τήν ὁποία ὑπέστη.

Δυστυχῶς δέν ἀκουστήκαμε. Δέν ἄκουσαν τήν κραυγή τῆς ἀγωνίας ἑκατομμυρίων Ἑλλήνων ἐντός καί ἐκτός συνόρων. Δέν ἄκουσαν τήν ὀργή τοῦ λαοῦ γιά τό ἔγκλημα πού ἐπιχειροῦσαν νά νομιμοποιήσουν ὑπογράφοντας τή συμφωνία τῶν Πρεσπῶν, μέ τήν ὁποία ξεπουλοῦ­σαν τό ὄνομα καί τήν ταυτότητα τῆς Μακεδονίας, σέ τιμή εὐκαιρίας γιά τούς γείτονές μας, πραγματο­ποι­ώντας αὐτό πού ἤθελε πρίν ἀπό 70 χρόνια ὁ Ζαχαριάδης στόν ἴδιο τόπο, στούς Ψαράδες, δηλαδή τήν ἀνεξαρτησία τῆς «Μακεδονίας τοῦ Αἰγαίου», καί δέν τό ἐπέτυχε. Ἦρθαν αὐτοί οἱ ἄνθρωποι, πού τούς ἐμπιστεύθηκε ὁ λαός, γιά νά ὑπογράψουν.

Ἔκαναν ὅτι δέν μας ἄκουσαν, γιατί διαφορετικά δέν θά συκοφαντοῦσαν τόσα ἑκατομμύρια ἀνθρώπων καί δέν θά τούς ἐξύ­βριζαν μέ ἀπαράδεκτους καί ἀνυ­πόστατους χαρακτηρισμούς δικῆς τους ἐφευρέσεως.

Σήμερα μάλιστα κάποιος πολιτικούς μᾶς ἀπο­κάλεσε τραμπούκους καί παρακρα­τικούς, ὅλους ἐμᾶς πού συμμετέ­χουμε στά συλλαλητήρια. Τοῦ ἐπι­στρέφουμε τούς χαρακτηρισμούς καί τοῦ ἀπαντοῦμε ὅτι ἀνήκουν σέ αὐτούς πού πρίν ἀπό κάποια χρόνια πή­γαιναν μέ τή νεολαία τοῦ ΣΥΡΙΖΑ καί ὑψηλόβαθμα σήμερα κυβερνητικά στελέχη νά ἑορτάσουν στά Σκόπια, ἀποκα­λώντας τα Μακεδονία. Τώ­ρα προσπαθοῦν μέ ψεύτικες δικαι­ο­λογίες καί ἐπιχειρήματα νά μετα­κυλίσουν τίς εὐθύνες σέ ἄλλους. Ναί, μπορεῖ καί ἄλλοι νά ἔχουν εὐθύνες καί ἔχουν εὐθύνες, ἀλλά αὐτοί ἔβαλαν τήν ὑπογραφή τους καί ὁλοκλήρωσαν τό ἔγκλημα, ἀνα­λαμβάνοντας ἔτσι καί τίς εὐθύνες τῶν προηγουμένων.

Εἴτε ὅμως δέν ἄκουσαν τή φωνή μας εἴτε ἔκαναν ὅτι δέν τήν ἄκου­σαν, ἐμεῖς εἴμαστε ἐδῶ καί πάλι καί θά εἴμαστε παντοῦ, ὅσο καί ἄν χρειαστεῖ, γιά νά φωνάζουμε ἑνω­μένοι ὅτι τήν κατάπτυστη συμφω­νία πού ὑπέγραψε ὁ ὑπουργός τῶν Ἐξωτερικῶν τῆς Ἑλλάδος στίς Πρέσπες δέν τήν ὑπέγραψε ἡ Ἑλ­λάδα, δέν τήν ὑπέγραψε ὁ ἑλλη­νικός λαός, καί γι᾽ αὐτό δέν μπορεῖ νά ἰσχύσει. Εἶναι ἀντίθετη πρός τά συμφέροντά του, εἶναι ἀντίθετη ἀκόμη καί στούς ὅρους καλῆς γειτονίας, καί γι᾽αὐτό δέν μπορεῖ νά ἰσχύσει.

Ἄν κάποιοι τόλμησαν νά προδώ­σουν τή Μακεδονία καί τόν ἑλλη­νικό λαό, ἐμεῖς δέν θά ἐπικυρώ­σουμε αὐτή τήν προδοσία μέ τή σιωπηλή συγκατάθεσή μας.

Ἄν κάποιοι ἀγνόησαν καί ὑποτί­μησαν τό δικαίωμά μας νά ὑπερα­σπιζόμαστε τόν τόπο μας, τό ὄνομά μας, τήν κληρονομιά μας, γιά τά ὁποῖα ἀγωνίσθηκαν καί θυσιάσθη­καν οἱ πατέρες μας, ἄν κάποιοι νόμισαν ὅτι θά τούς ἀφήσουμε νά μᾶς κλέψουν τόν ἥλιο τῆς Βεργίνας, νά μᾶς κλέψουν ὅ,τι πολυτιμότερο ἔχουμε στή ζωή αὐτή, τό ὄνομα καί τήν ταυτότητά μας πού φέρνει ἐπάνω της τό βάρος τῆς ἔνδοξης ἱστορίας 2.500 χιλιάδων χρόνων, ἔκαναν λάθος, ἕνα μεγάλο καί τραγικό λάθος.

Ἄν κάποιοι νόμισαν ὅτι ἐμεῖς θά ἀνεχθοῦμε τή μεγάλη προσβολή, ὁ πρωθυπουργός τῆς γειτονικῆς χώ­ρας λίγα μόλις λεπτά μετά ἀπό τήν ὑπογραφή τῆς συμφωνίας τῶν Πρεσπῶν, νά ὀνομάζει τούς πολί­τες τῆς χώρας του ἁπλῶς «Μακε­δόνες» καί ἐμᾶς Ἕλληνες, καί νά ἐκφράζει τήν ὑπερηφάνειά του ἔναντι τῶν ἁγίων Κυρίλλου καί Μεθοδίου γι᾽ αὐτό πού ἐπέτυχε ἡ χώρα του μέ τή συμφωνία τῶν Πρεσπῶν, δηλαδή νά ὀνομάζεται ἡ γλώσσα τους μακεδονική, ἐπειδή τήν ἀνέχονται οἱ ἴδιοι, εἶναι πολύ γελασμένοι.

Καί ἀποροῦμε καί διερωτώμεθα πῶς κανείς ἀπό τούς ἐκπροσώπους τῆς χώρας μας πού βρισκόταν ἐκεῖ δέν ἀντέδρασε στήν προσβολή; Δέν κατάλαβαν οἱ ἐκπρόσωποι τῆς Ἑλλάδος  τί ἄκουσαν; Δέν εἶχαν συναίσθηση τί ἐννοοῦσε ὁ πρω­θυπουργός τῆς γειτονικῆς χώρας; Γιατί, ἄν οἱ γείτονές μας εἶναι «Μακεδόνες», ἐμεῖς τί εἴμαστε; Καί ἀκόμη, γεννᾶται τό ἐρώτημα, γιατί εἶναι ὑπερήφανοι ἔναντι τῶν ἁγίων Κυρίλλου καί Μεθοδίου; Μήπως νομίζουν ὅτι ἦταν καί αὐτοί Σλάβοι; Δέν γνωρίζουν ὅτι ἦταν Θεσσαλονικεῖς, Ἕλληνες Μακεδό­νες, πού στάλθηκαν ἐκεῖ ἀπό τόν πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως, τόν Μέγα Φώτιο, γιά νά τούς διδάξουν τόν χριστιανισμό καί νά δημιουργήσουν γι᾽ αὐτούς καί τή σλαβική τους γλώσσα ἕνα ἀλφά­βητο;

Λένε πώς οἱ συμφωνίες γίνονται μέ ἀμοιβαῖες ὑποχωρήσεις. Ποιά εἶναι ἡ ὑποχώρηση πού ἔκαναν τά Σκόπια; Πρόσθεσαν τό «Βόρεια» στό ὄνομα πού μᾶς εἶχαν ἤδη κλέ­ψει, στό ὄνομα Μακεδονία, καί ἐμεῖς τό παραχωρήσαμε μέ τήν ὑπογραφή μας. Πῆραν τό ὄνομα «Μακεδόνες/Πολίτες τῆς Βόρειας Μακεδονίας», γιά νά χρησιμο­ποι­οῦν τελικά μόνο τό πρῶτο μέρος: σκέτο Μακεδόνες; Καί ἐμεῖς τί πήραμε; Ἀπολύτως τίποτε. Πήραμε μόνο τή ντροπή καί τό αἴσχος. Ποιός ὑποχώρησε; Ἐκεῖνοι ἤ ἐμεῖς, πού θά πρέπει τώρα νά συζητήσουμε ἀκόμη καί ἄν θά μποροῦν ἡ «Ἑταιρεία Μα­κεδονικῶν Σπουδῶν», τό ἀεροδρό­μιο «Μακεδονία» στή Θεσσαλο­νίκη, τό Πανεπιστήμιό μας νά συνεχίσουν νά ὀνομάζονται ἔτσι, καί φυσικά ἄν θά μπορεῖ νά ὑφί­σταται τό «Μουσεῖο Μακεδονι­κοῦ Ἀγώνα» μέ αὐτό τό ὄνομα ἤ ὄχι, γιατί γιά ὁρισμένους ἀπό αὐτούς δέν ὑπῆρξε Μακεδονικός ἀγώνας.

Αὐτές εἶναι κάποιες ἀπό τίς ἀνα­πόφευκτες συνέπειες πού ἔχει ἡ συμφωνία τῶν Πρεσπῶν, γιά τήν ὁποία οἱ πρωταγωνιστές της καυ­χῶ­νται, καί προσπαθοῦν νά πεί­σουν καί μᾶς ὅτι στήν συμφω­νία αὐτή δέν εἴμαστε χαμένοι. «Δώσαμε», λένε, «ἀλλά κυρίως πήραμε. Πήραμε πίσω τό ὄνομα τῆς Μακεδονίας!» Γιά ποιό ὄνομα μι­λοῦν; Εἶναι τόσο ἀφελεῖς; Γι᾽ αὐτό τό ὄνομα πού χρησιμοποιοῦν οἱ γείτονές μας σάν νά τό κληρονό­μη­σαν ἀπό τούς πατέρες τους; Καί γιά ποιά Μακεδονία, γι᾽ αὐτήν πού σέ λίγο θά μᾶς κάνουν νά αἰσθανό­μαστε ξένοι, ἀφοῦ θά ἀναγκα­σθοῦμε νά ἀλλάξουμε καί τήν ἱστορία μας γιά νά τούς ἱκανο­ποιήσουμε;

Καί γιατί τόν λαό τῆς γειτονικῆς χώρας τόν λαμβάνει ὑπόψη της ἡ ἡγεσία του καί τόν καλεῖ νά ἐκφρα­στεῖ μέσα ἀπό δημοψήφισμα, καί σέ μᾶς ἐπιχειρεῖται ἡ κύρωση τῆς συμφωνίας μόνο μέ 151 βουλευτές; Ποῦ; Σέ αὐτή τή χώρα πού ἔδωσε τά φῶτα τῆς Δημοκρατίας σέ ὅλο τόν κόσμο φοβοῦνται τόν λαό; Φοβοῦ­νται τή γνώμη του; Γιατί δέν θέ­λουν νά τήν ἀκούσουν;

Ὅλα ὅσα λέγονται περί μακεδονικοῦ δῆθεν ἔθνους εἶναι μία ἀπάτη, γιατί τό μακεδονικό (σλαβικό) ἔθνος εἶναι δημιούργη­μα τοῦ Τίτο. Τό εἶπε ὁ ἴδιος ὁ Στάλιν μιλώντας στόν Βούλγαρο Γκεόργκι Ντιμιτρόφ: «Δέν ὑπάρχει συνείδηση μακεδονικοῦ ἔθνους. Ἀλλά ὅπως κατασκευάσαμε ἔθνος Λευκορώσων, ἔτσι καί ὁ Τίτο θά κατασκευάσει ἔθνος Μακεδόνων». Καί τό ζοῦμε.

Πῶς μποροῦμε, λοιπόν, νά μήν ὑψώνουμε τή φωνή μας ἐνάντια στήν προσβλητική καί ταπεινω­τική συμφωνία πού ὑπογράφηκε στίς 16 Ἰουνίου στίς Πρέσπες, καί ὑπενθυμίζουμε στούς ὑπευθύνους τῆς πατρίδος μας πού δέν μᾶς ἄκουσαν τόσον καιρό καί ὑπέγρα­ψαν χωρίς περίσκεψη τή συμφω­νία νά μήν τήν κυρώσουν μέ τήν ψῆφο τους στήν Ἑλληνική Βουλή, ἀκόμη καί ἄν δέν ἐρωτηθεῖ μέ δημοψήφισμα ὁ ἑλληνικός λαός, γιατί ἡ συμφωνία αὐτή εἶναι ἐπικίνδυνη γιά τά συμφέροντά μας, εἶναι ἡ κερκόπορτα πού ἀνοί­γει γιά νά ἀκολουθήσουν καί ἄλλες ὑποχωρήσεις εἰς βάρος τοῦ Ἔθνους μας, εἰς βάρος τῆς πατρί­δος μας καί νά δημιουργηθεῖ ἀργό­τερα ἡ «Μακεδονία τοῦ Αἰγαίου» σύμφωνα καί μέ τήν ἐπιθυμία τῶν μεγάλων δυνάμεων.

Δέν εἶναι δυνατόν νά ἀνεχθοῦμε συμφωνία πού καλλιεργεῖ τόν ἀλυτρωτισμό τῶν γειτόνων μας, ἔστω καί ἄν ἀλλάξουν τό σύνταγ­μα τῆς χώρας τους, διότι καί μόνο ὅτι ἀπό τήν ἴδια ἡμέρα τῆς συμφω­νίας ἀγνόησαν προκλητικά τό σύν­θετο ὄνομα, πού κακῶς τούς παρα­χωρήσαμε, καί συνεχίζουν νά χρησιμοποιοῦν ἐπιδεικτικά γιά τόν ἑαυτό τους τό ὄνομα Μακεδονία καί μακεδονικός, ἀποδεικνύει τίς προθέσεις τους ἔναντι τῆς πατρί­δος μας.

Ἡ συμφωνία αὐτή δέν μπορεῖ νά ἰσχύσει, διότι:

Παραβιάζει τό ἄρθρο 27 τοῦ Συντάγματος, σύμφωνα μέ τό ὁποῖο πρίν ἀπό τήν ὑπογραφή τῆς συμφωνίας ἀπαιτεῖται ἡ ψήφισή της ἀπό τό ἑλληνικό Κοινοβούλιο καί μάλιστα μέ αὐξημένη πλειοψη­φία, ἐπειδή περιλαμβάνει ἀλλαγή γεωγραφικῶν ὅρων, δηλαδή τοῦ ὅρου Μακεδονία, πού ἀνάγεται στούς ἀρχαίους χρόνους.

Ἐπειδή τροποποιεῖ ἔμμεσα προη­γούμενες συνθῆκες μέ τίς ὁποῖες ἔχουν καθορισθεῖ τά σημερινά σύνορα τῆς Ἑλλάδας, προκαλών­τας συγχρόνως σύγχυση σέ σχέση μέ τά σημερινά σύνορα, καθώς κα­θιερώνει καί ἄλλο γεωγραφικό ὅρο Μακεδονία, ἐνῶ σέ αὐτές ὑπῆρχε μόνο ἕνας, καί αὐτός ἦταν στήν Ἑλλάδα, νομιμοποιώντας τίς ἐδαφικές διεκδικήσεις τῶν γειτό­νων μας καί δημιουργώντας τίς προϋποθέσεις γιά τήν ἀναθεώρηση τῶν συνόρων τῆς Ἑλλάδος.

Ἡ συμφωνία αὐτή δέν μπορεῖ νά ἰσχύσει, διότι:

Ὑπογράφηκε παρά τήν ἀντίθεση σύσσωμου τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ στήν παραχώρηση τοῦ ὀνόματος Μακεδονία καί χωρίς νά ζητηθεῖ ἡ γνώμη του γιά τό συγκεκριμένο θέμα.

Ἡ συμφωνία αὐτή δέν μπορεῖ νά ἰσχύσει, διότι:

Ἀντιτίθεται στήν ἔννοια τοῦ Ἔθνους καί προκαλεῖ ἀνεπανόρ­θωτη βλάβη, καθώς οἱ Μακεδόνες ἀποτελοῦν ἀναπόσπαστο τμῆμα τοῦ ἑλληνικοῦ Ἔθνους, καί ἡ συμ­φωνία παραχωρεῖ στούς πολίτες ἑνός ἄλλου κράτους, πού δέν εἶναι Μακεδόνες καί Ἕλληνες, τό δι­καίωμα νά χρησιμοποιοῦν ἐπισή­μως τό ὄνομα Μακεδόνες ὡς προσ­διοριστικό μιᾶς ἄλλης ἐθνότητος.

Ἡ συμφωνία αὐτή δέν μπορεῖ νά ἰσχύσει, διότι:

Προσβάλλει τήν προσωπικότητά μας ὡς Μακεδόνων, ἐπειδή μᾶς ἀναγκάζει νά ἐπεξηγοῦμε ποιοί εἴμαστε, ὅτι δηλαδή ἔχουμε τήν ἀναφορά μας στούς ἀρχαίους Μα­κε­δόνες καί ὄχι στούς Σλάβους.

Ἡ συμφωνία πού ὑπογράφηκε στίς Πρέσπες εἶναι μία συμφωνία ταπεινωτική, προσβλητική, ἐπι­βλα­βής καί ἐπικίνδυνη γιά τήν πατρίδα μας καί τή Μακεδονία μας.

Εἶναι ἀπόλυτη ἀνάγκη νά μήν ἀδρανήσουμε, νά μήν ποῦμε ὅτι «ὅ,τι ἔγινε ἔγινε». Ἡ συμφωνία τῶν Πρεσπῶν δέν ἔχει κλείσει ὁρι­στικά καί εἶναι χρέος καί καθῆκον μας προσωπικό καί ἐθνικό νά μήν κλείσει μέ αὐτούς τούς ταπεινωτι­κούς καί ἐπαίσχυντους γιά ἐμᾶς ὅρους. Πρέπει νά ἀντιδράσουμε καί μποροῦμε νά ἀντιδράσουμε ὑψώ­νο­ντας τή φωνή μας καί διατρα­νώνοντας πρός κάθε κατεύθυνση ὅτι ἡ συμφωνία αὐτή, ὅ,τι καί ἄν συμβεῖ στή γειτονική χώρα, εἴτε ἐγκριθεῖ εἴτε ὄχι, δέν μπορεῖ νά ἐγκριθεῖ καί νά κυρωθεῖ ἀπό τό ἑλληνικό Κοινοβούλιο. Αὐτό πρέ­πει νά τό καταλάβουν οἱ βουλευτές μας. Ἡ εὐθύνη τους γιά τή Μα­κεδονία δέν εἶναι μόνο συλλογική, δέν εἶναι μόνο κομματική. Εἶναι προσωπική. Ἡ κύρωση τῆς συμφω­νίας τῶν Πρεσπῶν τούς καθιστᾶ ὑπόλογους ἀπέναντι στόν λαό καί στήν ἱστορία. Καί ὁ λαός εἶναι ἀντί­θετος σέ αὐτή τή συμφωνία. Πρέπει νά τό συνειδητοποιήσουν. Δέν μπορεῖς νά ξεπουλᾶς τήν πα­τρί­δα γιά μιά θέση, γιά ἕνα μισθό, γιά μία καρέκλα. Ἔχουν χρέος νά ἀρθοῦν στό ὕψος τῶν περιστάσεων. Ἔχουν χρέος νά ἀπαιτήσουν καί αὐτοί νά ἀκουσθεῖ ἡ φωνή τοῦ λαοῦ, γιατί μόνο ἔτσι καί τόν ἑαυτό τους θά σώσουν, ἀλλά προπάντων θά σώσουν τή Μακεδονία καί τήν πατρίδα.

Ἐπιτρέψτε μου νά σᾶς ἀφηγηθῶ ἕνα γεγονός πού συνέβη κατά τή διάρκεια τοῦ πολέμου στήν πρώην Γιουγκοσλαβία. Ὁ Μακαριώτατος Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καί ἡ Ἱερά Σύνοδος μᾶς εἶχε στείλει, τόν Μη­τροπολίτη Μυτιλήνης, τόν Μητρο­πολίτη Ξάνθης καί τήν ἐλαχιστό­τητά μου στή Σερβία, προκειμένου νά συνοδεύσουμε τήν ἀνθρωπιστι­κή βοήθεια πού εἶχε συγκεντρώσει ἡ Ἐκκλησία. Ἀφοῦ πήγαμε στόν πατριάρχη τῆς Σερβίας καί στήν Ἱερά Σύνοδο, ὁ πατριάρχης μᾶς συνέστησε νά ἐπισκεφθοῦμε τόν τότε πρόεδρο Μιλόσεβιτς. Ἕνας Μητροπολίτης μᾶς συνόδευσε, καί ὅταν βρεθήκαμε ἐνώπιόν του μᾶς ρώτησε ἀπό ποιές ἐπαρχίες εἴμαστε. Ὅταν ἄκουσε ὅτι εἴμαστε ἀπό τή Μυτι­λήνη, τήν Ξάνθη καί τή Βέροια, στράφηκε πρός τόν Ἅγιο Ξάνθης καί ἐμένα καί μᾶς εἶπε : «Ἔρχεται ἡ σειρά σας. Ὅπως διαμέλισαν ἐμᾶς θά διαμελίσουν καί σᾶς, γιά νά δημιουργήσουν τή “Μακεδονία τοῦ Αἰγαίου”». Ὁ ἔχων ὦτα ἀκού­ειν, ἀκουέτω.

Γι᾽ αὐτό καί ἀπεθυνόμαστε πρός τούς βουλευτές ὅλων τῶν κομμά­των καί τούς λέμε ὅτι δέν χωρᾶ σύνθετο ὄνομα πού νά περιλαμβάνει τόν ὅρι Μακεδονία ἤ παράγωγό του, γιατί τό ὄνομα Μακεδονία εἶναι ἡ ψυχή μας καί δέν τό ξεπουλᾶμε σέ κανένα καί γιά κανένα λόγο.

Ἀπευθυνόμαστε καί πρός τόν Πρό­εδρο τῆς Δημοκρατίας καί τόν παρακαλοῦμε νά μήν ἐπιτρέψει νά κυρωθεῖ μία τέτοια προσβλητική συμφωνία γιά τό Ἔθνος μας, γιά τή Μακεδονία μας, καί νά μήν ὑπογραφεῖ ἀπό τό ἔντιμο χέρι του.

Ἡ Μακεδονία ἦταν, εἶναι καί παραμένει καί θά παραμένει Ἑλληνική!