Ο ομιλητής παρουσίασε την πρώιμη ενασχόληση του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών κυρού Χριστοδούλου με τα ζητήματα βιοηθικής αλλά και τις πρωτοβουλίες του για τα ζητήματα αυτά ως Μητροπολίτου Δημητριάδος αρχικά και ως Αρχιεπισκόπου εν συνεχεία. Μια από αυτές τις πρωτοβουλίες ήταν και η ίδρυση το έτος 1998 της Επιτροπής Βιοηθικής της Εκκλησίας της Ελλάδος, η οποία προσφέρει μέχρι σήμερα απαντήσεις στα βιοηθικά προβλήματα με γνώμονα την θεολογία της Εκκλησίας και το Ορθόδοξο ήθος.
Η εισήγηση επικεντρώθηκε σε τρεις τομείς του βιοηθικού προβληματισμού. Πρώτος ήταν η υποβοηθούμενη αναπαραγωγή. Τόνισε την θεολογική ανάλυση του μακαριστού ιεράρχου όσον αφορά στο ζήτημα, την κατ᾿ αρχήν αποδοχή της ομόλογης τεχνητής γονιμοποίησης αλλά και την διατύπωση προβληματισμού εκ μέρους του, όσον αφορά στα θέματα της παρένθετης μητρότητας, την εμπορευματοποίηση του γενετικού υλικού και την χρησιμοποίηση γενετικού υλικού τρίτων προσώπων.
Προβληματισμό είχε διατυπώσει επίσης για τα κρίσιμα ερωτήματα που προκύπτουν από τον υπερηχογραφικό προγεννητικό έλεγχο. Όσον αφορά τον δεύτερο τομέα, τις μεταμοσχεύσεις, ο μακαριστός διατύπωσε εξ αρχής θετική στάση, υπό την προϋπόθεση ότι θα παραμείνουν εκτός οικονομικών συναλλαγών, και υπογράμμισε τον χαρακτήρα της αυτοθυσίας που έχει η δωρεά οργάνων ακόμη και όταν γίνεται μετά θάνατον. Έλαβε θεσμικές πρωτοβουλίες για το ζήτημα αυτό ως Αρχιεπίσκοπος και ενεγράφη ο ίδιος στους καταλόγους δωρητών οργάνων. Για το ζήτημα του εγκεφαλικού θανάτου και τον ορισμό του θανάτου κράτησε στάση αναμονής προκειμένου να αποφανθεί πρώτα η ιατρική κοινότητα. Μάλιστα η τελευταία του ομιλία (2007) αφορούσε το ζήτημα των μεταμοσχεύσεων και περιελάμβανε έκκληση προσφοράς οργάνων ως πράξης φιλανθρωπίας. Όσον αφορά τον τρίτο τομέα, το ζήτημα της ευθανασίας, διέκρινε από νωρίς σε αυτήν απάνθρωπα, αντιχριστιανικά και ανήθικα χαρακτηριστικά.
Την αντιμετώπισε ως αφαίρεση ζωής κατά παράβαση και νόθευση του ιατρικού λειτουργήματος ή ως πράξη αυτοκτονίας, όταν γίνεται με συναίνεση, αλλά και ως άρνηση της διδασκαλίας της Εκκλησίας για την ζωή, τον πόνο και τον θάνατο.
Με αφορμή μάλιστα την πρώτη νομιμοποίηση της ευθανασίας σε χώρα της Ευρώπης (2000) πρωτοστάτησε στην έκδοση σχετικής τοποθετήσεως από την Ιερά Σύνοδο της Εκκλησίας της Ελλάδος, στην οποία τονίζεται η αξία της ζωής ως υπερτάτου δώρου του Θεού στον άνθρωπο.
Τέλος, ο π. Επιφάνιος εξήρε συνολικά την σπουδαιότητα του έργου του μακαριστού Αρχιεπισκόπου για τα βιοηθικά ζητήματα, επειδή πρόκειται για ιδιαίτερα δύσκολα θέματα στην ποιμαντική της Εκκλησίας, τα οποία απαιτούν από τους κληρικούς διάκριση, ταπείνωση, γνώση, διάθεση μαθητείας και όχι έπαρση και αυτάρκεια.
Ακολούθησε εκτενής συζήτηση με την συμμετοχή του ακροατηρίου και του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Εδέσσης κ. Ιωήλ, ο οποίος ευχαρίστησε τον ομιλητή για την τριήμερη παρουσία και προσφορά του στην Ιερά Μητρόπολη.