Μικρή Παράκληση της Θεοτόκου από τον Βεροίας Παντελεήμονα

Την Πέμπτη 3 Αυγούστου το απόγευμα ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας κ. Παντελεήμων μετέβη στον Ιερό Ναό του Προφήτου Ηλιού στο ορεινό Ξηρολίβαδο, όπου χοροστάτησε στον Εσπερινό και στη Μικρή Παράκληση της Υπεραγίας Θεοτόκου και κήρυξε τον θείο λόγο.

Ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Βεροίας κ. Παντελεήμων στην ομιλία του ανέφερε μεταξύ άλλων: «Τήν ἡμῶν σωτηρίαν ὡς ἠθέλη­σας, Σῶτερ, οἰκονομήσασθαι, ἐν μήτρᾳ τῆς Παρθένου κατῴκησας τῷ κόσμῳ, ἥν προστάτην ἀνέδει­ξας».

Ψάλαμε μέ κατάνυξη ἀπόψε τήν τρίτη Παράκληση τοῦ Δεκαπενταυ­γούστου. Ψάλαμε τά ὑπέροχα τρο­πάρια τοῦ Μικροῦ Παρακλητικοῦ Κανόνος πρός τήν Ὑπεραγία Θεο­τόκο, μέ τά ὁποῖα ὑμνοῦμε ὅλοι οἱ εὐλαβεῖς χριστιανοί αὐτές τίς ἡμέ­ρες τήν Παναγία Μητέρα τοῦ Κυρίου καί μητέρα μας. Γιατί, ὅπως ὅλοι γνωρίζουμε, οἱ ἡμέρες αὐτές τοῦ Αὐγούστου εἶναι ἀφιερωμένες στήν τιμή τῆς Παναγίας μας, τῆς ὁποίας τήν ἔνδοξο Κοίμηση ἑορτά­ζουμε στίς 15 Αὐγούστου.

Γιατί ὅμως τιμοῦμε τόσο πολύ τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο; Καί ποιός εἶναι ὁ λόγος τῆς μεγάλης εὐλαβείας καί τοῦ σεβασμοῦ πού δείχνουμε οἱ πιστοί πρός τήν Παναγία Μητέρα τοῦ Κυρίου μας;

Τήν ἀπάντηση μᾶς τήν δίδει ὁ ἱερός ὑμνογράφος στό τροπάριο τοῦ Μικροῦ Παρακλητικοῦ Κανό­νος, τό ὁποῖο προέταξα τῆς ὁμιλίας μου.

Τί λέγει, λοιπόν, ἀπευθυνόμενος ὁ ἱερός ὑμνογράφος πρός τόν Σωτήρα Χριστό; Λέγει ὅτι, ὅταν θέλησε νά πραγματοποιήσει τό σχέδιο τῆς σωτηρίας μας, τότε ἦλθε στόν κόσμο κατοικώντας στή μήτρα τῆς Παρθένου. Ἔκανε, δη­λα­δή, ὁ Χριστός τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο συνερ­γό στή σωτηρία τοῦ ἀνθρω­πίνου γένους. Τήν ἔκανε τό μέσο γιά νά ἔλθει στόν κόσμο καί νά μᾶς σώσει.

Ἄν σκεφθοῦμε πόσα δισεκατομ­μύ­ρια ἀνθρώπων πέρασαν ἀπό τή γῆ καί ἄν ἀναλογισθοῦμε πόσες γυναῖκες ἔζησαν χιλιάδες χρόνια στόν κόσμο μας, τότε θά μπορέ­σουμε νά κατανοήσουμε ἔστω καί λίγο πόσο μεγάλη εἶναι ἡ τιμή καί ἡ εὔνοια τήν ὁποία ἐπεφύλαξε ὁ Θεός στήν Ὑπεραγία Θεοτόκο, ξε­χωρίζοντάς την ἀπό ὅλες τίς γυ­ναῖ­κες, ἀπό ὅλους τούς ἀνθρώ­πους, καί καθιστώντας αὐτήν συνερ­γό του γιά τή σωτηρία ὅλων τῶν ἀνθρώπων, ὅσων ἔζησαν καί θά ζήσουν μέχρι συντελείας τοῦ αἰῶ­νος.

Καί ἐάν τιμοῦμε ἐξαιρετικά καί δίκαια τούς ἀνθρώπους οἱ ὁποῖοι διακρίθηκαν στήν ἐπιστήμη ἤ τήν τέχνη τους, ἀνθρώπους οἱ ὁποῖοι ξεχωρίζουν γιά τίς ἐπιδόσεις τους σέ ἀθλήματα ἤ γιά τήν προσφορά τους στήν κοινωνία ἤ ἀκόμη γιά τήν ἀνακάλυψη φαρμάκων ἤ ἐμβο­λίων ἤ ἄλλων μέσων, τά ὁποῖα διευκολύνουν καί σώζουν τή ζωή μας ἀπό κινδύνους ἤ ἀσθένειες, τότε νομίζω ὅτι μποροῦμε νά κατα­νοήσουμε πόσο ἀκόμη μεγαλύτερη τιμή ὀφείλουμε στήν Ὑπεραγία Θεο­τόκο, ἡ ὁποία συνήργησε καί συνέβαλε στήν αἰώνια σωτηρία μας καί ἔγινε μέ τή συμμετοχή της στό μυστήριο τῆς θείας οἰκονομίας πρόξενος τῆς αἰωνίου ζωῆς γιά τόν κάθε ἄνθρωπο, γιά τόν καθένα μας.

Δέν τήν τιμοῦμε καί δέν τήν εὐλα­βούμεθα ὅμως τήν Παναγία Παρθένο μόνο γι᾽ αὐτόν τόν λόγο. Τήν τιμοῦμε καί γιά ἕναν ἀκόμη, ὅπως μᾶς λέγει στό ἴδιο πάλι τροπάριο ὁ ἱερός ὑμνογράφος. Καί ὁ λόγος εἶναι ὅτι ὁ Σωτήρας Χριστός τήν ἀνέδειξε καί προστάτη τοῦ κόσμου καί τῶν ἀνθρώπων. Ἔδωσε δηλα­δή στήν Παναγία Μητέρα του ἕνα ἀκόμη ἐξαιρετικό προνόμιο, νά μᾶς προστατεύει στή ζωή μας μέχρι νά φθάσουμε στή σωτηρία.

Πῶς, λοιπόν, νά μήν τιμοῦμε τήν Παναγία μας, ἐφόσον αὐτή εἶναι ὄχι μόνο συνεργός τῆς σωτηρίας μας ἀλλά καί ἡ μόνη βεβαία  προ­στασία στή ζωή μας; Πῶς νά μήν τιμοῦμε τήν Παναγία, τήν ὁποία ὄχι μόνο τίμησε ὁ ἴδιος ὁ Κύ­ριός μας, ἀλλά καί μᾶς τήν χά­ρισε ὡς προστάτιδα μας στή ζωή μας;

Γι᾽ αὐτό καί εἶναι φυσικό νά προσ­τρέ­χουμε πρός Αὐτήν. Εἶναι ἄξιο καί δίκαιο νά τήν ὑμνοῦμε καί νά τήν δοξάζουμε. Εἶναι πρέπον νά τῆς ἀποδίδουμε ἀπεριόριστο σεβα­σμό καί ἀγάπη, γιατί τῆς ὀφείλου­με τόσα πολλά καί γιατί μποροῦμε νά ἐμπιστευόμεθα τή ζωή μας, καί τή σωματική καί τήν πνευματική, στή μητρική της προστασία.

Ἄς μήν μένουμε, λοιπόν, μακριά ἀπό τήν Παναγία μας, ἀλλά ἄς τῆς ἐκφράζουμε τήν ἀγάπη, τήν τιμή καί τόν σεβασμό μας ψάλλοντας κάθε ἀπόγευμα τόν Παρακλητικό της Κανόνα καί ἐπικαλούμενοι τήν προστασία καί τή βοήθειά της.

Ἄς μήν περιοριζόμεθα ὅμως μόνο σ᾽ αὐτή τήν τιμή πρός τήν Παναγία μας. Ἄς προσπαθοῦμε νά εἴμαστε κοντά της καί μέ τή ζωή μας, μέ τόν τρόπο τῆς ζωῆς μας. Ἄς προσπαθοῦμε νά ζοῦμε ὅπως ἔζησε καί Ἐκείνη καί ἀξιώθηκε τῆς μεγάλης τιμῆς νά γίνει Μητέρα τοῦ Θεοῦ. Ἄς προσπαθοῦμε νά διατη­ροῦμε τήν ψυχή καί τό σῶμα μας καθαρά ἀπό τήν ἁμαρτία καί τήν κακία τοῦ κόσμου. Ἄς προσπα­θοῦμε νά ζοῦμε μέ ταπείνωση καί ὑπακοή στό θέλημα τοῦ Θεοῦ, γιά νά ἔχουμε τή χάρη τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, γιά νά ἔχουμε τήν προ­στασία καί τή βοήθειά της στή ζωή μας, ἀλλά καί γιά νά ἐπιτύχουμε μέ τίς πρεσβεῖες της τή σωτηρία μας. Καί δέν θά πρέπει μόνο κατά τόν Δεκαπενταύγουστο νά καταφεύγουμε στήν Παναγία μας, ἀλλά σέ ὅλη μας τή ζωή, διότι αὐτή εἶναι τό καταφύγιό μας. Γι᾽ αὐτό, βλέπετε, οἱ πιστοί πού θέλουν νά ἐκφράσουν τήν ἀγάπη τους καί τόν σεβασμό τους πρός τήν Παναγία, καθημερινά, μετά τό Ἀπόδειπνο, διαβάζουν τούς Χαιρετισμούς τῆς Παναγίας. Δέν εἶναι μόνο ὁ Δεκαπενταύγουστος πού ψάλλουμε τήν Παράκλησή της, ἀλλά εἶναι ὅλη μας ἡ ζωή, ὅλη μας ἡ προσπάθεια νά ἐπικοινωνήσουμε μέ τόν Θεό ἀλλά καί μέ τήν Μητέρα του, τήν Ὑπεραγία Θεοτόκο.

Ἄς ἔχουμε τήν εὐχή της, τήν προστασία της, καί καθ᾽ ὅλο τό ὑπόλοιπο τῆς περιόδου αὐτῆς ἄς τήν τιμοῦμε καί ἄς τήν ὑμνοῦμε ὅπως τῆς ἁρμόζει.