Την Τετάρτη 6 Ιουλίου το απόγευμα ο Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων χοροστάτησε στον Πανηγυρικό Εσπερινό και κήρυξε τον θείο λόγο στην πανηγυρίζουσα Ιερά Μονή Αγίας Κυριακής Λουτρού.
Ο Σεβασμιώτατος Βεροίας στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Καλλιέρημα ὤφθης καί θῦμα ἅγιον, προσενεγκοῦσα τῷ Πλάστῃ τήν καθαράν σου ψυχήν».
Θυσία εὐπρόσδεκτο καί θύμα ἅγιο προσέφερες στόν Θεό τήν καθαρά σου ψυχή, ψάλλει ὁ ἱερός ὑμνογράφος, ἀπευθυνόμενος πρός τήν ἁγία μεγαλομάρτυρα Κυριακή, τήν προστάτιδα ὄχι μόνο τῆς Ἱερᾶς αὐτῆς Μονῆς καί τῶν εὐλαβῶν μοναζουσῶν, οἱ ὁποῖες ἐγκαταβιοῦν ὑπό τή σκέπη της, ἀλλά καί ὅλης τῆς περιοχῆς καί τῶν εὐσεβῶν προσκυνητῶν της.
Σέ τί ἀναφέρεται καί τί ἐννοεῖ ὅμως μέ τούς λόγους αὐτούς ὁ ἱερός ὑμνογράφος;
Ἀναφέρεται στό μαρτύριο τῆς ἁγίας Κυριακῆς. Διότι, ἄν καί πολύ νεαρή στήν ἡλικία ἡ ἁγία, δέν δίστασε νά ὁμολογήσει τήν πίστη καί τήν ἀγάπη της στόν Χριστό, ὅταν κατά τόν μεγάλο διωγμό τοῦ Διοκλητιανοῦ ἐναντίον τῶν χριστιανῶν συνελήφθη καί αὐτή ὡς χριστιανή καί ὁδηγήθηκε ἐνώπιον τοῦ ρωμαίου διοικητοῦ γιά νά ἀπολογηθεῖ, ἐπειδή δέν ὑπήκουε στίς ἐντολές τοῦ αὐτοκράτορα καί δέν πίστευε στούς ψεύτικους θεούς.
Καί ὄχι μόνο δέν δίστασε νά ὁμολογήσει τήν πίστη της, ὄχι μόνο δέν ἑλκύσθηκε καί δέν παρασύρθηκε ἀπό τίς ὑποσχέσεις τοῦ ἡγεμόνος γιά νά ἀρνηθεῖ τόν Χριστό, ἀλλά δέν φοβήθηκε οὔτε τίς ἀπειλές του καί ἀπέδειξε μέ τήν καρτερία της στά βασανιστήρια τήν ἀκράδαντη πίστη της καί τή θέλησή της, ἀντί νά θυσιάσει στά εἴδωλα, νά θυσιάσει τή ζωή της γιά τόν Χριστό. Καί εἶχε τή δύναμη ἡ ἁγία μεγαλομάρτυς Κυριακή νά θυσιάσει καί τή ζωή της γιά τόν Χριστό, γιατί πρίν ἀπό τή ζωή της τοῦ εἶχε προσφέρει τήν ψυχή της.
Ὁ Χριστός δέν ζητᾶ ἀπό τούς ἀνθρώπους, δέν ζητᾶ ἀπό ὅσους τόν πιστεύουν, ἀνθρωποθυσίες. Ζητᾶ τήν ψυχή τους, ζητᾶ τήν καρδιά τους, γιά νά τήν μεταποιήσει σέ κατοικητήριό του καί νά τήν δοξάσει, ὅπως ἔκανε καί μέ τήν ἁγία μεγαλομάρτυρα Κυριακή.
Ἡ ψυχή μας εἶναι ἡ δική του πνοή καί ἡ δική του εἰκόνα, γι᾽αὐτό καί εἶναι ὅ,τι πιό πολύτιμο ἔχει ὁ ἄνθρωπος νά προσφέρει στόν Θεό, ἀλλά καί γιατί εἶναι αὐτή πού μπορεῖ νά ἑνωθεῖ μαζί του καί νά ζήσει αἰώνια κοντά του.
«Υἱέ μου», λέγει ὁ Θεός, «δός μοι σήν καρδίαν». Δός μου τήν καρδιά σου, λέγει ὁ Χριστός. Αὐτήν ζητᾶ μόνο καί αὐτή τοῦ προσέφερε καί ἡ ἁγία Κυριακή ἀλλά καί ὅλοι οἱ ἅγιοι τῆς Ἐκκλησίας μας, εἴτε συνόδευσαν τήν προσφορά τους μέ τό μαρτύριο εἴτε ὄχι. Καί ὁ πόθος τῆς ἁγίας Κυριακῆς νά προσφέρει τήν ψυχή της στόν Χριστό ἦταν τόσο διακαής, ὥστε, ὅταν λίγο πρίν ἀπό τό μαρτύριό της γονάτισε νά προσευχηθεῖ, ἡ ψυχή της πέταξε στόν Χριστό πού ἀγαποῦσε καί γιά τόν ὁποῖο θυσίαζε καί τή ζωή της, πρίν ὁ δήμιος τῆς ἀφαιρέσει τή ζωή.
Ὁ Χριστός ὅμως ζητᾶ τήν ψυχή μας καί γιά ἕναν ἀκόμη λόγο. Διότι ἡ ψυχή μας εἶναι κάτι πού ὁ καθένας μας ἔχει καί μπορεῖ νά τοῦ τό προσφέρει, ἀνεξάρτητα ἀπό τήν ἡλικία καί τή μόρφωσή του, τήν οἰκονομική του κατάσταση καί τήν κοινωνική του θέση, τόν τόπο καί τήν ἐποχή στήν ὁποία ζεῖ. Ἡ ψυχή μας εἶναι αὐτό τό ὁποῖο μποροῦμε ὅλοι ἀνεξαιρέτως νά τοῦ προσφέρουμε.
Δέν μᾶς ζητᾶ βέβαια νά τοῦ τήν προσφέρουμε μέ τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο τοῦ τήν προσέφερε ἡ ἁγία Κυριακή, δηλαδή θυσιάζοντας γιά χάρη του καί τή ζωή μας, ἀλλά μέ τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο μπορεῖ ὁ καθένας ἀπό ἐμᾶς. Μᾶς ζητᾶ νά τοῦ τήν προσφέρουμε καθαρή, γιά νά ἐνοικήσει σέ αὐτήν, ὅπως εἶπα, καί νά τήν ἁγιάσει. Τήν ζητᾶ ὅμως καί ὅταν ἀκόμη δέν εἶναι καθαρή, ὅταν εἶναι ἀμαυρωμένη ἀπό τίς ἁμαρτίες καί τά πάθη μας, ἄν τοῦ τήν προσφέρουμε ἐν μετανοίᾳ, καί ὑπόσχεται νά τήν καθαρίσει καί νά τήν ἀπαλλάξει ἀπό τούς ρύπους τῆς κακίας καί τῆς ἁμαρτίας. Τήν ζητᾶ, σέ ὅποια κατάσταση καί ἄν εὑρίσκεται, ἀρκεῖ νά τοῦ τήν προσφέρουμε μέ συναίσθηση τῆς ἀδυναμίας μας, γιά νά τήν θεραπεύσει ἀπό τίς πληγές καί τά τραύματα πού φέρει καί νά τήν ἀποκαταστήσει στήν προτέρα της κατάσταση.
Συχνά, δυστυχῶς, οἱ ἄνθρωποι διστάζουμε ἤ καί ἀρνούμεθα νά προσφέρουμε στόν Χριστό τήν καρδιά μας, γιατί νομίζουμε ὅτι θά δεσμευθοῦμε, ὅτι δέν θά μποροῦμε νά κάνουμε ὅ,τι θέλουμε καί νά τήν διαχειρισθοῦμε ὅπως θέλουμε. Ὅμως κάνουμε λάθος, γιατί, ἀντίθετα ἀπό ὅ,τι πιστεύουμε, ὁ Χριστός ἐλευθερώνει τήν καρδιά μας, ὅταν τοῦ τήν προσφέρουμε μέ ἀγάπη. Τήν ἐλευθερώνει ἀπό κάθε τι πού τήν δεσμεύει, εἴτε αὐτό εἶναι τά πάθη καί οἱ ἀδυναμίες μας, στά ὁποῖα προσκολλᾶται εὔκολα ἡ ψυχή μας, εἴτε εἶναι ὑλικά ἀγαθά, πλοῦτος, δόξα, ἀνέσεις, εἴτε εἶναι ἀπολαύσεις ἤ μέριμνες κοσμικές, εἴτε ἀκόμη καί οἱ ἄνθρωποι, στούς ὁποίους προσκολλώμεθα. Ὅλα αὐτά στά ὁποῖα παραχωροῦμε ἤ προσφέρουμε τήν ψυχή μας, ἀργά ἤ γρήγορα τήν καθιστοῦν ὑποχείριό τους καί δέν τῆς ἐπιτρέπουν νά στραφεῖ πρός τόν Χριστό στόν ὁποῖο ἀνήκει καί ὁ ὁποῖος εἶναι ὁ μόνος πού τήν ἐλευθερώνει, πού τήν ἐξυψώνει, πού τήν ἁγιάζει καί πού τήν δοξάζει.
Αὐτό ἔκανε καί μέ τήν ἁγία μεγαλομάρτυρα Κυριακή, ἡ ὁποία ἦταν μία νεαρή κοπέλα, καί ὅμως ἔλαβε ἀπό τόν Χριστό τόση τιμή καί τόση δόξα, ὥστε μέχρι σήμερα νά τήν τιμοῦμε καί νά προστρέχουμε στή χάρη της, ἐπικαλούμενοι τή βοήθεια καί τίς πρεσβεῖες της.
Ἄς ἀξιοποιήσουμε τό προσκύνημά μας στήν ἱερά πανήγυρη τῆς Μονῆς της καί ἄς προσπαθήσουμε νά ἀκολουθήσουμε τό παράδειγμά της, γιατί ὁ Χριστός περιμένει νά τοῦ προσφέρουμε καί τή δική μας ψυχή.