Μεσογαίας για γάμο ομοφυλοφίλων: Η αμαρτία της παρά φύσιν ασέβειας είναι μεγάλη
Ο Μητροπολίτης Μεσογαίας και Λαυρεωτικής, κ. Νικόλαος εξέδωσε εγκύκλιο στην οποία αναφέρθηκε στην έναρξη του Τριωδίου και στο θέμα του “γάμου” ομοφυλοφίλων ζευγαριών.
Στην εγκύκλιο, επισήμανε ότι η αμαρτία της παρά φύσιν ασέβειας είναι μεγάλη και αφορά όλη την κοινωνία, ενώ τόνισε τη σημασία της διατήρησης της ανθρώπινης αξίας και αξιοπρέπειας.
Επίσης, εξέφρασε τη διαρκή δέσμευσή του να συνεχίσει να υπερασπίζεται την αλήθεια και να διαφωτίζει τον δρόμο του φωτός.
Τέλος, κάλεσε τους πολιτικούς να σεβαστούν την αξία του ανθρώπου και την οικογένεια, και να προστατεύσουν την κοινωνία από τις “αρρωστίες” της.
Διαβάστε ολόκληρη την εγκύκλιο παρακάτω:
Προς
Τους ευσεβείς χριστιανούς της καθ’ ημάς ‘Ιεράς Μητροπόλεως
Προσφιλή τέκνα εν Κυρίω και αγαπητοί αδελφοί μας,
Ο Μητροπολίτης σας και όλοι οι εφημέριοι και κληρικοί της Ιεράς Μητροπόλεώς μας σας ευχόμαστε καλό και ευλογημένο Τριώδιο, το οποίο χαρακτηρίζεται από την Εκκλησία μας ως «Πύλη της Μετανοίας», ενώ η Μεγάλη Τεσσαρακοστή αποκαλείται «Οδός Μετανοίας». Σήμερα ξεκινούμε μία πορεία μετανοίας και πνευματικών αγώνων. Η μετάνοια κατέχει κεντρική θέση στη ζωή μας ως πιστών, ιδιαίτερα όμως βρίσκεται στο επίκεντρο αυτής της περιόδου, μάλιστα φέτος που το ξεκίνημά της συνδυάζεται με τα γνωστα πρωτοφανή γεγονότα που έχουν προξενήσει εντάσεις, μεγάλη απογοήτευση, πικρία και βαθειά θλίψη στις καρδιές μας. Η αφροσύνη, ο παραλογισμος, η αμαρτία, η ηθική εκτροπή στο αποκορύφωμά τους. Όλα αυτά και με τον νόμο. Στην πατρίδα μας. Ποιος θα το φανταζότανε αυτό;
Με μεγάλη απορία, όχι όμως και με ιδιαίτερη έκπληξη, γίναμε μαρτυρες προσφάτως μιάς ακατανόητης προσπάθειας μεθοδευμένης ψήφισης από το ελληνικό κοινοβούλιο, μάλιστα με τη σύμπραξη τελικως πέντε κομμάτων, του γάμου ατόμων του ιδίου φύλου και της συναφούς με αυτόν δυνατότητος αποκτήσεως τέκνων, κάτι που προσβάλλει καίρια και τον θεσμό της οικογένειας, αλλά και την ίδια την αξία και αξιοπρέπεια, την ιερότητα του ανθρώπου.
Έτσι φτάσαμε στη νομοθετική εξίσωση του ιερού θεσμού του γάμου και της οικογένειας με νέες μορφές συμβίωσης, που αντιβαίνουν παντελώς στους φυσικούς όρους και τους ψυχοκοινωνικούς νομους και ασεβούν στον νόμο του Θεού, με έωλα επιχειρήματα ηθικού επικαλύμματος υποστήριξης των δικαιωμάτων των προιοντων αυτών, δηλαδή των δύστυχων παιδιών.
Είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς τον λόγο που οδήγησε σε αυτήν την απόφαση της Κυβερνήσεως, τη λογική που δικαιολόγησε την πιεστικότητα με την οποία άσκησε την πολιτική της και τη σπουδή και εμμονή της παρά τις έντονες αντιδράσεις και στελεχών της και ποικίλων φορέων, αλλά και της Εκκλησίας. Ποιος ο λόγος για έναν τέτοιο νόμο; ποια η ανάγκη; πόσους αφορά άμεσα; πόσες τελικά είναι αυτές οι περιπτώσεις που χρηζουν νομοθετική θεραπεία; Γιατί αυτές οι μεθοδεύσεις; Γιατί να προκληθεί τόσος διχασμός και αναστάτωση στην κοινωνία; Πως είναι δυνατόν ένα νομοσχέδιο που αφορα την οικογένεια και την ηθική, που ανατρέπει ιστορικές αξιακές σταθερές, μάλιστα μέσα σε περίοδο τρομακτικής δημογραφικής κρισης, να ψηφίζεται με προκλητή βουλευτική αποχή του κυβερνώντος κόμματος και προκλητικές συνειδησιακές πιέσεις;
Το νομοσχέδιο όμως δυστυχώς ψηφίσθηκε! Απέναντί μας έχουμε πλέον έναν απαράδεκτο νόμο και μια τραγική πραγματικότητα που περιγράφεται από μια αλληλουχία επερχομένων προβλημάτων.
Πρώτο πρόβλημα τα δύστυχα παιδιά που θα υιοθετούνται κατά παραγγελίαν και θα υποχρεωθούν να μεγαλώσουν μέσα σε περιβάλλον εντελώς αντίθετο με τους φυσικούς νόμους, τις ευαγγελικές επιταγές και τις ηθικές προϋποθέσεις. Το πρόβλημά τους δεν είναι ότι δεν θα έχουν πατέρα η μητέρα, αλλά ότι θα έχουν αντί για μητέρα πατέρα η αντί για πατέρα μητέρα. Η σύχγυση είναι προφανής. Η ομοφυλοφιλική ψευτο-οικογένεια προξενεί και στέρηση και σύγχυση στις παιδικές ψυχές. Το πρόβλημα αυτών των παιδιών είναι μεγαλύτερο που γεννήθηκαν από όταν και αν ορφανεύσουν.
Δεύτερο πρόβλημα, όλα τα παιδιά μας που εφ’ εξής, από την τρυφερη τους κιόλας ηλικία θα εκτίθενται και θα εθίζονται σε εικόνες αφύσικης πραγματικότητας. Θα μπερδεύονται από αυτά που θα βλεπουν και θα ακούν καθημερινά. Σε λίγο κανείς δεν θα μπορεί να ξεχωρίσει στο μυαλό τους την αλήθεια από το ψέμα και το ηθικό από το ανήθικο. Μια κοινωνία πρωτοφανούς σύγχυσης ταυτότητας ξεπροβάλλει εφιαλτικά.
Υπάρχει και ένα τρίτο∙ ο γάμος, όπως ψηφίστηκε, υποβαθμίζει την οικογένεια και καταρρακώνει την αξία του ανθρώπου, την ομορφιά και ιερότητά του. Σκοπός του γάμου είναι να ενώσει τους δύο, τον άνδρα και την γυναίκα. Ο γάμος των ομφυλόφιλων ζευγαριών διχάζει αμφοτέρους. Όταν οι επιθυμίες της ψυχής δεν εναρμονίζονται με το σώμα, τη βιολογία και τη φύση, ο άνθρωπος είναι διχασμένος. Όταν δύο διχασμένοι συμβιώνουν και αναπαράγονται, τότε πολλαπλασιάζεται ο διχασμός τους. Όταν νομιμοποιείται και θεσμοθετείται αδιάντροπα μια καταστροφική αμαρτία για όσους την διαπράττουν, μεταδίδεται καλπάζοντας και διασπείρεται ανεξέλεγκτα ανάμεσα και στους ανυποψίαστους. Εκεί οδηγούν τον άνθρωπο οι νέες αντιλήψεις. Εκεί καταντούν την κοινωνία. Σε αυτόν τον γκρεμό μας έσπρωξαν οι κυβερνητικοί προστάτες μας.
Όλοι μιλούν για την κλιματική αλλαγή και την απειλή της οικολογικής καταστροφής, στην οποία οδηγηθήκαμε βιάζοντας αλόγιστα τη φύση. Η φύση όμως βιάζεται και όταν εισάγονται στη ζωή μας διαφυλικές πρακτικές που αγνοεί η φυσιολογική τάξη, όταν μιλάμε για πολλά φύλα πέραν των δύο, αυτών του άνδρα και της γυναίκας, όταν η γυναίκα καταντάει μηχανή παραγωγής και προσβαλλεται η μητρότητα, όταν η θηλυκότητα θυσιάζεται στον βωμό της σεξουαλικότητας, όταν αλλοιώνεται η ανθρώπινη ταυτότητα.
Η απειλή κατά της ανθρώπινης οντολογίας αποτελεί κίνδυνο μεγαλύτερο ακόμη και από την κλιματική αλλαγή. Το ένα κατάστρέφει το περιβάλλον, το άλλο βιάζει και καταβροχθίζει τον άνθρωπο, τον ευτελίζει, του συντρίβει την αξία, τον τελειώνει. Δυστυχώς!
Η αμαρτία της παρά φύσιν ασέβειας είναι μεγάλη. Δεν είναι όμως μόνον αμαρτία κάποιων λίγων ανθρώπων, αλλά είναι και αμαρτία μιάς ολόκληρης κοινωνίας. Ούτε πάλι είναι αμαρτία του σήμερα, αλλά αμαρτία που κυοφορείται εδώ και χρόνια. Και το χειρότερο, αυτό συνέβη στη χώρα μας, μια χώρα με Ορθόδοξη ζωή και θαυμαστή ιστορία, γεμάτη από αγίους και σημεία θεικής παρουσίας, με αξιοζήλευτη οικογενειακή παράδοση, μια χώρα πραγματικά ευλογημένη. Πως να το αντέξει κανείς αυτό; Πως να το συγχωρήσει;
Και να σκεφθεί κανείς ότι άνθρωποι δικοί μας, που τους εμπιστεύθηκε με την ψήφο τους ο λαός μας, που βαπτίσθηκαν στην κολυμβήθρα της Εκκλησίας μας, αυτοί περιφρόνησαν τη φωνή της, ανήρεσαν το βάπτισμα με την ψήφο τους, αυτοί που εμφανίζονται στις εκκλησιές μας, που τιμήθηκαν από τον πιστό λαό και ευεργετήθηκαν από την Εκκλησία μας πολλαπλως και κατ’ επανάληψιν, λέρωσαν τα χέρια τους με την ψήφο της ανευθυνότητας τους, λάσπωσαν το κύρος τους. Και όχι μόνον. Τελικά, δεν ψήφισαν απλά τον νόμο∙ τον υποστήριξαν με πάθος, τον επέβαλαν με πείσμα, τον γιόρτασαν προκλητικά. Μόλυναν την τιμή τους, ασέβησαν οικτρά στην αποστολή τους.
Αντί να σηκώσουν στους ώμους τους το δράμα του λαού και την ευθύνη της ιστορίας, αυτοί με επικεφαλής την πρώτη πολίτη της χώρας μας πανηγύριζαν ασεβώς και προκλητικώς σε δυσώνυμα κέντρα για τη δήθεν νίκη τους. Αυτό αποτελεί μεγαλύτερη αμαρτία και από την αμαρτία που όλως ασυνέτως ψήφισαν. Το πρόβλημα πλέον δεν είναι κάποια άτομα που με τη συνδρομή της πολιτείας ταλαιπωρούνται διότι δεν τα βρήκαν με τη φύση τους, αλλά αυτοί που οδηγούν το μέλλον μας στην καταστροφή και τα παιδιά στη σύγχυση και δεν μπόρεσαν να τα βρούν με την ηθική και τη λογική, με την ευθύνη και τη συνείδησή τους.
Και κάτι ακόμη∙ Αν εξαιρέσει κανείς αυτούς που βγήκαν με το λάβαρο του αίσχους και πανηγύριζαν για την υπερψήφιση του νόμου, δεν είναι λίγοι και αυτοί που αναγκάσθηκαν να ψηφίσουν, αφού υπέστησαν πολιτικό βιασμό και ανελέητο εκβιασμό. Οι πρώτοι εγκληματούν, οι δεύτεροι είναι θύματα. Μπορεί ίσως γι’ αυτόν τον λόγο να έχουν ελαφρυντικά, διερωτώμεθα όμως αν αξίζουν πλέον να σηκώνουν το βάρος του υπεύθυνου εκπροσώπου του λαού στη Βουλή και κατά πόσον η αγνόηση της κραυγής της Εκκλησίας διαταράσσει τη σχέση τους μαζί της.
Αγαπητά μας τέκνα και αδελφοί,
Το κακό, η απόλυτη εκτροπή, η αμαρτία ήδη επικρατούν στις κοινωνίες μας και πλέον ροκανίζουν ακόμη και το υπαρκτικό μέλλον μας. Αυτό που έγινε πριν δέκα μέρες είναι ο,τι χειρότερο στη συγχρονη ιστορία. Και οι συνέπειές του ανυπολόγιστες. Η κοινωνία μας αλλάζει. Το ίδιο και η ταυτότητά της. Είναι σαν να βιώνουμε πάλι την πτώση, σαν να θρηνούμε όπως ο Αδάμ έξωθεν του Παραδείσου. «Στώμεν καλώς, στώμεν μετά φόβου».
Να γνωρίζετε όμως ότι όλοι εμείς που φέρουμε το βάρος της πνευματικής πατρότητος, δεν θα σιωπήσουμε, ούτε θα εγκαταλείψουμε τον αγώνα, ούτε θα αρνηθούμε την ευθύνη μας. Θα συνεχίζουμε να ομολογούμε την αλήθεια και να δείχνουμε τον φωτεινό δρόμο. Αποστολή της Εκκλησίας είναι να αναδείξει και να διασώσει την ανθρώπινη αξία. Χρέος της πολιτείας είναι να προστατεύσει την αξιοπρεπεια. Όταν κλονίζεται η αξία, τότε παραλύει η αξιοπρέπεια, δεν υπάρχει. Γι’ αυτό και προς τους πολιτικούς διαχειριστές της ζωής μας θα συνεχίσουμε να υψώνουμε φωνή: Μη τσακίζετε τον άνθρωπο∙ σεβαστείτε την αξία του, είναι απροσμέτρητη. Τιμήστε την οικογένεια∙ είναι θεσμός ανεκτίμητος. Αγκαλιάστε θεραπευτικά όσους έχουν προβλημα∙ αυτό χρειάζονται. Μη τους τσαλακώνετε παίζοντας νομοθετικά με τα παθολογικά δικαιώματά τους. Προστατεύστε την κοινωνία από τις αρρώστιες της.
Αλλά και όλοι εμείς, αγαπητά μας τέκνα και αδελφοί, ας κρατησουμε τον αυτοσεβασμό μας, τη χαρά μας που γεννηθήκαμε άνθρωποι. Δεν είμαστε σεξουαλικά υποκείμενα· είμαστε άνδρες και γυναίκες, ευλογημένοι με την τιμή και περικοσμημένοι με τη δόξα του φύλου, δηλαδή οι άνδρες με πραγματική ανδροπρέπεια και οι γυναίκες με γνήσια θηλυκότητα και χάρη. Αυτό σημαίνει ότι ο Θεός χάρισε την πνοή Του σε «άρσεν και θήλυ». Σε τέτοιους την εμπιστεύθηκε, σε τέτοιους χάραξε την εικόνα Του. Όχι σε κάτι άλλο. Αυτό διδάσκει η σοφή Εκκλησία μας. Ας ανανεώσουμε όλοι μας τον σύνδεσμο μαζί της, ας τον εξυγιάνουμε και ας τον κάνουμε στενότερο και δυνατότερο. Μόνον έτσι θα αντέξουμε την καταιγίδα των αλλεπάλληλων εκτροπών και τον βομβαρδισμο του ανήθικου παραλογισμού της απροκάλυπτης ασέβειας. Οι κρίσεις δοκιμάζουν μεν την πίστη, αλλά και γεννούν αγίους.
Το Τριώδιο αρχίζει. Ευκαιρία να αφυπνισθούμε όλοι. Καιρός να «ανορθώσουμε τα παραλελυμένα γόνατα» και να ξαναχαράξουμε ορθή τροχιά στη ζωή μας. Ανάγκη γενικευμένης μετανοίας. Ως Εκκλησία εν σώματι να μετανοήσουμε. Η μετάνοια δεν είναι για κάποιους άλλους∙ είναι για μας, για όλους μας. Όπως η Χαναναία ζήτησε η ίδια για τον εαυτό της το έλεος από τον Κύριο, προκειμένου να θεραπευθεί η δαιμονισμένη κόρη της, έτσι κι εμείς καλούμεθα να κλίνουμε γόνυ μετανοίας, άσχετα με το τι θα κάνουν οι ένοχοι του εγκλήματος, για να κρατηθεί η κοινωνία μας στα πόδια της. Αλλά, γιατί όχι, για να το καταλάβουν και οι ίδιοι και να επιστρέψουν. Καλούμεθα να μετανοήσουμε για τη συλλογική αμαρτία όπως οι τρεις παίδες της Παλαιάς Διαθήκης, εκείνοι στην «κάμινον του πυρός την καιομένην» δοξολογούντες, κι εμείς στο καμίνι της σύγχρονης γενικευμένης αποστασίας γρηγορούντες.
Ας τιμήσουμε μαζί με το δώρο της ανθρώπινης φύσης μας, τις οικογένειές μας, ας κρατήσουμε ζωντανή την πίστη μας, ας εντείνουμε τις προσπάθειές μας στον αγώνα του αγιασμού μας και ας υψώσουμε ικετηρίους χείρας προς τον δωρεοδότη ελεήμονα Κύριο: «Φείσαι ημών, Κύριε, μη μνησθής των αμαρτιών ημών, αλλά σώσον ημάς διά το όνομά σου το άγιον».
Προσφιλή τέκνα και αδελφοί μας,
«Γρηγορείτε, στήκετε εν τη πίστει, ανδρίζεσθε, κραταιούσθε (Α΄ Κορ. ιστ΄ 13),
και ο Θεός της αγάπης και ειρήνης έσται μεθ᾽ υμών» (Β΄ Κορ. ιγ΄ 11)
Μετ’ευχών και πολλής της εν Κυρίω αγάπης,
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
† Ο Μεσογαίας και Λαυρεωτικής ΝΙΚΟΛΑΟΣ
Και άπαντες οι εφημέριοι της καθ’ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως
