Μητρόπολη Διδυμοτείχου: Η Εκκλησία ως διαρκής Πεντηκοστή
Ο Σεβασμιώτατος με αφορμή την χειροτονία του νέου κληρικού εξέφρασε πρωτίστως δοξολογία και ευχαριστία στο Θεό, που εμπλουτίζει τον ιερό κλήρο της τοπικής Εκκλησίας με έναν ώριμο και δεδοκιμασμένο συνεργό και συνοδοιπόρο.
Επι τη αποδόσει της εορτής της Πεντηκοστής το Σάββατο, 10η του μηνός Ιουνίου ε.έ., ο Σεβ. Μητροπολίτης Διδυμοτείχου, Ορεστιάδος και Σουφλίου κ. Δαμασκηνός ιερούργησε στον Ιερό Ενοριακό Ναό Αγίου Κωνσταντίνου και Ελένης στο Βάλτο Ορεστιάδος και χειροτόνησε εις Διάκονο τον εκ των αδελφών της Ιεράς Μονής Αγίας Σκέπης – Αγίας Παρασκευής Νέας Βύσσης Ρασοφόρο Μοναχό Παντελεήμονα Κιοσσέ, εκ Βάλτου Ορεστιάδος καταγόμενο, μετονομάσας αυτόν εις Στέφανο.
Ο Σεβασμιώτατος με αφορμή την χειροτονία του νέου κληρικού εξέφρασε πρωτίστως δοξολογία και ευχαριστία στο Θεό, που εμπλουτίζει τον ιερό κλήρο της τοπικής Εκκλησίας με έναν ώριμο και δεδοκιμασμένο συνεργό και συνοδοιπόρο. Συγκεκριμένα, μεταξύ άλλων, απευθυνόμενος στο χειροτονούμενο είπε: «Θεοφάνεια καί ἐπιδημία τοῦ Παρακλήτου στόν κόσμο βιώνουμε σήμερα! Εἰσπράττουμε ἁγιασμό, δύναμη, ζωή, ἐλπίδα, τό σφράγισμα τῆς Καινῆς Διαθήκης, τό ἄνοιγμα τοῦ δρόμου τῆς σωτηρίας. Σήμερα χαρά καί ἀγαλλίαση πλημμυρίζουν τήν Ἐκκλησία. Ἡ Χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, ἀφοῦ δὀθηκε στούς Ἀποστόλους, προσφέρεται πλουσιοπάροχα σέ ὅλους ἐμᾶς, κατά «μέθεξιν», τά πιστά τέκνα τῆς «μίας, ἁγίας, καθολικῆς καί ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας», πού βαπτίσθησαν στό Ὄνομα τῆς Ἁγίας Τριάδος καί ἀποδέχονται πλήρως τήν ἀποστολική διδαχή καί διαδοχή. Η Εκκλησία είναι μία διαρκής Πεντηκοστή…
»Τά γνωρίσματα τῆς παρουσίας τοῦ Παρακλήτου στή νέα διακονία σου εἶναι ἡ φωτεινότητα, ἡ ἀγάπη καί ἡ ἀλήθεια. Ὁ ἐξαγιασμένος ἀπό τήν παρουσία τοῦ Τρίτου Προσώπου τῆς Τριάδος πρῶτον εἶναι φωτεινός, διότι μέσα του ὁ Παράκλητος μορφοποιεῖ συνεχῶς τόν Χριστό καί φωτίζει Αὐτός τή ζωή του. Εἶναι σαγηνευτικός, διότι ἀπαυγάζει τήν πληρότητα τῆς ἀνθρώπινης φύσης. «Οὕτω λαμψάτω τό φῶς ὑμῶν ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὅπως ἴδωσιν ὑμῶν τά καλά ἔργα καί δοξάσωσι τόν πατέρα ὑμῶν τόν ἐν τοῖς οὐρανοῖς» (Ματθ. ε΄ 16) είπε ο Κύριος…
»Δεύτερον, ὁ πιστός πού κυοφορεῖ τό Πνεῦμα τό Ἅγιο μεταμορφώνεται σέ διάκονο ἀγάπης. Ὁ πνευματοφόρος ἄνθρωπος εἶναι εἰρηνοποιός καί πρόσωπο ἑνότητας. Ὁ ἄνθρωπος τοῦ Πνεύματος μόνον ἑνώνει, ἀφοῦ ὁ διχασμός ἀπωθεῖ τήν παρουσία τοῦ Παρακλήτου…
»Πνευματοκίνητος, τρίτον, ἄνθρωπος δέν ὑποστηρίζει κάποια ἀλήθεια σάν ἰδέα ἤ σάν γνώμη. Φέρει μέσα του τήν Ἀλήθεια σάν πρόσωπο. Φανερώνει στούς ἄλλους τήν πραγματική Ἀλήθεια, πού εἶναι ὁ Χριστός. Δέν ἀντιδικεῖ. Μόνον μαρτυρεῖ. Δέν ἀντιπαραβάλλει. Μόνον προβάλλει. Δέν συγκρούεται. Μόνον ὁμολογεῖ τόν Χριστό ὡς Λυτρωτή καί Σωτήρα…».
Τέλος, απευθυνόμενος στο πλήθος των πιστών τους κάλεσε λέγων: «Σήμερα, λοιπόν, ἀδελφοί κατά τήν πανεπίσημη αὐτή ἡμέρα ἐπί τῇ ἀποδόσει τῆς ἑορτῆς τῆς Πεντηκοστῆς ἄς ἀναθεωρήσουμε τή σχέση μας μέ τόν Κύριο. Μέ τόν πνευματικό μας ἀγῶνα, ὅπως διδάσκεται καί ἐφαρμόζεται μέσα στήν Ἐκκλησία, ἄς κάνουμε αὐτή τή σχέση ἀληθινή. Ἄς τήν κάνουμε ζωή καί περίσσευμα ζωῆς. Τότε θά γίνουμε πηγές τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τό Ὁποῖο, ἀφοῦ ξεδιψάσει τούς ἀσίγαστους πόθους τῆς ὕπαρξής μας, θά ποτίζει μέ τά ὁλοζώντανα νάματά Του καί τούς ἄλλους. Τότε ἡ γλυκύτητα, ἡ ἀγάπη καί ἡ ἀλήθεια θά κάνουν τό περιβάλλον μας Οὐρανό καί τόν Οὐρανό δική μας καθημερινή ἐμπειρία».
