Ο Κύριός μας, μιλώντας στους Μαθητές Του λίγο προτού παραδοθεί για να σταυρωθεί και να πάθει για την σωτηρία των ανθρώπων, άφησε τις τελευταίες του υποθήκες. Ανάμεσα σ’ αυτές τις τελευταίες παραγγελίες είναι και η εντολή Του να αγαπούν ο ένας τον άλλον. Τους είπε: «Σας δίνω μία νέα εντολή, να αγαπάτε ο ένας τον άλλο. Όπως σας αγάπησα εγώ, να αγαπάτε κι εσείς ο ένας τον άλλο. Έτσι θα σας ξεχωρίζουν όλοι πως είστε μαθητές μου, αν έχετε αγάπη ο ένας για τον άλλο» (Ιωάν. ιγ΄34-35).
Και αργότερα τους έδειξε το μέγεθος της αγάπης που ο Ίδιος είχε γι’ αυτούς κι’ όχι μόνο γι’ αυτούς, αλλά για τον κόσμο ολόκληρο, λέγοντάς τους: «Αυτή είναι η δική μου εντολή: να αγαπάτε ο ένας τον άλλο, όπως εγώ σας αγάπησα. Κανείς δεν έχει μεγαλύτερη αγάπη από κείνον που θυσιάζει τη ζωή του για χάρη των φίλων του. Εσείς, είστε φίλοι μου, αν κάνετε αυτά που σας παραγγέλλω εγώ» (Ιωάν. ιε΄ 12-14).
Για αυτή την μεταξύ μας αγάπη θα κάνουμε λόγο στη σημερινή σύναξη μας, υποδεικνύοντας και τρόπο εκδηλώσεώς της.
- Η Εκκλησία κοινωνία αγάπης.
Η αγάπη σύμφωνα με τους λόγους του Χριστού είναι ο τρόπος της ζωής των Χριστιανών. Αυτή στηρίζεται στο γεγονός, ότι όλοι οι άνθρωποι αποτελούμε μία οικογένεια, την οικογένεια του Θεού. Ο Θεός είναι ο Πατέρας μας. Εμείς οι πιστοί τα παιδιά Του. Άρα είμαστε αδελφοί μεταξύ μας.
Ο σκοπός για τον οποίο ήλθε ο Χριστός στον κόσμο και σαρκώθηκε είναι για να φανερώσει στους ανθρώπους την αλήθεια αυτή, να τους διδάξει την νέα σχέση Τους με τον Θεό, να τους καλέσει να ενωθούν μαζί Του σ’ ένα σώμα, την Εκκλησία.
Ζώντες σαν μέλη της Εκκλησίας, οι πιστοί οφείλουν να συγκροτήσουν μία κοινωνία αγάπης. Αγάπης πρώτα προς τον Θεόν Πατέρα ολοκληρωτική και τέλεια. Αγάπης και προς τους αδελφούς τους, η οποία δεν πρέπει να σταματά εις το «ως σ’ εαυτόν», όπως αγαπούν τον εαυτό τους, αλλά να ξεπερνάει, φθάνοντας μέχρι την ουσία της ζωής τους για τους αδελφούς τους: «Να πως μάθαμε τι είναι αγάπη: Εκείνος πρόσφερε τη ζωή του για χάρη μας έτσι οφείλουμε κι εμείς να προσφέρουμε τη ζωή μας για χάρη των αδελφών μας» (Α΄ Ιωάν. γ΄ 16).
Ο Ευαγγελιστής Ιωάννης, που καλείται και ο απόστολος της αγάπης, επειδή υπήρξε κήρυκας και εκφραστής της, συσχετίζει τις δύο αυτές κατευθύνσεις της αγάπης σε τέτοιο σημείο, ώστε να ταυτίζονται. Λέγει σχετικώς: «Εμείς αγαπάμε το Θεό, γιατί εκείνος πρώτος μας αγάπησε. Αν κάποιος πει «αγαπώ το Θεό», μισεί όμως τον αδελφό του, είναι ψεύτης. Γιατί, πραγματικά, αυτός που δεν αγαπάει τον αδελφό του, τον οποίο βλέπει, πως μπορεί να αγαπάει το Θεό, τον οποίο δε βλέπει» (Α΄ Ιωάννου δ΄ 19-20).
- Τρόποι εκφράσεως της αγάπης προς τους αδελφούς.
Δεν υπάρχουν όρια στην εκδήλωση της αγάπης. Είναι αγάπη.
α) Χωρίς όρια, χρονικά.
Η ανθρώπινη αγάπη συχνά με κόπο κάνει και το πρώτο μίλι. Κουράζεται, εύκολα και γρήγορα. Το δεύτερο μίλι κι αν το κάμει, της είναι πια φορτίο κι όχι ευχαρίστηση. Όμως η αγάπη του Θεού είναι παντοτινή. Δεν την κουράζει και δεν την ξεθωριάζει ο χρόνος. «Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει» (Προς Κορινθίους Α΄ ιγ΄ 8).
β) Χωρίς όρια, περιστάσεων
Συχνά, ο άνθρωπος εκφράζει την αγάπη του σε στιγμές ή συνθήκες ευφορίας και ανέσεως. Όταν ο δρόμος είναι ομαλός και άνευ κόπου ή πόνου. Όταν δοκιμαζὀμαστε, νομίζουμε ότι πρέπει να σταματήσουμε να αγαπάμε. Ο Χριστός όμως δεν μας εδίδαξε αυτό. Το αντίθετο. Εκείνος πορευόμενος προς το Πάθος «αγαπάει εις τέλος» τους μαθητές Του (Ιωάννου ιγ΄ 1).
γ) Χωρίς όρια, κοινωνικά.
Συνήθως, η ανθρώπινη αγάπη περιορίζεται σ’ ένα «ιδιαίτερο κύκλο» με μόνο κριτήριο διαχωρισμού την κοινωνική τάξη, την οικονομική βάση, την μορφωτική στάθμη. Μπορεί όμως να περιορισθεί η αγάπη αυτή που εδίδαξε ο Χριστός και που ζητά να την εφαρμόσουμε κι εμείς; Όχι βέβαια. Αφού Εκείνος αγάπησε πάντες «τους εν τω κόσμω» (Ιωάν. ιγ΄ 1). Χωρίς όρια και περιορισμούς.
δ) Χωρίς όρια, υπηρεσία.
Πολλές φορές ακούμε: Αυτό μπορώ να το κάμω για τον αδελφό μου, το άλλο όμως όχι. Ίσως κάποιες φορές να μη το λέμε. Σίγουρα όμως το πράττουμε. Ο Χριστός όμως τα έκαμε όλα και δίδαξε και έπλυνε τα πόδια των Μαθητών Του γιατί ήθελε να μας διδάξει πως δεν υπάρχει ανώτερο από την υπηρεσία. Την υπηρεσία με αγάπη χωρίς όρια: «Σας βεβαιώνω πως δεν υπάρχει δούλος ανώτερος από τον Κύριό του, ούτε απεσταλμένος ανώτερος από κείνον που τον έστειλε» (Ιωάννου ιγ΄ 16).
ε) Χωρίς όρια προσώπων.
Ένα άλλο γνώρισμα της ανθρώπινης ατελούς αγάπης είναι η μεροληψία. Αυτόν τον φίλο μας που μας αγαπά, τον αγαπάμε. Τον άλλο όχι. Ο Χριστός εδίδαξε τον αντίθετο: «Αγαπάτε τους εχθρούς σας, ευεργετείτε όσους σας μισούν, δίνετε ευχές σ’ όσους σας δίνουν κατάρες, προσεύχεστε γι’ αυτούς που σας κακομεταχειρίζονται. «Σ’ όποιον σε χαστουκίζει στο ένα μάγουλο, γύριζε και το άλλο κι αν κάποιος σου πάρει το πανωφόρι, μην τον εμποδίσεις να πάρει και το πουκάμισο. Σ’ όποιον σου ζητάει κάτι, δίνε το, κι από όποιον σου παίρνει ό,τι σου ανήκει, μη ζητάς να σου το επιστρέφει. Όπως θέλετε να σας συμπεριφέρονται οι άνθρωποι, έτσι ακριβώς να τους συμπεριφέρεστε κι εσείς. Γιατί αν αγαπάτε αυτούς που σας αγαπούν, ποια εύνοια περιμένετε από το Θεό; Αφού και οι αμαρτωλοί αγαπούν αυτούς που τους αγαπούν. Κι αν κάνετε καλό σ’ αυτούς που σας κάνουν καλό, ποια εύνοια περιμένετε από το Θεό; Και οι αμαρτωλοί το ίδιο κάνουν. Αν δανείζετε σ’ όσους ελπίζετε να σας τα επιστρέφουν, ποια εύνοια περιμένετε από το Θεό; Και οι αμαρτωλοί δανείζουν στους ομοίους τους για να τα πάρουν πίσω.» Αντίθετα, εσείς ν’ αγαπάτε τους εχθρούς σας, να κάνετε το καλό και να δανείζετε, χωρίς να περιμένετε να πάρετε πίσω τίποτε. Κι έτσι, ο Θεός, που είναι καλός ακόμα και με τους αχάριστους και τους κακούς, θα σας ανταμείψει με το παραπάνω και θα σας κάνει παιδιά του. Να είστε λοιπόν σπλαχνικοί, όπως σπλαχνικός είναι κι ο Θεός Πατέρας σας » (Λουκά στ΄ 27-36). Ο Κύριος ένιψε τα πόδια και του Ιωάννη που ήταν ο αγαπημένος και του Ιούδα που εσκέπτετο την προδοσία (Ιωάννου ιγ΄ 5).
στ) Χωρίς όρια, ανθρώπινα.
Η τέλεια και ειλικρινής αγάπη δεν μπορεί να σταματά στα ανθρώπινα όρια.
Ας θυμόμαστε ότι το καθήκον του πιστού είναι να αγαπά όπως ο Χριστός «εις τέλος» και όλους. Δίνοντας την αγάπη μας, μιμούμαστε τον Χριστό. Σώζουμε μία ζωή. Συμβάλλουμε στη σωτηρία του αδελφού. Χαρίζουμε αισιοδοξία και δύναμη. Ομολογούμε Χριστό. Κηρύττουμε την αγάπη. Γινόμαστε άξιοι μαθητές Του.